Alþýðublaðið - 07.07.1963, Síða 8

Alþýðublaðið - 07.07.1963, Síða 8
&■•■«•■■■■■■■■■■■■■>>»■■■■■■ (■>•■■■>« ■•■■■■>■■■■.(.• {■■#■■•■■»■»>■>>>>>■>>>■■■>■1 la■•«■■■■>■■■■■■>>■■--- ::::s :S» ::::: re:: s:» ||jp ::::: ALLIR hafa heyrt og lesið um xíp smánarmúrinn alræmda, sem Ul- bricht lét reisa tii að hefta stöð- ugum fólksflótta úr „alþýðu- |g lýðveldi” sínu yfir til frelsisins. En jjp sjón er sögu ríkari, segir máltæk- ið, og það fundum við — hópur ■aaS m :::jS fslendinga, sem til Berlínar kom, að var sannarlega satt. Þaö er annað að lesa um múrinn og skoða myndir af honum, en að sjá hann; snerta hann og sjá með eigin augum verðina, sem hafa það hlutverk að skjóta hvern og einn sem vogar sér að gera tilraun til Þetta er minnisvarði um eitt af fórnarlömbum Ulbrichts. — Gömul kona stökk ofan úr húsinu, sem varðinn er við, og ætl- aði að stökkva í ábreiðu, sem lögrcglumenn hcldu útbreiddri. Henni fataðist Stökkið, og hún lét lífiff. Slíkir varðar eru á víð og dreif meðfram múrnum illræmda. , að komast yfir fangelsismúrinn. Þvi fangelsismúr er þetta og ekk ert annað. Múr sinn lét Ulbricht reisa 13. ágúst 1961, því þá var svo illa komið fyrir honum, að víða jaðr- aði við landauðn í ríki hans vegna flótta úr „sælunni“ yfir til frels isins. Einkum kvað mikið að flótta ■alls kyns menntamanna og fag- lærðra manna, og kom það sér að sjálfsögðu illa. Múrinn hans Ulbrichts er engin smásmíði. Hann er 42 km. að lengd og allur hinn rammgjörðasti.. Þar sem mörkin liggja um miðjar götur hefnr allt fólk verið flutt út úr hús- unum, sem standa anstanmegin götnunar. Múrað hefur verið upp í talla glugga, og öll op, þar sem undankomu væri auðið. Þetta hef- ur verið feiku mikið verk, sem að sjálfsögðu hefur ekki verið unnið á einum degi. Á einu húsi töldiun við til dæmis 70 glugga, sem múr að hafði verið upp í. Þetta var 7 hæða hús, og er heldur ótrúlegt að nokkur mundi voga sér að stökkva þar ofan af þakinu, þótt ýmsir grípi til örvæntingarfullra ráða til að losna undan járnhæl kommúnista. Á þaki þessa 7 hæða húss, var gaddavírsgirðing til að fyrirbyggja algjörlega að minnsti möguleiki væri til að komast fram á þakbrúnina. Til frekara öryggis eru svo austur-þýzkir verðir (VO- POS) á verði í rarðturnum og í húsunum sjálfum, sem skipað hef- ur verið að beita morðvopnum sín- um sjái þeir flóttamenn. Það er afar athyglisvert í þessu sambandi, að aðeins örlítill hluti þessara varða er frá Berlín. Flestir eru þeir frá Slésíu, langt frá Berl- ínarborg. Ástæðan til þess að ekki eru notaðir verðir frá Berlín, eins og þó mundi handhægast vera, er einfaldlega sú að valdhafarnir þessara ráðstafana ætti ekki að þurfa að fara mörgum orðum. Við staðnæmdumst fyrst í Bem auerstrasse. Þar liggur múrinn um götu þvera. Raunar er varla rétt að tala um múr, því þar er mikill viðbúnaður. (Sjá mynd). — Fyrst (talið vestanfrá) er múrveggur um þrír metrar á hæð. Ofan á honum er gaddavírsgirðing. Því næst er önnur gaddavírsflækja á steinstólp um. Síðan kemur tvöföld röð af stálbitum sem steyptir hafa verið MYNDIR OG TEXTI: EIÐUR treysta þeim ekki; álíta freisting- una að flýja yfir um meiri fyrir þá, en þá sem lengra eru að komnir, og eiga ættingja og heimabyggð í fjarlægff. Múrinn er hár, víða næstum tvær mannhæðir á hæð, hlaðinn úr múrsteinum. Efst á honum er annaðhvort gaddavír eða gler- brot, sem fest