Lögberg-Heimskringla - 14.02.1963, Blaðsíða 6

6
LÖGBERG-HEIMSKRINGLA, FIMMTUDAGINN 14. FEBRÚAR 1963
GUÐRÚN FRÁ LUNDI:
ÖLDUFÖLL
Skáldsaga
„Já, þetta er hún“, sagði
Gunnvör.
„Sigga, komdu hingað og
heilsaðu henni Herdísi á Litlu-
Grund, móður hans Hrólfs,
sem sendi þér gæðinginn
góða“, sagði hún og brosti
íbyggin til Siggu.
Sigga heilsaði k'onunni með
handabandi.
„Líkaði þér ekki vel við
þann skjótta?“ spurði Herdís.
Málrómurinn var líkastur því,
að hún skipaði henni að hæla
klárnum.
„Jú, hann var ágætur“, sagði
Sigga.
Við höfum ekki séð þig á
hestbaki síðan þú komst í ná-
grennið“, sagði húsfreyjan á
Litlu-Grund.
Sigga svaraði henni eins og
syni hennar fyrir stundu síð-
an:
„Ég hef aldrei beðið um
hest“.
„Beðið um hest?“ hnussaði í
konunni. „Það skyldi nú þurfa
að biðja um hest. Ég get nú
sagt þér það, stúlka mín, að
þó að ég búi á Litlu-Grund og
sé kotungsdóttir en ekki
prests, hafa ekki vinnukon-
urnar mínar þurft að biðja um
hest, ef þær hafa þurft að
bregða sér bæjarleið: Farðu út
fyrir merkin á næstu kross-
messu. Þar munt þú ekki
þurfa að biðja um hrossalán“.
„Ég gæti nú trúað því, að ég
sýndist hægfara á spildunni
með ykkur, þessum dugnaðar-
forkum, sem þar ganga að
verki“, sagði Sigga með góð-
látlegu brosi. „Ég hef verið
heilsulaus lengst af ævinnar,
og þoli þess vegna ekki mikið“,
bætti hún við.
„Ég hef ekki getað séð, að
þú værir nein hornreka á
spildunni“, sagði konan. „Ég
trúi ekki öðru en hægt væri að
koma roða í kinnarnar á þér
með kjarngóðu fæði. Af því
stafar heilsuleysið í unga fólk-
inu, að það fær ekki annað en
skilvindu-undanrenninguna í
sveitinni, en fiskruslið í kaup-
stöðunum. Trúir þú því, að ég
er ekki farin að flytja ennþá
skilvindu inn í búrið mitt.
Svona er ég nú á eftir tíman-
um og gamaldags. Hún er
heldur ekki blágrá mjólkin,
sem ég læt út á, heldur rauð-
bleik af rjóma. Og svo færi ég
frá þar til og með. Hvernig lízt
þér á það, stelpa mín. Taktu
eftir herðunum á honum syni
mínum, ef þú hefur ekki þeg-
ar gert það. Sýnist þér hann
líta út mér til skammar eða
sóma. Er það ekki nokkur
munur eða skrokkrenglan á
bóndasyninum á S t ó r u -
Grund“.
„Sigga, Sigga!“ var kallað
ofan frá karlmannahópnum á
grundunum. Og Tryggvi bróð-
ir hennar kom hlaupandi í átt-
ina til þeirra. Sigga flýtti sér á
móti honum, dauðfegin að
losna við þessa frekjulegu
kerlingardræsu. Þau systkinin
heilsuðust með kossi og hröð-
uðu sér upp á grundirnar.
„Hvaða strákgrey er nú
þetta?“ spurði Herdis Gunn-
vöru.
„Ég gæti bezt trúað, að þetta
væri bróðir hennar. Hún átti
von á að finna hann hér“,
sagði Gunnvör.
„Náttúrlega. Það er sama
súrmjólkurandlitið og á
henni“, sagði Herdís með lítils-
virðingarsvip. Svo bætti hún
við: „Hvernig fellur þér við
íana í samverki?“
„Hún er ágætisstúlka, en
heldur þreklítil sem von er.
Ég reyni, svona þér að segja,
að hlífa henni við því erfið-
asta“, sagði Gunnvör.
„Hvernig líkar þeim hús-
bændum þínum við hana?“
„Vel, held ég. Ekki heyri ég
annað, enda þakka ég þeim
það ekkert. Hún hefur staðið
/ið þvottabalann á sunnudög-
im eða saumað og bætt. Það
aru færri vinnukonurnar, sem
það mundu gera nú orðið",
svaraði Gunnvör.
Herdís reigsaði heim að
réttarveggnum aftur.
Systkinin leiddust hægt upp
grundirnar, ánægjuleg á svip
yfir endurfundunum.
„Hvernig hefur þú það,
Sigga mín? Þú kemur aldrei
út í víkina. Ertu nokkuð svona
bærileg til heilsunnar?" spurði
hann.
„Ég hef það gott. Hvernig
líður mömmu og pabba?“
„Þeim líður ágætlega. Pabbi
hefur þénað vel á sjónum í
sumar“.
„En Jónu frænku og Siggu
dóttur hennar?“
„Það er ekki góð afkoma hjá
þeim. Sigga fór í síldina í
sumar, og lét ekkert til sín
heyra fyrr en núna fyrir þrem
vikum. Þá kom hún heim, og
með einhvern strák með sér,
sem á víst að heita kærastinn
hennar. Og Sigga greyið hefur
lengst af verið í rúminu síðan
hún kom heim, lítið álitlegri
en þú varst hérna um árið. En
líklega batnar henni með tím-
anum, því að Jóna fer ekkert
dult með það, að hún muni
Árnaðaróskir . . .
til Islendinga í tilefni af
44. ársþingi Þjóðræknis-
félagsins, sem haldið
verður í Winnipeg 18,-
20. febrúar 1963.
