Lögberg-Heimskringla - 24.09.1970, Blaðsíða 4

4
LÖGBERG-HEIMSKRINGLA, FIMMTUDAGINN 24. SEPTEMBER 1970
Lögberg-Heimskringla
Published every Thursday by
NORTH AMERICAN PUBLISHING CO. LTD.
Prinled by
* WALLINGFORD PRESS LTD.
303 Kennedy Slreel, Winnipeg 2, Man.
Edilor: INGIBJÖRG JÓNSSON
Presldent, Jakob F. Krlstjonsson; Vice-President S. Alex Thorarinson; Secretary,
Dr. L. Slgurdson; Treasurer, K. Wilhelm Johannson.
EDITORIAL BOARD
Winnipeg: Prof. Haraldur Bessason, chairmon; Dr. P. H. T. Thorlakson, Dr.
Valdimar J. Eylands, Caroline Gunnarsson, Dr. Thorvaldur Johnson, Hon. Phillip
M. Petursson. Mlnneapolis: Hon. Valdimar Bjomson. Vietorio, B.C.: Dr. Richard
Beck. Iceland: Birgir Thorlacius, Steindor Steindorsson, Rev. Robert Jack.
Subscriplion $6.00 per year — payable in advance.
TELEPHONE 943-9931
"Second class mall registration number 1667".
Á ferð og flugi
m.
Að kveldi fyrsta dags okkar í London, sem var
laugardagur ákváðum við að fara til messu næsta
morgun í Westminister Abbey, sem er eitt frægasta
guðshús í heiminum og var sagt að hver sem þess ósk-
aði væri jafnan velkominn. Við hlökkuðum sérstaklega
til þess að hlýða á sönginn, sem hvað vera dásam-
legur.
Eftir morgunverð athuguðum við borgarkortið og
komumst loks að þeirri niðurstöðu að við skyldum ná
í strætisvagn á Gover stræti en um það stræti fara
margir strætisvagnar og fer það eftir númerum á vögn-
unum hvern eigi að velja. Okkur var sagt að ná annað
hvort í númer 24. eða 73. Og lögðum við svo af stað
út í óvissuna; náðum í 24, sem skilaði okkur skammt
frá Westminister Abbey.
Þess má geta, að þeir sem seldu farþegum far-
miða voru flestir blökkumenn og voru þeir ávalt sér-
staklega kurteisir, og leiðbeindu farþegum, hvar þeir
skyldu fara af vagninum og bentu þeim á áfangastað-
inn.
Við urðum fyrir vonbrigðum, því guðsþjónustan
hafði byrjað kl. 10 en ekki kl. 11 eins og venja er hér
vestra. Þessi kirkja er um 530 fet á lengd og álmur til
beggja hliða. Aragrúi ferðamanna vildu ryðjast inn
og allmargir voru komnir inn fyrir fordyrnar en prest-
ur stóð þar og bað fólkið að fara ekki lengra á meðan
á messunni stæði. Söfnuðurinn sat innarlega og við
undruðumst yfir því að dyrunum hafði ekki verið
lokað því ferðafólkið margt lækkaði ekki róminn þótt
hér væri um helgistund að ræða.
Við ákváðum að skoða kirkjuna á öðrum degi og
snerum upp strætið fram hjá Þinghúsinu og svo upp
hið breiða Whitehall stræti, sem er í beinni línu til
hins víðfræga Trafalgar Square. Til hægri voru ýms
stórhýsi þar sem ýmsar deildir stjórnarinnar starfa,
því ekkert af hinu fasta starfsfólki — Civil Servants —
er í sjálfu Þinghúsinu eins og hér. Til vinstri frá
Whitehall er fremur mjó gata og eftir fáein spor kom-
um við að númer 10 Downing Street, íbúð forsætis-
ráðherra Breta. Þaðan stjórnaði Winston Churchill
stríðssókninni gegn óvinunum í síðustu heimsstyrjöld-
inni og bar þyngri byrði en nokkur annar maður í sögu
þessarar þjóðar.
Einn ungur hermaður stóð við dyrnar og varnaði
öllum inngöngu, en ungar mæður fóru til hans með
börn sín og létu mynda sig með honum undir þessu
fræga nafni — númer 10 Downing Street.
