Lögberg-Heimskringla - 08.09.1966, Blaðsíða 1

Hö gberg - ^etmsfer íngla
Stoínað 14. Unu. 1888 Siofnuð 9. sept., 1886
80. ÁRGANGUR WINNIPEG, FIMMTUDAGINN 8. SEPTEMBER 1966 NÚMER~34
Jón Sigurdson félagið 50 óra
Dr. S. E. Björnson og frú
Eg heilsa ykkur ekki í fyrsta sinni
og ekki í síðasta skipti, prúðu hjón,
svo góða vini að geyma sér í minni
er geislum líkast fyrir innri sjón.
Svo breið er aldrei áin vina milli
að ekki verði hugarfari lent
og gömul kynni halda sinni hylli,
þó hárin liggi ellisnjóum fennt.
Sem þakkarvott er hátíð skylt að halda
— og hátíð sú er brúðkaup ekta gulls,
því þörf er mikla þakkarskuld að gjalda
og þó hún verði aldrei greidd til fulls.
Sem dæmi hef eg sannleiksbrot að segja
af sjálfum mér og öðrum, tel það rétt
í frammi slíkt að hafa, en hitt að þegja
eg hélt að gerði á tungu mína blett.
Á fyrri dögum lék ekki’ allt í lyndi,
en líka naut ég þess sem indælt var.
Af gömlu víni og vinum hafði eg yndi
og vegsemd, þegar fundum saman bar,
•og þeim að mæta uppi á andans fjöllum
og augum þaðan líta hæsta tind.
Og þar var hægt að una degi öllum
með ungu skáldi og frú í gyðjumynd.
Winnipeg, 7. ágúst 1966. — G. J. Guilormsson.
Charles G. Thorson lófinn
Jón Sigurdson félagið —
IODE — heldur upp á fimmtíu
ára afmæli sitt laugardaginn
10. september með samsæti í
T. Eaton Assembly Hall (7.
hæð) frá kl. 2—4.30, þar sem
vinir og velunnarar félagsins
geta komið saman og drukkið
kaffi, spjallað saman og árnað
félaginu heilla. Einnig verður
sala á heimatilbúnum kökum
og ýmsum munum.
Jón Sigurdson félagið er nú,
að ég hygg, eitt með elztu
starfandi félögum íslendinga
hér í Winnipeg (að undan-
skildum kvenfélögum og öðr-
um samtökum íslenzku safn-
aðanna). Félagið var stofnað
í marzmánuði 1916, en það er
deild úr mjög öflugum félags-
samtökum, Imperial Order
Daughters of the Empire, sem
hefur það sérstaklega með
höndum á stríðstímum, að að-
stoða á ýmsan hátt hermenn
og fjölskyldur þeirra.
Snemma á fyrri stríðsárun-
um gekk frú Guðrún Skapta-
son í eina deild félagsins í
Winnipeg (The William E.
Gladstone chapter), þar sem
maður hennar, Jóseph Skapta-
son var liðsforingi í hernum.
En er tímar liðu og íslending-
ar gengu umvörpum í herinn,
fann hún, að gott væri, ef ís-
lenzkar konur stofnuðu IODE
deild sín á milli.
Guðrún vann síðan ötullega
að því að íslenzka deildin yrði
stofnuð. Á stofnfundi, 16. marz
1916, var hún kjörin forseti.
Hún var lífið og sálin í þess-
um félagsskap til æviloka, og
hefur félagið heiðrað hana á
ýmsan hátt, þar á meðal stofn-
aði félagið námsverðlaunasjóð
í minningu um hana, er nem-
ur yfir $3,000, og er arðinum
varið til þess að veita íslenzk-
um unglingi, er skarar fram
úr við Manitoba-prófin í 12.
bekk ár hvert, $150.00.
Félagið óx mjög ört á stríðs-
árunum 1914—18, og voru um
170 konur meðlimir, er stríð-
inu lauk. Þessar konur unnu
mikið bæði í þarfir hermanna
og í þarfir menningar- og
fræðslumála í sínu umhverfi,
og væri of langt mál að telja
upp aðeins lítið af því, sem
þær hafa unnið, en aðalfélag-
ið hefur margsinnis vottað
þeim heiður og þakkir fyrir
framúrskarandi frammistöðu í
öllum málum þess.
