Alþýðublaðið - 05.07.1963, Síða 2

, csiaqortr: GidU J. AsipOrssor (0b< »s uenedlkt Grönaai.—AOstoOanttstjOn
< SfOrgvla GuCmundseon - Fréttastjórl: Sigvaldl Hjálmarsson. — Blmar.
I M80Q - 14 JOJ — 14 903. Auglýsingaslmi: 14 906 — AOsetur: AlþýOuhúslO
* «. rrenamiój a AlþýOublaOstns, Hverfisgötu 8-16 — Askriftargjald kr. 65.00
• <i manutv. I íataaaölu kr. 4 00 eint. Utgefandb AlþýOuflokkurina
KJARADÓMUR
.KJARADÓMUR befur nú 'kveðið upp fyrsta
úrskurð sinn og í einni svipan gerbreytt 'launa-
;málum opinberra starfsmanna. Ættu launa-
greiðslur ríkisins nú að verða í meira samræmi
við kaupgjald atvinnulífsins en áður hefur verið,
og ríkið að 'geta tryggt sér eðlilegan hlut af beztu
.starfskröft.um þjóðarinnar.
Flestir hafa verið sammála um, að óhjákvæmi-
;tegt iværi að gera breytingu á kjörum starfsmanna
ríkisins. Hins vegar kunna að verða skiptar skoð-
anir um niðurstöður kjaradóms. Hann er að því
leyti stefnubreyting í íslenzkum launamálum, að
bilið milli hinna lægstu og hinna hæstu er aukið
verulega, en hingað til hafa íslendingar talið sér
það tií gíldis, hve þetta bil var lítið. Þó er þessi
breyting' ekki eins mikil og tölurnar gefa til kynna.
Þótt æöstu embættismenn ríkisins hafi ekki nema
10 500 krónu mánaðarlaun í dag, eru þeim veitt-
'ar margvíslegar uppbætur, sem nú hljóta að
hverfa, svo að raunveruíeg kauphækkun þeirra
er ekki eins mikil og taxtahækkunin.
Er.fitt er á þessu stigi að spá um afleiðingar
þessa sögulega úrskurðar. Ef aðrar stéttir telja
hann tilefni til að gera nýjar kröfur, getur úrskurð-
urinn dregið mikinn slóða á eftir sér. Tíminn einn
:mun leiða það í ljós.
j Eitt er þó hægt að segja nú þegar. Það er að
; verða launabylting í landinu. Vinna launþegans er
: meira metin en hún áður var, og fyrirtækin verða
j að greiða meira fyrir hana. Þýðir ekki að kvarta
eða bera við getuleysi. Hinn aukna launakostnað
verður að greiða með aukinni tækni, betri vinnu-
torögðum og meiri afkostum. Fyrirtæki, sem ekki
■geta greitt, fá ekki starfslið. Bendir reynslan til,
að greiðslugetan sé mikil og almenn, eins og yfir-
toorganir bera með sér.
Þróun launamálanna, samningar, úrskurðir og
.launaskrið, er eitt þýðingarmesta mál þjóðarinn-
, ar. Breytingar til hins betra eru að koma og þær
verða að koma. En jafnframt er rétt að hugsa um
ihagsmuni. heildarinnar og setja ekki efnahagslíf
þjóðarinnar úr skorðum. Það mundi koma öllum
í koll.
A slíkum tímum ber einnig að hugsa vel um
hag hinna lægst launuðu. Stórir hópar vinnandi
manna hafa takmarkaða möguleika til að njóta
góðs af framvindu launamálanna. Þjóðfélag okk-
ar verður, þegar öllu er á botninn hvolft, ekki
dæmt eftir iaunum ráðuneytisstjóra — heldur
vérkamanna.
HANNES A
H O □ a E 01
EFTIR ÞVÍ sem blöðin flenna út
íþróttafréttir virðist vegur íþrótt
anna minnka. Eftir því, sem kjör
almeunings batna, eftir því virðist
afrekum þeirra ungru manna og
kvenna sem stunda íþróttir, fara
fækkandi. Þetta er furðulcgr út-
koma. Égr hef fylgrzt með íþrótta-
lífinu í næstum fjóra áratugri og
aldrei held ég að útkoman hafi v>r
ið eins léiegr ogr nú.