Núverandi húsbóndi, Edward Health forsætisráð-
herra, var ekki heima og má víst segja að nú sé kom-
inn köttur í ból bjarnar. Allan tíman, sem við vorum
í London —20 daga — lásum við fréttir um kappsigl-
ingar hans og seglskipi sínu. Hann varði víst mánuði í
það að leika sér, og er nokkuð líkt með þessum pipar-
sveinum, Pierre Elliot Trudeau og honum; það færist
fyrst líf í þá þegar þeir eru að leika sér.
Gegnt Downing stræti er hinn mikli minnisvarði —
Cenotaph í minningu um fallna hermenn í báðum
heimsstyrjöldunum, þá eru þarna nálægt, sjóliðsbygg-
ingarnar, Fyrir framan þær er stór völlur, þar sem
liðið fylkjir sér og massérar á hátíðardögum, klætt
rauðum jökkum og dökkbláum buxum með rauðurnl
röndum eftir skálmunum. En nú var ekki sérstakur
hátíðardagur og sáum við aðeins tvo, sem sátu á
hestum sínum í hliðunum að garðinum. Voru þeir
og hinir vel tömdu hestar eins og steingerfingar. Þarna
þótti krökkum sérstaklega gaman af að þyrpast um til
að reyna að tala við þá en þessir reiðmenn virtust ekki
einu sinni depla augunum.
En svo sáum við verulega steingerfinga, sem virt-
ust á reið hver á eftir öðrum á miðju Whitehall stræti
en þetta voru myndastyttur af nokkrum frægum hers-
höfðingjum Breta á hestbaki.
Loks komumst við til Trafalgar Square sem ber það
nafn í minningu um hinn mikla sigur Horatios Nelson
í Trafalgar sjóorustunni 1805 og lét hann þar lífið. Nel-
son súlan er 168 fet á hæð og líkneski af honur er efst
sem hvað vera 17 fet á hæð en það þarf eiginlega kíkir
til að sjá það vel. Undirstaðan er ferköntuð og á
henni upphleyptar brons myndir af fjórum frægum
sjóorustum Nelsons, og á hinni stóru steinplötu neðst
eru heljarmikil ljón sitt á hverju horni. Nálægt stytt-
unni er stór gosbrunnur og á fletinum umhverfis hoppa
og flökkta þúsundir dúfna, sem eru afar gæfar, því
gestir og sérstaklega börnin hafa mikla ánægju af að
gefa þeim mat.
Frá Trafalgar Square liggja götur í allar áttir og
umhverfis eru stórhýsi eins St. Martins kirkjan, Can-
ada House og National Gallery.
Það var heitt þennan sólskinsríka dag og við vor-
um orðnar nokkuð þreyttar. Við fórum í National
Gallery og þar í kjallaranum var hægt að hressa sig
á mat og drykk.
Áríðandi er fyrir fólk, sem ferðast um London að
hafa góða skó með þykkum sólum, því mikið verður
að ganga ef nokkuð merkilegt á að sjá, og verður því
að varast að verða sárfættur. — 1 þessu mikla
myndasafni eru 29 salir með myndum á öllum veggj-
um eftir meistara heimsins í málaralist; ítalska, holl-
enzka, spánzka, þýzka, franska og brezka málara, aðal-
lega frá fyrri öldum.
Hingað og þangað voru bekkir svo að fólk gat sezt
og horft á myndirnar eftir vild og var það mikil bless-
un. Okkur varð lengi starsýnt á myndinni af Júlíus II
páfa í Róm (1503-1513) en um hana hafði verið skrifað
mikið í blöðum upp á síðkastið. Bretar höfðu haldið að
myndin sem þeir höfðu lengi átt af þessum páfa væri
eftirmynd af frummyndinni og var talið að frummynd-
in væri týnd en hún var gerð af hinum mikla ítalska
meistara Raphael (1483-1520) þegar hann var hjá
Júlíus II páfa í Róm, sem var vinur hans og verndari.
Einhver fékk þá hugmynd, að þessi páfamynd
Breta væri frummyndin og að hún væri þakin með hátt
upp í fimm alda ryki og óhreinindum. Var nú myndin
skoðuð með X geisla og hreinsuð af sérfræðingum, og
er nú talið áreiðanlegt að hún sé frummynd Raphaels.
