Alþýðublaðið - 31.12.1960, Page 2

■ IWIteMí OlaU J. Ástþórsaon (áb.) og Benedlkt GrPndal. — FuUtrúar rlt-
WtBTMi: Stgvaldl H)áliaarsson og Indriði G. torsteinsson. — Fréttastjún;
. ííargvin GuBmundsson. — Simar; 14 900 — 14 902 — 14 903. Auglýslngaslnú:
— ABsetur: AlþýðuhúsiB. — Prentsmiðja Alþýðublaðsins. Hverfia-
|ata 8—10- — Áskriftargjald: kr. 45,00 á mánuði. f lausasðlu kr. 3.00 eint.
Itaafandi: AlþýOullokkurtnn. — rrunkvœxnd&stjórl: Sverrlr KJartansson.
FYRSTA ÓSKIN
■ SÍÐUSTU tuttugu ár hafa verið miklir umbrota-
tímar í sögu íslenzku þjóðarinnar. Á þessu stutta
tímabili 'hefur þrennt gerzt, sem vert er að telja
öðru fremur: fátækt íslendinga er lokið og þjóðin
býr við ein beztu lífskjör veraldar; ánauð íslend-
inga er lokið og við búum við fullvalda lýðveldi;
einangrun íslendinga er lokið, land okkar er í al-
faraleið.
Jafnfrarnt því, sem þjóðin hefur orðið bjarg-
álna, hefur hún átt við magnaða velmegunarsjúk-
dóma að stríða. Efnahagskerfi landsins hefur ver-
ið í upplausn, stöðug verðbólga með margvíslegu
hraski og óréttlæti, en hallarekstur út á við með
stöðugri hættu á þjóðargjaldþroti, þeim örlögum,
sem íslendingar sízt allra vilja láta yíir sig ganga.
Ár eftir ár hafa landsmenn ljóst og leynt óskað
eftir ríkisstjórn, sem læknaði þetta ástand og
tryggði með „varanlegum úrræðum“ jafnvægi,
festu og öryggi í efnahagsmálin. Menn hafa hik-
; laust sagt, að þjóðin yrði að herða nokkuð mittis-
ólina, þegar til þeirra ráðstafana kæmi, en því
I yrði að taka til að ná markinu. Stjórn eftir stjórn
hefur lofað slíkum aðgerðum, en engin efnt þau
loforð.
Nú hefur verið gerð alvarlegasta tilraunin til að
hina langþráðu festu í efnahagsmálin og
bægja frá hættunni á þjóðargjaldþroti. Sú tilraun
hefur kostað fórnir — án þeirra er lækningin ó-
hugsandi. Það má vissulega deila um dreifingu
byrðanna. Það er vissulega margt, sem laga þarf
í hinu nýja efnahagskerfi. En hitt væri hin herfi-
legasta ógæfa, ef þessari umfangsmiklu tilraun
væri kollvarpað og aftur haldið inn á braut halla-
reksturs, verðbólgukapphlaups c?g uppbótakerfis.
j Stjórnarandstaðan stefnir því miður að þessari
ógæfu. Um það verður ekki kvartað, þótt andstað-
an sé óvægin og oft illskeytt. Hitt er verra, að
hún er óheiðarleg, af því að Framsóknarmenn
mundu vafalaust taka þátt í aðalatriðum viðreisn-
arinnar, ef þeir hefðu stjórnartaumaa og völd í sín
: um höndum,. en kommúnistar vilja beinlínis upp-
lausn og ör.vinglan. Það er þáttur í þeirra baráttu,
! sem á að leiða til byltingar í einhverri mynd og
kommúnistísks þjóðfélags.
Það er ósk Alþýðublaðsins þjóðinni til handa
; við þessi áramót, að hið nýja efnahagskerfi takizt,
að þjóðirini auðnist að feta þá braut, sem fært
hefur nágrannaþjóðum okkar vaxandi velmegun
og öryggi, meðan við stóðum í stað. Öruggur efna
hagur er óhjákvæmilegt skilyrði þess, að íslend
ingar geti notið óskerts frelsis í framtíðinni og
mótað þjóðélag sitt í anda jafnréttis og mannúðar.