HVAÐ VELDUR ÞESSU? Er
það vinnukapp ungu mannanna,
sem þreytir þá svo, að þeir geti
ekki náð þeim árangri í íþróttum
sem áður var? Eða er um of mikla
óreglu í einkalífi að ræða? Ég
spyr af því að ég skil ekki útkom
una, en ekki af því að ég vilji
ásaka einn eða neinn. Það er lítið
upp úr íþróttunum að hafa fyrir
þá, sem hugsa mest um fjármálin
Og það er til dæmis óhæft, að í-
þróttafélögin skuli ekki geta
tryggt leikmenn eína nógu örugg-
lega.
NÝLEGA SLASADIST ágætur
og fjölliæfur íþróttamaður og
slysið er alvarlegt, en trygging
hans sama og engin. Það getur
ekki verið, að aukaslysatrygging
sé dýr, því að sem betur fcr, eru
slyg á leikvöngum ekki tíð. En í-
þróttamennirnir verða að vera vel
tryggðir. Vel getur verið, að ein
mitt þetta dragi úr dugnaði iþrótta
æskunnar og fjölda liennar. Ein
hver skýring hlýtur að finnast á
niðurlægingunni.
HANNES JÓNSSON segir í
bréfi: „Ég kem til þín, vinur, með
vandræði ný. Nú er það Grettis-
gatan, sem nær frá Tugthúsinu
inn á Rauðarárstíg. Þarna er bíll
við bíl götuna á enda. Þó eru ekki
svo margir auðmenn og bílaeigend-
ur við Grettisgötuna, heldur er
gatan öli eitt bílastæði fyrir bur-
geisana við Laugaveginn. En ég
skil ekkert í Umferðarnefndinni að
hún skuli ekki athuga þetta. Það
er sannarlega lífsháski, ef ckki
verra, að ferðast um Grettisgöt
una, hvort heldur er um götuna
eða gangstéttirnar.
TRYGGVI GAMLI Gunnarsson
vildi , hafa Grettisgötuna 50%
breiðari, er hún var lögð. En hin-
ir í bæjarstjórninni töldu hann
vitlausan. Móvagnar gátu mæzt
það var nóg. Þarna er einn elzti
barnaleikvöilurinn. Og börn eru
allt.af börn þó að gæzlukonurnar
séu góðar.
OG SVO ERU ÞAÐ gangstéttirn
ar frá Frakkastíg og vestur úr. Þær
eru ekki hellulagðar og fyrir það
er gatan enn verri og sóðalegri
Bílarnir aka jafnt gangstóttirnar
og götuna, vegna þrengsla, og
hjólförin skerast langt niður í
jarðveginn, þegar úrkoma er. Gat
an verður ein forarleðja.
Leggið leið ykkar að
Höfðatúni 2
Bílasala Matthíasar.
IIKf MMIIIMIIIIIIIIIIIIIIHI
:|IIIIIIIIIIIIIIII*II*,,,,,I,,,,,I1,,,,,:*
+ Niðurlæging íþróttanna.
^ Hvað veldur henni?
Slysatryggingar of litlar.
+ Öngþveitið á Grettisgötu.
VÆRI NÚ EKKI HÆGT að gera
góðverkið fullkomið með því, að
koma umferðinni í lag og hellu-
leggja- gangstéttimar. Það stend-
ur varla á húseigendum að borga
sinn hluta af hellulagningunni.
„Nej, nej, nej. Ikke om De saa kom
með hele Skuggahverfi", sagði
Tofte gamli bankastjóri, þegar mað
urinn vildi selja honum víxilinn.
Ég vona að borgarstjórnin svari
ekki eins, þegar hún er beðin. Og
svo eru þetta nær eingöngu Guðs-
börn, sem búa við Grettisgötuna,
aðeins einstaka kommúnisti, eng-
inn Framsóknarmaður."

ÞAÐ E
AUGLJÓST
AÐ ; ]
ÓDÝRASTA UPPHITUNIN ,
í DAG ER
RAFGEISLAHITUN.
RAFGEISLAHITUN H.F.
GRENSÁSVEG 22 — Sími 18600.
IMMWMWWWWWMWWWWWWH'lWtWWWWWf
Verksmibjufólk
vantar nú þegar.
él
CEISLRHITUN
Grensásvegi 22 — Sími 18-600
MfWtimWHWMMMtmMWMMWWMWWMWWMMWW
2 5. júlí 1963 — ALÞÝÐUBLAÐIÐ