Lögberg-Heimskringla - 01.08.1968, Blaðsíða 2

Lögberg-Heimskringla - 01.08.1968, Blaðsíða 2
2 LÖGBERG-HEIMSKRINGÉA, FIMMTUDAGlNjt.l. ÁGÚST 1968 Furstahöllin í Monaco Morsfe Framhald frá bls. 1. löndum, til þess að njóta ó- brigðuls sólskins, því að þótt ég kæmi hér í rigningu, þá er slíkt einstök undantekning. II. Tvennt er frægast á þessum slóðum: Spilahöllin og Fursta- höllin og íbúar hennar. Við skulum fyrst snúa okkur að spilahöllinni. Hún stendur við aðaltorg borgarinn^r. Á aðra hönd er dýrasta gistihús borg- arinnar, Hotel de Paris. Hinu- megin er stórt útikaffihús. Handan torgsins, gegnt spila- höllinni, er trjágarður. Það leynir sér ekki, að spilahöllin hefur ekki verið byggð af van- efnum. Hún stendur á skógi- vaxinni hæð og skiptast á stígar og stallar niður að haf- inu. Skógargöngin eru mátu- lega illa lýst til þess að unga fólkið geti í ró og næði reikað þarna um í heitu rökkrinu, hönd í hönd og kinn við kinn, með hugann meir bundinn við fegurð mannlífsins sjálfs en umhverfisins. Spilahöllin er úr gulleitum steini með mörg- um turnum og koparþökum og tekur yfir stórt svæði. Breið marmaraþrep liggja frá torginu að aðaldyrunum. Þar standa dyraverðir í g r á u m búningum með gylltum borð- um. Innan dyra er bæði hátt til lofts og vítt til veggja. Glampandi marmaragólfið 1 forsalnum minnir á ísilagt stöðuvatn í tunglsljósi og rað- ir brúnleitra marmarasúlna á digra trjástofna. Margar eik- arhurðir með gullnu skrauti eru á veggjum, en ekki veit ég, hvað bak við þær býr. Sitt til hvorrar handar úr anddyr- inu liggja breiðir stigar upp á loft, en þar eru einkaherbergi. Úr þessum kalda og kyrra marmarasal liggur leiðin til vinstri um marga spilasali, hvern öðrum skrautlegri og í- burðarmeiri. Rauðviður, marmari og dýrindis málverk skreyta veggina og krystals- krónur varpa Ijósgliti sínu á gullskreytt loft og veggi, sem fóðraðir eru fegursta áklæði. Gólfábreiðurnar eru þykkar og mjúkar eins og mosaþemb- ur og næstum því eins falleg- ar. Skóhljóð heyrist ekki í þessari teppa-víðáttu, en lágur kliður, líkastur glaðlegu en válegu suði mýflugna við Mý- vatn á regnvotum, sólheitum sumarmorgni, blandinn fjar- lægu glamri spilavéla úr fremri sölunum, sem mala gull í hendur viðskiptamanna eða spilabankans. Hæverskir herramenn líta á vegabréf og önnur skilríki fyrir því hver maðurinn sé, en allt er þetta gert á þann hátt, að engu er líkara en að þeir hafi raunar alltaf vitað hver þú varst og þegar þér er að lokum boðið að ganga innar, þá hefurðu á tilfinningunni, að þessi höll hafi verið byggð í voninni um, að einhverntíma kynnir þú að Carlo leggja leið þína hingað og að eftir þeirri stundu hafi starfs- mennirnir beðið lengi. Og svo ertu hér allt í einu. Hafirðu ekki verið í góðu skapi þegar þú komst, þá hlýtur þessi vin- gjarnlegi hlýleiki að fullvissa þig um, að það yrði öllum hér mikil vonbrigði, ef nokkuð amaði að þér. Sumir segja, að með sömu elskulegu fram- komunni myndu vasar þínir verða fylltir seðlabunkum, ef þú tapaðir hér aleigunni og e. t. v. miklu meiru og hefðir ekki kjark til þess að hverfa héðan lifandi á vit hins dag- lega lífs. Á marmarasvölum standa sólbrúnar, prúðbúnar konur og menn sem hvíla sig frá spilunum um stund og horfa á síprustrén teygja sig til lofts eins og Geysisgos. Litlar dökkar svölur skjótast hratt milli trjákrónanna. Umhverfis spilaborðin