Dagskrá - 07.01.1897, Qupperneq 5

177
hundrað króna hagnaður fyrir þjóðfjelagið, að eitt brjef
hefur verið sent, sem aðeins var frímerkt fyrir tíu aura.
En eins verða menn þá að gæta þess, að útgjaldadálk-
ur hinnar sömu útgerðar, verður ekki fulltalinn með
kostnaðarupphæð þeirri, sem kemur fram fyrir lands-
stjórnina og alþingi.
Versta útgjaldahlið »Vestu« er hið óbeina tjón
setn landsmenn hafa beðið af kunnattulausri farstjórn
útgerðarinnar, og heimskulegri ofœtlun, sem lógð hefur
verið iyrir skipið og skipshötnina. Til þessa þarf ekki
að nefna fleira enn »sunnlensku sjómennina á Austfjörð-
um« og þá farþega sem reiddu sig á hina áætluðu
komudaga skipsins í síðustu ferð.
Farþegarnir bíða með »golutár« í augunum, en
»Vesta« siglir fram hjá og reykir peningum landsjóðs
upp úti fyrir ströndum. Þessa verða menn að gæta
þegar þeir á næsta þingári ræða um, hvort beri að
halda þessu fjárglæfra-fyrirtæki áfram eða hætta við það
áður en öllu fje landsjóðs er fleygt í sjóinn.
Sunnlendingur.
Enn um berklasýkina.
Mjer kom til hugar, þegar jeg sá »berklasýki«-
greinina í seinasta tölublaði »Dagskrár«, livort ekki
myndi tiltækilegt, þar nú er fenginn langþráður dýra-
læknir fyrir Islands Suður- og Vesturamt, að honum
væri gjört að skyldu, svona rjett sjer til dægrasíyttingar,
að ransaka að hve iniklu leyti nautpeningur hjer á Is-
landi væri haldinn af þessum sjúkdómi, sem jafnt mun
mega mega kallast berklasýki á mönnum og dýrum. —
Jeg er einn af þeim mörgu, sem geng með ugg og ótta
fyrir öllu, sem gæti kveykt eða viðhaldið þessum sjúk-
dómi, og mig furðar á að landlæknir vor skuli ekki hafa
þegar gjört ráðstafanir til þess að ransóknir fram færu
í þessa átt. Bruland, bráðafárslæknirinn norski, sem sat
hjer í Reykjavík best og fastast í fyrravetur, mun hafa
gert tilraunir með fáa nautgripi hjer, en hver árangurinn
varð er víst á fárra vitund, enda skiptir það litlu, því
hvort sem þau fáu dýr sem hann reyndi »Tuberculin«-
vökvann á, hafa reynst sjúk eða ekki, sannar það
of lítið með tilliti til þess, hvort sjúkdómurinn er algengur
í íslenskum nautpemngi eða ekki. Til þess að geta
fengið játandi eða neitandi svar sjer til gagns, verða
tilraunirnar að vera gerðar víðsvegar út urn allt
land. Mönnum er nú orðið svo tíðrætt um þennan
voðalega sjúkdóm hjer á landi, að það myndu margir
geta þegið að fá fulla vissu fyrir, hvort kýr, sem þeir
drekka mjólkina úr i mörg ár, og svo að lokum leggja
sjer til munns, hafa alið í sjer óteljandi aragrúa ban-
vænna smákvikinda, sem draga á eptir sjer sóti og
dauða.
A hinn bóginn er fengin svo örugg og ómótmæl-
anleg reynsla fyrir áreiðanlegleik þessara tilrauna, að
það tjáir ekki að hreifa neinni mótbáru gegn sönnunar-
gildi þeirra. Flestallir bestu og mestu bændur í öðruni
löndum hafa latið ransaka sinn nautpening, og reynslan
hefur t. d. sýnt, aðíeinu fjósi, þar sem stóðu 230 mjólkur-
kýr, voru einar einustu 18 kýr heilbrigðar. Það er
ótrúleg saga en sönn þó.
Jeg sje ekki ástæðu til að fara um þetta fleir
um orðum, en jeg vona svo góðs af læknum vorum,
að þeir tengi höndum saman og geri hið bráð-
asta ráðstafanir til þess að fengin verði vissa i þessu
efni. — Jeg þarf ekki að fræða þá nje aðra um
þann sanleika að það er ekki allt fengið með því að
sjá, að maður eptir mann leggst í gröf sína af þessum
og þessum sjúkdómi, ef ekki er um leið leitað eptir
orsökunum og reynt að hrinda burtu skilyrðunum fyrir
vexti og viðgangi sjúkdómsins, og það verð jeg að álíta
að sje ógert livað »bcrklasýkina« á Islandi snertir,
meðan ósannað er vísindalega hvort »berklar« eru i
þeim afurðunr af nautpeningi vorum sem vjer jetum og
drekkum. Bóndi.
Bæjarfulltrúakosningf fór fram hjeráþriðju-
daginn var o^ voru þessir kosnir:
Ólafur Ólafsson endurkosinn með 289 atkv
Halldór Jónsson 216
Jón Jensson —»— 189
Magnús Benjamínsson — 205. -
Tryggvi Gunnarsson . — 198 —
í þessari viku koni maðiir hingað til bæjarins fót-
gangandi austan af Mjóafirði. 1 Iann gekk sunnanlands
og var 2 mánuði á leiðinni; nærri helming tímans sat
hann veðurtepptur hjer og hvar. — Hann ljet illa af
tíðinni og sagði snjóalög þung austur um Arnes- og
Rangárvallasýslur. — Ur Holtunum og alla leið suður
að Lækjarbotnum, kafaði hann snjó milli lmjes og klyfta.
Dýralíf.
1.
Einn naprasta frostdaginn sem komið hefur á þessum
vctri, var jeg staddur skannnt frá »póstinum« mcð báðar hcndur
á kafi niOri í frakkavösunum og kragann uppbrettan, og var
aO tala viO mann. Gusturinn þaut fúll og kaldur cptir götunni
og beit mig þar sem hann komst að mjer. Við töluOum uin
ekkert það sem vanalega er rætt á þessum söguríku stöðvum,
því hvorugur kunni sögur að segja í það sinn, svo nýjar eða
merkar, að þeim væri hreifandi svo nálægt sjálfum »póstinum«.
Það sem við vorum að talaum var grár hestur sem búinn
var að standa lengi — jafnlengi og við og mæna með
þessum raunavotu augum, sem fáar skepnur skaparans eiga,
svo aö komist til jafns við fjöruhestana hjerna 1 Reykjavík,
á vatnspóstinn.
Margir vatnsberar komu mcð skjólur sínar; þeir ungu
blístrandi eða raulandi, eldri kynslóðin róleg og stillt, eins og
sæmir vatnsberum hins »gamla skóla«. —- 1 hvert sinn sem
hringlaði í vatnsberakrókunum eða vatnsgrindin datt á gadd-