Þarna í safninu er nú þessi stóra mynd fest upp á
sérstakan vegg enda á hún það skilið. Það gljáir á
hana eins og hún sé nýmáluð. Páfinn situr í stól, snýr
böfðinu ofurlítið til vinstri og virðist í djúpum þönk-
um, augun dökkbrún, rjóður í andliti, ennið hvítt.
Hann er í hvítum búningi með rauða stutta skikkju
(cape) á herðunum og húfu í sama lit á höfði, hvoru-
tveggja bryddað hvítu og hvítt hökuskegg hans fellur
niður á bringu. Hann situr í rauðum stól, með gulln-
um bakstólpum og köggri. Baktjaldið er fagurgrænt,
svo að rauðu og gulllitirnir njóta sín vel. Þetta er stór-
kostleg mannsmynd og er auðfundið að mikið hefur
verið spunnið í þennan mann. Ég vil aðeins minnast
einnrar annarar myndar en það er fremur lítil mynd;
Grasið og fiðrildin heitir hún eftir hollenzka listmál-
arann Vincent Van Gogh (1853-1890). Hinir skæru litir
hans og málningaraðferðir eru töfrandi. Á listanum var
önnur mynd sem ég fann ekki: Cornfield and Cypress
Trees. En þegar ég kom heim, sá ég í blaði að þessi
sólskinsríka mynd hefði verið á uppboði í New York,
ekki alls fyrir löngu. Van Gogh málaði þessa mynd
eftir að hann var kominn á heilsuhæli og átti þá aðeins
eitt ár eftir ólifað. Myndin er lítil, aðeins 20 Va x 25 Vi
þumlungar en þó greiddi einhver ónefndur, en ríkur
maður iVz miljón dollara fyrir hana.
Nú var komið að kveldi og náðum við í vagn núm-
er 24, sem skilaði okkur á Tottenham Court stræti,
fáein fótmál frá gistihúsi okkar. Við vorum þreyttar
eftir langar göngur, en dagurinn var samt sérstaklega
ánægjuríkur. — Framh.
Vísur
Sumarbústaðir þykja nú á
tímum — og eru sjálfsagt líka
— indælis eign. En þegar
Björn Pétursson hugsar til
Fjallkonunnar, kemst hann að
þessari niðurstöðu:
Þó hún sýnist beinaber,
og brjóstið fölt og kalið,
þar hefur drottinn sjálfum sér
sumarbústað valið.
Að ógleymdri þessari eign
okkar allra, sem Þorsteinn Þ.
Þorsteinsson minnir þannig á:
Út er sunginn Islendings
allur drungi sterkum rómi,
magni þrungin hending hrings
hlær á tungu, vör og gómi.
Fyrir nokkru var í spjalli
okkar rifjaðar upp vísur t
þeirra bændanna, Steingríms
í Nesi og Stephans G., um
stökuna og þjóðina. Af svip-
uðum toga er spunnin vísa
Einars H. Kvarans:
Öðrum þjóðum auðnu bar
auðsins djúpi lækur,
íslendingsins arfur var
ekkert — nema bækur.
Vísnaspjall — Tíminn.
Phillipson Named
Framhald af bls. 1.
NEW EMPHASIS
But there would be new
emphasis on universities and
colleges before long, he said,
because the job of combining
vocational schools and region-
al colleges has tumed out to
be m o r e complicated than
first expected.
A man will be hired from
outside the department to
take over the job of assistant
superintendent in charge of
colleges and universities. That
position is being vacated by
W. D. Reid, who replaces
Christopher I. Taylor as as-
s i s t a n t superintendent in
charge of field services.
Taylor is replacing Phillip-
son in the administration and
school board relations post.
Phillipson was born in
Prince Rupert, attended pub-
lic school in Sooke and Vic-
toria, took teacher training at
Victoria Normal School and
later graduated in arts and
education from the University
of British Columbia.
He was president of the
B.C. Teachers’ Federation in
1955-56.
During his teaching career
he was principal at Campbell
River and later served as sup-
erindentent of s c h o o 1 s at
Prince Rupert and Prince
George. He joined the depart-
ment’s headquarters staff in
1964.