Óðinn - 01.03.1914, Blaðsíða 10

98
ÓÐINN
hafi myndast af þeim. Miklu líklegra sýnist það
vera, að nafnið sje dregið af þvi, að við eyrina er
kjörhöfn (sbr. kjörgripur, kjörkaup, kjörtrje o. s.
frv. Það er sama sem: kostagripur, gæðakaup,
úrvalstrje). Þar er eflaust með bestu skipalegum
og lendingum hjer á landi; hafa því tíðum þilskip
og opin skip til þessa tíma beðið þar eftir góðu
sjóveðri eða góðum kjörum, sem kallað er. Þess
munu líka færri dæmi, að e hafi breytst í ö, heldur
mun mega finna hið gagnstæða, t. d. smjör í smjer,
kjöt í ket, o. fl.
Jeg hef ekki átt tal um þetta við neina sagn-
fræðinga nema sjera Þorleif heit. Jónsson á Skinna-
stöðum, er ritaði Kerseyri; vildi hann ógjarna
kannast við það, að skoðun Jóns rektors (er hann
kallaði fóstra sinn) væri vafasöm í því máli; sagðist
reyndar ekki hafa hugsað um það eða rannsakað.
Seinna breytti hann rithættinum og skrifaði Kjörs-
eyri, og má telja víst, að hann hefur ekki gjört
það fyrri en eftir nákvæma rannsókn.
Annað bæjarnafnið, sem jeg vildi minnast á,
og höf. hyggur að dregið sje af keri, er Kjör- eða
Kjörsvogur hjer í sýslu, sem í daglegu tali er al-
ment nefndur Kervogur; svo nefna flestir bæinn,
er jeg hef heyrt minnast á hann. Um það bæjar-
nafn mun líkt mega segja sem um Kjörseyrarnafnið,
að ö hefur að líkindum orðið að e. Jeg hef ekki
komið að Kjörvogi, eða Kjörsvogi, en kunnugir
hafa sagt mjer, að þar væri góð skipalending. —
Um nöfnin Kervog og Ketseyri sýnist vera óþarft
að fjölyrða; það eru svo auðsæjar afbakanir.
Þriðja nafnið, sem jeg vil nefna, er Böðmóðs-
staðir í Laugardal í Árnessýslu. Hinn háttvirti
höfundur er, að því er mjer skilst, ekki viss um
að Böðmóðs- sje hið rjetta nafn. Sumir hafa ætlað
að bærinn hafi dregið nafn af Böðmóði, syni Þóris
haustmyrkurs, er nam Selvog og Krísuvík; en hvað
sem um það er, þá var Böðmóðsnafnið ekki svo
sjaldgæft í fyrri daga. Landnáma nefnir 5 Böð-
móða; einn þeirra var Böðmóður landnámsmaður
í Böðmóðstungu.
Eitt dæmi þess, að ö verður að e, er það, að
bærinn Böðmóðsstaðir var vanalega, þegar jeg var
í Laugardalnum, nefndur Bemóðsstaðir; nokkra
heyrði jeg nefna Bjámústaði, og enn aðra Bjamu-
staði, en ekki var það alment, enda heyrði jeg
greinda menn henda gaman að þeim nöfnum og
gjörðu úr því Bjánastaði.
Hillingalandið mitt.
Vængljettar höfðu þær vogað sjer hátt
vonirnar mínar ungu
Lognkyrt og fagurt var lífsdjúpið blátt,
Ijóðkvikri friðartungu
raddir, sem heyrðust úr ýmsri átt,
unað í hjartað sungu.
Þangað, sem hillingalandið mitt lá,
lyftu þær vængjum þöndum.
Hallir i fjarlægð með hvolfþökin gljá
hófust á fögrum ströndum,
hækkandi, lækkandi, iðandi á
árroðans geislaböndum.
Svellandi lifsþrána seiðandi nær
sólgeisla móðu kafið;
álengdar sjáanlegt, alt af þó fjær
óþektum hömlum tafið;
lengri þangað, já lengri’ en í gær
leiðin því varð um hafið.
Hillingalandið mitt, hvað sem þar bjó,
hefði jeg numið feginn,
aldrei um hafið enn hefi jeg þó
hitt þangað rjetta veginn;
nú held jeg eflaust að sje það í sjó
sokkið mjer hjerna megin.
Vonunum mínum ei vissu’ um það ljær,
þó vilji þær gá í spilin,
hillingalandið hvort hitt geti þær
handan við skuggaþilin.
Máske það lyftist og líði þá nær
um leið og jeg kafa hylinn.
Svb. Björnsson.
M
Sögur Gunnars Guunarssonar af Borgarætt-
inni, sem komið hafa út á dönsku í 3 þáttum,
koma áður Iangt um líður út á íslensku á kostn-
að bókaverslana þeirra Sigf. Eymundss. og Sig.
Kr. Hin síðasta, »Gestur Eineygði«, sem út kom
í Khöfn siðastl. haust, hefur fengið mjög mikið
lof.
Finnur Jónsson
á Kjörseyri.
Prentsmiðjan Gutenberg.