Frækorn - 15.07.1908, Side 3

f&ÆKOKN
62. Guðs lögmál er nauðsyn-
légt. Orðskv. 6, 23.
63. Móses Jögmál er ófull-
komiði Hebr. 7, 18.
64. Jesús hélt fram guðslög-
máli bæði í lífi sínu og dauða;
eins gjörðu postular hans. Jóh.
15, 10. Róm. 3, 25. 31; 8, 3.
Jak. 2, 9 -12.
65. Af lögmálinu leiðir þekk-
ing syndar, það er því nauð-
synlegt og bendir oss til Krists.
Róm. 3, 20.; 7, 7. 1. Jóh. 3. 4.
66. Sannkristinn maður elsk-
ar guðs boðorð. 1. Jóh. 5, 2 3.
Róm. 8, 3. 4.; 7, 22.
67. Lögmálið og gleðiboð-
skapurinn styðja að því sama
(fullkomnun mannsins); lögmál-
ið sanniærir umsynd, gleðiboð-
skapurinn kennir um frelsi frá
syndinni.
68. Tilgangur gleðiboðskap-
arins er:
a) Að frelsa frá yfirtroðslu lög-
málsins. Róm. 1,16.-17. Matt.
1, 21. Jóh. 3, 3.-7.
b) Að fyrirgefa synd með viss-
um skilyrðum. Ez. 33,11. Sak-
1, 4. Matt. 3, 2. 8. 9. Postg.
3, 19 1. Jóh. 1, 9. Efes. 2, 8.
9. Róm. 6, 22.
c) Að skrifa lögmál guðs í
hjartað. Jer. 31, 33. 34. 2. Kor.
3, 3. Ez. 11, 19. 20. Róm. 7,
22. Sálm. 1, 2.; 40, 8.9. Hebr.
8, 10. 1. Jóh. 5, 3.
d.) Að gefa kraft til að sigra
freistingar hins vonda. Róm. 1,
16. Jóh. 16, 8. Efes. 3,16. 20.
Kol. 1, 11- hil. 2, 13.; 4, 13.
Róm. 8, 13, 26.
69. Pví fer svo fjarri, að gleði-
boðskapurinn nemi lögmálið úr
gildi; hann heldur frain lögmál-
inu og staðfestir það í hjörtum
kristinna manna og sameinar það
enn innilegar við eðli þeirra.
70. Jesús haíði guðs lögmál
í sínu hjarta; hann kom til að
gjöra það stórt og veglegt. Sálm.
40, 8. 9. Hebr. 10. 5.-9. Es.
42, 21.
71. Guðs lögmál er Ijós. F.ft-
ir lögmálinu munum vér dæm-
ast. Orðskv. 6,23. Jak 2, 8.—
11.
72. Spádómar biblíunnar tala
um vald, sem mundi breyta guðs
lögmáli. Dan. 7, 25. 2. Tess.
2, 3. 4. Op. 13, 1,-10.
73. Petta vald er páfadæmið,
sem ásamt kirkjunni og verald-
legu valdi hefir lögleitt sunnu-
daginn sem hvíldardag í stað
hvíldardags drottins.
74. Petta vald hefir gefið út
sunnudagslög og sömuleiðis
með hjálp veraldlegra laga of-
sótt þá, sem ekki hafa vérið fús-
ir til að fylgja slíkurn lögum.
75. Sunnudagurinn er þann-
ig blátt áfram mannaboð, og
guðsdýrkun vor er til einkis, ef
vér fylgjutu þeirn lærdómum,
sem eru manna boðorð. Matt.
15, 9.
76. Mótmælendum hefir mjög
mikið yfirsést, með því að halda
við sunnudagshelginni frá »móð-
urkirkjunni«, og játning þeirra
kemur mjög í mótsögn við sjálfa
sig, þegar þeir segja: »Ritning-
in, og ritningin ein« á að vera
reglan fyrir lífi og breytni manna,
en vanrækja og burtkasta þó
hvíldardegi biblíunnar.
77. Biblían spáir um viðrétt-
ing á hinum síðustu dögum í
tilliti til hvíldardagsins, sem um
marga mannsaldra hefir legið að
velli og verið fótuni troðinn. Es.
58, 12.-14.; 56, 1.-6.
______________115
78. Pessa viðrétting hvíldar-
dagsins er talað um í boðskap
þriðja éngilsins (Op. 14, 9,—12þ
þar sem guð aðvarar mjög al-
varlega móti því að tilbiðja dýrið,
þess líkneski eða láta merkja
sig með fangamarki þess.
79. »Dýrið«, er hin kaþólska
kirkja, páfavaldið. Jóh. lýsir starfi
þess og eiginlegleikum í Op. 13,
1 -10.
Úr formála martcins Ciítcr$ fyrir
Danídsbók
»í 7. kap. taka til þær sjónirnar
og spádómarnir út af þeim eftirkóm-
andi konungaríkjum, serdeilis út af
rikinu Krists, hvers eins vegna all-
eina allar þessar sjónir skeð hafa.
Og er i fyrstu merkjaidi, að þau
fjögur einvaldskonungaríkin, sem
hann hér fyrri í 2. kap. sýndi í
þeirri miklu líkneskju, þau hin sömu
lítur hann hér í annarri mynd einkum
fjögra dýra, helst vegna þess fjórða
dýrsins, sem er þess rómverska
ríkisin^, út af hverju hann seitina
meir vill fleira segja, því að undir
því sama rómverska ríki ættu að
ské þeir allra stærstu tilburðir, sem
eruþessir: hingaðkoman Krists,mann-
kynsins sndurlausn og endir verald-
arinnar«.
»Pessar 70 vikur, sem engillinn
fram setur, þá halda allir lærifeður
með einu móti, að það séu ekki daga-
tölu-vikur, heldur ára-vikur, það er,
sérhver vika hefir 7 ár,en ekki 7 daga,
svo sem raun gefur vitni um, því
70 daga vikureru ekki full tvö ár;
slíkur tími er ekki svo sérlegur til
slíkrar dýrðlegrar opinberunar. Nú
eru 70 vikur 490 ár. Svo lengi
skyldu nienn þá en vænta Krists,
og að þeini tíma liðnum, þá skyldi
hann uppbyrja sitt ríki.«