Alþýðublaðið - 25.07.1963, Side 8

BRÉF það sem liér fer á eftir,
barst blaðinu fyrir skömmu. Sér
ritstjórnin ekki ástæðu til að
meina um birtingu á því, en að
sjálfsögðu þýðir það ekki, að
blaðið taki hér neina afstöðu með
eða móti.
REYKJAVÍK er um margt ein
stæð borg, eða svo viljum við
Reykvíkingar að minnsta kosti
vera láta. Eitt er það hér, sem
allir útlendingar undrast, og það
er fjöldi bókaverzlana í bænum.
Þess verður ekki langt að biða,
að útlendingar reki augun í ann-
að hér, sem þeim mun ekki finn
ast ómerkara, og það er kirkju
fjöldinn.
Þegar þetta er ritað, munu að
minnsta kosti þrjar kirkjur í
byggingu hér í borginni. Minna
má nú gagn gera, segir sennilega
einhver, og víst eru það orð að
sönnu.
Tilefni þessa pistils er frétt,
sem birtist í dagblöðum bæjarins
sl. miðvikudag. Efni hennar var
það, að stefnt yrði að þyí að
ljúka HallgrímsKirkju á næstu
11 árum.
Ekki er að efa, að Hallgrímur
Pétursson mun geta hvílt róleg-
ur í gröf sinni, þegar þessi nýja
grjóthöll er komin undir þak.
En vafamál mun, hvort gamli mað
urinn teldi sér nokkurn heiður
að láta bendla nafn sitt við slík
an minnisvarða. Þegar hefur ein
kirkja verið reist, sem ber nafn
hans. Sú er að Saurbæ í Hval-
fjarðarströnd, þar sem Hallgrím
ur dvaldi lengi og orti sína pass
íusálma. Passíusálmarnir einir
nægja til að halda nafni Hall-
gríms á iofti um langa tíð, að
ekki sé sagt eilífð alla, og ættu
steinkumbaldar ekki að þurfa að
koma þar til.
Bygging Hallgrímskirkju á
Skólavörðuholti, er sennilega
eitt mesta glapræði, sem ráðizt
hefur verið í um áratugi hér á
landi. Ekki er vandi að rökstyðja
þessa fullyrðingu.
Um árabil hefur verið raessað
af sóknarprestum Hallgrims-
kirkju í KJALLARANUM UND-
IR VÆNTANLEGUM KÓR
KIRKJUNNAR. Það húsrými
hefur að sögn kunnugra reynzt
feikistórt við messur allar, en
kannske fulllítið við fermingar
og meiriháttar jarðarfarir, því
þá er það annað en trú og guð
sótti, sem dregur fólkið í guðs-
hús inn.
Þær myndir, sem sýndar hafa
verið af kirkjunni, sýna turninn
í forgrunni, og er þá næsta erf-
itt að átta sig á raunverulegri
stærð kirkjunnar miðað við kór
kjallarann, sem þegar hefur ver
ið reistur. Glöggir menn ættu
samt að geta séð hlutföllin, ef
vel er að gáð.
Á næstu tveim árum mun
eiga að reisa neðsta hluta allrar
tumbyggingarinnar, og verður
grunnflötur hennar, þrisvar sinn
um meiri en kór kjallarans.
Ekki er þeim, er þetta ritar,
kunnugt um hver verður gólf-
FÍFILLINN hefur sérstaklega mJkia l'fso'-k-í. wrá einni rót geta sprottið nokkrir tugir af
stönglum og frá hverju blómi fás*. mörg b-mdruð fræ. Akur þakinn af fíflum er búinn stórkostlegu
litaskrauti. Fífillinn er fallegur á öllum þroskasti m. Myndin sýnir biðukollu. Hver getur neitað
því, að hún sé falleg?
í SVÍftJÓD hof-r verið gefin
út bók um náfiúruna, sem leið-
beinanda til listsköpunar. Ber-
tel Bager læknir hefur eytt frí-
tímum sínum í að ráfa um
leiti og grannskoða náttúr-
una í smáatriðum. Bókin fjall-
ar um lögun hlula, lögun, sem
kætir augað og veitir okkur
eitíhvað, sem þarfnast íhugun-
ar og hefur þýðingu í sjálfu sér.
Þetta eru þeir eiginleikar, sem
sérhvert listaverk á að hafa.
Harry Martinsson, einn fræg
asti höfundur Svía hefur ritað
formála bókarinnar. Hann seg-
ir, að bezt megi ef til vill sjá á
rúðu, sem frostið hefur mynd-
að sinn töfraheim á, hvernig
náttúran ummyndar fasta hluti,
hreyfingar og viðnám þegar
kuldinn að utan skellur á rúð-
una, sem hituð er af innihlýj-
unni, myndast þannig mynzt-
ur á henni, er líkist svo hinni
lífgefandi náttúru að furðulegt
megi teljast.
Ilvar sem maður er á ferð í
náttúrinni mætir liann ein-
hverju nýju, sem aldrei áð-
ur hefur borið fyrir augun eða
á annan hátt. Maðurinn sér
ekki einungis hið stórkostlega
í stóru og smáu, sem nuttúran
býður upp á heldur lærir einn
ig að skilja hana. Hvers vegna
hefur blómið fengið þessa lög-'
un? Fylgja litir hennar ein-
hverju kerfi? Er allt skipulagt
fyrirfram og hefur það ein-
hverja þýðingu? Er hugsanlegt
að allt, sem fyrir augað ber, sé
einungis til vegna fegurðar
innar og til augnayndis? Hver
er krafturinn sem liggur á bak
við allt? Já, þannig spyr mað-
urinn sjálfan sig daglega eða
á stundar fresti. Margt má afla
sér vitneskju um, en margar
eru spurningarnar, sem eftir
verða ósvaraðar.
Gleðin yfir nýjum uppgötv-
unum vekur oft furðu og undr-
un. Hvernig stendur á því, að
ég hafi ekki séð þetta áður?
Hvernig getur maðurinn geng-
ið sína ævibraut með lokuð
augun? Margoft verður manni
á að hugsa þannig, og furðar
sig á því.
Náttúruunnendur líta á nátt-
úruna frá mörgum hliðum. —
Snmir fara út til að dást að
fjöllum, vötnum og skógum.
Aðrir sameina náttúrudýrkun-
ir kjósa hana vegna friðarins,
litaspilsins, fuglalífsins og
Framhald á 12. síðu.
TULIPANAR eru falleg
skrautbióm. Margir leyfa
þeim að standa í vösunum,
þar til að fræin myndast.
Lögun frævunnar og lita-
brigðin breytast mikið og
blómin eru sízt Ijótari í
í þessu ástandi. Ef til vill
hafa HoIIendingar fengið
Iögun vínflöskunnar, frá
frævu túlípansins?
’ - ,
ÞEIR sem rannsaka kartöflubirgðirnar verða ef til vill fyrir voi
eru farnar að spíra. En, lítið á meðfylgjandi mynd. Eru kartöflurnar e

I ..■■•• ■•■■•»»»»■■■

g 25. júlí 1963 — ALÞYÐUBLAÐIÐ