Alþýðublaðið - 12.07.1961, Blaðsíða 11

Ég er nýbyrjaður hénna og
get ekki tekizt á hendur
slíka ábyrgð. En ég skal vera
bér fyrst þú biður mig um
það.“ Rödd hans breyttist.
„Þó það sé heimskulegt af
mér.“
„En Peter þó.“ Hún skalf.
„Verlu róleg“ sagði hann
hranalega. „Því fyrr sem ég
kemst á brott frá þér og öllu
sem þitt er því betra, en ég
skal umbera herra Johnnie
Brcwnell og gera það sem ég
get fyrir búgarðinn unz þú
ikemur aftur heim_ Það er
rétt hjá þér að fara héðan
einhvern tíma, Julie. Þú hef
ur ekki litið alltof vel út und
anfarna daga. Ég vona að
Mark sé lausnin.“ Hann leit
brosandi á hana og hún fann
að hún roðnaði.
Hann klappaði vinalega á
kinniina á henni. „S\'araðu
ékki núna, Julie. Bíddu þang
Þú veizt eða þú ættir að vita
það að við getum ekki rekið
'hann án meiri peninga. Og
þú hefur hitt mig — og þú
vilt mig ekki. Eg ætla ekki
að ræða það, Jullie, en héfði
þér tekizt að þola ...“
Hanm þagnaði um stund
og virtist róast ögn. „En það
var víst of mikið að búast
við því. Það var víst ekki
Nína ein. Var það?“
„Nei, Johnnie. En mér
fininst það «leitt.“
„Eg er enginn asni. Ég
veit ekkí hvað á að verða um
mig, en ég veit að ég verð
að komast héðan og það sem
fyrst. Ætlar þú að selja?“
„Röd AshforcP? Ekki til að
tala um.“
„Veiztu að það er Rod,
sem vill kaupa? Kanntu iMa
við hann? Sagði hann þér að
hann væri kaupandinn? —
Þetta er víst allt út af Nínu.
kemur,“ sagði hann form
lega.
Mark tók í hönd Peters.
„Þabka þér fyrir allt, sem
þú hefur gert hér. E(f allt fer
að óskum höfum við Julie
um ýmislegt að ræða við
þig.“
Peter yppti öxlum, virti
þau fyrir sér og sagði; ”Þeg-
ar þú ert ókveðinn skaltu
segj a mér hlvað þér liggur á
hjarla.“
MaiJk hló. Hlátur hans var
drengjalegur og glaðlegur.
„Það kemur.“ Hann tók í
hönd Julie. Hann gerði þetta
eins og hann ætti hana og
Julie sá að Peter veitti því
■eftirtekt. Hún varð mjög ó-
hamingjusöm og hellzt hefði
hún dregið hönd sína til sín
og stokkið aftur iinn i bílinn.
15.
Barronsféjölskyldan tók á
að til að þú kemur frá Sid-
ney.“
Hún hefði getað sagt hon-
um frá trúlofun þeirra Mark
þá þegar, eai’ hún gerði það
'ekki. Hún leit aðeins á hann
og vonaðist til að hann skiíldi
það sljálfur. Hún vissi ekki
hvers vegna, an það yrði of
enfitt að segja honum það —
of erfitt fyrir þau bæði. Og
það jafnvel þó þau væru að
eins vinir. Hún skuldaði hon
um svo mikið — lífið sjálift
og svfc' allt það góða, sem
hann hafði gert fyrir hama
þennan stutta tíma, sem
hann hafði verið hján henmi.
En þau voru aðeins góðir
vinir! Hlvers Vegna var svo
erfitt að segja honum frá
Mark?
Johinnie virtist standa ná-
kvæimlega á sama þegar hún
sagði honum að hún æÉaði
með Mark til Sidney og yrði
þar fá'eina daga hjá vinum
þeirra beegja áður en hann
færi til Nýja Sjálands.
