Svipan - 01.06.1912, Qupperneq 4

4
S V I P A N
svo alt í uppnámi, stólar og bekkirogborð
voru brotin; loks sáu þingmennirnir sitt ó-
vænna og ritu sig lausa af konunum og
flýðu. Voru svo konurnar einráðandi í
þingsalnum, og þær gerðu nú allan þann
usla, sem þeim gat til hugar komið: rifu
skjöl þingmannanna í smátætlur, brutu
glugga og annað, sem hönd á festi. Að
þessu loknu héldu þær sigri hrósandi á
burt úr þinghúsinu. En er út á götuna
kom, haíði lögreglan og nokkrir hermenn
saínast þar saman og réðist sá skari nú að
konunum og ætlaði að handsama þær i
nafni réttvísinnar. Hófst þá bardagi að
nýju, og urðu nú konurnar að lúta í lægra
haldi. Tókst þó all-mörgum þeirra að
ftýja, en margar voru handsamaðar og
dregnar fyrir lög og dóm. Dómarinn, sem
var af hinum gamta skóla og andvígur
lcvenréttindum, dæmdi tuttugu af torsprökk-
unum til hýðingar og að setjast í gapa-
stokkinn. Hinar sluppu með það að missa
1—2 fingur eður með sektir. — Þannig
endaði hið fyrsta kvennfrelsisstríð í Kína.
Dr. Leonard Wilson, merkur enskur
læknir, kvaðst hafa verið að rannsaka or-
sakirnar, sem knúð hafa kvenréttarkonur á
Englandi til þess að hefjast handa eins og
þær hafi gert með steinkasti og öðrum ill-
um látum, — og hann segist hafa komist
að þeirri niðurstöðu, að þær þjáist af sjúk-
dómi, er hann nefnir »upphlaups brjáloísa«.
Hann segir enníremur, að mikill fjöldi kven-
skólakennara í landinu þjáist af þessari sýki,
og telur það hina mestu hættu fyrir fram-
tíð landsins, að láta börn stunda nám hjá
slíkum konum, — með því að áhrif þau,
sem þessir kennarar hafi á nemendur sína,
séu hin skaðlegustu, og muni, er börnin
stækka, olla mótþróa gegn allri stjórn i
landinu. Hann ræður brezku þjóðinni til
þess, að senda ekki börn sín á neina þá
skóla, er hafi þenn kvenkennara, sem vit-
anlegt sé að haldi fram jafnréttiskenning-
unni. Með öðrum orðum: Hann ræður
skólanefndum landsins til þess að banna
þeim konum kensluatvinnu, sem skoða sig
hafa i’étt til að njóta almennra mannréttinda
í landinu.
Hroðalegt glæpamál stendur fyrír íétti
í bænum Lafaytte í Lousiana í Bandaríkj-
unum. Hefur svertingjastúlka nokkur með-
gengið að hafa myrt 17 manns af kynílokki
sínum, og að það liafi verið trúarbrögðin,
sem leiddu hana til þess. Segist hún til-
heyra ktrkjufélagi einu, sem »Fórnarkirkj-
an« kallast, og sé það kenning þeirrar kirkju,
að mannablót séu eini vegui’inn til sálu-
hjálpar. í félagi með sér segir hún að hafi
verið tvær konur og tveir karlmenn, og hafx
þau leigt hús eitt í útjaðri bæjarins fyrir
fórnai’hof, og einnig hafi »kii’kjufélagið« haft
hof á öðrum stöðurn. Játning stúlku þess-
ai'ar hefur vai’pað ljósi yfir, hvað muni
hafa orðið af hinum mörgu svertingjum,
sem horfxð hafa í Louisiana og Texas núna
á síðustu mánuðum, því vafalaust telur lög-
reglan að hinum hoi'fnu hafi oífrað verið
á blótstalli . þessa þokkalega trúarfélags.
Læknar segja stúlkuna með fullu viti, og
hefur nú veiið hafin leit eftir hinum og
öðrum meðlimum þessa fórnaikixkjufélags,
því flúið höfðu þeir undir eins og stúlkan
var handtekin. Álitið er að nálægt 60 svert-
ingjar í Louisiana og Texas haíi verið í’áðnir
af dögum á þennan hátt.
15 miljóna þjófnaður.
, í október 1908 var framinn óvanaleg-
ur þjófnaður í Páls-kapellunni í Egenstochau
við Krakau í Austurríld, þar var stolið um
nótt dýrlingamyndum og skrautgripum,
sem námu 15 rniljón krónurn.