eru í steinsteypu. Snms staðar austanmegin við hann hafði verið skógur. Öllum trjám hafði verið rutt burtu á allbreiðu belti handan viff múrinn og bak- hlið hans máluð hvít. Um tilgang I Berlín eru bæði skógar og vötn niður í götuna. Bitarnir standa á | ská npp úr götunni, þrír effa fjór ir í knúpp. Þetta er gert til að hindra að ekkert farartæki kom- ist þarna í gegn. Slíkar hindranir voru notaðar gegn skriðdrekum með góðum árangri í síðari helms styrjöldinni. Að haki þessari hiadr un er hár skíðgarður, sem eink- um er ætlaður að koma í veg fyr.'r að menn sjái milli borgarhlutanna. Neðst við skíðgarðinn voru gamlir járnbrautartemar og gaddavír, sem hindra skulu farartæki, er freista þess að fara þarna í gegn. Að baki þessum skíðgarði er síðan allbreið ur skurður. Þennan viðbúnað tel- ur Ulbricht nauðsynlegan til að hemja fólkið í ríki sínu. Yfir öllu þessu vaka að sjálfsögðu vökul augu l'ðsmanna hans. Berlín er fyrir margra hluta sakir merkileg borg. Þar eru fræg menntasetur, fjöidi fagurra bygg- inga í nútímastíl, skógar og stöðuvötn, og múrinn illræmdi, svo fátt eitt sé taiið. Þegar borginni var skipt hlutu Rússar þann hluta borgarinnar, sem áð- t*r hafði verið hinn eiginlegi mið- depili hennar. Vesturveldin hlutu bins vegar svæði, sem áður hafði nánast verið talið útborg sjálfr- ar Berlínar. Gífurleg uppbygging hefur átt sér stað í Vestur-Berlín. Þar má meðal annars líta stórt hverfi ný- tízku íbúðarhúsa, sem öll eru teiknuð af heimsfrægum arki- tektum. í hverfi þessu eru bæði fiölbýlis- og einbýlishús. Verði í- búða er þar mjög stillt í hóf. Svæði það, sem Vestur-Berlín nær yfir er 170 fermílur að stærð. Það er mesti misskilnigur að halda, að á þessu svæði sé ekkert nema hús, götur og aftur hús. Mjög mikið er um auð og opin svæði. 33.5% af þessu svæði fer undir byggingar. 11,1% fer undir götur og gangsfíga, 4,7% undir fiugvelii og járn- brautarteina. Skógar þekja 17% af þessum 170 fermíium. Vötn og ár þekja 6%. Almennings- garðar þekja 6,7%. Síðast en ekki sízt skal þess svo getið, að landbúnaður er stundaður á 20,7% af svæði því, sera borg- in þekur. Eitt er það, sem Vestur-Berl- ínarbúar eru mjög hreyknir af í sambandi við borg sína. Það er sú staðreynd, að þar er umferðin ekkert vandamál. Allar stórborg- ir í heiminum eiga við mikil og örðug umferðarvandamál að efja (undanþegnar eru að sjálfsögðu borgir í kommúnistaríkiunum, því þar er tiltöl'i!e«ra míög lítið um bíla). í VRstur-Beriín eru all ar götur pmfar mr breiðar. — Borgarvfirvn'rtin teMa eð fvrst í kring um I97n verði eð einhverju levti farið nff hera á "mferðar- her j hnrajnni. Hér sést yfir til Austur-Berlí Fremst á myndinni sést hár skii fólk sjái milli borgarhlutanna af til að hefta stöðugan flótta úr B5B,l,“B“»fBB***a**■■*■**■■»■■■■■■*■*■■•■■■•■■•■«■*■■■■■■■■«■■■■■■■* •■M•■••■•»■■•••■■■■■■■■•»•■■■■■■■■■■■■■■•■■■•■•■■■■■■■■■■■■■>■■•■■■■ ■■■■ •••■■■■■■■■•■■■■■•■■•■■■■■■■•■■■■■■■■•-«»»■■•■■•■■•-■•■■•■•■■■■■■■■■£ Uaaa •■■<!■■■■■■■■■■■■■■■■■■(■■■■■■■■■■■ ----■■■> II ■■■■■■■ ■■■■■■ ■ ■■■■•• !■■■■•■■■■ ■.■■■•■■•» ■>■■■■■■■■■■ :■•■■■■■■■•••■■•■■■«■■-■■■■■■•■ ....... >■■•■■■■■■■*•■■•■•■• ^■■•■■■■■■a $ 7. júlí 1963 — ALÞÝÐUBLAÐIÐ

x

Alþýðublaðið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Alþýðublaðið
https://timarit.is/publication/2

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.