Frækorn - 05.11.1903, Blaðsíða 7

FRÆ.KO RN.
151
Nafngáta
(Kvennmansnafn.)
Ljóssins hjól, og húðarband,
hreifing lofts í voðum,
fullið tært, og lítið land,
Ioftfar ofar hroðum.
J\j\n r..,.
Fréttabálkur.
Vetur
var kominn í Noregi snemma í síðastliðnum
mánuði. Talsvert komið af snjó í f’rándheimi.
Serbía.
Skörðótt hríð, og sundruð sátt,
sveit, og blómið jarð'r,
tvöföld njörfa kind, ogkátt
kvikið hafs, og fjarðar.
Jón Jónsson.
Pétur konungur virðist eiga bágt með að
5-tilla til friðar í landi sínu, — Óvild rís gegn
honum út af því, að hann virðist standa morð-
ingjum Alexanders of nær. Svo horfir jafn-
vel við, að hann muni koma til að segja af
sér. Elzti sonur hans talinn sjálfsagður eft-
irmaður hans.
#1!*

..Matar allar kreddur “
Eitt af blöðunum var hér um daginn að
telja sér |>nð til gildis. — Hvað er meint með
þessu ?
Pótt orðið »kredda« sé algengt orð, er það
samt eigi íslenzkt. Það er upprunalega komið
af latneska orðinu Credo, sem þýðir: eg
trúi.
Kredda er eftir þessu trú.
Blaðið hatar þá alla trú! — Pað er svo
sem ekki smávægdegt, þetta. En í rauninni
er það hin versta fprstæða, sem nokkur getur
komið með, því að, þótt menn hatist við ein-
hverjar ákveðnar trúarsetningar, þá er þó
varla nokkur einasti maður til, sem hatast
við alla trú, því að án allrar trúar lifir í
rauninni enginn einasti maður, og getur ekki
komist gegn um heiminn án hennar. Pekk-
ingin t. d. er byggð á trú. fegar litla barnið
á að læra að lesa, verður það að trúa. Leg-
ar því er kennt að einn stafurinn sé a, ann-
ar b o. s. frv., þá myndi lítið gagna vantrú'n
og afneitunin. Ef barnið segði: eg get eigi
sannfærst ?f þínum orðum einungis; eg vil
hafa ástæður, sannanir fyrir því, að þetta sé
a og þetta sé b, þá yrði lítið úr kunnáttunni.
Trúin er alveg ómissandi, og enginn getur
verið án hennar, ekki einusinni »trúleysingj-
arnir« svo kölluðu; þeir trúa ekki því, sem
kristnir menn sameiginlega viðurkenna sem
sannleika, en mörgu öðru trúa þeir, sem þeir
alls eigi geta fengið sannanir fyrir,
Guð gefur í orði sínu fullgildar sannanir
fyrir sannleika |>essa sama orðs. Og hver,
sem ekki snýr eyrunum burtu frá kenningu
guðs orðs, mun geta f'engið fullgildar ásfæður
fyrir henni.

Friðarstefna
var haldin í Wien í september. Óvenju-
lega margir löggjafarþingmenn (um 500) voru
mættir. Eyrir hönd hins norska félags voru
mætlir skólastjóri Horst, tollskrifari John Lund
og prófastur Chr. Knudsen. — Ping Norð-
manna hefur jafnan verið hlynnt friðarstarfinu
og veitt fé til þess. — í raAu, sem hr. Horst
hélt á fundinum, telur hann víst, að Noregur
— ef til ófriðar horfðistmilli hans ogSvíþjóðar—
mundi kjósa að Iáta afgera slíka óeir.ingu með
gerð.irdómi, en ekki með sverði.
Frú tiuldn Garborj?,
sem ferðaðist hér um land í sumar, hefur
ritað skilmerkilega um ferð sína í »Dagl>ladet«.
Hún var mjög hrifin af landinu og hrósar
mörgu og mörgum, en finnur lika að, þar sem
henni líkar miður; þannig segir hún miður
skemmtilega sögu af fylgdarmanni einum,
er hún nafngreinir, og mun honum að líkin-
dum þykja gamanið grána, ef hann fær að
vita, ao frammistaða hans er sett í gapastokk
um allan Noreg.
Sigurbjörn Á Gíslason,
trúboði innrimissionarinnar, var með Hólum
um dnginn og prédikaði í Bindindishúsinu hér
á Seyðisfirði. Vel Iíkaði mönnum ræðu hans,
og enginn varð var við neitt af því, sem ýms
blöð hafa úthúðað honum fyrir.
Rannsókn
Axel Tulinius, sýslumaður á Eskifirði, hefur
verið skipaður til þess að hefja rannsókn af
hálfu hins opinbera, út af framburði stúlku
nokkurrar hér á Seyðisfirði, Oddrúnar Sigurð-
ardóttur, par sem hún hefur skýrt frá, látið
skrásetja og útbreiðast eftir sér, að hún hafi
verið sjónarvottur að því, er nokkrir nafn-
greindir menn hér í kaupstaðnum hafi verið
að fela peningakassa þann, er stolið var af