Alþýðublaðið - 19.11.1963, Blaðsíða 8

Alþýðublaðið - 19.11.1963, Blaðsíða 8
Þá var allt auglýst á símastaurun um sem nóg var af í Eyjum á þeim árum. Þá gekk maður um bæ- 'nn með límfötu í annarri hendi og auglýsingar í hinni. Ekki skorti mig aðstoð við þá vinnu. Fjöldi unglinga og barna fylgdi mér eftir til að fá að hjálpa til, en í stað- inn fengu þau frítt á bíó. Árið 1930 voru bíóin í Eyjum, Gamlá og Nýja, sameinuð í eitt, og var ég ráðinn sýningarmaður. Ég man að við ókum vélinni á handvagni uppeftir, svo og öðru dóti sem tilheyrði. — Á þessum árum hefur varla verið um talmyndir að ræða? — Nei þær voru ekki komnar fyrstu árin. í staðinn fyrir tóniim var 6túlka staðsett út í horni og mjög góð núna og ég held að bíó- ítjórar séu ánægðir með tækni- kunnáttu sýningarmanna sinna. — Ekki hefur verið sýnt alla daga? — Nei, fyrst var aðeins sýnt á sunnudögum en síðan var einnig farið að sýna á fimmtudögum og einnig þá daga sem landlega var ó vertíðinni. — Hvenær kom svo fyrsta tal- myndin? — Hún kom 1930. — Var ekki fólk ánægt þegar talmyndirnar komu til : ögunnar? — Auðvitað en þar fylgdi bögg ull skammrifi. Það var ekki von að fólkið ekildi allt ensku til dæm is. Við reyndum að bæta úr þessu eftir beztu getu. Ég man til dæm- — Og svo fluttirðu til Reykja- víkur? — 1942 kom ég til Reykjavikur og byrjaði að sýna í Tjainarbló, sem tók til starfa það ár. — Hvað kostaði aðgöngumiðinn fyrst þegár þú byrjaðir að sýna? — Hann kostaði 25 aura fyrir börn og 75 aura fyrir fullorðna. Fljótlega hækkaði þó verðið upp í 50 aura fyrir börn og kxónu fyrir fullorðna. Það verð hélzt nokkuð lengi, nokkur ár minnir mig. — Hvaða mynd gekk lengst í Eyjum, meðan þú varst þar? — Það var mynd sem sýnd var í Gamla bíó, í Eyjum og hét ;,Kon ungur konunganna“ hún var sýnd fjórtán sinnum alls og það þótti alveg met. Bogi tók málaleitan okkar vel og fer hér á eftir það samtal sem af þessari heimsókn spannst. Okkur er vísað inn á iagerinn, en þar situr Bogi við lágreist borð og er a ðskrifa einhverja skýrslu á blað. — Komdu sæll Bogi, við erum frá Alþýðublaðinu. — Já sælir á nú að hafa samtal rétt einu sinni, er ekki nóg komið af slíku. Þeir voru að tala við mig hjá Morgunblaðinu í fyrra. — Það er allt í lagi blessaður, við spyrjum ekki sömu spurninga og þeir. En segðu mér, hvar er garala vélin? — Hún er nú hér í næsta her- bergi. Hann fer með okkur inn í næsta herbergi, og þarna stendur hún, svört og fornfáleg, en gljáandi hrein. — Ég er nýbúinn að hreinsa hana upp og setja hana saman. Ætli hún fari ekki að verða fertug eða jafnvel eldri. Satt að segja man ég ekki nákvæmlega hve göm- ui hún er, en fjörtíu ár er ekki fjarri lagi. — Og handsnúin? — Og handsnúin já. Við urðum að anúa henni fyrsta árið, en svo var settur við hana 8 hestafla DAN-mótor knúinn rafmagni. Þá Það hlýtur að vera leiðinleg kvikmynd, sem gefur áhorfandan- um tækifæri til að hugsa um þau apparöt sem framkalla myndina yfir á hvíta tjaldið eða mennina sem stjórna þessum apparötam. Líkt á komið er um marga aðra hluti. En við skulum ekki vera að telja þá upp, heldur snúa okkur að einum þessara „ósýnilegu" sýningaiinanna. Sá heitir Bogi Óskar Sigurðison og er frá Rains eyrj í Vestmannaeyjum. Við fréttum að hann ætti ein- hvarja hina elztu sýningarvéí, sem til væri hér á landi. Sakir