Óðinn - 01.01.1907, Blaðsíða 8

80
ÓÐINN
Brúin á Jökulsá í Axarfirði, hjá Ferjubakka, vígö af landritara 19. sept. 1905.
Brúin cr hengibrú, 110 álnir á lengd jnilli stöpla, en auk aðalbrúarinnar eru
tvær aukabrýr yfir á akkerisstöplana, eu þeir cru 11 álnir á hæð, liver um sig.
Brúin kostaði 55 þús. kr. Fyrir verkinu stóð Sig. Thoroddsen verkfræðingur.
paðan á Egilssel í Fellum og voru þar 2 ár. Pessi 3
ár var Eiríkur heit. hreppstj. Fellahrepps. Árið 1878
flutti Eiríkur heit. búferlum að Bót í Hróarstungu og
bjó par sem leiguliði par til árið 1883 að hann festi
kaup á jörðinni. Eftir pað lagði hann mjög mikla stund
á að bæta jörðina og var jafnan hæstur með dagsverka-
tölu í »Búnaðarfjelagi Tunguhrepps«. Bæjarhús var
hann búinn að
byggja upp og ílest
úthýsi, og hcyhlöð-
ur fyrir um 600
hesta af heyi auk
umbóta á eldri
hlöðum.
Túnið liygg jeg
gefi at sjcr helmingi
meiri töðu nú en
pegar Eiríkur heit.
tók við. Áburðar-
hús var hann ný-
búinn að reisa, og
eru pau ekki mörg
hjer um slóðir.
Eiríkur heit. var
yflr liöfuð mjög
fljótur að taka upp
allar nýjar umbæt-
ur i búnaði, sem
hann hjelt að til
framfara væru.
Fyrst pegar Ei-
ríkur heit. byrjaði
búskap voru efni lítil, en samt mun hann hafa fengið
eitthvað með konu sinni og eftir foreldra sína. En
efnin jukust furðu fljótt, sem hefureflaust stafað af pví,
að vel var á haldið, bæði af Eiríki og konu hans, pví
að eflaust græddi hann ekki af eigin ramleik eingöngu,
heldur með tilhjálp reglusamrar konu, enda var hjóna-
band þeirra hið besta. Eiríkur heit. var ekki settur til
menta i æsku, enda fann hann oft til pess, sem má sjá
á pví, að hann ljet sjer mjög umliugað að menta börn sín.
Hann hafði traust samtíðarmanna sinna, sem sjá
má af því, að hann var kjörinn til ýmsra opinberra
starfa. í hreppsnefnd Tunguhrepps sat hann í
20 ár. í stjórnarnefnd Eiðaskólans í 17 ár, og var for-
maður nefndarinnar síðustu árin. Hreppstjóri Tungu-
hrepps var hann skipuður árið 1900 og var pað par til
liann dó, 25. jan. 1905. Um lundarfar Eiríks heit. er
það að segja, að liann var mjög glaðlyndur, í meðallagi
greindur, en var æfinlega glaður hvernig sem hitt var á
hann. Hann hafði mjög gaman af gestum, og vildi
skemta þeim sem best.
Hann var einhver sá hreinskiftnasti maðurj sem
jeg hefl pekt. Hann vildi ekki hafa einn eyri illa feng-
inn, enda vildi hann að öll loforð annara stæðu sem
stafur á bók, eins og hans loforð. Petta hafði það í
för með sjer, að hann var oft kjörinn til að hafa ýmsar
fjárgreiðslur á hendi svo sem fjárhald ómyndugra o. fl.
Elsta dóttir Eiríks heit. er gift Birni Hallssyni bónda
á Rangá i Tungu.
Óðinn.
I3eir scm sent liafa blaðinu myndir, kvæði,
eða annað til prentunar, eru beðnir að taka sjer
það ekki nærri, þó dráttur verði stundum á því,
að þetta komi í blaðinu. Öllum hlýtur að vera
það ljóst, að jafnlítíð blað og »Óðinn« er getur
eigi flutt alt, sem
því berst, jafnóð-
um.
En rnjög kært
er »Óðni« að fá
sem ílestar mynd-
ir merkra manna
úti um land, og
að menn sendi
þær af sjáltsdáð-
um, án þess að
um þær sje beð-
ið. Enn gera
menn of lítið af
því. Og margt
afþeim myndum,
sem um hefur
verið beðið, hafa
enn eigi fengist.
______________________________Þetta er aftur or-
sök þess, áð aðr-
ar myndir, sem fyrir löngu er sendar blaðinu, liafa
geymst hjá því, með því að þær liafa átt að verða
samferða myndum, sem enn eru eigi fengnar. Svo
er t. d. um bændamyndirnar tvær, sem nú eru í
þessu tölubl., að þær liafa lengi beðið eftir því,
að náð yrði í myndir af tleiri bændum Fljótsdals-
hjeraðs, sem þeim áttu að fylgja, en enn hefur
eigi náðst til.
Tvö kvæði.
Vormorgun.
Ský rofna, Ijettist liind,
litlcast nú haginn.
Vorsólin gyllir grund
guðslangan daginn.
Blikandi brosir rós,
braulir sjer riður
silfurtœrt sótarljós,
söngfugla kliður;
leikur í laufi blœr,
iognaldan steina pvær.
Ó, hvað pú ert mjer kœr,
árdegis friður.
Sólaruppkoma.
Bláhvcls á brautum
bjarmar fyrir Ijúfri sól,
liljur í lautum
lifna’ og rós á hól;
fagrar fjólur vaka,
fríð ersótey, bljúg og hljóð;
frjálsir fuglar kvaka
fjörug morgunljóð.
Sumar, sumar bjarta,
sendu skœra geislan pinn
hverju hreldu hjarta,
hrek burt veturinn.
Gunnar Gunnarsson.
Prentsmiðjan Gutenberg