situr fólk í hvirfingu og bak við það stendur annar mannhring- ur, s t u n d u m tvöfaldur, og leggur spilapeninga, jafnvirði 5 til 30-40 þúsund franka, á númerin og merkip á borðinu. Þegar „bankastjóranum" þyk- ir nægilega vel hafa verið lagt undir, þá snýr hann örlaga- hjólinu og kúlan þeytist lengi, lengi, hring eftir hring um númeraskífuna, unz hún stöðv ast við eitthvert númer í rauð- um eða svörtum lit. „Banka- stjórinn11 sópar til sín flestum peningunum sem lagðir hafa verið á borðið, en einstaka vinningar eru þó greiddir og hinir heppnu freista gæfunn- ar að jafnaði á ný. Sessunaut- ur minn hefur lagt þrjátíu þúsund franka eða um þrjú hundruð þ ú s u n d íslenzkra króna í borðið og tapaði öllu á tíu mínútum, en ég sá ekki að hann tæki það nær sér en ég að tapa 5 frönkunum mín- um. Sumir sitja hér og skrifa vandlega hjá sér hvaða númer vinna og leggja síðan peninga sína vísdómslega á víð og dreif á númerin á borðinu. Þessir fuglar spila eftir ,kerfi‘, sem þeir eru búnir að skapa sér eða eru að skapa sér, og tapa eða vinna á vísindalegan hátt. Sérstaklega vekur lág- vaxinn, nefbrotin, holgóma, hviklegur maður með trans- eyði og tinandi höfuð athygli, sem hinn vísindalegi spila- maður. Hann leggur af mikilli skyndingu spilapeningana á númerin á borðinu eins og hann ætli að hremma fugl, sem sé að fljúga upp. Og stundum er hann heppinn. Demantshringur s k ý t u r gneistum þegar höndin, sem ber hann, leggur peninga svo rólega og fumlaust á ákveðið númer, að það vekur ósjálf- rátt traust á númerinu. Eig- andi hrings og handar sezt við hliðina á mér, austræn fegurðardís í rauðum kjól, og ég flýti mér að leggja á sama númer og hún og vann fimm franka. En hún var ekki var- anleg heilladís og næst tap- aði ég aftur fimm frönkunum. „Bankastjórinn“ horfði jafnan með ódulinni fyrirlitningu á okkur, sem lögðum fimm eða tíu franka í borðið, og tillit hans sagði alveg greinilega, að svona menn ættu ekki að vera að flækjast fyrir þeim, sem bæði kynnu og þyrðu að spila. Við vorum eins og flug- ur í hópi ránfugla. Dökkhærð- ur maður snarast að borðinu og stráir mörgum 100 franka peningum á ýmis númer, alls sex þúsund frönkum. Ekkert númeranna vinnur og hann hverfur yfir að næsta borði. B a n k i n n græðir drjúgt í hverri umferð. Örfáir vinn- ingar eru greiddir, en hrúgur af peningum hverfa til bank- ans. En þetta er sú gæra, sem ríkið rakar hér í staðinn fyrir skattborgarana og búið þarf margs við, ekki síður í Monte Carlo en á íslandi.. III. En nú skulum við snúa okk- ur að hinu frægðaratriði ríkis- ins, furstahöllinni og fursta- hjónunum. Monaca var á dög- um Rómverja kallað Portus Herculis Monoeci. Genua- menn hófu kastalabyggingu þarna árið 1215 og ættin Grimaldi hófst þar til ríkis árið 1297 og hefur ríkt þar síðan, þó ekki alveg óslitið. Árið 1793 varð Monaco hluti af Frakklandi og var sett und- ir vernd Sardíníukonungs við Vínarfriðinn 1815, en varð franskt verndarríki árið 1861 og samkvæmt samningi frá 1918 þarf franska ríkisstjórnin að samþykkja ríkiserfðir í Monaco. Árið 1911 var komið á fót 18 manna þingi eða þjóðarráði samkvæmt nýrri stjórnarskrá og árið 1945 fengu konur kosningarétt. 