Frækorn - 30.11.1912, Blaðsíða 7

F R Æ K O R N
79
ritblýi í húsi Donald Braes. Eftir
þessari mynd hafði hann málað á-
gæta andlitsmynd af frelsunarmanni
sínum. S.
>
O, droitinn hversu lengi?
»Mín sál er mjög óróleg, ó drott-
inn, hversu lengi?« Sálm. 6, 2. 3.
Hve seinlátar ern ekki minúturnar!
Hve hægt hreyfast vísirarnir, þegar
vjer erum gagnteknir af eftirvænt-
ingu! Augnablikin finnast jafn-
löng og klukkustundir, þegar vjer
þjáumst og bíðum eftir hjálp, —
eins og hinsvegar tímarnir dragast
saman í mínútur, þegar hjartað er
fult af gleði.
Hversu lengi, drottinn, áður en
reynslutíminn endar? — Þegar vjer
stígum inn í eldsofn þjáninganna,
viljum vjer helst gera samning við
guð, um að það væri ekki nema
tiltekinn tíma. En hann segir oss
aldrei fyrirfram, hve lengi þrautin
vari, til þess tilgangi hans verði
náð, að þolinmæðin fullkomni
verkið. Hann segir blátt áfram:
»Það er nóg að líða eitt augnablik
í einu.*
Hversu lengi, drottinn, þangað
til hjálpin kemur? Fyrir löngu
síðan gerðum vjer boð eftir liðs-
auka, og síðan hefur stríðið harðn-
að ákaflega. Vjer höfum starað svo
langt, sem augað eygði, út í himin-
geiminn til að uppgötva, að hjálp-
kæmi, en alt til ónýtis. Vjer hugs-
um, að vjer getum ekki afborið
lengur. Vjer höfum erfiðað með
árunum, svo lengi vjer orkuðum,
og ef engin liðveisla hemur, verð-
um vjer á fjórðu nætur-vökunni
komnir fast að óumflýjanlegri eyði-
leggingu. »Hvar er þinn guð?«
kallar óvinurinn, og vjer freistumst
til að álíta oss yfirgefna og gleymda.
Hversu lengi, drottinn, áður en
þú kemur? — Hann hefur sagt, að
hann muni koma skjótt — en merk-
in líða framhjá hægt og hægt, og
þó vjer hlustum nákvæmiega, heyr-
um vjer ekki fótatakið hans í gegn-
um fortjald tímans. Ó, sál! hættu
að kveina. Bið er ekki brigðmælgi:
»Þúsund ár eru fyrir drotni, sem
.einn dagur.« Hann kemurávængj-
um vindanna. Hann er þegar í
nánd, fiann stendur við dyrnar.
Hann kemur ekki einu augnabliki
of snemma — en ekki heldur einu
augnabliki of seint.
F. B. Meyer.
— Forðastu ógætileg orð. Þau
eru lík örvum, sem skotið er út í
myrkrið; maður veit ekki, hvar þær
hitta.
— Tala ekki um sjálfan þig eða
lofa þín eigin verk. Sjeu þau góð,
þá lofa þau sig sjálf, og sjeu þau
fánýt, þá er betra að segja sem fæst
um þau.
— Öfunda engan. Öfundin er
þjer til einkis góðs og sakar ekk-
ert þann, sem fyrir verður.
— Eigðu ekki í deiluni að gamni
þjer, til þess að segja eitthvað á
móti. Sá, sem með einþyktii og
óskynsemi ber fram blákalt sitt mál-
efni, líkist manni, sem stíflar lind-
ina, er hann á að drekka úr.
— Vertu alúðlegur líka í smá-
munum. Hið sanna eðallyndi hjart-
ans lýsir sjer betur í ástúð og greið-
vikni í hversdagslífinu, en í opin-
berum góðgerðum.
— Vertu stundvís. Margur glat-
ar gæfustundinni, með því að koma
einu augnabliki of seint, og með
óstundvísi er þeim, sem bíður, sýnd
ókurteisi.
— Sönn, einlæg bæn hlustar eins
alvarlega eftir svarinu, eins og hún
biður um hjálp og fróun.
— Láttu ait hjarta þitt fyllast af
guðs orði.
— Hinn rjettláti skal blómgast,
taka framförum, opnast algert fyrir
ijósi og lífi guðs — þrá kærleika
en einnig öðlast hann.
— Hvíld finnur þú ekkí með þvi
að svæfa samvisku þína.
— Þegar Pjetur ornaði sjer við eld
óvinanna, fjekk hann andlega ofkælingu.
— Þegar hann hjelt að hann væri
þrekmeiri og betri en aðrir, varð
afleiðingin sú, að hann fjell dýpra
en áður.
— Treystirðu sjálfum þjer, þá verð-
ur þú svikinn. Treystirðu vinum þínum,
og þeir munu yfirgefa þig í dauðan-
um. Treystirðu peningum, og þeir far
ast. Treystirðu áliti þínu, og eiturtung-
ur geta flekkað þitt góða mannorð. En
treystu drotni; og þú munt aldrei verða
til skammar hvorki uni tínia nje eilífð.
— Meðal mannanna er mjög stór
hópur, og mjög glaður að sjá, sem
aldrei leitar guðs ríkis. — Enn er ann-
ar stór flokkur, sem virðist mjög van-
sæll; hann leitar guðs ríkis, en leitar
þess ekkí fyrst af öllu — Þá er enn
mjög lítill, en mjög hamingjusamur
skari, sem leitar guðs ríkis, en leitar
þess fyrst af öllu. Hverjum flokknum
tilheyrir þú?
— Sá maður gefur sitt besta til
heimsÍBS sem leitar hins besta í hinum
tilkomandi heimi.
— Quðs blessun fylgir mikil ábyrgð.
— Hver sá maður, sem berst gegn
syndinni, verður aldrei einn í barátl-
unni, því guð og hans englar stríða
með honuin.
— Föðurinn finnur þú ekki með
því að snúa baki við bróður þínum.
— Vænstu þess ekki, að sannleik-
i sje alla tíma jafn augljós sálu
þinni. Bæn, er ekki ávalt til þess, að
vjer öðlumst það, sem vjer æskjum
oss, en hún gefur ávalt meiri andlega
krafta.
—Guðafneitar ekki þeim, sem afneit-
ar sjálfum sjer.
— Fyrir sameiningu vié Krisl getur
fallinn maður orðið guðs barn.