í lok fyrra stríðsins fækk-
aði konunum mjög, en í síðari
heimsstyrjöldinni unnu þær
konur, sem eftir voru, frábær-
lega ötullega, þó að tala þeirra
færi ekki yfir fjörutíu. — Nú
síðustu árin er meðlimatala
aðeins um 25, en það er eins
og eitthvert dásamlegt afl knýi
þessar fáu konur til dáða. —
Framlag þeirra til menningar-
mála hefur verið mjög mikið
í samanburði við meðlimatöl-
una.
Frú Guðrún Skaptason, fyrsti
forseti Jón Sigurdson félagsins
Jon Sigurdson félagið setti
upp skrautsýningu, sem nefnd-
ist ‘Symbol of Iceland’, er sýnd
var víða til þess að hafa inn
peninga fyrir stólinn í íslenzk-
um fræðum við Manitoba há-
skóla, og aflaði félagið þús-
und dollurum og lagði í stofn-
sjóðinn.
'Seinna var þessi skrautsýn-
ing sýnd á Playhouse leikhús-
inu í sambandi við þriggja
daga Folk Festival, og þótti
sýningin með afbrigðum fögur
og tilkomumikil.
í sambandi við krýningarár
Elizabetar drottningar (1953),
stofnaði Jón Sigurdson félag-
ið til leikritasamkeppni, og
skyldi leikritið fjalla um frum
býlingsár íslendinga hér í álfu.
Miss Lauga Geir í Edinburg,
N. D., hlaut verðlaunin og var
leikrit hennar vel samið og
skemmtilegt.
Jón Sigurdson félagið valdi
leikendur og setti leikritið á
svið. Var það leikið 8 sinnum
í Winnipeg og nærliggjandi
sveitum 1935—36, og þótti
framúrskarandi vel æft og
leikið.
Þegar félagskonur líta nú til
baka eftir fimmtíu ára starfs-
feril, geta þær verið þakklátar
fyrir það, hve félaginu hefur
farnazt vel. En það er með
þetta félag eins og mörg önn-
ur, að meðlimir eldast og erf-
itt er á þessum hraðskreiðu
tímum að afla nýrra meðlima.
En þetta er mjög sapirýmdur
hópur, og afl rennur í æðum.
Þær eru líka stoltar af að eiga
enn einn meðlim, sem gekk í
félagið á stofnfundinum
(Charter member), en það er
frú Anna Skaptason (Mrs. H.
B) og er hún sístarfandi eins
og væri hún enn ung og ný-
F j ö 1 d i Vestur-íslendinga
kannast við nafn þessa frá-
bæra listamanns, þótt hann
hafi ekki búið meðal íslend-
inga á síðari árum. Hann er
kunnur fyrir dráttlist sína;
margir lesendur blaðsins
minnast mynda hans og skop-
teikninga, er birtust í íslenzku
blöðunum. Hann þótti ágætur
listmálari. Hann var lengi á
vegum Walt Disney og skap-
aði og teiknaði fyrir hann
Bugs Bunny, Tilly ihe Tiger,
Elmer's Elephani og fleiri
slíka karaktéra. Hina fallegu
og skemmtilegu litmyndabók,
Keeko, gaf hann út fyrir
nokkrum árum.
Tjörn, Vatnsnesi,
V.-Hún.,
29. ágúst 1966.
Mér finnst orðið langt síðan
að ég sendi ykkur nokkrar lín-
ur. Það er alltaf á þessum tíma
að maður er meira út á við;
vill nota sumarloftið og heyja
eins mikið og hægt er. — En
gift, eins og hún var þá, 1916.
Tvær aðrar konur eru enn í
félaginu, sem gengu í það á
fyrsta árinu, en það eru Mrs.
P. J. Sivertson og Mrs. Helga
Guttormson, báðar þá ungar
og ógiftar stúlkur.
Félagskonur vonast til þess
að fólk komi og heimsæki þær
á laugardaginn til þess að
samgleðjast þeim á þessum
merku tímamótum félagsins.
Hólmfríður Danielson.
Charles (Karl) Gustaf Thor-
son var fæddur í Winnipeg 29.