1 stjórn ríkisins eiga nú sæti prinsinn eða furstinn af Mon- aco, Rainier III., forsætisráð- herrann, Paul Demange, og þrír ráðgjafar. Monaco er rómverskkaþólskt land. í Mon- aco er enginn skattur greidd- ur, en tekjur ríkisins koma að nokkru leyti frá spilahöllinni og þó miklu meir frá ferða- mönnum, sem spilahöllin og baðstrendurnar d r a g a a ð . Jafnframt er þarna allmikill listiðnaður. á er í Monaco frægt sædýrasafn og jurta- garður. íbúar í ríkinu munu alls vera um 20-30 þúsund. Höll furstans stendur á sæ- bröttum tanga, og eru hlutar af höllinni mjög gamlir, en aðrir hafa verið endurnýjaðir og aukið við. Furstahjónin buðu fulltrúum á Unesco-ráð- stefnunni heim í höllina mánu daginn 24. júní. Fyrst er kom- ið um bogahlið inn í hallar- garð, sem er umluktur hús- veggjum á allar hliðar. Þar á veggjunum, hátt uppi, eru málaðar myndir á steininn allt um kring. Gengið var upp steinþrep á einskonar svalir og síðan í langan gang. Sitt til hvorrar handar eru myndir af ættmennum furstans og einnig listaverk úr marmara, speglar í gylltum umgerðum, kínversk skrautker og bekkir með veggjum. Þarna varð löng bið, en loks var okkur vísað inn í lítinn sal, þar sem Rainier III. og Grace prins- essa heilsuðu gestunum með handabandi, en síðan var gengið í næsta sal, hásætissal- inn. 1 salarkynnum þessum bar mest á rauðum stólum, stórum málverkum í gullnum umgerðum og hásæti á rauð- um palli. Grace prinsessa er mjög lagleg kona með sér- lega falleg augu, ljóst hár og bjartan hörundslit. Þótt hún sé bæði lagleg og vel vaxin, þá er það samt fyrst og fremst greindarlegt og alúðlegt við- mót, sem gerir hana geðþekka. Prinsinn er myndarlegur mað- ur, brúnn yfirlitum, byrjaður að verða gráhærður. Hann virtist hlédrægur, næsturo feiminn. Þarna voru bornar fram ýmiskonar veitingar og hjónin skröfuðu við gestina einn af öðrum, en ekki minn- ist ég að nein spakleg orð féllu, sem líkleg séu til frægð- ar eða langlífis. IV. Þótt Monaco og Monte Cai'lo séu vissulega þess virði fynr margra hluta sakir að gera hingað ferð sína norðan af ís- landi, þá var tilefni minnar farar staðnum í rauninni o- viðkomandi. Menningarmála- stofnun Sameinuðu þjóðanna (UNESCO) hafði boðað full- trúa frá aðaldarlöndum sínum í Evrópu til fundar í Monte Carlo til þess að ræða ýmis menningarmál og starfsemi Unesco-nefndanna í þessum löndum. Bar að sjálfsögðu með Loftleiðum Spyrjist fyrir. Þér munið komasl að því, að lægstu far- gjöldin eru enn hjá Loflleiðum — — flugfélaginu, sem hefir hafl lil boða lægstu flugfargjöldin í 24 ár. Og þér finnið hið íslenzka andrúmsloft um leið og þér stígið um borð. Fargjaldið fram og aftur milli New York og íslands er venjulega $220.40, og aðeins $285, þegar ferðamanna- slraumurinn er mesiur. Ef þér ferðist með 15 mannahóp, er fargjaldið aðeins $200, og í því innifalið um $70 fyrir- greiðsla. Að ferðast til fslands er að ferðast með Loftleið- um. Og ef þér ætlið til Evrópu hafa Loftleiðir einnig til boða lægri fargjöld en öll önnur flugfélög. * aðra leiðina á venjulegum árstíma. LÆGSTU FLUGFARGJÖLDIN TIL: ÍSLANDS, SVÍÞJÓÐAR, NOREGS, DANMERKUR. ENGLANDS, SKOTLANDS, HOLLANDS OG LUX- ENBOURG. ICELANDICaHíWT '®- wmnmB 610 FIFTH AVENUE (ROCKEFELLER CENTRE) NEW YORK, N. Y. 10020 PL 7-8585 New York Chicago San Francisco Fáið upplýsinga bæklinga og ráðstafið ferðinni á ferða- skrifstofu yðar.

x

Lögberg-Heimskringla

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Lögberg-Heimskringla
https://timarit.is/publication/160

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.