Frækorn - 08.11.1912, Blaðsíða 4

68
Hallgrímur Pjetursson.
Blítt. Hatlgrímur Þorsteinsson.
f» J J J J 1 1— —
_ a - --- : r
At - burð sje jeg and - a míu - um nær,
» f M|; ; ;
— =f -1 • =J= i -u
T~ -t=E l» | T •— 1 i —f— 1 - If J
ald - ir þó að liðn ar sje - u tvær.
J -P J -J -kJ i -0- —0 1 é : P J —•— ÞN , i - ,
j— 1—, —i— —0 —r u = j
1~ —1~ 1—i— =?= f7\ =j. =1
r-tf - ■4 -• - -0 1 • > -J-—•■ 1 r 1 ! M v 1 f ■' V : T J
Inn dimt og hrör- legt hús jeg treð, hver er sá,
J J J 1 -0~ J ,1 i. 0 f T — J- —>— l.‘ J —&
í ft— r> H— == P’ • * . »• 1 4 ■ t- • - w
-r- ...... 5 1 j—, K— —i "
—t—^— ~m r —H- H— —w H
tr i —0 i é \ J I c -0- \ i
hver er sá. er styn - ur þar i á beð.
J- /j J. . J- h —0— J ! ——d , M. J.
0 • . . 0 f 0 & 4 - \\
? y 4 ~ tr- - h í= 1 r - Þ - t (=>
ag sjáðu, hvernig hann deyr fyrir
þjóðina og ekki einungis fyrir þjóð-
ina, heldur til þess, að hann safn-
aði í eitt þeim sundurtvístruðu börn-
um guðs. Jóh. 11, 51. 52. Jesús
er í kærleika sínum opinberun á
veru guðs, en ekki hinu andstæða.
Guð er kærleikur. Ætlunarverk lög-
málsins var ekki að hóta eða hrekja
út í örvæntingu. En ef vjer lesum
allan kapitulann, finnum vjer hugs-
unarþráð postulans vera hjer um
bil þannig: Þegar ísraelsmenn stóðu
frammi fyrir guði á Sínaí, voru
þeir í raun rjettri ennþá ekki þjóð;
því meðal þeirra var engin innri
samheldni; þeir voru ekki annað en
hópur þræla, er slept var lausum.
Hefðu þeir fengið að stjórna sjer
sjálfur, þá hefði hver einn farið sína
leið og fólkið tvístrast. Til þess að
koma í veg fyrir það, setur guð
vjebönd eða gerði kring um þá,
og þessi vjebönd er lögmálið, sem
þannig tengir þá saman. Ef ein-
hver þeirra skyldi vilja fara sína
eið eftir tilhneigingu hjarta síns,
átti lögmálið að tyfta hann og knýa
hann aftur til fólksins. Þannig er
lögmálið vor tyftunarmeistari fram
að komu Krists, en nú erum vjer
ekki lengur undir tyftunarmeistar-
anum. Hvers vegna ekki? Þareð
Kristur gefur oss ný lög. Nýtt boð-
orð gef jeg yður, að þjer skuluð
elska hver annan, eins og jeg hefi
elskað yður. Jóh. 13,34. Og þetta
boðorð er ekki gefið í útvortis mynd-
um, heldur hefur hann, fyrir anda
sinn, fætt það inn í hjörtu vor, svo
að vjer guðs börn, elskum hvert
annað og getum ekki annað en
gert það. Þegar vjer komum sam-
an, þekkjum vjer innra sambandið
vor á meðal, þó vjer ekki þekkj
umst í sjón. Engin ytri boðorð
eða reglur þurfa að binda okkur
hvert öðru, því vjer lútum öll eðl-
islögmáli. Hin ytri lög hafa að
eins stundar þýðingu; en nú segir
guð: Jeg skal gefa þeim milt lög-
mál í hugskot þeirra og skrifa það
á hjörtu þeirra. Munur er á lög-
um eingöngu útvortis og iögum
skrifuðum á hjörtu vor. Vjer hugs-
um oss tvo ólíka mannflokka, ann-
ar er hlutafjelag, hinn er faðir og
móðir með börnin sín. Hlutafje-
lagsmennirnir eru samtengdir með
útvortis Iögum, en eru að öðru
leyti hver öðrum ekkert samtengdir,
heldur þegar fjelagsfundinum er
lokið, fer hver 'til sín, þar sem sam-
tenging þeirra ereinungis tímabund-
in. Hinn flokkurinn, þar á móti,