Ingólfur - 18.08.1907, Qupperneq 4

132
INGÓLFUR
um þeirra, að hann verður als ekli
metinn til peninga.
É" vil sérstaklega beina því til þeirra
landa minna, er sæti eiga í hinni ný-
stofnuðu nefnd, að muna eftir þessu
og ég skora á þá að láta íslendinga
halda þessum k;örgrip s.ínum heilurn og
óskertum.
Hinn mesti rómur var gerður að
ræðunni og margir í lendingar gengu
til hr. Dahls, ei npp var staðið frá
borðum, til þess að þakka honum f}rir
hin frjálsmannlegu ummæli hans. En
haft er það eftir houum, að sumir með-
al landa hans hafi kunnað honuin litl-
ar þakkir fyrir og haft orð á því við
hann, að hann með þessu lofaði of
miklu fyrir höud hinnar döusku þjóðar.
Sagði hr. Dahl, að margir íslendingar
hefðu þakkað sér fyrir ræðuna, en eng-
iun danskur maður nema — lconung-
urinn.
Sami blaðamaðurinn kom einn dag
inn í sölubúð. Þar hitti hann íslenzk-
an stúdent og varð litið á flagg-nælu,
er stúdentinn bar í jakkahorninu. Hún
var blá’ með hvítum krossi. Þá varð
stúdontinum að orði: Fyrir þessu ætl-
um við nú að berjast! Og þar til
svaraði hr. Dihl hiklaust: Þad get ég
svo vel skilið!
Þegar margir D.inir og flestir íslend-
ingar hafa hlotið slíkan skilniug sem
þessi danski blaðamaður og jafnframt
eignast frjálslyudi hans, fer að liðkast
til um íslandsmál.
Veizlugestur.
Konungskvæði.
Þorsteinn skáld Erlingsson hafði ver-
ið beðinn að yrkja ljóð, til konungs-
fagnaðar í kaupstað einum hér á landi.
Var þetta kvæðið. En það er í almæli
að Hannesi Hafstein hafi þótt jnð ó-
þjált í leirlækjarfarvegi hátíðahaldsins
og bjáróma við kynbótaræðurnar og
systragælurnar við Dani.
Kvæðið er tekið eftir Hugni en þar
voru í því tvær prentvillur: 1. er., 6.
visuorð vellir f. vœttir, 4. er., 7. visu-
orð fagra f. frœgu.
Þú sást, gylíi, göfgu jökulmeyna
greiða hafið enni björtu frá,
völlinn helga hörmum sínum leyna,
Heklu standa fólgnum glóðum á.
Hversu fanst þér, vísir, þ,óðin vaka,
vættir íslands, hilmir, fagna þér?
Hér er markið, hvernig vættir taka
hverju því, sem konungsmerki ber.
Vættir okkar vaka tíðast hljóðar,
vini kjósa, ráða landsins trygð;
Einars fylgj»’ er útnessvörður þjóðar,
aðrar skima hver úr sirini bygð.
Sá er boði fyrstur fastra trygða
fólksins, eftir næturmyrkrin löng,
þegar væltir vorra fósturbygða
vakna til að hefja morgunsöng.
Er nú fylkir fjarri slíkur dagur?
Fólkið tók í þína mHdingshönd;
konungsnafnið glæsti forðum fagur
frægðarljómi’ ura gjörvöll Norðurlönd.
Nú vill landið meira þoka mega
mörkum þeim, sem neyðin hefir sett.
Nú vill þjóðin tyggja traustan eiga
til að vernda heiður sinn og rétt.
Fylkir vor. í ölluin okkar sögum
er þeim kongum fegurst merki reist,
sem hinn sterka sveigðu fyrirlögum,
sem hinn smæsti gat að fullu treyst.
Fegri bænir á hér ekkert hjarta
en þú, kongur,'inættir líkjast þeim;
veiti þær þér framtíð fræga’ og bjarta,
fylgi þér að Sjálandsströndum heim.
Jóhannes Jósefsson og Þjóðólfur.
Jóhannes Jósefsson mun ókunnur all
destum R-^ykvíkingum að öðru en nafn-
inu einu. Þó virðast menn hér gera
sér það að skyldu að níða hann og
rægja öðrum fremur og bera honuin á
brýn öll þau óknytti, en þeir sjálfir
þekkja svo vel. Mest hefir þó borið á
þessu upp á síðkastið. Þó hefir Jóhann-
es sér það eitt til saka unnið, að hann
hefir nú þegar 22 ára að aldri — gert
íslandi sóma sem íþróttamaður bæði hér
á landi og erlendis; en slikt virðist vera
dauðasök í höfuðstað þessa lands. Auð-
vitað er eigi ástæða til að kippa sér
upp við dóm þeirra manna, er reka at-
vinnu sina á götuhornum, þá að níða
og ófrægja ókunna menn og fella stað-
lausa dóma.
