Alþýðublaðið - 16.05.1962, Qupperneq 12

WAEN,
MR. COlTcR
JOS COL7BR ? OE ER ARRESTERer
FOR AKTiES'/lMOEL 06 MEÞÖELA&Vb-
HED I MORDFORS06/ VÆRS& A
VEMI6 fíf F016E MED !
NUSKUUeœtTK
SIDDS 06RUSKE /
TREMMERNE - 06
MEDHENSVN VI
AKTIERNE - A
DEN. PI6E KAN IKKE TALE
OM ANDET END AKTIER /
FoRSVtND, SISERJE3:
DEHAR &ETDERES
PEN6E FORAKTWRNE,
06 JE6 HAR7RAVLT/
SAMME AFTEN
[ÍÖPIB
V-w r i w
'-'/COPtWHMtN
Já, en hr. Colter. . . Farið þér, segi ég.
Þér hafið fengið peninga fyrir hlutabréfin
og ég á annríkt . . .
Joe Colter? Þér 'eruð handteknir fyrir
hlutabréfasvindl og lævísa morðtilraun.
Gjörið þér svo vel að koma.
(Sama kvöld).
Nú ætti Colter að sitja og rykkja í riml-
ana — og með tilliti til hlutabréfanna . ..
— Þessi stúlka getur ekki talað um ann-
að en hlutabréf . . .
Sðgan af Gunnu og
gömlu ömmu í kofanum
nú sæl amma mín, ég kem aftur til hádegisverð-
ar“.
En það fór nú ekki á þá leið.
Þegar Gunna hafði gengið heila mílu til þess að
sækja eitt af litlu skólabörnunum, þá komst hún
ekki lengra en hné niður á dyraþrepunum og þar
fann móðir barnsins hana eins og dálitla hrúgu.
„Guð minn géður, Gunna mín. Þú hlýtur að vera
fárveik barn“, hrópaði konan. „Það er eins satt og
ég stend hérna, þú ert áreiðanlega með mikinn
hita“.
Og sú var raunin. Gunna var flutt á sjúkrahús í
flýti, en hún vissi ekki af því sjálf. Hún var mjög
i Aæik og lá lengi veik, tvisvar sló henni niður, og
hún varð að liggja í þrjá mánuði.
Strax, þegar hún gat aftur hugsað skýrt, spurði
hún: „Hvernið líður henni ömmu minni?“
„Hafðu engar áhyggjur af henni“, sagði góða
hjúkrunarkonan, sem leit eftir Gunnu litlu. „Öllu
hefur verið komið fyrir á bezta hátt, þér er óhætt
að trúa því“.
— Það var leiðinlegt fyrir þig, Palli minn, að þú skyldir aldrei
læra að synda.
Og það var alveg satt hjá henni, því að nú var
amma gamla komin á fátækrahælið að lokum.
Þremur mánuðum síðar, er Gunna fór af sjúkra
húsinu var liún mjög föl og grönn og hárið hennar
hafði verið klippt mjög stutt. Vagn sjálfrar greifa
frúarinnar kom til að sækja hana, og Gunna réð sér
varla fyrir æsingi meðan hestarnir brokkuðu nær
og nær þorpinu.
Grein Óskars
Framhald af 4. síðn.
og leggia grundvöll að nýium,
í því skyni að skapa borgarbú
um varanlegt atvinnuöryggi,
sem er undirstaða vaxandi vel
megunar og menningarlífs.
í þessum efnurn er ekki
nægjanlegt að miða við þær
aðstæður sem við búum við í
dag, heldur þarf hér að hyggja
að þörfum vaxandi borgar í
stöðugri þrótm.
Ef gert er ráð fyrir að íbú
um Reykjavíkur fjölgi með
sama hraða á næstu 20 árum
og þeim fiölgaði á árunurn
1940-1960, verða íbúar höfuð
borgarinnar nálega 160 þús.
árið 1980, eða rösklega helm-
ingi fleiri en þeir eru nú.
Fram til þessa hefur iðnað-
urinn tekið við svo til allri
fólksf jölguninni, enda má vafa
laust gera ráð fyrir að, a.m.k.
40fr-50% Reykvíkinga hafi nú
framfæri sitt, beint eða óbeint
af iðnaði í einhverri mynd, eða
fleiri en af nokkrum atvinnu-
vegi öðrum.
Borgaryfirvöldin þurfa á
hverjum tírna að vinna mark-
visst að eflingu atvinnulífsins
í borginni og tryggja á þann
hátt að Reykiavík haldi í frím
tíðinni þcim megin einkennum
sem getið var í upphafi þess-
ara orða — að vera borg f jöl-
breyttra og blómlegra atvinnu
vega.
Sérstaka áherzlu ber borgar
stiórn að iegg.ia á eflingu
hvers konar iðnaðar í borginni
og búa þessum atvinnuvegi
nauðsynlega aðstöðu, innan
borgarmarkanna, til eðlilgs og
nauðsynlegs vaxtar og þróunar
Þetta er þeim mun nauðsyn-
legra þar scm enginn einn at-
vinnuvegur annar hefur sömu
möguleika til þess að taka við
þeirri fólksfiölgun sem hér
verður óhjákvæmilega á
næstu árum og áratugum.
Alþýðuflokkurinn bendir í
stefnuskrá sinni á raunhæfar
leiðir í atvinuumálunum, sem
miða að því að skapa borgar-
búum varanlegt atvinnuöryggi
í vaxandi borg.
Þá stefnu þurfa Reykvíking
ar að kynna sér af kostgæfni
og hleypidómalaust.
neita að leyfa mjög ljót hús,
sem fara illa inn í umhverfið.
Meginatriði varðandi litlit
borgarinnar er ást.and gatn-
anna og þarf ekki að taka
fram, hve mikilvægt er að
gera stór átök á því sviði. Þá
fyrst er hægt að krefjast full-
komins hreinlætis og fjar-
lægja alls konar kofa og kum-
balda, sem liafa alltof lengi
verið einkenni Reykjavíkur.
Fegrun Reykjavíkur er mik-
ið menningaratriði. Skilyrðin
af náttúrunnar hendi eru
einstök — og mega borgarbú-
ar ekki láta eitt eftir liggia.
Þeir verða að fá forustu, sem.
vinnur í þessum anda og stefn
ir vísvitandi að því marki, að
Reykjavík verði ein af feg-.
urstu borgum Norðurálfu.
12 16- maí 1962 —. ALÞÝÐUBLAÐIÐ