Lögberg-Heimskringla - 13.06.1963, Side 6

6
LÖGBERG-HEIMSKRINGLA, FIMMTUDAGINN 13. JÚNI 1963
GUÐRÚN FRÁ LUNDIs
ÖLDUFÖLL
Skáldsaga
„Líklega vegna þess, að þú
hefur skammast þín fyrir að
láta yfirvöldin ganga eftir
meðlaginu hjá þér. En áreið-
anlega hefur þú sár séð eftir
hverri krónu, sem fór í það.
Mamma hefur lagt það fyrir.
Ég ætla að kaupa mér vélbát
fyrir það. En náttúrlega fengi
ég aldrei bein úr sjó á þá
fleytu, ef blessaður karlinn
hann afi minn, hefði ekki
gefið mér svolítið til viðbótar.
Það fé var gefið af góðum
huga, því að hann var ágæt-
ismaður og gjörólíkur þér.
Lifði heiðarlegu lífi og datt
aldrei í huga að véla saklausa
unglinga út í frillulifnað og
reynast þeim svo eins og
argasta þrælmenni, þegar í
óefni var komið“.
Bárður horfði hissa á þenn-
an orðhvata son sinn, sem
snaraðist nú fram úr húsinu
og skellti hurðinni harkalega
á eftir sér. Hann efaðist ekki
um, að sterkasta löngun hans
hefði verið að gefa sér duglega
utan undir.
Gunnvör þeytti frá sér
rokknum og flýtti sér fram í
búr til húsbændanna. Það
þýddi ekkert að tala við
Siggu. Flún anzaði engu. En
mikið gat þó strákómyndin
verið óforskammaður, því að
áreiðanlega hafði hann verið
að r-fast við karlinn hann föð-
ur sinn, þennan ágætis- og
myndarmann sem hann var.
Hann mætti þó sannarlega
vera upp með sér yfir því, að
eiga annan eins föður.
Bjarni bóndi sat frammi í
búri, og kona hans var að
hella upp á könnuna handa
gestinum, þegar Gunnvör
kom með þessi miklu tíðindi
inn fyrir þröskuldinn.
„Hvað ertu að segja? Er
Bensi rokinn út?“ spurði
Bjarni.
„Já, reyndar. Og hann
skellti hurðinni svo fast á eft-
ir sér, að ég hélt að hún myndi
brotna. Og Sigga stokkroðn-
aði, alveg eins og blóðið ætlaði
að springa út úr kinnunum á
henni, stelpugreyinu. Náttúr-
lega skammast hún sín fyrir
strákasnann“.
„Hvað svo sem skyldi Bárð-
ur hafa viljað honum? Varla
hefur hann gert sér erindi
hingað út eftir til þess eins að
þakka honum fyrir, að hann
sótti meðölin“, sagði Gunn-
vör.
Þessu svaraði enginn.
Bjarni stóð nú upp og fór
inn til gestsins, þar sem hann
gekk fram og aftur um gólf-
ið, þungur á brún.
„Sittu maður, kaffið er al-
veg að koma“, sagði Bjarni.
„Ég hefði getað sparað mér
þetta ferðalag“, sagði gestur
inn. „Það er meiri ofstopinn,
sem hann er, þessi piltur“.
,Það hefur farið orð af því“,
sagði Bjarni. „Ég hef ekkert
nema gott af honum að segja.
Hann hefur verið fjarska
prúður þessar vikur, sem
hann hefur verið hér. Það er
áreiðanlega mikið mannsefni
í honum“.
„Það getur svo sem verið.
Máltækið segir, að það verði
oft góður hestur úr göldnum
fola“, sagði Bárður dræmt.
Friðrika kom inn með kaff
ið og drakk með þeim bænd-
og veginn við gest sinn. En
unum og skrafaði um daginn
hann var fátalaður. Það var
auðséð, að hann var í slæmu
skapi.
Þegar hann stóð upp og
þakkaði hjónunum fyrir kaff-
ið, hljóp Sigga fram úr stof-
unni. Gunnvör bað hann fyrir
ákaflega hlýjar kveðjur til
alls heimilisfólks hans. Hún
sagði húsmóður sinni það, að
hún væri nú svo kunnug
svipnum á honum Bárði að
hún hefði séð, að hann væri
í þungu skapi.