En þá kastar fyrst tólfunum, er heið-
virt blað sem „Þjóðólfur“ kryddar kon-
ungskrásir sínar ineð „götuáburði“ þess-
um um Jóhannes Jósefsson, „er kvað
þykja alldrembilátur og „stórsnúðugur“
af atgervi sínu, en það skartar illa á
hverjum manni, þótt vel fær sé í ein-
hverri grein enda sjaldan þokkasælt.“
Þes*i eru orð blaðsins og virðast þau
sérstaklega ætluð vissum hluta Rvíkur-
lýðsins. Því fair skynbærir menn munu
dæma vilja fyrsta nafukunna íþrótta-
mann landsius eftir því, er Þjóðólfi eða
öðrum „kvað þykja“, enda er slíkur
rökfærslugrundvöllnr harla ósamboðinn
skynsömum mönDum.
Má því endurtaka aðdróttanir Þjóð-
ólfs á þaDn hátt, að það skarti illa að
fleygja órökstuddum sögum enda sjald-
an þokkasælt. —
En eigi nóg með þessu. Svo er Jó-
hannesi brugðið um að hafa lagt mót-
stöðumann sinn „áður en hinn hafði
fyllilega áttað sig,“ og náð þannig 3.
verðl. En blaðið bætir úr skák með
því að segja, að hinn mundi hafa unn-
ið verðlaunin, „ef liann liefði eklci fallið“
fyrir Jóhannesi, og er það allsennilegt
— einkum þó ef Jóhannes liejði dottið!
Mér vitanlega var „Þjóðólfur" eigi
glímudómari á Þingvöllum, og meðan
að glimumecn sjálfir sætta sig við
glimudómana, ætti „Þjóðólfur“ einnig
að gera það. Það mun ætiö „þokka-
sælast.“ Sérlega þegar sannanir eru
eigi ríkari en hinar fyrnefndu.
Að lokum fáein orð til þeirra, sem
hugsa vilja sjálfir! Eg þekki hr. Jóhs.
Jósefsson fremur lítið. Þó fullkomlega
á við flesta i Rvík. Eftir minni við-
kynningu er hann afburða hraustmenni
e tir aldri, kappsamur og einbeittur
mjög, ærlegur og drenglyndur fremur
því, er vér eigum að venjast nú á dög-
um. Hann ber gott traust til sjálfs
sín, meðan má, enda mundi hann aldrei
maður verða ella En manna fljótastur
er hann til að viðurkenna yfirburði
annara, ef því er að skifta. Látum
hann því einnig njóta sannmælis.
Jlelgi Valtysson.
Krossar nafnbætur o. fl. Hinn 8. þ.
m. vóru þessir gerðir að riddurum af
dannebrog: yfirdómai arnir Kristján Jóns-
son og Jón Jenson, Sigurður Brieni
póstmeistari, Axel Tulinius sýslumaður,
Jón Þórarinsson skólast,ó:i í Flensborg,
Halldór Jónsson bankagjaldkeri, For-
berg símastjóri og þrír heimboðsnefnd-
armennirnir: Jón Jakobsson, séra Ólaf-
ur ÓJafsson og Skúli Thoroddsen. Tveir
úr þeirii nefnd, er áður vóru riddarar
fengu dannebrogsmannakrossinn: Guðm.
Björnsson laDdlæknir og Jón Magnús-
son skrifstofustjóri. Sama kross fengu
þeir Klemens Jónsson landritari, Björn
M Ólsen prófessor, Halldór Danielsson
bæjarfógeti, Björn Sigfússon á Kornsá,
Bjarni Jónssou sniki.ari, Stefán Eiríks-
son hinn oddhagi, Agú*t Helgason
Birtingaholti, Lárus P dsson homöopath,
Björn Bjarnarson í Gröf, Gunnl.HUgur
Þorsteinsson á Kiðjabergi, Jón Hjör
leifsson í Skógum, Jóu Einarsson í
Hemru, Jens Jónsson á Hóli í Dalas.,
Þorsteinn Bergmann á Saurum Snæf.
Björn Jónsson á Yeðramóti Skagaf,
Þorsteinn Guðmundsson yfirmatsmaður
í Rvík og Eiríkur B iem.
Lektor Þórhallur Bjarnarson fékk
prófessorsnafnbót.