„Qerðu hvað sem þú vilt
fyrir mér, þér er alveg sarna
um mig hvort sem er_ Ég
hélt eiginlega að það væri
Frskkinn, en þú hefur víst
haft okkur báða að fíflum.
Þessi Sladdon ihefur allt,
sem hugurínn girnist. Hanm
á p'eninga og stöðu, fegurð
og hæfileika. Ég skil ekki til
hverq þú komst hingað.“
„Ég kom til að líta á bú-
garðinn og til að hitta big.“
„Þú hefur séð búgarðinn.
En hann er góður náungi —•
hann er viur minin.“ v
,„Það kemur þér einum við
hvers konar vini þú vélur
þér, Johnnie,“ sagði hún og
'fór brott.
Mark hringdi til Barróns-
fjölskyldunnar og þau vcru
tboðin hjartanllega velkomiin
þangað til jafn langrar dval
ar og þau vildu.
„Þau eru ágæt,“ sstgði
Mark hlýlega. ”Fannst þér
Díana ekki sæt?“
„Jú,“ Julie hló. „Ég held
að hún sé hrifin af þér
Mark.“
Hún sá að hann roðnaði.
„Vitleysa. Það er vegna þess
að ég er enskur. Hún er smá
telpa.“
„Hún er jalfingömul og ég.
Og hún er einn bezti hand-
ritahöfundur sjónvarpsins
hér.“
„Mér finnst hún Srhá-
telpa. Hún er svo þrungin af
lífi og þessi hárgreiðsla henn
ar gerir hana hlægilega
barnalega.“
Peter ók þeim til flugv&ll-
arins inæsta morgun. „Þakika
þér fyrir að þú skulir vilja
vera hér, Peter,“ sagði hún
þegar þau skildu.
„Það er ebkert að þakka.
Ég verð hér þangað til þú
27
móti henni eins og hún væri
gamall og langþtáður vinur.
Þau Mnuð uMark einn bíl-
ann sVo þau Julie gætu ekið
um að vild þá' fáu daga, sem
íþau yrðu þar.
Julie og Mark óku til
'Strandarinnar og stóðu á
barmiBulligilsins og horifðu
ýfir ströndina. Daginn eftir
fóru þau til BPJáfjalla og Julie
varð mjög hrifin þegar hún
fcomst að raun um að þau
báru nafn með rentu. Þau
fóru til Katoomba og Went-
wortih Falls og Three Sisters.
Mark var sVo hamingjusam-
ur, að hann smitaði hana og
hún hugsaði ekki lengur um
Jdhnnie og erlfiðleika henn-
ar mie ðbúgarðinn Hún
reyndi meira að segja að
gleyma orðum Peters — en
'hún þráði hann alltaf.
Við miðdegis- og kvö'Id-
verðaitborðið var varla um
aninað rætt en hvað Díana
hygðist fyrir þegar hún kæmi
til Englands og dag nokkurn
sagði frú Barron:
„Væri það ekki skemtnti-
legt ef þú yrðir Mark sam-
ferða, Díana? Þið eruð svo
góðir vinir o gég veit að þú
myndir gæta Díönu vel,
Mark. Jalfnvel þó Díana
þehki marga í London, yrði
hún sennilega fegin ef þú
vildir kynna hana fyrir vin
um þínum. Hún hefur svo
mikinn áhuga fyrir rithöf-
undum. Er það ekki, Dí?“
Ráðherrafundur
Framhald af 12 síðu.
menn gerðu grein fyrir hinum
óheppilegu afleiðingum, sem að
ild Breta að bandalaginu mundi
hafa fyrir framleiðendur þar
í landi og fyrir gteiðslujöfnuð
landsins, ef viðskiptahagsmunir
Ástralíu í framtíðinni yrðu ekki
verndaðir
Knaffspyrna
Framhald af 9. síðu.
19 mín. Horn á Fram, frá
hægri, Magnús spyrnir að marki
en hátt yfir.
23. min. Fram í sókn Guð
mundur skallar að marki, en
Einar ver með fráslætti. Vel
gert hjá Einari.
