Frækorn - 15.07.1908, Qupperneq 4

FRÆKORN
u?>
Terdapistlar.
i.
Fað leit ekki vel út fyrir mér
með ferðina til hástúkuþingsins.
Eg þurfti að fara frá Liverpool
á Engiandi þann ló. maí, en á
áætlunum Thore og hins Sam-
einaða var ekkert annað eða betra
en Mjölnir, sem átti að fara frá
Reykjavík 5. maí og átti að koma
við í Leith þann 10. maí.
Hefði Mjölnir fylgt áætlun,
mundi eg hafa orðið að eyða 5
dögum í Leith að óþörfu. Eg
»huggaði« mig við, að Mjölnir
gamli yrði sjálfsagt svolítið á eftir
áætlun, svo biðtíminn yrði fyrir
þaó skemri en áætlunin gerði
ráð fyrir. En sú huggun breyttist
í stökustu vandræði, þegar Mjöln-
ir var svo mjög á eftir tímanum,
að hann var ékki farinn vestur
þann 5. maí og mundi eftir öllum
líkindum ekki vera farinn frá
Reykjavík þann dag, þegar hann
ætti að vera kominn til Leith.
Að treysta gamla Mjölni reyndist
ómögulegt, og hvað var annað
að hugsa um?
Aukaskipið Norröna, til versl-
unarinnar Edinborg, lá til allrar
hamingju á Reykjavíkur höfn um
þetta leyti, og það mundi ferð-
búið þann 7. Maí. Skipstjórinn,
hr. Langeland, var svo elskulegur
að lofa mér að vera með, cg
þannig atvikaðist það, að eg
þrátt fyrir alt samgönguleysi af
hálfu hinna regluiegu gufuskipa-
félaga lagði á stað frá Reykjavík
að kveldi hins 7. maí.
Ferðin til Skotlands tók viku.
14. Maí var eg kominn norðar-
lega í Leith-fjörðinn til lítils bæar,
sem Methill heitir. Ferðin þaðan
til Leith tók 2 klukkutíma með
járnbraut og eftir tveggja dægra
dvöl í Leith og Edinborg, lagði
eg ástað þaðan að kveldi hins
15. maí og kom til Liverpool að
morgni hins 16.
Sú nótt var hin óskemtilegasta
nótt, sem eg hef átt áæfi minni.
í Edinborg komu 3 Skotar inn
í sama klefann, sem eg var í á
eimlestinni, og var einn þeirra
talsvert ölvaður, og gerði alt,
sem hann gat, til þess að ónáða
'mig. Honum var ekki vel við
útlendinga, að hann sagði, og
þegar eg ekki var viljugur til
þess að haida áfram samtalinu
við hann um alt sem hann vildi,
versnaði hann um allan helming,
dró upp stóran sjálfskeiðing og
kvaðst ætla að drepa mig. Báðir
hinir Skotarnir tóku nú svari mínu
og sögðu lionuni að hafa sig
hægan. Ekki vildi hann samt
láta að orðum þeirra, heldur
hélt hótunum sínum áfram
meira og minna í tvær klukku-
stundir, þangað til vér neydd-
umst til að kalla á lögregluþjón-
inn, sém fylgdi eimlestinni, og
setti hann manninn inn í varð-
gæzlu-klefa, og gisti hann þar
það, sem eftir varferðarinnar.
Skipið, sem eg hafði ákveðið
að taka mér far með, var Lusi-
tania, eign Cunardlínunnar. Cu-
nardlínan á mörg skip, heldur
uppi ferðum milli Ameríku og
Ítalíu og fleiri staða. Stærstu
skip línunnar eru Lusitania og
Mauretania, bæði eins að gerð
og hvort um sig 32,500 smá-
lestir. (Til samanburðar skal
þess getið, að skipin, sem hið
Sameinaða og Thorefélagið senda
til íslands, eru milli 800 og 1200
smálestir að stærð). Lusitania er
790 feta löng. Vélarnar hafa
68,000 hesta öfl. Ætlast er til
að skipið geti flutt alls 2,300 far-
þega, 500 á fyrsta farrými, 500
á öðru og 800 á þriðja. Starf-
smenn skipsins eru umQOO.
Skipið er hið ágætasta í öllu
tilliti, Rað er svo vel útbúið, að
2. farrými er jafn-veglegt og 1.
farrými er á mörgum íslands-för-
um.
Lusitania er allra skipa hrað-
skreiðast. Ferðin, sem eg var
með, var langfljótasta ferðin, sem
nokkurntíma hefir verið farin yfir
Atlantshafið; tók aðeins 4 sólar-
hringa og 20 klukkusiundir frá
Queenstown á írlandi til Sandy
Hook í Ameríku. Pegar við náð-
um New-York höfn og sáum
blöðin, fundum vér langar og
ítarlegar greinar í þeim um þessa
ferð Lusitaniu.
Ferðin með Lusitania var í
alla staði hin ánægjulegasta. Alt
var gert til þess að gera far-
þegana ánægða. Daglega yar
prentað um borð á skipinu all-
stórt tímarit: Cunard Line
Daily Bulletin. f því voru fyrst
og fremst daglegar fréttir frá um-
heiminum og auk þess sögur,
skrítlur og fjöldinn allur af auglýs-
ingum, frá mönnum víðsvegar,,
þó mest frá NewYork og Liver-
pool.
Marconi-skytin reynast ágætlega’
á þessum skipum. Rað er hægt
bæði að senda skeyti og fá svar
úti á hafinu. Einkennilegt mun;
flestum þykja aðheyra um mann,,
sem þurfti á peningum að'
halda, meðan hann var á skipinu:
Hann átti peninga í banka f Ame-
ríku, og sendi því loftskeyti til
bankans. Bankitin sendi honum
peningana í ávísun »í loftinuc,
og samdægurs fékk hann ávísun-