Sýslufulltrúar þeir, er vóru með
konungssveitinni: Eggert Bendiktsson
í Laugardælum og Þorsteinu Thoraren-
sen á Móeiðarhvoli fengu brjóstnælu
úr gulli með fangamarki konungs. Jón
Guðmundsson póstur /ékk samskonar
nælu. Guðmundur Hávarðarson öku-
maður og Jón bón-di á Laug fengu
minnispening úr silfri. Verðleikapen-
ing úr gulli fékk Tryggvi Gunnarsson
bankastjóri. Drykkjupeninga í almennri
mynt gaf konungur stúlkum þeim, er
gengu um beina í ferðinni, 5 kr. hverri
og lögreglumönnunum viðlíka mikið.
(Iframh.)
Botuvörpungar tveir enskir vóru
sektaðir nýlega i Hafuarfirði um 1000
kr, hvor og afli og veiðarfæri upptæk.
„Beskytteren“ náði skipurn þessum und-
an Jökli og varð að flytja þau til
Hafnarfjarðar af því að sýslumaður
var ekki heima í Stykkishólmi.
Erlend símskeyti
til Ingólfs frá R. B.
Khöfn. 13. ág.
Símaverkfall breiðist út um alla stór-
bæi Bmdarikjanna og heftir það mjög
allar fréttasendingar. Verkfallsmenn
heimta laun sín hækkuð um 25% og
hóta verkfalli er nái yfir Bandaríkin og
Canada.
í gær gerðu 4000 Márar áhlaup á
Norðurálfumenn í Casablanca, en hrukku
uudan Frökknm.
VerkfalIsóJrðir allmiklar í Belfast á
írlandi daglega. í gærkveldi skant her-
Jið á múginn og biðu tveir menn baDa.
Khöfn. 15. úg.
Englandsbanki hefir hækkað útláns-
vexti úr 4 upp í 41/2°/0-
Frá Seyðísfirði.
Konungur og föruneyti hans kom til
Seyðisfjarðar á fimtudaginn kl. 2*/t.
Konungsskipinu var lagt að bæjarbryggj-
unni og þar gekk konungur á land.
Síðan var gengið inn í barnaskólann
nýja, og þar lór móttökuathöfnin fram.
Ræður helztar: Jóh. Jóhannesson
bæjarfógeti fyrir minni konungs, en kon-
ungur mælti fyrir minni Seyðisfjarðar.
Þá var gengið norður yfir Fjarðarárbrú
og inn í Langatanga og þar drukkið
vín og neytt ávaxta. Um kvöldið
hafði konungur boð á skipi sínu og
bauð þangað bæjarstjórninni o. fl. Kl.
10 um kvöldið lögðu skipin af stað.
Bærinn hafði verið mjög sbreyttur, og
mannsöfnuður meiri en dærai eru til
þar.
Riddarar voru þeir gerðir Jóh. Jóhann-
esson bæjarfógeti og Stefán Th. Jóns-
son konsúll, en dannebrogsmenn þeir
Gísli Jónsson gullsmiður á Seyðisf. og
bændurnir Jónas Eiríksson á Breiðavaði
fyrr skólastjóri á Eiðum Jón Bergssou
á Egilsstöðuin,',Halldór Be.'iediktsson á
Klaustri og Gunnar Palsson á K tils-
stöðum.
Ostar og pilsur
margar tegundir fást ódýrar í veizlun
Kristins Magnússonar.
í dag er síðasti sýn-
ingardagurinn hjá Ás-
grími málara.
Carl F. Bartels
úrsmiQur
Laugaveg 5, Talsimi 137.
Hefir mikið úrval af allskonar úrum
og klukkum, úrkeðjum barla og kvenna,
armböndum, armhringum o. fl.
Munið að kaupa úrin með Fálka-
merkinu.
Café & Resturant
„Baldurshagi'1 (í Mosfellssveit).
Ávalt á reiðum höndum heitur og
kaldur matur (á aunnudögum þó að
eins kaldur matur) Chokolade, Koko,
Kaffi The — o. s. frv.
Kaupendur Ingólfs,
þeir er búferlum flytjast,
eru beðuir að láta ritstj. vita um
það sem fyrst, lielzt skriflega.
Munnleg skilaboð á skotspónum
fara oft að forgörðuiu.
er skozka limónaðið
sem fæst í
Sölntu.r n inum.
íslenzkir fánar
úr ósviknu efni frá Þýzkalandi
fást keyptir hjá
Einari Grunnarssyni íTemplarasundi
og
Benedikt Sveinssyni á Skólavöiðu-
stíg, 11 a.
Manchettuhnappur fundinn við
veginn á Mossfellsheiði. Ritstj. vísar á.
®-------------------------------0
Árelðanlega vöuduð svissnesk
vasa úr
hvergi eina ódýr og á
Laugaveg 38.
St. Runólfsson.
Ritstjórar og eigendur:
Ari Jönsson
Benedikt Sveinsson.
Fólagspr entsmið j an.