Lögberg-Heimskringla - 29.06.1961, Side 6

6
LÖGÉERG-HEIMSKRINGLA, FIMMTUDAGINN 29. JÚNI 1961
GUÐRÚN FRA LUNDI:
Römm er
sú taug
Framhald skáldsögunnar
Þar sem brimaldan
broinar
Þetta var gott bréf frá
henni, blessaðri stúlkunni
hennar. Það gladdi hana ó-
segjanlega mikið og kom huga
hennar í skyndiheimsókn
norður að Látravík. Oft hafði
verið gaman á vorin, þegar
verið var að hreinsa dúninn
og túnið orðið klæðgrænt nið-
ur á víkurbakka. En ólíklegt
var, að allar stúlkurnar í
skemmunni hefðu beðið að
heilsa henni. Og hún sem ekki
einu sinni hafði beðið að
heilsa Sifu, þegar Dadda fór.
Hún varð að skrifa henni og
þakka henni fyrir eggjakass-
ana. Hún hafði ekki brugðið
vana sínum, en sent henni
egg, þó að hún hefði mátt vita
að hún fengi egg af hinu bú-
inu. Nei, hún var ekki gleymd
eða einmana, meðan hún átti
dóttur, sem skrifaði henni
svona barnalega gott bréf, og
vinkonur, sem sendu henni
kveðjur úr fjarlægðinni.
FRÚIN ER AÐ KOMA
Litlu systkinin í Látravík
komu á harða spretti inn í
dúnhreinsunarskemmuna og
sögðu þau tíðindi, að nú væri i
?ð koma bíll sunnan melana.
Og það væri áreiðanlega
Kristján fændi. Þegar bíllinn
stanzaði við túngarðinn, komu
þau öll þjótandi út túnið. j
Dúnstúlkurnar gægðust út úr
skemmunni. Þær sáu Hall I
hraða sér suður að hliðinu og
það sást kvenmanni bregða
fyrir, og svo var dívan tekinn
oían af bílpallinum og eitt-
hvöð fleira.
„Það er bara svoleiðis að
frúin er að koma,“ sagði Ella.
„Þó það væri nú.“ t
Svo hurfu þær aftur til
verka sinna. Þær litu ekki j
svoleiðis út, að þær gætu haft!
sjálfa sig til sýnis, þegar svona!
fínheita frú væri á ferðinni.
Málfríður hafði verið inni í
bæ. Nú sást hún þjóta í sömu
átt og faðir hennar.
Dadda flaug upp um háls-
inn á föður sínum, eins og
smákrakki. Hann bauð hana
velkomna heim. Síðan var
gengið til 'bæjar. Málfríður
mætti systur sinni á miðri
leið.
„Ég hélt að þetta væri
mamma," sagði hún, þegar
þær höfðu heilsazt. „Heldurðu
að hún komi ekki bráðum
norður?“ spurði hún svo.
„Það veif. ég ekki,“ var
svarið.
Lóa gat ekki stillt sig um
að gægjast út.
„Það er Dadda, sem er að
koma,“ sagði hún.
„Jæja, ekki hefir henni
þóknast að koma með í þetta
skiptið, blessaðri frúnni,“
sagði Ella. „Hún kemur aldr-
ei. Það er alveg áreiðanlegt.
Hún getur aldrei skilið við öll
fínheitin í höfuðstaðnum.”
Nokkru seinna kom Dadda
að skemmudyrunum og heils-
aði. Þær buðu hana velkomna
og spurðu hvað hún ætlaði að
stanza lengi
„Það getur orðið þó nokkuð
lengi,“ sagði Dadda. „Það er
svo gróðrarlegt og fallegt
hérna hjá ykkur, að ég á bágt
með að ^firgefa staðinn strax
aítur.“
Ingibjörg bjóst við að sinn
valdatími væri á enda, þegar
hún sá flutninginn, sem gest-
urinn var með. Hún ætlaði
víst ekki að fara strax aftur.
Hún spurði Hall að því um
morguninn, hvort dóttir þans
tæki ekki við húsmóðurstörf-
unum, fyrst hún væri komin.
„Nei, það verður allt eins
og um var talað. Hún hefir
verið hálflasin og ætlar að
reyna að hressa sig í sveitinni.