Þjófai-nir hafa rifið niður silfurfortjald
er breitt var fyrir standmynd af Maríu mey,
og lék orð á að hún gæti læknað sjúka
menn. Ennfremur stálu þeir Brillantkór
ónu af höfði Mai’íusyttunnar. Clemens páfi
10. hafði gefið kórónuna árið 1719 og var
hún talin 100,000 rúbla virði. Ennfremur
stálu þeír perluklæði, er var gjöf frá Heð-
vig Póllands di-otningu; en tvo aðra dúka
skildu þeir eftir, voru þeir gullofnir og
settir demöntum, og er annar þeiira talinn
10 miljón króna virðí. Aftur á móti tóku
þjófarnir 50 brillant hringa, margra miljóna
króna virði.
Allur skaðinn er — bui’tséð frá .sögu-
legu gildi — 15 miljón krónur.
Þjófarnir hafa bi’otist inn um glugga
inn í kirkjuna. Klukkan 6 um morguninn
tóku vaiðmenn fasta tvo menn, er komu
með bögla mikla út úr klaustri áföstu við
kirkjuna. filn þjófarnir skýrðu frá því
skjálfandi, að þeir væru fátækir pílagrímar
og væru i böglunum pjönkur þeirra, og
með það voru þeir látnir lausir.
Þegar þjófnaðurinn var heyrum kunn-
ur, báru pílagi'ímarnii', er um þessar mund-
ir höfðu vitjað kirkjunnar í þúsundatali,
sig mjög aumlega, og fóru um með ópum
og kveinstöfum.
Til bæjarins var þegar sent herlið er
ransakaði fjölda húsa, og símskeyti voru
send til allra járnbrautastöðva; en alt var
árangurslaust; þjófarnir eru ófundnir enn,
og engar vonir hafa menn um það, að
gripir þessir fáist aftur nokkurntíma.
Salernahreinsunin í bænum.
Hér með auglýsist, að bærinn frá 1. júli
að telja heíir tekið að sér salernahreinsun
bæjarins og falið framkvæmd á þvi lierra
Sveini Jóni Einarssyni í Bráðræði.
Hreinsunin fer fram vikulega, og skulu
húseigendur fyrir hreinsunina greiða í bæj-
arsjóð:
Fyrir hvert venjulegt salerni, sem not-
að er af 4 mönnum, kr. 5.00.
Fyrir hvert salerni, sem 3 eða færri
menn nota, kr. 3.50.
Fyrir stærri salerni, sem 11—15 manns
nota, kr. 7.50.
Gjaldið greiðist til bæjargjaldkera, og
er gjalddagi sami og á lóðargjöldum.
Húseigendur eru skyldir að sjá um að
salernin séu opin á þeim tíma, sem hreins-
unarmaður ákveður að hreinsun fari fram.
Borgarstjóri Reykjavíkur, 10. júlí 1912.
Páll Einarsson.
*• *
*
Þannig hljóðar þessi borgarstjóralega
Resolution og eftir henni skulu allir bæjar-
búar sér þegnsamlega hegða!!
Það er næsta einkennilegt og furðan-
legt, að borgarstjóri skuli hér setja einokun
á húseigendur og þá, sem húsum hafa að
ráða hér i bænum, til þess að favauriera
þenna nýuppdubbaða skítkeyrslumann, sem
eftir resolutioninni hefir enga abyrgð með að
leysa verk sitt sómasamlega af hendi, og
það er allareiðu farið að sína sig, að hann
er ekki því starfi vaxinn, að gera það svo
viðunandi sé, menn hafa rakið slóðina alla
leið at Lindargötu og langt vestur fyrir
Landakot. og hefir það verið að mestu ó-
slitinn ræpingur af mannasaur.
Vér ætlum að heilbrigðisnefnd bæjar-
ins hljóti nú að hafa eftirlit með þvi, að
allir saurvagnar séu svo þéttir að ekkert
fari niður á göturnar, og við sem ýmissa
erinda vegna verðum að ferðast um göt-
urnar séum lausir við þau óþægindi að
vaða í slíkum óþverra. Hingað til hefir
öllum verið frjálst að hreinsa hjá sjálfum
sér, en hér eftir fæst það ekki, þótt mörg-
um kæmi það betur að gera það sjálfum,
heldur enn að borga hátt ársgjald fyrir
það, sem verður mjög tilfinnanlegt mörg-
um þeim efnaminni og verða auk þess
sviftir eignarrétli á góðum áburði á tún sín
og akra. En ekkert þýðir að deila við
dómarann. Hann hefir úrskurðarvaldið og
beitir því þangað til að honum verður
hrundið af stóli, og þess ætti ekki að verða
langt að bíða.
Bœjarbúi.
Ritstjóri og ábyrgðarm.:
ðamson Ev jóllwson.
Prentsmiðjan Gutenberg.