Frækorn - 27.03.1902, Blaðsíða 2

34
Er biblían innblásin af guði?
— o—
Krh.
2. Biblían hefur hin beztu áhrif á þá,
sem lesa hana.
Arið 1793, á tíma stjórnarbyltingar-
innar frönsku, var bibh'an bönnuð á Frakk-
landi. Hún var þar álitin að vera upp-
sprctta andlegrar og tímanlegrarkúgunar,
og að það væri bezt að uppræta hana
algerlega.
Fn hvernig lór pað?
Úsiðsemi og saurlífi, synd og alls konar
lestir mögnuðust svo, að þingið neyddist
fám árum seinna til að viðtaka lög aftur,
sem innlærðu biblíuna að nýju, og síðan
hefur hún einnig verið um hönd höfð þar.
Mér kcmur til hugar saga, sem ég las
nýlega :
Ungur maður, guðsafneitari, var fyrir
nokkrum árum á ferð í Vesturheimi.
Hafði hann fylgdarmann, föðurbróður sinn,
sem var bankastjóri. l’eir komu seint á
kvcldi til lítilfjörlegs kofa, sem var við
veginn. Af því að langt var til byggða,
og mennirnir, sem þeir fengu að gista
hjá, voru einbúar, og [ieini var með öllu
ókunnugt um, hvort þeir voru illir menn
eða góðir, voru þeir mjög hræddir
um líf sitt. I húsinu voru tvö hcrbergi;
var þeim vísað til antiars þeirra, og
urðu þeir ásáttir um, að hinn ungi mað-
ur skyldi halda vörð til miðnættis með
hlaðna skammbyssu í hendinni, en þá
skyldi hann vekja föðurbróður sinn, og
ætlaði hann svo að halda vörð til morg-
uns.
Gamli maðurinn fór að hátta.
Hinum varð á að gægjast gégnum
rifu t hurðinni, og þá sá hann húsráð-
anda, sem var veðuitekirn, gamall mað-
ur, klæddur bjarnarskinnum, taka bók af
hyllunni -- bókin var biblían—, og eftir
að hafa lesið um stund, féll hann á kné
og baðst fyrir.
þcgar ungi rnaðurinn hafði séð þetta,
fór hann úr frakka sínum og bjó sig til
að hátta.
Föðurbróðir hans leit á hann forviða og
sagði: »Eg hélt, að þú mundir vera á
fótum og halda vörð.«
»það er engin þörf á því; það er
góður maður sem býr í þessu húsi;
hann les biblíuna, og hann biður. Hér
er engin hætta.«
Eg held, að menn munu vera mér
samdóma, þegar eg segi, að engin önn-
ur bók en ritningin hefði getað tekið frá
þessum unga afneitunarmanni hræðsluna
og sannfært hann um,að hann væri óbultur.
Og hvers vegna? Vegna þess, að
biblian er guðinblásin bók, hetur hún
ætíð og alstaðar bætandi, göfgandi og
mildandi áhrif á þá, sem hana lesa.
5. Innihald biblíunnar er sönnun fyrir
innblæstri hcnnar.
Fyrst og fremst vil eg minnast litið
citt á samhljóðun biblíunnar.
Vér köllum bibh'una »eina bók«,enþó
cr hún í raun og vcru sett saman af
öó bókum, eftir 30 til 40 höfui’da.
Biblían er skrifuð af konungum, liöfð-
ingjum, skáldum, vísindamönnum, hcim-
spekingum, hirðurum, fiskimötinum, stjórn-
vitringum, af mönnum, sem hafa lært i
Babylón, í Jerusalcm hjá rabbtnum og
í Egyptalandi.
Margar aldir liðu frá þeim títna, að
fyrsti partur þessarar bókar var skrifað-
ur til hins síðasta. Og þó er hið full-
komnasta samband tnilli ritanna.
Bækur Mósesar og guðspjöllin eru svo
nákvæmlega samhljóða, að Kristur gat
sagt nteð fullum rctti, að cf Gyðingarnir
vildu trúa Móse, þá mundu þeir lika trúa
á sig.
Spádómsorðið í nvja testamentinu og
spádómar gamla testamentisins eru svo
sviplíkir, að enginn getur t. d. Icsiðlóan-
íels bók og Opinberunarbókina án þess
að finna, að sami andi talar í þcimbáð-
um. Og eins er um allar bækurnat i
bibliunni.
Enn fremur vil eg benda á, að biblían
talar óskertan sannleika.
Guðsafneitarar tala oft liti|svirðandi um
þá menn, sem vér lesum um f biblíunni,
»Nói drakk sig ölvaðan«, segja þeir,
Davíð drýgði hór og var hluttakandi í
morði; Salomon dýrkaði hjáguði og
hafði margar konur; Pétur afneitaði
drottni sinum og Júdas seldi hann fyrir
30 silfurpenninga. Já þessir, sem biblían
talar um, þeir voru fínir menn !«
Og þó vil eg segja, að þetta finnst
mér einmitt sönnun fyrir því, að biblían