Frækorn - 05.05.1907, Blaðsíða 2

134
FRÆKORN
atriði snýr sér burt frá ljósinu, for-
herðir hjarta sitt, svo að honum hætt-
ir við að fyrirlíta það einnig í öðru.
Sá, sem brýtur siðferðislegar skyldur,
í tilliti til fæðis og klæðis, er undir
það búinn að lítilsvirða guðs skipan-
ir í því sem lytur að hinu eilífa. Lík-
aminn er ekki vor eigin. Guð heimt-
ar að vér gætum þess bústaðar, sem
hann het’ir gefið oss, svo vér getum
lagt h'kami vora fram fyrir hann eins
og lifandi, heilaga, guði þókpanlega
fórn. Líkamir vorir tilheyra honum,
sem skapaði þá, og það er skylda
vor, að afla oss þekkingar á því,
hvernig vér getum bezt varðveitt þann
bústað, sem hann hefir gefið okkur.
Ef vér veiklum líkamann með því að
láta eftir girndum vorum og munað-
arfýsn, og með því að klæða oss eft-
ir hinum skaðlegu lögum tízkunnar
til að geta liíað í samræmi við heim-
inn, þá verðum vér óvinir guðs.
Frh.
Bækur og rit.
Gamalnorske bokverk, utgjevneav Det
norske samiaget. — I. Soga um
Volsungarne. Gamalnorsk grunn-
tekst og nynorsk umsetjing. Ved
Torleiv Hannaas. Oslo 1907.
Bók þessi, sem þýðandinn hefir
sent »Frækornum<; er útgáfaá tveim- j
ur málum: Völsunga sagaánorrænu
og nýnorsku. Útgáfan er einkar hent-
ug fyrir þá, sem vilja kynna sér ný-
norsku, og eru það líklega ekki svo
fáir, því menn eru væntanlega farnir
að vakna upp til þess að sjá það, að
nýfiorskan sé ekki svo afleit samt,
eins og sumir íslendingar hafa viljað
lýsa henni.
í neíndri Völsungasögu-útgáfu er !
norrænan prentuð á einni blaðsíðunni,
en nýnorskan á hinni, svo samanburð-
urinn er hægur mjög. Rýðingin virð-
ist ágæt, enda hefir þýðandinn dvalið
hér á landi um tíma og kynt sér ís-
lenzku. Hann er málfræðingur og
að sögn mjög vel að sér í norrænu
og íslenzku.
Bókin ætti að geta náð útbreiðslu
á íslandi, því hún er mjögódýr: 184
bls. stór, en verðið að eius 60 aura.
Frágangur allur vandaður.
ijperðsmolaF.
I.
/í gufuskipinu »Qeres* 14. april 1907.
»Ceres< lagði af stað frá Reykjavík
þann 8. apríl kl. 7 síðd. Veðrið var
gott, og ferðin yfir haf til Skotlands
gekk ágætlega. Þangað kom skipið
að fjórum sólarhringum liðnum. Við-
staðan í Skotlandi var styttri en vant
er með skipum hins sameinaða gufu-
skipafélags. Ferðamenn frá íslandi eru
sjaldnast í neinum vandræðum með
að fá þann tíma til að líða, sem þeir
bíða í Skotlandi, og sérstaklega verð-
ur hann þeim stuttur, ef þeir kunna
að bregða fyrir sig ensku: þá er altaí
nóg að aðhafast.
Ceres lá í Leith á Skotlandi einn
sólarhring í þetta sinn.
Meðal þess, sem hugtók mig mest
þar, var sýning frá trúboðslöndum
Englendinga. Sýning þessi var haldin
í Edinborg, frá 10 — 20. apríl og var
opin daglega frá kl. 2—10 síðdegis.
A sýning þessari voru sýndir og
skýrðir siðir og menning þeirra þjóða,
þar sem trúboð Englendinga er rekið.
Trúboðar frá hinum ýmsu löndum
voru þar við staddir, margir þeirra