Óðinn - 01.11.1912, Blaðsíða 7

ÓÐINN
63
10. Filippía Vilborg, fædd 21. júlí 1863. 11. Páll
Friðrik Hítalín, fæddur 18. sept. 1864, dáinn 6. júlí
1865. 12. Páll Gunnlaugur, fæddur 2. júní 1866,
dáinn 6. júní 1866. 13. Salóme Pálína, íædd 25.
okt. 1867.
Árið 1837 þann 21. febr. var prestur Þ. E.
Hjálmarsen af landsins biskupi Steingrími Jóns-
syni settur prófastur yflr Mýrasýslu prófastsdæmi,
eftir fráfall prófasts sál. síra Pjeturs Pjeturssonar á
Stafholti, en 8. Marts 1838 varð hann virkilegur,
og hafði það embætli á höndum tii 26. nóvbr.
1851, og á þeim árum innselti 8 presla og söng
yfir 3 prestum; þá var lionum, eftir bónarbrjefi
lians um lausn vegna vaxandi heilsuveiki, veilt
náðug lausn frá því embætti af biskupinum H. G.
Thordersen; aflienli liann það með tilheyrandi
samkvæmt gerðri »designalion« eftirmanni sínum
í því, prófasti síra Ólafi Pálssyni á Stafholti.
Hjer lýkur æfisöguágripi því, er síra Þorsteinn
hefur sjálfur skrifað En al'tan við það hefur
kunnugur maður ritað það, sem hjer fer á eftir:
Hjáhnarsen prófastur var fríður sínum, lágur
maður vexti, þrekvaxinn og beinvaxinn og hið
mesta snyrtimenni, kvikur á fæti og fjörlegur, glað-
lyndur og lítillátur við alla og hið mesta góðmenni;
um hann mátti með sanni segja, að hann gat ekkert
aumt sjeð, hann vildi öllum hjálpa og vera til
vilja, enda má fullyrða, að hann átti engan óvin.
Hann var elskaður og virtur af öllum, sem til
hans þektu, og ástúðlegur og umbj'ggjusamur
eiginmaður og faðir. Gestrisni hans og þeirra
lijóna var orðlögð, enda var oft gestkvæmt hjá
þeim, þó ekki sje Hítardalur í þjóðbraut; ferða-
menn töhlu ekki á sig lítinn krók til þess að
heimsækja Hjálmarsen og gista lijá lionum. Hann
bjó rausnarlegu búi, og þjónaði prestsembætti til
dauðadags í Hítardal, og dó þar í október 1871,
tæpra 77 ára gamall.
Kunnugur maður, sem lesið hefur yfir það,
sem prentað er lijer á undan, bætir enn þessu við
frásögnina:
Hjálmarsen mun ekki hafa verið efnaður
framan af búskaparáruin sínum, enda kom hann
víst fátækur að Hítardal. En síðan tók hann fyrir
ráðsmann Kristján Kristjánsson, sem verið hafði
fátækur landseti á einni af kirkjujörðum staðar-
ins, og undir hans stjórn blómgaðist búskapurinn
í Hítardal svo, að heimilið mun í þann tíð hafa
Frá 15. ág. er verðið á
steinolíu 3 au. hærra á hverj-
1 um potti en í auglýsingunni
frá D. D. P. A. stendur hjer í blaðinu.
horið ægishjálm yfir flest heimili á landinu, enda
sóttist ungt fólk eflir að komast þangað i vinnu-
mensku, og urðu margir nýtir bændur, sem þar
liöfðu verið. Rausn og gestrisni í Hítardal var
við brugðið og heimilið framúrskarandi skemti-
legt, og mætti segja af þvi margar sögur. Á öll-
um jólum var þar afarmannmargt, og eins á
sunnudögum á sumrin, að ógleymdri Hítardalsrjett,
sem var annáluð. Var á þessum dögum sífeld
veisla í Hítardal, en þó var prófastur hófsmaður
og þeir Kristján báðir.
*
Nokkur kvæði.
Eftir síra Siggeir Pálsson.
Eyjasæla1).
Gott átt pú í Andey úti,
út úr tjaldi sjá, hvar alda
svífur að grjóti’ in silfurhvíta
með seimi peim, er jeg aldrei gleymi,
og boðana, pá er rísa reiðir,
renna fram, en harðnar senna
pegar falla í einu allir
öskrandi, svo manni blöskrar.
Gott átt pú í Andey úli,
út úr tjaldi sjá, hvar lúta
blikarnir með blíðu kvaki
sem bræður liver að sinni æður,
og teistana, sem unnast ástum
í urðunum, peim köldu’ og hörðu,
og tjaldana, sem kveða’ á kveldin
kveflausir hin mjúku stefin.
Gott átt pú í Andey úti,
undir grashæð sitja stundum,
sól pá roðar hátt í hliðum,
liafið sunna gulli stafar,
ílúðir pekur fugla grúi,
feitir selir klappir skreyta,
pangið bleikt við bratta tanga
blikar skært á fögru kviki.
1) Áður prentað í »Nönnu« á Eskifirði.