Alþýðublaðið - 18.12.1962, Side 2

Haraidur Eyjóiíss.:
JÚLAMATINN
TIL MINNIS FYRIR
HÚSMÆÐUR
Verzlunin
SMURT BRAUÐ 1/1 OG
Vz SNEIÐAR, SNITTUR,
COCTAILSNITTUR,
CANAPE, BRAUÐTERT-
UR.
Kjöt og fiskur
auglýsir í hátíðamafinn:
SVÍNAKJÖT, m. a. Hamborgarhryggir — læri — kótelettur — Lærissteikur
o. fl. ★ ALIKÁLFAKJÖT, í buff, og gullas og beinlausir fuglar, steikur og
saltað. ★ FOLALDAKJÖT í buff og gullas, einnig reykt og saltað. ★
DILKAKJÖT, alls konar, m. a. útbeinuð og fyllt læri ★ DILKAHAMBORG-
ARHRYGGIR og læri ★ ALIENDUR, KJÚKLINGAR og HAMFLETTUR
LUNDI ★ DILKAHANGIKJÖTIÐ GÓDA, feitt og fallegt að vanda. Ennfremur
allar fáanlegar nýlenduvörur, öl og gosdrykkir. — Tóbak, sælgæti, ávextir
og grænmeti. — Einnig mjólk og brauð.
Vinsamlega pantið tímanlega. — Sendum um alla borgina.
Verzlunin KJÖT & FISKUR Verzlunin KJÖT & FISKUR
Þórsgötu 17
Sími 13828
Laugarásvegi 1
Sími 38140
Grandagarði (skipadeild)
Simi 24212
/ jólamútinn:
Nauta- og alikálfa-
kjöt í fílet.
Buff — Gullas —
Ilakk.
Úrvals Ilangikjöt
Kjötbúðin BÚRFELL
3ími 19750.
Svínakjöt, steik og Hamborgarhryggur
Snitsel — Pekingendur — Kjúklingar
Úrvals hangikjöt af sauðum og dilkum.
Alls konar grænmeti.
Allt í jólabaksturinn.
Gerið jólainnkaupin íímanlega.
Kjötborg
Úrtvals hangikjöt, af sauðum og dilkum.
'Svínakótelettur — Svínasteikur
Hambórgarhryggur — Hamborgarlæri.
Alikálfasteikur — Parísarsteikur
Beinlausir fuglar — Vienarsnitsel
Nautabuff og gullas
Úrbeinuð og fyllt dilkalæri.
Mikið úrval af alls konar álcggi, grænmeti, ávöxtum, bök-
unarvörur, hreinlætisvörum og niðursuðuvörum.
*
Asbjörns Sveinbjörnssonar
Simi 32947.
Kjötborg hf,
Búðargerði 10 — Kjötdeild. Sími 34999 —
Nýlcnduvörudeild: Sími 34945.
Hiismæö
Ilef á boöstólum í jólamatinn:
1. flokks hangið sauðakjöt og dilkakjöt sér-
staklega gott, nýkomið úr reyk.
Nýtt svínakjöt, nautakjöt, dilkakjöt.
Odýrir 6 mánaða kjúklingar.
KJÖTBÚÐIN
Langholtsvegi 17 (Valdimar Gíslason)
Sveinn Guðmundsson, kjörbúðar-
stjóri, sem kallast mætti hrossa-
brestur, hefur enn farið á stúfana
í orði og verki.
Sauðkræklingar liafa að efalausri
eggjan hans lagt á ný vestur yfir
fjöllin og sótt stóðhest minn hinn
sama og áður heim að túni og af-
hent hann hreppstjóranum á Reyni
stað, til sölu. En ná bregður svo
við að enginn býður í folann, og
lýsir sú kalda þögn betur en nokk
uð annað þeirri römmu fyrirlitn-
ingu, sem sýslungar meradólganna
hafa á atferli þeirra. Enda höfðu
þeir og sama háttinn á og fyrr;
tilkynntu hvorki töku hestsins,
einkenni hans né merki. Einn góð-
kunningi minn, Þórólfur Helgason
í Tungu, sagði mér það hins vegar
í óspurðum fréttum, að Rauður
minn gisti í annað sinn sýsluhest-
húsið á Sauðárkróki.
Kvaðst ég ekki mundu láta það
til mín taka, en ganga út frá að
víkingarnir mundu ekki skorast
undan að bera ábyrgð gerða sinna.
Heyrt hef ég því fleygt. að þeir
hefðu eins konar blólveizlu að
fornum hætti: Vildi ég þá leggja
til, að höfuðpaurinn misti ekki a£
þeim hluta skepnunnar, sem harð-
fengilegast hefur verið sótt eftir.
því óneitanlega hefur liann ma»t
til matarins unnið.
En að mínum dómi gætir minna
drenglyndis en stráksskapar í þess
um aðförum og eins við töku
Skarphéðins-Blesa.
Grundvöllurinn er iíka ærið
sandkenndur. Til þess er vitnað að
á aðalfundi Hrossaræktarsambands
Norðurlands 29. júní 1960 hafi
verið samþykkt að fundurinn „fel
ur stjórn sambandsins að gera rót-
tækar ráðstafanir trl að hindra að
stóðhestar gangi lausir á sambands
svæðinu."
Þeir, sem að þessu stóðu mættu
heldur kallast sportmenn en bænd-
ur og víst er, að ef samsæri þeirra
og landslög rekast á, skulu lands-
lög ráða.
Fyrst vil ég spyrja. Hvers vegna
var ekkert aðhafst í þessum mál-
um 1961? Og hvers vegna lét for-
maður Hrossaræktarsambandsins,
Egill Bjarnason héraðsráðunautur,
ekki hreinsa til í sinni eigin sýslu,
áður en hann gerði herhlaup í
annað hérað? Eða þá að minnsta
kosti samtímis? Taki hann sér það
síður til álitsauka og vinsælda?
Vart hefur þó skósvein hans brost-
ið vitið né áræðið til slíkra aðfara
heima fyrir og ekki þesg að dyljast
að lausagönguhestar hafa verið
samtímis í Skagafirði og í Húna-
vatnssýslu.
Landslög banna að afréttarpen-
ingi, hvað þá búpeningi i heima-
löndum, sé gert ónæði að óþörfu.
Sambandsstjórnin segir með tillití
til þess, að það sé næsta barna-
legt að til slíks komi við töku þess
ar hesta. Hins vegar komi hross
oft útþvæld og bitin af afréttum
vegna þess að stóðhestar leiki þar
lausum hala.
En þetta er þvættingur.
Framhald á bls. 10 , )

18 des. 1962 - ALÞYÐUBLAÐI0
,zju Ai ■ UKÍMJOUU 1 M JH