Með þessum orðum óskar hlaðið landsmönnum
öllum frelsis, friðar og farsældar á hinu nýja ári.
2 31 des, 1960 — AJþýðublaðið
Áttatíu og fimm ára á nýársdag:
Séra Sigurbjörn Á Gíslason
SÉRA SIGURBJÖRN ÁST-
VALDUR GlSLASON, sókn-
arprestur á Elliheimilinu
Grund í Reykjavík, er 85 ára
á nýársdag. Hann er elzti
starfandi prestur landsins.
Séra Sigurbjörn fæddist á
nýársdag 1876 að Glæsibæ í
Staðarhreppi í Skagafirði,
sonur hjónanna 'Kristínar
Björnsdóttur og Gísla Sig-
urðssonar, er iþar bjuggu.
Seinna fluttust þau að Neðra-
Ási í Hjaltadal.
Hann fór ungur fil mennta,
naut fyrst tilsagnar séra Hall
gríms á Ríp, en fór svo
fimmtán ára gamall í Lat-
ínuskólann. Mestan hug hafði
hann á að leggja fyrir sig
stærðfræði og eðlisfræði, en
til þess hefði hann þurft að
leita háskólanáms erlendis,
en á því voru vandkvæði. Eft
ir stúdentspróf, sem hann tók
1897, fór hann í prestaskól-
ann og lauk kandídatsprófi í
guðfræði aldamótaárið. Árið
1901 fór hann utan og eftir
heimkomuna hóf hann
kennslustörf og prédikaði
auk þess á vegum heimatrú-
boðsins danska. Einnig starf-
aði hann að bindindismálum,
gaf út kristilegt rit og skrif-
aði í blöð um þau efni, var
m. a. lengi ritstjóri Bjarma.
Áratugum saman kenndi
hann við Kvennaskólann í
Reykjavík og einnig Vélskól-
ann. Séra Sigurbjörn gaf út
reikningsbækur, sem um
skeið voru notaðar við barna-
og unglingakennslu.
Þá var séra 'Sigurbjörn
hvatamaður að stofnun ,,Sam-
verjans11, sem safnaði gjöf-
um handa gömlu fólki og fá-
tæklingum og gaf þeim mat í
Góðtemplaraihúsinu oe víðar.
Samverjinn var undanfari
Vetrarhjálparinnar. Og hug-
myndin um elliheimili spratt
upp úr því starfi. Stofnaði
hann það og fjölskylda hans.
Séra Sigurbjörn vígðist til
elliheimilisins sem heimilis-
prestur þar. en hafði óvígður
haft með höndum mikið pré-
dikunarstarf.
Hann kvæntist Guðrúnu
Lárusdóttur skáldkonu 1902.
Voru þau mjög samhent um
starf allt og hugsjónabaráttu.
Hún lézt voveiflega ásamt
tveimur dætrum þeirra hjóná
árið 1938. Alls eignuðust þari
tíu börn, og séra Sigurbjörn á
mörg barnabörn og barna-«
barnabörn.
Hinn hvíthærði og kempu-
legi prestur og baráttumaður
fyrir mannúð og bróðurkær-
leika vekur alls staðar at-
hygli, þar sem ’hann sést á
gangi um göturnar, teinréttur
og heiður á svip, með óvenju1
lega langa starfsævi að baki.
Það er ekki annað að sjá en
hann eigi eftir mörg starfsár
enn. Á áttatíu og fimm ára
afmælinu fær séra Sigur-
björn margar og hlýjar kveðj
ur.
Kunnugur.
H a n n es
á h o r n i n u
Minnzt stærstu tíð''ur séð bata tc3ar á allt eínS'
iVlinnzt stærsiu uu hagskerfið er litið _ 0g skiptir
indanna við áramót. engu máli í því sambandi póli-
tískur áróður eða tilraunir t:l
Við erum á réttri leið.
V, ~ ~ ~

•fe Um útvarp og slysa-
fréttir á gamlársdag.
