Frækorn - 15.05.1902, Blaðsíða 6

6 2
gert af því, að viðkomandi sé keyptur
eða leigður til þess. Þessháttar getsök-
um beini eg frá mér og lofa »bindindis-
marininumt að hafa Iþær og nota eins og
honum þykir virðingu sinni særra.
Hver, sem les grein mína, getur líka
séð, að þetta er ekki rétt. Þar segir:
Jafnhliða því að gefa þeim atkvæði
sem við (þ. e. bindndism.) treystum til
þingmennsku að öðru leyti, eigum við
að kjósa bindindisblynntan mann frekar
en einhvern annan, sem er andvígur, ef
um jafna þingmannskosti er að ræða«.
Auk þess tók eg jþað skýrt fram, að
stórpolitisku málin sitja efiaust í fyrir-
rúmi við kosningarnar. Eg vil því ekki
að nokkur bindi sig eingöngu við bind-
indismálið, heldur^eT politisku flokkarnir
hafa fleiri úr að velja, þá kjósi þeir frek-
ar bitidindismennina, hvor flokkurinri
sem e ró Þetta er svo auðskilið sem
frekast má verða. En að hinu gat eg
ekki gert, þó svo stæði é, þegar eg skril-
aði grein mína, að þá vætu fleiri bind-
indishlynntir menn í boði úr framfaraflokkn-
um en »heimastjórnarflokknum«, og eg
yrði því frekar til að benda á þá.
Höf. gengur fram hjá að minnast þcss,
að eg mælti með séra Lárusi Halldórs-
syni, sem er ákveðinn heimastjórnarmað-
ur, og að eg taldi Jón frá Sleðbrjót móti
bindindismálinu í því formi, sem eg nefndi,
sem þó fylgir framfaraflokknum. Jón
læknir hefði eg auðvitað talið fyrstan af
hinum svo nefndu »heimastjórnarmönnum«,
ef kunnúgt hefði verið orðið um frarrboð
hans, þar sem hanu auk annara góðra
hæfileika er einlægur bindindismaður.
Séra Einar á Kirkjubæ, nefn.di eg ekki,
þó mér væri reyndar kunnugt um öiugt
fylgi hans í f indirdirrrálinu — og (r
hann þó ekki ’oindinditrraður sjálfur —
af því það er rannfæting rrín, að stna
hans og héill kjördæmisins sébczt borg-
ið mcð því, að harin fari ekki á þing.
Svari þeirra séra Einars í Hofteigi,
Sveins og Jóns Olafssonar þarf cg <kki
að taka, því »bindindismanninum« tekst
aldrei að rvra álit þeirra sem einlægra
bíndismanna; auk þess eru hin lúalegu
ummæli hans í garð séra Einars Ijós
vottur um innræti hans Og koma óþagi-
1 ega upp nafni hans þó, leynt ætti að
vera. Um Jóhannes sýsumann er það að
segja, að hann hefvr einmift »með dæmi
sfru, sýnt það, að harn er hlynntur bind-
indi — þó ekki sé hann sjálfur í bind-
indisfélagi — þar stm hann heíur skrifað
undir áskorun til þingsins um að 'bönnuð
verði með lögum öll áfengissala í landinu.
Væiu þvf allir, sem á þing verða kosnir
í vor, cömu skoðunar og hann um þetta
mál, þá þyrftum við bindindismenn ekki
að vera í vafa um heillavænlegar aðgerðir
þingsins í bindindismálinu, því naumast
mundu þingmcnnirnir ganga framhjá eða
synja sinni eigin áskoiun.
Hinir mennirnir, scm höfundurinn held-
ur fram, sýna það hirsvegar ekki með
»dæmi sínu« að þeir séu hlynntir bind-
indi, engum af þeim að Jcni lækni und-
anteknum, og kemur þá höf. í mótsögn
við sjálfann sig
Eg hcfi heldur hvergi hal’mæit Gutt-
ormi fyrir það, að hann hefur greitt at-
kvæði með styrknum til stórstúkunnar,
heldur miklu fremur þakka eg honnm það,
en það þakklæti held eg flestir þing-
menn eigi skilið. Fæstir þeirra hala verið
svo ósanngjarnir að viðuikenna ekki starf-
semi Goodtcmplarreglunnar, heldur benti
eg á hann (Guttoim) sem mótfallinn mál-
inu í því formi, scm cg nefndi, og hefur
hann ekki mótmælt því, heldur þvert á móti.
Eins var það um OlafDaviðsson. Höf.
segir, að hann hafi gengist fyrir áskorun-
um til Ör. & Wulffs um að hætta áfengis-
verz'un á Vopnafirði. Sannleikurinn er
sá, að það voru Goodtcmplarar með séra
Sigurð á Hofi og Jón lækni í broddi
fylkingar, sem gerðu það, en Olafur seldi
vín í heilt ár í trássi við áskoranirnar.
Þá munu aðrir stjórncndur verzlunarinnar
hafa tekið í tavmana. Hér hcfut þvíhöf.farið
með ósatt mál og slcgið tvö vindhcggin.
Þá scgir hölur.dv rinn, að eg hsfi opin-
beiað »lai rurgatmál« íumtrin.fiokksins
stm íé það,;ð fíokkurinn atli að hafna
stjóinaitoðinu og sanþykkja frv. síðasta
þings óbreytt.
Eg sagði að eins, að það gæti farið
svo, þó ekki væri það líklegt, að þingið
yrði ekki rofið á ný, og held eg, að höf.
geti ekki ábyrgst, að það verði ekki,
þó hann sé vís. En að mér hafi komið
til hugar að framfaraflokkurinn yrði því