Það verða vonandi engir á-
rekstrar á milli ykkar, því að
hún er ósköp geðspök,“ sagði
hann. \
Það fór margt að breytast
eftir að Reykjavíkurfrökenin
kom. Ný og falleg gluggatjöld
voru sett fyrir gluggana í
hjónahúsinu, en svo var það
kallað, þó að engin konan væri
þar. Og svo var settur nýr og
glansandi vaxdúkur á mat-
borðið í eldhúsinu, og margt
fieira breyttist til batnaðar og
hægðarauka. Ingibjörg hafði
enga ^ ástæðu til að kvarta.
Dadda var henni fjarska
hjálpleg. Það leit út fyrir að
Hallur væri orðinn vel ánægð-
ur með tilveruna.
En gamla kona í Básum
kom töltandi einn daginn með
prjónana sína og settist úti í
skemmunni hjá dúnhrelnsun-
arstúlkunum. Sú gamla átti
riú bara ekkert orð til í eigu
sinni yfir þeirri breytingu,
sem orðin væri á Halli Jó-
hannssyni.
„Hann hefði áreiðanlega
talið það eftir, ef Maríanna
hefði haft tvær stúlkur íil að
snúast í .kringum hana í bæn-
um. Og var þó heimilisfólk-
ið heldur fleira þá og búið
stærra en það er núna,“ sagði
sú gamla skrafskjóða. „En það
er þetta mikla lán yfir Ingi-
björgu gömlu. Hann var svo
sem nógu lipur við hana, hann
Jóhann heitinn. En það var
hann nú líka við konuna sína,
karlinn sá.“
„Ég hef nú heldur aldrei
heyrt þess getið, að Hallur
væri öðruvísi en góður við
sína konu,“ sagði Pálína á
Hvanná. „Og alltaf var Helga
með annan fótinn innanbæj-
ar sagði fólkið, sem þekkti vel
til á heimilinu hjá þeim.“
„Jú, jú, eins og hún var nú
til lundarinnar, þegar eitthvað
var um að vera úti, því að allt-
af var það hennar líf og yndi
að snúast í kringum Hall,“
sagði Björg. „Kannske það
hafi verið það, sem batt hana
hér öll þessi ár, vesalinginn.
Mikið að hann fékk hana ekki
fyrir ráðskonu.“
„Það vara sama hvort hún
var utan bæjar eða innan. Hún
vann alls staðar vel,“ sagði
Sifa. „Þetta var dygðar- ,og
dugnaðarhjú.“
„Já, já, auðvitað var hún
það,“ sagði Björg gamla.
HRINGURINN ÞRENGIST
Kvöldið eftir að Dadda
kvaddi móður sína komu þau
Tómas og Stella í heimsókn til
móður sinnar með Höddu
litlu.
„Ojæja, komið þið þá ekki
til að heilsa upp á einsetu-
konuna,“ sagði Maríanna.
„Það er nú orðið þó nokkuð
langt síðan við höfum sézt.“
„Við komum bara af ein-
tómri forvitni,“ sagði Tómas.
„Ég rakst á nágranna okkar
hérna úr götunni og hann
sagði mér, að þið mæðgurnar
hefðuð verið að flytja norður
í gærkvöldi,“ bætti hann við.
„Þú sérð það nú að ég sit
hérna enn þá. En systir þín er
farin með allt sitt héðan,“
sagði Maríanna með beiskju-
brosi.
„Hvað á nú eiginlega svona
lagað að þýða? Er hún nú al-
veg að verða snarvitlaus,
stelpan, að þjóta burt úr
ágætri atvinnu. Dettur henni
í hug að pabbi borgi henni
annað eins kaup og hún fær
hér. Þar sem hann hefir ráðs-
konu, hefir hann líklega ekki
mikið við hana að gera,“ sagði
Tómas með spekingssvip. „En
hún er orðin svo merkileg við
mig, að það er þýðingarlaust
fyrir mig að tala við hana,
þetta flón.“
„Hvenær ætlar þú svo að
fara?“ spurði Stella. Ekki get-
urðu verið hérna ein.“
„Það verður varla þennan
mánuðinn,“ Maríanna. „Þó að
ég þykist sjá að það eigi að
reyna að þrengja hringinn ut-
an um mig með því að koma
systrunum norður á undan
mér. Ég get verið dálítið þrá
stundum.“
„En almáttugur, hvernig
heldurðu að þú getir verið al-
ein í húsinu, þegar nóttin fer
að dimma,“ sagði Stella.
