Alþýðublaðið - 14.08.1962, Qupperneq 8

Ef sú tilgáta reyndist rétt,
þá kæmi í dagsins ljós. að
hjónabönd eru víst ekkert
heilsusamleg fyrirtæki.
En við skulum vona að svo
reynist ekki, því að þá ssiti
margur heldur betur í því!
Það er í hinum lit
ur-þýzka sveitabæ S
árið 1914. Þjónn s
Karl Hermann, 18 ái
all og litlu yngri stúlk
Christiansen saur
voru alveg frá af ást 1
annars. Þau elskuðu
og innilega. Við giftui
— sagði Karl, og þ
og, — 48 árum seinn
Því þegar einlæg í
aðra hönd hafa forlö;
af haft einhver ráð
setja elskendurna upf
Stuttu eftir að !
Emma höfðu heiti
öðru ást sinni, kori
hindrunin fram, —
kjaftakerlingar, sen
Emmu margt ljótt og
legt um Karl, — a
spuna frá rótum i
sögðu.
Full örvæntingar og
sleit hún þegar
þeirra án þess svo mi
hlusta á orð hans,
sig allt öðrum mai
skömmu síðar tók
ásamt henni og flutt
um . haf til Bandai
þar sem þau settust £
Þau urðu samt s<
ekki hamingjusöm :
bandinu, og nokkru
síðar skildi Emma vi
sinn.
Hún hugsaði nú i
æskuunnustans, en
í sama mund og hún
leggja land undir fót
hann uppi berst h
kynning þess efnis, i
Þvoðu á þér naflann og haltu
rófubeininu liðugu, og sjá, - þú
munt verða gamall maður.
twwwwwwtwwww
MWWWIWWWWWWWWWI
Tvær vinkonur mættust í
Bankastrætinu um daginn og
varð þá annarri að orði: Ekk
ert skil ég í því, hvers vegna
þú fórst að giftast honum
Bjössa. Hann er hvorki ríkur,
laglegur, ungur eða dugleg-
ur.
— Það er alveg satt, svar-
aði hin í einlægni. En pabbi
og mamma voru svo mikið á
móti því, að ég mátti til.
Svo er til fólk, sem hefur þá
trú, að dauðinn komi til fólks
þegar vöðvarnir í kringum
rófubeinið verða stil'ir og ó-
þjálir, og þess vegna er al-
gengt meðal Japana að iðka
æfingar á hverjum degi sem
miða að því, að halda rófulið-
unum liðugum.
Og svo eru enn aðrir, sem
halda því fram að menn geti
lifað mun lengur en ella ef
þeir gæti þess vel að vera á-
vallt með hreinan nafla, því
naflinn er álitinn vera mið-
stöð hins mannlega lífskrafts,
mjög þýðingarmikill staður.
Svo eru ekkjur í Japan, sem
halda því fram að þær verði
svo langlífar af því að þær
misstu manninn sinn svo
snemma.
II.I i i . IMHHHmi-
Brullðup
Myndm er tekin
sveitahéraði í Englandi
ekki alls fyrir lön&u, þo
að menn hafi astæðu til
að halda að brúðhjonin
á myndinni séu fra dog
um Shakespeares. Eng-
iendingar eru nefmlega
fastheldmr
marga
góða siði eins og mynd
in ber með ser. Fatnað
urmn er ems og hann
var fynr morgum old-
um
JAPÖNSK ELLI
......w.
I JAPAN hafa menn þann
fallega gamla sið, að í hvert
skipti sem brú er vígð, geng-
ur elzta fóljkið í héraðinu fyrst
af öllu yfir hana.
Og einmitt í þessu sam-
bandi hafa menn veitt einu
atriði athygli. Fyrir um það
bil 10 árum voru elztu menn-
irnir sem gengu yfir brýrnar
sem þá var verið að vígja 70
ára gamlar, en í dag er fólkið
nærri hundrað ára, sem vígir
nýju brýrnar.
Þetta kemur vel heim við
skýrslur Japana um fólkið á
síðasta áratug, meðalaldur-
inn hækkar stöðugt.
Fyrir fimm árum voru 4.7
milljónir Japana yfir 65 ára
aldur, en nú hefur sú tala
hækkað upp í 5.4 milljónir.
Allt úir og grúir af níræðu
fólki og þaðan af eldra. Hundr
að ára maður er ekki lengur
npitt viðundur í bióðfélaginu.
Það er taUn list að verða
svo gamall í Japan, Japanir
telja það sjálíir, og til eru
ótal hindurvitni og kerlinga-
bækur um hvemig á að verða
gamall. Þeir halda meðal ann
ars, að maðurinn deyi, þegar
hann hefur brennt 100 millj-
ónum kaloría, og miðað við
2500 kaloria eyðslu á dag,
ættu menn að geta treint líf
sitt í 115 ár!
—wniiTT i -- ........................ r
8 14. ágúst 1962 - ALÞÝÐUBLAÐIÐ