Frækorn - 20.07.1905, Blaðsíða 1

VI. ÁRO. REYKJAVÍK 20. JÚLÍ 1905. 13. TBL.
Hvernig verður vilji guðs
fundinn?
Biblíurannsókn
eftir
C. Skovgaard-Petersen.
Framh.
Rækilegur »undirbúningur hjartans«
þarf einatt að ganga á undan, áður en
vér erum fyllilega fúsir. Oskir vorar hafa
mikið vald yfir oss, oft svo mikið, að
vér verðum þess áskynja, að fúsleiki vor,
þegar til kastanna kemur, er ekki annað
en yfirskin. Oft verður oss þetta þá fyrst
reglulega Ijóst, þegar vilji guðs eða svar
hans hefir reynst gagnvart vilja vorum.
I spádómsbók Jeremíasar er gott dæmi
þessu til upplýsingar. (Jer. 42, 3-7 og
42, 20-43,2).
Lessi staður er svo hörmulega átakan-
leg lýsing á þessum yfirdrepsskap. Lýð-
urinn kemur til Jeremíasar og biður hann
að kunngjöra sér vilja drottins. — F*eir
lofa því, að hvort sem það svo sé gott
eða ilt, þá vilji þeir hlýða raustu drott-
ins guðs síns (42, 6). En þegar á átti
að herða og Jeremías segir þeim móti
óskum þeirra og vilja, segir, að þeir megi
ekki fara til Egyptalands, þá svara þeir:
»Pú talar lýgi, drottinn þinn guð hefir
ekki sent þig« (43, 2).
Til þess. að gjöra oss óhulta fyrir slík-
um og þvílíkum uppgerðar-fúsleika, gefur
ritningin oss margar bendingar.
Rannsakaðu, hvort bendingar þær, sem
þú leggur fyrir drottin, eru ekki í raun-
inni vifilengjur til að komast hjá að
giora það, sem er hið eina eðlilega og
hendinni nœst eftir ástœðum. Ef svo
reyndist, þá er öll vor eftirgrenslan og
spurningar að líkindum ekki annað en
svik undir guðhræðslu yfirbragði, því hið
eðlilega og það, sem næst liggur, er því
nær alt af guðs vilji.
Drottinn sagði, þá er Jeríkóborg var
hertekin: »Lýðurinn ráði til uppgöngu,
hver og einn fyrir sig beint af augum
fram (Jósúa 6, 5). Og sama er sagt um
kerúbana, sem báru hástól drottins dýrð-
ar.
> Peir gengu hver fyrir sig beint af
augum fram.« (Es. 1, 12). Með djúp-
settari orðum er ekki hægt að lýsa því,
hvernig vegir drottins liggja. Guðs börn
eiga að fara eins að. Krókagötur eru
aldrei vegir guðs; sniðgötur sjaldan.
Rar sem samvizka vor segir skýrt og
skýlaust: l’ú skalt, er sjaldgæft að drott-
inn segi: þú skalt ekki.
Viljirðu því gjöra þig öruggan fyrir
því, að fúsleiki þinn sé yfirdrepskapur,
þá rannsakaðu líka, hvort þú hafir ekki í
rauninni fengið svar í samvizku þinni, og
haltu ekki áfram að spyrja að einstil að geta
komið að þínum vilja.
í þessu efni er Bileam oss til viðvör-
unar. Balak, Móabíta konungur, sendi
menn til Bileams, biður hann koma og
lýsa óbænum yfir ísrael. Bileam hefði
nú átt að vita af því, hvernig orð-
sendingin hljóðaði, að það var ekki guðs
vilji, að hann færi með sendimönnum
konungs. Samt sem áður spyr hann guð,
hvað hann skuli gjöra, og guð svarar