ágúst 1890. Foreldrar hans
voru hin valinkunnu hjón,
Stephan Thorson og Sigríður
Þórarinsdóttir, ættuð úr Bisk-
upstungum í Arnessýslu. —
Hann kvæntist Miss Molly
Griffiths. Þau eignuðust einn
son, Stephen Thorson, sem er
vinsæll læknir við Vancouver
General Haspital. Þar andað-
ist þessi framúrskarandi lista-
maður 7. ágúst 1966. — Auk
sonar síns og þriggja barna
hans, lætur þann eftir sig
einn bróður, Hon. Joseph T.
Thorson, fyrrv. yfirdómara
fjármálaréttarins í Canada.
en síðustu daga hefur breytzt
fram til þessa hefur verið kalt
til batnaðar og verið hlýtt og
stillt. Það hefur verið mikill
munur og manni liðið vel í
sólinni.
Þetta nes er fremur kaldur
staður og finnst mér, satt að
segja, að hér sé ekki sérstak-
lega gott til búskapar. Hey-
fengur verður hér um slóðir
með minna móti í sumar, því
að kaldur vetur og kalt vor
fóru illa með túnin, sem eru
mörg kalin.
Ég hef ekki verið heima í
sumar; ég hafði þá ánægju að
geta ferðazt til Englands í
stuttan tíma í júlí. Gisti ég í
London hjá vini mínum, Pétri
Ball, lækni, sem er vel kunn-
ugur á íslandi og kann vel ís-
lenzka tungu. Ég kom víða við
í höfuðborginni. Horfði m. a.
á heimskeppni í knattspyrnu
(soccer). — England var um
þær mundir í fullum sumar-
skrúða; þurrt og heitt, svipað
og ég minnist veðurfars á sama
tíma árs 1 Canada.
Mér er óhætt að segja, að
hér á íslandi gangi allt mjög
vel. Síldveiði er mikil í sumar
og mikið athafnalíf víðast
hvar á landinu. Gestagangur
hjá okkur hefur verið með
minnsta móti í sumar og staf-
ar það líklega af því, að svo
margir fara nú til útlanda í
sumarleyfi sínu. En margir út-
lendingar hafa heimsótt land-
ið á undanförnum mánuðum.
Þegar ég var á Englandi,
hitti ég í járnbrautarlest milli
Brighton og London, sem er á
suðurströndinni, prest úr
Anglican kirkju í Canada. Ég
sagði honum, að ég hefði dval-
ið í Manitoba um tíma og væri
af skozkum ættum.
„Getur það verið, að þú sért
Robert Jack?“ svaraði hann.
Heimurinn er ekki alltaf stór,
hugsaði ég. Hann hafði heyrt
getið um mig einhversstaðar
í Ontario. Hann var á ferða-
lagi um Evrópu.
Roberl Jack.
Gullbrúðkaup
Hin vinsælu hjón, Gultorm-
ur og Olavía Finnbogson, að
907 Goulding Street, Winni-
peg. áttu fimmtíu ára hjúskap-
arafmæli mándaginn 5. sept.
Dr. Björn B. Jónsson, prestur
Fyrsta lúterska safnaðar í
Winnipeg gaf þau saman. —
Þau áttu heima að Lundar,
Manitoba, árin 1919 til 1933,
en síðan hafa þau átt heima í
Winnipeg og hafa tekið mik-
inn þátt í félagslífi Islendinga
hér, sérstaklega Fyrsta lút-
erska safnaðar. Þau eiga fimm
velgefna og myndarlega syni,
Paul, Tom, Alan, Bill og
Chris, og hafa komið þeim öll-
um vel til mennta. Þeir eru
allir kvæntir og skipa ábyrgð-
armiklar stöður í þjóðfélaginu.
í tilefni afmælisins kom öll
fjölskyldan saman á heimili
Mr. og Mrs. Alan B. Finnboga-
son á sunnudaginn. Auk þeirra
sem heima eiga 1 Winnipeg
komu Paul frá Brandon og
Chris frá Edmonton og fjöl-
skyldur þeirra. Daginn eftir
var móttaka á heimili Mr. og
Mrs. W. H. Finnbogason. —
Komu þangað yfir 200 manns
til þess að heiðra heiðurshjón-
in og óska þeim heilla. Þeim
barst og fjöldi heillaóska víðs-
vegar að.
Bréf frá séra Robert Jack