Frækorn - 17.02.1903, Blaðsíða 4

20
FRÆKORN.
ins er Kristur, til réttlætis sérhverj-
um, er trúir.« (Róm io, 4.) Kristur er
»orðinn oss speki írá guði til réttlætis,
helgunar og endurlausnar. Því skrifað
er: sá, sem hrósar sér, hann hrósi sér
í drottni.« (i.Kor. 1, 30. 31.)
í Kristi, fyrir trúna á hann, höldum og
varðveitum við boðorð guðs, sem er
guðs réttlæti. Þetta, að vér komumst
til að varðveita boðorð guðs, er guðs
gjöf til vor. Það er hin óverðskuldaða
gjöf réttlætisins, guðs réttlæti »fyrir trúna
á Jesúm til allra og yfir alla sem trúa.«
Og þetta er boðskapur engilsins í Opinb.
14, 12: »Hér reynir á þolgæði heilagra,
sem varðveita guðs boðorð og trúna á
Jesúm.« A. T. JONES.
Nýárshátíð Kínverja
Eftir E Pilquist, S. d. a. trúboða í Kína.
Nýárshátíðin er aðal-þjóðarhátíð Kín-
verja ; þar eru allir með : keisarinn eins
vel og beiningamaðurinn, Allir vilja þeir
gera sitt til þess að hún verði samboðin
»hinu himneska ríki«.
Svo sem hálfum mánuði fyrir áramót
fara menn að búa sig undir hátíðina. Og
það fyrsta er að útvega sér peninga í
það, sem kaupa þarf til hennar. Auðvitað
verða menn að nokkru Ieyti að haga sér
eftir »efnum og ástæðum«, en oft ber
þó við, að áhuginn er svo mikill, að menn
gleyma lögum og rétti og grípa til ann-
ara óleyfilegra ráða. Þeir, sem ekki
hafa neitt á heimiiinu, er selja má, fara
annarstaðar og útvega sér eitthvað, sem
hægt er breyta í peninga. Einn virðist
hugsa »ér, að trévirkið í musterinu sé
góður eldiviður til nýársins, og því fer
hann í eldmóði á stað að höggva og
saga af því og færa það til kaupstaðar-
ins. »Sá, sem vill kaupa þurran við,
hann komi hingað«, kallar hann kring
um sig. Aðrir, sem eru »heiðarlegri«,
fara um og stela hænsnum og selja þau
tii þess að ná sér í peninga. Þeir, sem
ekki hafa annað að lcggja hönd sína á,
stela hundum og köttum, sem verða
þeim að tvöfaldri blessun: skinnið selzt
hinum hæstbjóðandi, en kjötið er ágætt
í nýárssteik. Auðvitað stela ekki allir.
Margur selur af því, sem hanná, svosem
korn, kál, hálm, grænmeti o. m. fl. Hús-
móðirin fer sjálf sem oftast kaupstaðar-
ferðina. »Burðarklárinn« er vanalega —
kýr, og það sem keypt er: ýmislega iit-
aður pappír, nokkuð svínakjöt, spanskur
pipar og olía, edik og svolítið vt'n og síð-
ast, en ekki minnst, »Ja-pien-ien« (ópíum),
Já, enn þá höfum vér gleymt einu : hús-
faðirinn lætur kaupa nýja húsguði, því
eldri guðirnir eru búnir að gera þjónustu
sína.
Húsíð verður að gjörast hreint. Gam-
all pappír verður rifinn af gluggunum og
nýr settur í staðinn. Um hurðirnar ut-
anverðu klistrast rauður pappfr, með á-
skrifuðum lukkaóskum. Svo er skift um
guði. Eldhúsguðinn, auðnuguðinn og fleiri
smærri guðir, sem hafa þénað á gamla
árinu, verða að víkja fyrir nýjum. Þeir
verða teknir, smurðir með sykri um munn-
inn og sendir í eldi og logum upp til
Nirvana til þess að tala góð orð í garð
þess heimilis, sem þeir höfðu aðsetur
sitt í á liðna árinu.
Eins og siður er í öðtum löndum eru
verzlunarviðskifti bundin við áramót.
Skuldir eiga að borgast fyrir cýár, svo
framarlega sem það er unnt. Margur
selur fót, innanhússmuni eða eitthvað ann-
að til þess að geta borgað. Einn virð-
ist að vera önnum kafinn með að taka
þaksteinana af húsi sínu og flytja þá til
torgsins til sölu, Annar er að Ieitast
við að selja eitt af stúlkubörnum sínum.
A einum stað seldi maður konu s(na til
þess að fá sér peninga. Hann fékk ná-
lægt 15 kr. fyrir hana.
Sölubúðirnar itássast upp sem mest má
verða. Bæði úti og inni eru ] appírs-
ræmur af mismunandi litum settar upp,
og á þær eru skrifaðir hinir hugnæmustu
orðskviðir, sem kínverska málið á til.
Kínverjar hafa hinn mesta fjölda af
marglituðum pappírsljóskerum með tólgar-
kertum, og þegar þau eru hengd upp í
göngum, hliðum og á götunum, breyta
þau hinu þykka myrkri í draugalegt