þess, meðal annars, skruppum við í Háskólabíó til að spjalla við Boga um þá „gömlu“ og sýningar mannsferil hans. lék undir á píanó. Hún lék bara það sem henni datt í hug, í það og það skiptið. Þetta tíðkaðist reynd ar í bíóunum hér í Reykjavík líka. — Kom nokkurn ííma slys fyiir hjá ykkur? — Einu sinni kviknaði í ílmu hjá okkur. Þessar gömlu íiimur voru mjög eldfimar. Við vorum tveir viðstaddir þegar eldurinn gaus upp, og brenndumst báðir á höndum. Ég var frá vinnu í nokkr ar vikur af þessum sökum. Nú er þetta breytt og filmurnar eru ekkj lengur eldfimar. Það mátti ekki stöðva vélina án þess að drepa á kolbogaljósinu, þá var voðinn vís. En sem betur fór vorum við með handslökkvi- tæki og gátum slökkt eldinn þó svo að það kostaði okkur bruna- sár. Sem betur fer kom þetta þó ekki nema einu sinni fyrir. Það þýddi lítið að láta þessar gömlu filmur í nýju vélarnar, hitinn er svo gífurlegur. — Tæknin hefur breytzt? — Alveg gífurlega. Tæknin er is eftir því að ég setti texta inn á nokkrar myndir, og var hann þá sýndur á jaldinu milli atriða. Fólk kunni þessu ákaflega vel, en vinna var mikil við textaísetning- una, svo að ekki var hægt að gera þetta nema í einstökum tilfellum. — Var ekki stundum íyllerí á sýningum t.d. í landlegum? — Það kom varla eða ekki fyrir. — Kom nokkuð spauglegt fyrir þig í sambandi við sýningar á þess um árum? — Ekki held ég. Það er þá helzt þegar ég sýndi ekki allar spól- urnar í einni myndinni. Þessi mynd var á fimm spólum. Svo skeð pr það að ég gleymi þeirri fjórðu og tek þá fimmtu og síðustu í staðinn. Jæja, kemur ekki allt í einu „The end“ á tjaldið. Mér brá auðvitað mikið við þetta, en það virtist bara enginn taka eftir því. Eftir þetta sýndi ég ekki nema fjórar spólur og fólk var samt sem áður harðánægt með myndina og talaði mikið um hve góð hún væri. — En í Tjarnarbíó? — Ég held að það hafi verið „Ævintýraeyjan“ með Bob Hope og fleiri kumpánum. Hún var sýnd 120 sinnum. Mest var um börn á þeim sýningum, þó svo að fullorðna fólkið liefði gaman af mynd nni líka. — Og nú ertu kominn í Háskóla- bíó? — Ég flutti um leið og bíóið. Hér höfum við fullkomnustu véiar sem hægt er að fá, en þær eru af Philips-gerð, D. P. 70. Það slieði í fyrrta sinn í sögunni í sumar er leið að sýningarvélum voru veitt Oscar-verðlaun, en það voru einmitt vélar af þessar; gerð, sem þau fengu. Ennfremur tel ég véla- salurinn sé með fullkomnari véla sölum sem þekkjast. — Hefur staðurinn dregið nokk uð úr aðsókn miðað við Tjarnar- bíó? — Nei, öðru nær. Ég held að fólk hafi mjög gaman af að koma hér, enda er húsið vistlegt og öil ekilyrði góð. Það mætti geta þess var þungu fargi af okkur létt þess um sem urðu að snúa. — Var erfitt að snúa? — Talsvert já. Það fór líka eft- ir því hve upplagður maður var. Sama var með hraðann á myndinni hann fór eftir því í hvernig skapi við vorum. Hraðinn var algerlega undir okkur kominn. — Þetta var í Vestmannaey.i- um? — Já í Gamla bíói í Vest- mannaeyjum. Ég byrjaði sem sýn- ingarmaður við það bíó. Það var árið 132S. Revndar var ég buinn að yera við bíóið iengur, on það var v.ð að festa upp auglý.ingar. 3 19. nóv. 1963 — ALÞÝÐUBLAÐIÐ

x

Alþýðublaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Alþýðublaðið
https://timarit.is/publication/2

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.