Frækorn - 03.03.1903, Blaðsíða 4

28
FRÆKO RN.
mikið til hin sömu eftir sem áður. Þótt
stundumkæmi fram stórkostlegar byltinga-
öldur, hjöðnuðu þær að mestu leyti niður,
og víst er um það, að rannsóknin hefur
ekki neitt líkt því eins mikið umturnað
mannkynssögunni eins og »hærri kritíkin*
hyggst nú að gjöra við gamla testamentið.
I öðru lagi fær séra Friðrik ekki mik-
inn stuðning af sögu nýja testamentis
rannsóknarinnar. Eins oghann geturum,
gekk nýja testamentið á síðastíiðinni öld
í gegnum hreinsunareld rannsakendanna.
Það voru guðfræðingarnir við háskólann
Tybingen á Þýzkalandi, sem voru i broddi
fylkingar í þeirri rannsókn. Verk þeirra
í sambandi við nýja testamentið var yfir
höfuð nákvæmlega hið sama, sem nú er
verið að vinna í sambandi við gamla testa-
mentið. Þeir héldu því fiam, að allar
bækur nýja testamentisins, að undantekn-
um einum fjórum, væru ritaðar seinna en
áður hafði verið haft fyrir satt og aföðr-
nm höfundum. Þær fjórar bækur voru
bréf Páls til Rómverja, Korintumanna og
Galata. Þessar raddir létu til sín heyra
um alla kirkjuna, og var iengi um þær
kenningar barist. En hver varð svo árang-
urinn af öllu því starfi? Séra Friðrik er
víst trúanda til þess að segja hann ekki
minni en hann var. Frásögn hans ber
eðlilega vott um það, að hann reynir til
þess að sýna árangurinn í sem fegurstu
ljósi, því hann segir meðal annars: Nýja
testamentis rannsóknin hafði í sannleika
mikinn og fagnaðarríkan ávöxt í för með
sér.« En hans eigið svar upp á spurn-
inguna: Hver varð árangurinn?—, er þó
ckki annað en þetta: »Sá, að hin mann-
lega hlið á frelsaranum .... koin Ijóst og
greinilega fram.« En það þarf enga »hærri
kritík« til þess að leiða það íljós. Það
þarf ekki að breyta neitt um höfunda til
þess, ekkert að raska hugsan manna um
það, hve nær bækurnar hafi verið færðar
í letur. Það þarf ekki að breyta kenn-
ingunni um guðlegan innblástur hið allra
minnsta, til þess að sjá frelsarann í bibl-
íunni sem mann um leið og hann er guð.
Til þess þarf ekkert annað en lesa blátt
áfram það, sem stendur í nýja testament-
inu. Þar eru allar þær myndir af mann-
dómi frelsarans, sem til eru. Nýja testa-
mentis rannsóknin uppgötvaði ekki neinar
lýsingar á hinni mannlegu hlið frelsarans
fyrir utan nýja testamentið.
Að séra Friðrik bendir ekki á neinn
meiri ávinning af nýja festamentis rann-
sókninni en þetta, bendir heldur til þess,
að hún hafi ekki orðið sigursæl. Enda
er það rétt. Nýja testamentið kom úr
þessum hreinsunareldi hér um bil cins og
það stóð áður. Sömu höfundarnir voru
almennt viðurkenndir eins og áður en rann-
sóknin var hafin, og menn voru nú jafn-
vel enn sannfærðari en áður um það, að
bækurnar flestar hefðu verið skrásettar
á þeim tíma, sem kirkjan hafði aimennt
trúað. Vér, sem fylgjum gömlu skoðun-
inni, megum því vel una við það, að nú-
verandi rannsókn gamla testamentisins sé
líkt við nyja testamentis rannsóknina.
En satt er það, að nýja testamentis
rannsóknin hafði ýmislegt gott í för með
sér. Hið sama höfum vér talið sjálfsagt
að því er snertir hina núverandi »hærri
kritík«; því drottinn fi amleiðir gott jafn-
vel af íllu.
lCmræðufundur.
Eins og skýrt er fiá í fundarskýrslu
á öðrum stað í þessu blaði, var almennur
umræðufundur haldinn hér á sunnudaginn
var. Hér kemur stutt ágrip af umra ð-
unum.
Fundarstjóri !ýst: fyrst umræðuefninu
og skoðun sínni á málinu. Þótt hann
kysi helzt aðflutningsbann, mundi hann
samt gcra sig ánægðan með vínsölubann,
ef hitt væri ófáanlegt, og taldi hann al-
mennt vfnsölubann þó vera mikla fram-
för frá því sem nú er.
Arni Jóhannsson sýsluskrifari tók þá
til máls og var í aðalatriðunum fundar-
stjóra samdóma.
D. Östlund ritstj. var einnig bannlaga-
maður, en vildi bó eigi, að nein bann-
lög kæmust á, nema þau hefðu fylgi mikils
meiri hluta þjóðarinnar. Lögunum um
áfengissölu lyftala vildi hann fá brcytt
þannig, að lytsalar mættu ekki selja