ROBERTS
& WHYTE
DRUGGISTS
Sargent al Sherbrook
Winnipeg
verða amma á næsta ári. Ég
man nú ekki í hvaða mánuði
erfinginn á að fæðast“.
Tryggvi hló að þessum frétt-
um, sem hann færði systur
sinni.
„Alltaf er Jóna frænka jafn
óskemmtileg“, sagði Sigga.
„Er hún ánægð yfir þessu
öllu?“ bætti hún við.
„Hún var talsvert hreykin
fyrsta daginn, kerlingargreyið.
En svo var farið að dofna yfir
henni, því að tengdasonurinn
gerir aldrei handarvik. Geng-
ur alltaf upp á búinn um göt-
urnar og reynir oftast að vera
fullur. Og ef hann er það ekki
alltaf er hann ekkert nema
geðvonzkan, segir Jóna
frænka. Hún getur nú sjálf-
sagt ekki séð fyrir þeim til
lengdar, kerlingargarmurinn“.
Sigga spurði eftir Hallfríði
og Þorbjörgu, nágrannakon-
um sínum og vinkonum.
„Þær hafa það nú bærilegt",
sagði Tryggvi. „Ertu búin að
.heilsa Bensa?“
Sigga fann, að hún roðnaði.
„Hvar hefði ég átt að heilsa
honum?“ spurði hún.
„Hann er hérna í réttinni.
Fór í göngurnar fyrir Björn á
Sléttu, eins og oft áður“, sagði
Tryggvi.
„Nú er ég hissa. Ég hélt að
hann væri ennþá í Noregi, eða
ég veit ekki hvar. Mér sýndist
áðan maður þarna í réttinni
vera svo líkur honum. Sá ekki
nema utan á vangann á hon-
um. Þóttist vita, að það væri
hálfbróðir hans frá Fjalli.
Hvernig átti mér að detta í
hug, að það væri Bensi. Það
verður gaman að sjá hann“,
sagði hún brosandi.
„Það eru svona tvær vikur
síðan hann kom heim, vegna
þess að hann var slæmur af
einhverri augnveiki, sem hon-
um batnaði fljótlega, þegar
hann hætti að vera á sjónum“.
„Þú segir svei mér tíðindi“,
sagði hún, og hjartað fór að
slá svo óvanalega hratt í
brjósti hennar, því að þarna
var Bensi á leiðinni til þeirra.
Náttúrlega hafði það verið
hann, sem henni hafði orðið
svo starsýnt á í réttinni. Hún
þekkti- jakkann hans og húf-
una. Hann kallaði til Tryggva.
„Þarna ertu þá loksins. Ég
er búinn að leita talsvert að
þér. Það er þó líklega ekki hún
Sigga litla, þessi stúlka, sem
er hjá þér. Jú, reyndar.
Komdu nú blessuð og sæl og
þakkir fyrir allt gamalt og
gott. Hvernig er hryggurinn
núna? Sjálfsagt ekki sem vest-
ur, fyrst þú ert komin í sveit-
ina'Vsagði hann brosandi, og
hélt lengur í hönd hennar en
vanalegt var.
Welcome Delegates to the Icelandic National League
Convention, February 18, 19 and 20, 1963
With Compliments of . . .
A FRiEND
857 SARGENT AVE.
WINNIPEG. MAN.
HUGHEILAR ÁRNAÐARÓSKIR
TIL VESTUR-ÍSLENDINGA
á fertugasta og fjórða þjóðræknisþingi þeirra
í Winnipeg, sem hefst 18. febrúar 1963.
Þökk fyrir drengileg viðskipti
á liðinni tíð, og ósk um sameiginlegt
hagkvæmt viðskiptasamband á komandi ári.
•
BOOTH FISHERIES
Canadian Co. Ltd.
2nd FLOOR, BALDRY BLDG.
PHONE WHitehall 2-8271 WINNIPEG, MAN.
ABYRGÐ
FORELDRANNA
—gagnvart ófengisnautn æskunnar
Æskan þarfnast leiðbeininga foreldra sinna og skilnings
til að venjast aðhaldi til áfengisnaulnar.
Æskan þarfnast foreldra. sem skilja afleiðingar áfengis-
neyzlu og geta lagt til heilræði. •
Æskan þarfnast og verðskuldar foreldra. sem virða lögin
og kenna virðingu fyrir þeim.
Svo mælo lög:—
„Engin persóna má gefa eða veila þeim áfengi,
sem eíti innan við tullugu og eins árs aldur."
„Sérhver nersóna innan við tultugu og eins árs
aldur, sem hefir í vörzlu sinni áfengi eða neytir þess,
er broileg gegn áfengislöggjöfinni, og geiur sætt sekt,
er eigi fari yfir hundrað dollara." (Liquor Control
Act, Seclion 170).
Hafið hugfast:—
Fleslir ofdrykkjumenn byrja að drekka á unga aldri.
Enginn má lála sig það henda að tefla refskák um fram-
tíð æskunnar.
Þetta er ein þeirra auglýsinga, sem birtar eru í þágu
almennings að tilstuðlan
MANITOBA COMMITTEE /
on AECOHOt EDUCATION
iDepartment of Education, Room 42,
Legislative Ðuilding, Winnipeg 1.
M.CA.E.
13.-7