„Það er nógur tími til að
hugsa um það. Nú er dagur-
inn lengstur. Ég býst við að
Málfríður mín komi suður
með haustinu til að fara í
skólann. Nema faðir hennar
ætli henni að verða eins og
Neskonurnar eru, ómenntaður
kjáni. Það væri svo sem rétt
eftir honum,“ sagði Maríanna.
ROSE THEATRE
SARGENT at ARLINGTON
CHANGE OF PROGRAM
EVERY FOUR DAYS
Foto-Nite Every
Tuesday and Wednesday
SPECIAL
CHILDREN'S MATINEE
Every Saturday
—AIR CONDITIONED—
Lögberg-Heimskringla
By GUS SIGURDSON
I love to read this paper we are reading,
To reunite myself witlT what is mine.
My heritage, I find it most entreating,
An inspiration of the good and fine.
Through Manitoba fields in youth I faltered,
Found many other racial groups and clans,
Some like my own whose hearts and souls unaltered
United made us all Canadians.
Our ethnic qualities are everlasting
And show themselves in all the things we do,
Take shape, are moulded in our country’s casting,
As Canada becomes a nation true.
The link between our past is ever present
Prevails in every task at which we toil.
Most ethnic plants thrive well, and grow more pleasant
When planted in our rich Canadian soil.
Our heritage in every heart Icelandic
Handed down, passed on from age to age
Brought from the land across the broad Atlantic
Bekons us, enrich our coUntry’s page.
Guardian angel of our ancient glory
All begotten by our pioneers:
- Lögberg-Heimskringla with song and story
Shine upon us through the coming years.
Icelandic Graduates Manitoba
Teachers' College 1961
Enid Maria Hvanndal,
ir Mr. og Mrs. L. L. Hva0*1
Averil Gertrude Baldwin-
son, 339 Dubuc St. Norwood.
Dora Joan Collison, dóttir
Mr. og Mrs. J. Collison, Sel-
kirk. Dótturdóttir Mr. og Mrs.
Kelly Sveinson.
Carol Helga 'Erlendson,
dóttir Mr. og Mrs. Fred Finn-
son, Víðir, Man.
Donald Árni Flatt, sonur
Mrs. V. E. Flatt, Winnipeg.
Dóttursonur Árna Anderson
lögmanns.
Anne Jean Hanna (Mrs.),
eiginkona Mr. Hanna, Portage
la Prairie. Dótturdóttir Jóns
Jónatanssonar.
Diane Eva Henrickson, dótt-
ir Mr. og Mrs. W. R. Henrick-
son, Winnipeg.
John Allan Howardson, son-
ur Mr. og Mrs. G. H. Howard-
son, Lundar, Man.
Viewlan Hurdal, foreldrar:
Mr. og Mrs. M. D. Hurdal,
Riverton.
dal, Piney, Man.
Jóhann Paul Johnson, soi^
Mr. og Mrs. Paul Johnso11’
Winnipeg.
Agnes Christine Jónass°fl’
dóttir Mr. og Mrs. C. JóhaS
son, Selkirk.
Harold Gordon J ónass°n’
sonur Mr. og Mrs. Joe JónaS
son, Amaranth, Man. .
Jóhannes Goodman Laxd^’
sonur, Mr. og Mrs. Þórður
Laxdal, Arcola, Sask.
Alice Roberta McCartne3”
dóttir Mrs. D. Egilson, Lah&
ruth, Man.
Sigrún Roberta ólafso11’
dóttir Mr. og Mrs. H. Ólafso11’
Winnipeg. .
Sylvia Irene Ólafson, do
Mr. og Mrs. S. S. ÓlafsS° ’
Lundar, Man. ,
Herbert Gunnar SólnaUh^
son, sonur Mr. og Mrs. E-
Sólmundson, Hecla, Man.
ICELANDIC ART
Text by KRISTJAN ELDJARN
$8.50
AVAILABE AT ’PHONE OR WRUE
MARY SCORER BOOKS
214 KENNEDY STREET „ll7
Winninea 1. Ph. WH 3-2H7
Subscription Blank
NORTH AMERICAN PUBLISHING CO. LTD.
303 Kennedy St., Winnipeg 2.
I enclose $6.00 for 1 year □ $12 for 2 years □ subscrip'
tion to the Icelandic Weekly, Lögberg-Heimskringi3
NAME .............. ..........................
ADDRESS