„Aumingja maðurinn, sá
fékk nú orð í eyra hjá synin-
um, þegar hann hefur nú
sjálfsagt ætlað að vingast við
hann“, rausaði hún sárgöm.
„Hann hefði fyrr átt að vera
búinn að sýna honum þau
vinahót", sagði Bjarni.
„Hún hefði nú sjálfsagt
ekkert verið ánægð yfir því,
hún Vilborg mín blessunin, ef
hann hefði farið að setja
íramhjátökustrákinn sinn á
sama stól og hjónabandsbörn-
in. Það geta sjálfsagt allir
skilið hennar hlið á málinu“,
sagði Gunnvör hnakkakert.
„Hann hefði sjálfsagt getað
farið á bak við hana með það,
ef hann hefði haft löngun til
þess“, sagði Bjarni.
Hann hafði gaman af að
stæla við Gunnvöru.
„Við skulum nú ætla að hún
hefði ekki frétt það, Bjarni
sæll. En flest allt, sem fara á
leynt, frétta munu lýðir,
stendur einhvers staðar“,
sagði hún.
Þá kom Sigga inn og sam-
ræðurnar urðu ekki lengri.
„Þú bara flýðir baðstofuna,
þ e g a r þessi myndarlegi
tengdafaðir þinn fór að
kveðja“, sagði Gunnvör á-
sakandi.
„Þess meira hefur þú feng-
ið af kveðjum hans“, sagði
Sigga.
„Ójá, víst kvaddi hann mig
bærilega, blessaður karlinn.
Það er víst óþarfi fyrir son
hans að hreykja sér hátt, því
að aldrei verður hann eins
myndarlegur og hann faðir
hans“.
„Hann verður mikið mynd-
arlegri“, sagði Sigga hlæjandi.
En Gunnvör hristi bara
höfuðið yfir svona mikil-
mennsku, enda gerði rokkur-
inn henni það til óþæginda,
að gleypa þráðinn úr greip-
um hennar.
„Fjandans ólán er þetta. Og
nálin horfin frá brúðunni.
Hvernig skyldi þetta fara?“
Bensi kom ekki inn aftur
fyrr en rétt fyrir háttatíma.
Sigga hafði hitað upp mið-
degismatinn handa honum,
því að Friðrika húsfreyja var
komin inn í hjónahús. Hún
sagði, að annað hvort yrði
Bensi að éta matinn kaldan
eða að Sigga yrði að hita hann
upp handa honum. Sjálf
nennti hún ekki að bíða eftir
honum lengur.
Daginn eftir komu ferða-
menn framan úr sveit með
hesta og sleða. Kvenfólk sat á
sleðunum. Nú var komin ný
kramvara til kaupmannsins.
Bensi bað þann, sem léttast
hafði á sleða sínum, að taka
stúlku með sér út í kaupstað.
Það var gamall húsbóndi
Bensa. Og hann sagði, að það
væri sjálfsagt. Konunni hans,
sem var með á sleðanum,
þóíti vænt um að fá einhvern
til þess að masa við á leið-
inni. Gestunum var öllum
boðið inn upp á kaffi.
Bensi kom inn í búr til hús-
freyjunnar og spurði hana,
hvort Sigga mætti 'ekki fara
alfarin með þessari ferð. Það
hefði víst verið svo um talað
núna nýlega, að hún þyrfti
ekki að vera til vorsins.
Friðrika brosti háðslega.
„Bjarni var eitthvað að tala
um það um daginn, víst fyrir
þína hönd, að hún fengi að
iylgjast með þér, annars yrð-
um við mæðgurnar svo vond-
ar við hana, þegar þú værir
ekki til þess að halda hlífi-
skiidi fyrir henni“, sagði hún.
„Þetta hlýtur að hafa skol-
azt eitthvað í þér“, sagði hann.
„Bjarni hefur aldrei sagt
þetta svona. Ég hef ekki reynt
hann að neinum ósannindum.