STÆRSTU TÍÐINDIN, sem
gerzt hafa hér á þessu ári, sem
nú er að kveðja, eru tilraunirn-
ar, sem gerðar hafa verið til
þess að koma efnahagsmálum
þjóðarinnar á réttan kjöl, Á und
anförnum íveimur áratugum
höfum við eytt sem einstakling-
ar of miklu og þjóðin um leið
sem hcild, Hér hefur ekki verið
um að ræða einangraða einstakl-
inga, hópa eða stéttir, heldur
heildina, hvernig svo sem hver
einstaklingur hefur verið efn-
um búinn, þó að t a u m 1 a u s
hafi verið sóun einstakra stétta
þjóðfélagsins.
VITANLEGA HAFA ráðstaf
anirnar komið mjög hart niður
á mörgum, og þá fyrst og fremst
þeim, sem áður höfðu við skarð-
astan hlut að búa. Þó má alls
ekki gleyma stórauknum elli-
launum, örorkubótum og fjöl-
skyldubótum, einnig skatta-
lækkun og skattaafléttingu í
mjög mörgum tilfellum. En
þrátt fyrir þetta getur hver mað-
þeir eru.
GJALDERISAFSTAÐAN
gagnvart öðrum löndum hefur
batnað að mun, innlög í bank-
ana hafa aukist stórkostlega,
minna er keypt af brennivíni
og lúxusvarningi. Kaup nauð-
synjavara hafa ekki minnkað.
— Þetta eru merkileg tímenna
tákn. Þau sanna það, að við er-
um á réttri leið, að fólkið hugs-
ar meir um fjármuni sína en
áður var, og því skilst, að krón-
an er ekki fjúk eitt og þarf ekki
að bráðna í lófa þess.
EF ÞAÐ TEKST að halda
þessari stefnu, þá verður hægt
að auka öryggi atvinnuveganna
og þar með allra heimila í land-
inu. Þá er hægt að .byggja upp
framtíðina á öruggan hátt. En
ef þessar tilraunir verða eyði-
lagðar, þá er voðinn vís fynr
einstaklingana og heimili þeirra
og fyrir þjóðina. Megi gæfan
gefa okkur þolinmæði og þraut-
seigju til þess að tryggja okk-
ur þann grundvöll, sem við höf-
um verið að leggja fyrir fram-
tíðina.
IIEYRANDI SKRIFAR: „SenU
er þetta blessaða ár liðið í ald-
anna skaut og í samband; við
áramótin langar mig til þess að
setja fram tvær óskir: Hin fyrrj
er sú, að Slysavarnafélagið
hætti þeim ávana að tilky.nna
i i blöðum og útvarpi tölu drukkra
j aðra tveim, þrem dögum fyrii;
| áramót, og bíði heldur með þessai
raunalegu skýrslu sína þar tili
j árið er að fullu liðið. Það hef-
j ur komið fyrir, jafnvel oftar era
einu sinni, að sjóslys hafa orð-
ið á gamlársdag, eftir að árs-
skýrslan birtist. Þetta er kann-
ske hjátrú hjá mér, en, hvað
liggur á þessu? \
SÍÐARI ÓSK mín er su, að
Ríkisútvarpið noti ekki síðustu
mínútur ársLns til hagfræðilega
þululesturs, heldur til útvarpa
á einhverri hátíðlegri tónlist, t.
d. áramótalögum eðá áramóta-
sálmum. Einstaka útvarpshlust-
andi hefur vafalaust gaman af
statistik, en vissulega hlýtur að
vera hægt að velja henni smekk-
legri tíma en einmitt þau augna
blik ársins, sem tilfinningar,
flestra eru viðkvæmar og há-
stemdar. Það er auðvitað hægt
að loka fyrir — og það neyóast
margir til þess að gera þegat,
talnaþulan hefst — én notalegra
væri samt að njóta órofinnar
stígandi í dagskrá útvarnsina
þetta síðasta kvöld ársins“.
u
ANNAÐ BRÉF hef ég fengiS
um útvarpið frá G. S.: „Þú sett-
ir út á upptökuna á Elliheimíl-
inu. Aðfinnslur þínar voru aö
mínu áliti að nokkru leyti rétt-
ar, en öðru ekki. Konurnar voriS
Framhald á 11. síðu. j