Frækorn - 09.08.1907, Page 10

246
FRÆKORN
rimmur* gall í gylfa höllum,
geir og rönd, á Norðurlöndum.
Pá um harðar sennur sverða
sungin mörg á þessa tungu
drápan hefir á lofti lofi
lengi haldið fornra þengla.
Breytast tíðir, batna siðir,
brandar fastir í skeiðum standa,
sjálfur boðar fylkir fólki
friðarjól frá konungsstóli.
Rjúfast virki, ræktast merkur,
rétt og lög fá allar stéttir,
eignir tryggjast, borgir byggjast.
Bragur lofar frið og saga.
Lofar bragur, sanna sögur
sættir: Fornrar konunga-ættar
faðir og sonur sitja, báðir
sjólar, á Gorms og Haralds stólum.
Góð er ættar-gifta og kraftur.
Göfgari þér, vor mildi jöfur,
hilmir aldrei hlaut frá skáldi
hróðrar lof í drápu ofið.
Faðir þinn, vor fylkir prúði,
fái lof, hinn giftu-hái,
ættarfaðir hárra harra
hálfrar vorðinn Norðurálfu.
Heillir fylgi ætt þinni’ allri,
öldum saman haldi’ hún völdum.
Dánum þengli séu sungin
sólarljóð af Snælands þjóðu.
Friðrekr kongur! lof þitt lifir
lengi’ á íslands hörpustrengjum.
Nafn þitf skal í söngum sungið,
sögu merkt og spökum lögum.
Hreptu jöfra hæstu giftu,
horski þengill. Ríktu lengi
sæll með drotning sænskrar ættar.
Sólarvaidur lengi’ ykkar aldurl
Síðari partur.
V.
Kór.
Hugur fer suður um sjá.
Grundirnar fagrar og frjóvar,
fríðir og laufgrænir skógar
brosa þar Beltunum hjá.
Inndælar eyjar og sund
fallast með ástum í faðma,
flóðaldan kyssir þar baðma.
— Ljúft er í Danmerkur lund!
Alt lýsir, bygðin og bær:
mentun og menningar-dáðum,
mannvitsins hyginda-ráðum.
— Hagsæld frá landinu hlær.
Kveðja fer suður um sjá.
Heilsan frá háfjalla-tindum
hvíslast að skógum af vindum.
Kveðja t'er suður um sjá.
VI.
Duet.
Norrænn kraftur
nú sem fyrri
votar keppi
víkingsleiðir.
Fram! því sól er
fyrir stafni!
Hugur ræður
hálfum sigri.
Nótt er liðin.
Nýrra tíða
hillir háland
heimsmenningar.
Fram! Til sigurs
fornt er gefið
Urðar orð
ættum vorum.
Látum djarfir
löður rist
til sólskinslanda
sona vorra.
Heilir frændur!
Heilir vorrar
bræðraþjóðar
þingskörungar!
Tryggjum frænda-
tengsl og bindumst
félagsskap
á framsiglingu.
Hulið fjarri
í hafi tíða
liggur landið
Ijósra vona.
Þangað allar
þjóðir jarðar
kljúfa sæ
í kappsiglingu.
Fram! það land er
| fyrir stafni!
j Hvetjum, frændur,
hvorir aðra!