Ég sagði aðeins, að Hrólfur
sterki myndi fara að venja
komur sínar hingað, þegar ég
væri farinn, en við Siggu
mína á hann ekkert erindi.
Þess vegna verður hún að
fara héðan, annað hvort á
undan mér eða með mér. En
ég get ekki farið í dag, þó að
ég ætlaði það, vegna þess að
eitt hrossið vantar. Mig lang-
ar til þess að finna það áður
en ég fer“.
„Ég skil nú ekki í því, að
Sigríður gæti ekki varið sig
fyrir Hrólfi, ef hún kærði sig
um“, sagði Friðrika.
„Þér og ykkur kvenfólkinu
hérna tryði ég til þess að loka
hana inni í fjósinu hjá hon-
um, svo mikill var gorgeirinn
í ykkur í vetur, þegar ég rak
hann frá fjósdyrunum“, sagði
Bensi.
Friðrika reiddist keskni
hans og svaraði snúðugt:
„Ég segi það nú bara eins
og mér finnst vera, að hún
mætti verða fegin að fá eins
duglegan mann og hann er,
til þess að vinna fyrir sér“.
„En það er hún nú ekki,
sem betur fer, fyrir þig og
dóttur þína, sem getur þá
notið Hrólfs og dugnaðar
hans, því að til hennar snýr
hann sér, þegar Sigga er far-
in. Þess vegna vona ég að þú
gefir hana lausa, þó að það
sé nokkrum vikum fyrr en
um var talað“, sagði Bensi í
ertnistón.
„Blessaður segðu henni að
fara að taka saman föggur
sínar. Ég skil ekki í öðru en
að heimilið komizt einhvern
veginn af, þó að hún endi
ekki út árið, sem hefði þó
verið ólíkt viðkunnanlegra
fyrir hana“, sagði Friðrika.
„En hitt býst ég ekki við að
þú eigir eftir að frétta, að
dóttir mín verði kona Hrólfs
á Litlu-Grund“.
„Það þætti mér leiðinlegt,
ef einhver önnur en hún nyti
þessa ákjósanlega mannsefn-
is, sem hann er að þínum
dómi“, sagði Bensi.
„Ég hef aldrei sagt, að hann
væri ákjósanlegt mannsefni“,
sagði Friðrika reiðilega. „Þó
að ég léti það í ljós, að hann
væri fullgóður handa Sigríði
Jónasdóttur“.
„Þá hlýtur hann að vera
meira en ágætur handa Stein-
unni Bjarnadóttur“, sagði
Bensi og hló glettnislega um
leið og hann fór út úr búrinu.
Heimsins bezta
munntóbak
ÆTLARÐU
AD
FERÐAST?
Hvert sem þú
ferð, spara ég
þ é r peninga
og létti af þér
áhyggjum án
auka kostnað-
ar. Ég er um-
boðsmaður Icelandic Airlines
og allra aðal flug- og skipa-
ferðafélaga; skipulegg ferðir
innanlands og erlendis. Ég
leiðbeini þér varðandi vega-
bréf, visa og hótel, ókeypis, og
með 30 ára reynslu get ég
ábyrgzt ágæta fyrirgreiðslu.
ARTHUR A. ANDERSON
ALL-WAYS TRAVEL BUREAU
315 Horgrave St., Winnipeg 2
Office Ph. WH 2-2535-Res. GL 2-5446
NÆRFÖT - SOKKAR - T-SKYRTUR
Break your trip east
r i with a - 4
2 DAYCRUISE
- on the
GREAT LfiKES!
Board a Canadian Pacific steam-
ship at Fort William and enjoy two
exciting days crossing the Great
Lakes to Port McNicoll. Travelling
by train? Sailings are twice a week
to fit in with your rail schedule. If
you go by automobile it can be
carried between decks.
Sailings from Fort William Saturdays
and Tuesdays, from Port McNicoll
Saturdays and Wednesdays, June
8th to September 7th inclusive.
For further information and bookings con-
suit your local Canadian Pacific Agent.
Cmadúm (Pacific
Tralns / Trucks / Ships / Planes / Hotets / Telecommunicatiom
WORLO’S MOST COMPLETE TRANSPORTATION SYSTEM