19. júní - 01.07.1924, Qupperneq 6

54
19. J Ú N í
lærðar. Vcr ínegum ekki láta neins ó-
t'reistað, er unnið geti á móli peim áhrif-
um, hvort heldur vér sækjum fræðsluna
til annara cða veitum unglingunum hana
i heimahúsum — með pví að vanda
hcimilishætti vora pannig, að ungling-
arnir sjái par aðeins fyrir sér pað sem
gott er: kærleika, sannleiksásl og hrein-
leik.
Lirfan, sem drotning hj’llugnanna á að
koma úr, cr í engu frábrugðin hinum
lirfunum í býltugnabúinu, fyrst eftir að
hún kemur úr egginu. Pað er næringin,
scm henni er veitt, er ræður úrslitunum
um pað, hvort hún verður drotning eða
ekki. Vér getum gefið sál barnanna pá
næringu, er geri pau að góðum og göf-
ugum mönnum, eða ósérhlífnum starfs-
mönnum. En pau geta einnig fengið pá
næringu, cr geri pau að iðju- og auðnu-
leysingjum. (pýu>.
Handavinnunámsskeið.
Handavinnunámsskeið héll kven-
félagið »Liknarhöndin« í Borgarhrepp
síðastliðin velur, frá 1. mars lil 14.
aprll. Námsskeiðið sóttu 17 slúlkur.
Kent var að vefa: salún, gardinur
og handklæði, ,svo og fatasaumur og
hannyrðir lítilsháttar.
Að námsskeiðinu enduðu var haldin
almenn sýning á hinum tilbúnu mun-
um, og þótti þeim er sáu, vinnan
smekklega og vel af hendi leyst. —
En sérstaka aðdáun vöktu salúns-
ábreiðurnar, gardínurnar og hand-
klæðin, sem námsskeiðs-stúlkurnar
höfðu ofið, og að nokkru leyti unnið í.
Víst mun stúlkum sjálfum og mæðr-
um þeirra hafa komið vel, að fá þessa
mörgu og vel unnu muni til gagns
og prýðis á heimili sín.
Það sýndi sig á þessari sýningu
hve miklu iðni og áhugi fær áorkað,
svo ótrúlega miklu höfðu slúlkurnar
koinið til leiðar á svo stultum tlma,
(6 vikum) sem námsskeiðið stóð yfir,
enda vantaði hvorki góða stjórn né
góöa tilsögn.
Kennarar voru Guðlaug og Anna,
dætur Jóns Björnssonar á Ölvalds-
stöðum í Borgarhrepp, sem báðar
hafa lært vefnað erlendis. Pær eiga
þvi ásamt félagskonum, þakkir skilið
fyrir áhuga sinn á því, að halda við
heimilisiðnaði í sveit sinni, sem nú
er eins og víða annarsslaðar í tölu-
verðri afturför, er vitanlega stafar af
fólksfæðinni á heimilunum.
Enginn efi er á því, að svona náms-
skeið gera mikið gagn í sveitum.
Og væri æskilegt, að Heimilisiðnaðar-
félag íslands sæi sér fært, að styrkja
sem flest slík námsskcið.
Ef stúlkur í sveitunum æltu von
á, þó ekki væri nema 6 til 8
vikna góðri og hagkvæmri tilsögn í
handavinnu heima í sveitinni sinni,
að vetrinum til, þá mundu þær færri
flytja í kaupstaðina á haustin.
()g mörg húsmóðirin mundi með
gleði gefa stúlkunni sinni tíma til
að taka þátt i slíku námsskeiði, ef
þess væri kostur, þar í héraði, enda
vinnur hún þá og lærir um leið fyrir
sjálfa sig og heimilið.
Sunnlenskar konur þyrftu að fara
meira að dæmi norðlenskra kvenna,
og mynda með sér félagsskap, stofna
kvenfélög. Það er viðurkent, að sá
félagsskapur gerir mikið gagn, beitir
sér venjulega fyrir hinum þörfustu
málum sveitanna, t. d. heimilisiðn-