26 mín. Ak. gera snöggt
upphlaup, Steingrímur gefur tii
Kára sem kominn er út í
vinstri kant, hann leikur á Sig
urð, gefur til Jakobs sem
spyrnir að marki og skorar 1:1.
Akureyringar ná strax sókn
aftur. Steingrímur er kominn
inn úr vörninni, en er hindrað
ur á vítapunkti. Næstu mín er
tvívegis horn á Fram sem ekk
ert verður úr,
35. mín. Sigurður v. bakv.
endam. gefur vel fyrir, Jakob
Ak. leikur upp kantinn upp að
og Geir markv. hoppar upp,
missa báðir af knettinum, en
Rúnar kemur aðvífandi og
bjargar í horn.
35. mín hornspyrna á Fram
frá vinstri. Kári spyrnir, Hauk
ur nær knettinum, skot að
marki og knötturinn hrekkur
í varnarmann. Jakob nær að
skjóta og knötturinn hafnar í
netinu. 2:1
39 mín. Framarar ná sókn og
úr verður horn sem ekki nýtist.
Enn sækja Akureyringar næstu
mín. og eiga mun meira í leikn
um til loka en tekst ekki að
bæta marki við og leiknum lýk
ur með markatölu |2:1 flyrir
I.B.A.
LIÐIN. ■
Í.B.A. — Einar varði oft af
snilld og var hann og Jón Stef
ánsson beztu menn í liðinu.
Magnús átti góðan leik og Sig
urður ágætan leik í seinni hálf
leik. Jakob stóð sig með prýði,
en þetta var hans fyrsti leikur
á sumrinu Auðséð var að Stein
grímur fann sig ekki á kantin
um og ætti að láta hann Ieika
ingar léku þannig að leikaðferð
þeirra er nær eingöngu sókn, að
renna knettinum fram í miðj-
una þá hafa þeir ekki efni á að
„geyma‘“ sína beztu menn út
við hliðarlínu,
FRAM. I
Geir markv. greip vel inn í
leikinn og hefur góðar stað
setningar. Rúnar var bezti mað
ur liðsins, sterkur og eldfljótur.
Guðjón var beztur í framíln
unni, hættulegur leikmaður, sem
KOSTIR
Slitþol
hins hreina náttúrugúmmís
er óumdeilanlegt, þetta hafa
fjölmargir bændur, læknar,
embættismenn og ekki sízt
eigendur vörubíla, sem aka um
h'ina misjöfnu vegi dreifbýlis
ins, fullreynt, Þess vegna
kaupa þeir hina endur.hættu
rússnesku hjólbarða.
Mýkt
og sveigjanleiki er kostur
sem flestir skilja hverja þýð
ingu hefur fyrir endingu bíl
grindarinnar, yfir.byggingar og
yfirleitt flestra hluta bílsins.
Þessir eiginleikar eru sérstak
lega þýðingarmiklir þegar ek
ið er á holóttum og grýttum
vegum. Hið liæfilega mjúka
gúmmí í rússnesku hjólbörSuh
um er vörn gegn höggum. ,
Spyrna
hefur afar mikla þýðingu fyr
'ir góða endingu mótorsins og
ekki hvað sízt á blautum og
mjúkum vegum. Ennfremur er
vert að gefa gaum liemlamót
stöðu hjólbarðans.
Mars Trading Company
Klapparstíg 20.,
Sími17373.
Hajrgreiðslusíofan
Hátúni (.
Sim! 15493.
Guðjón var beztur í framlín-
skapaði mesta hættu. Framanaf
í leiknum léku Frammarar mjög
skemmtilega saman með $tuttu
samspili og sköpuðu sér þá oft
góð tækifæri, en í seinni hálf
leik breyttu þeir um leikaðferð
létu innherjana liggja frammi
og náðu þá aldrei vel saman.
J. S,
Alþýðublaðið — 12. júlí 1961 f
i