Frækorn - 30.11.1912, Blaðsíða 2

74
F R Æ K O R N
berðu með hreystilegri þolinmæði
það, sem á að koma yfir þig.
Minstu þess, að eftir vetur kemur
vor og sumar, að eftir nóttina ijóm
ar af degi, og þegar stormurinn
er um garð genginn, verður bhða-
logn.
T. Kempis.
Lögmálið hið innra með
oss.
(Heb. 8.)
Eftir sjera Otto Witt.
— — Frh.
Páll postuli lýsir fyrir oss, hvernig
hann sjálfur er fluttur úr lægri til-
veru og settur inn í æðri, og finn-
ur, að hann er boririn af göfugri
og fullkomnari lögum og kröftum,
og það einmitt ineð því, að snúa
sjer burtu frá sjálfum sjer; varpa
burtu frá sjer sínum eigin hugð-
málum og örðugleikum, gefa guði
líf sitt í Jesú Kristi. Vjer skulum
benda á hugsunarþráðinn í þess-
ari lýsingu, sem innifelst í 5—8.
kapítula Rómverja-brjefsins. Fyrst
talar postulinn um frelsunina, seni
hann sjálfur hefnr öðlast, yfrrgang-
ínn frá dauðanum til Hfsins fyrir
rjettlæting af trú, staðfest með út-
hellingu guðs kærleika í hjarta hans
fyrir heilagan anda. Þar, sem svnd-
in yfirgnæfir, yfirgnæfir náðin enn
meir. — Eigum vjer að liggja í
syndinni, svo að náðin yfirgnæfi?
Fjærri fer því, vjer höfum dáið frá
syndinni -fyrir dauða Jesú. Minn
gamli maður, mitt fyrra líf, er í Jesú
negit á krossinn og þess vegna hlýt
jeg að áiíta minn gamla mann dá-
inn í honum. Því alt líf mitt, sem
jeg hefi lifað í hugsunum, orðum
og gjörðum, það hefur myndað
minn innra mann og Iyndiseinkunn
mína, en þegar jeg við Jesú kross
beygði mig fyrir mannsins syni,
gekk að dómi guðs, sem hann í
Jesú sjálfur hefur felt yfir breytni
minni, fann jeg mig frelsaðan frá
því gamla og leiddan inn í nýtt lif.
Álítið svoleiðis einnig, að þjer
sjálfir sjeuð dauðir syndinni, en lif-
ið guði í Kristó Jesú drotni vorum.
Nú er eins og tveir vegir opnist
fyrir postulanum, til þess, að þetta
Iíf nái fullkomnun í framtíðinni. Og
þessum tveimur leiðum lýsir hann
fyrir oss með átakanlegum myndum,
úr sinni eigin lífsreynslu.
önnur leiðin er: jeg skal gjöra
það, með guðs hjálp. Hin leiðin
er: jeg megna alls ekkert að gjöra;
jeg verð að fela mig guði, að hann
verki í mjer að vilja og fram-
kvæma,
Fyrri leiðin er, þegar frelsaður
maður hygst að vinna í eigin krafti.
Það er sama sem að hinn gamli
maður, sem var dæmdur til. dauða
á krossinum, 'ærði vakinn upp aítur
og fyrr eða síðar leiðir til örvænt-
ingar. Hin Ieiðin er sú, að guð
ber oss, og vjer framvegis væntum
einskis af oss sjálfum, en alls af guði-
Postulinn sýnir oss sjálfan sig í
lýsingu sinni. Jeg er holdlegur, seld-
ur undir syndina. Því jeg veit ekki,
hvað jeg gjöri; því það góða, sem
jeg vil gjöra, gjöri jeg ekki, en hið
vonda, sem jeg ekki vil, það gjöri jeg.
En ef jeg gjöri, það, sem jeg ekki
vil, þá viðurkenni jeg, að lögmálið
er gott. Því hið góða, sem jeg v il,
gjöri jeg ekki, en hið vonda, sem
jeg vil ekki, það gjöri jeg. En ef
jeg gjöri það, sem eg vil ekki, er
það ekki framar jeg, sem gjöri það.
Það er einungis jeg alla lciðina og
endar því með þessum orðum: Jeg
vesæll maður, hver mun frelsa mig
frá þessum dauðans líkama. Jafn-
vel frelsaður maður hefur ekki kraft
í sjer til að ganga á guðs veguin;
til þess að geta það, verður hann
að þiggja alt af guðs náð. Postul-
inn hefi sýnt alvarlega viðleitni, en
hann varð að fórna sjálfutn sjer og
leita kraftarins hjá guði. Hann er
eins. og barn, sem gengur á erfið-
um vegi við hlið föður síns; óaflát-
anlega hjálpar faðirinn og ver falli.
En nú eru kraftarnir þrotnir, og
örmagna lítur hann til föður síns
og segir: »faðir, ber þú mig«.
Upp frá þeirri stundu ber faðirinn
barnið sitt.
Nú er ekki lengur að taia um
fall eða að gjöra það, sem maður
vill ekki, því maðurinn hefur orðið
að lúta í lægra haldi, en guð verð-
ur að koma í hans stað. Postulinn
þekkir vanmátt sinn, en jafnframt
guðs kraft. Svo er nú engin fyrir-
dæming yfir þeim, sem eru í Kristó
Jesú, hvorki í hjarta þeirra nje lífi
þeirra. Því lögmál lífgunarandans í
Kristó Jesú hefur frelsað mig frá lög-
málisyndarinnarogdauðans.Takeftir,
að postulinn segir ekki, að syndar-
innar og dauðans lögmál hafi verið
burt tekið eða gjört að engu; en
har.n sagðist vera frelsaður frá því.
Öílugra lögmál er orðið ráðandi í
lífi hans.
Jeg held á bók, og hún er háð
því lögmáii, að hún dregstað mið-
depli jarðarinnar, en þegar hún
hvílir á hönd minni, dettur hún
ekki, þar eð lögmálið í hönd minni
er sterkara en þyngdarlögmálið, sem
er í bókinni, og veldur því, að hún
fellur ekki, en dregi eg hönd mína,
fellur hún strax. Þannig er því
varið með nátturlega lögmál hjartans.
sam dregur niður til spillingar, en
á meðan vjer hvíluni í hönd Krists,
getur þetta jögmál ekki beitt afli
sínu. Vjer getuin aldrei komist af
án Krists. Því er ekki þannig var-
ið, að þar eð vjer eitt sinn erum