Alþýðublaðið - 29.11.1963, Blaðsíða 5

Fl SVA
Hr- ritstjóri!
í biaði yðar s.l. sunnudag birt-
ist grein eftir framkvæmdastjóra
Framleiðsluráðs landbúnaðarins,
Svein Tryggva.'on. Er grein þessi
skrifuð að beiðni Tímans, og er
tilefni hennar ræða, sem ég flutti
á Alþingi s.l. miðvikudag, þar sem
ég ræddi vandamál landbúnaðar-
jns- Sveinn Tryggvason er ekki
blaðamaður við Tímann, heldur
starfsmaður Framleiðsluráðs land
húnaðarins, sem sumpart má telja
hálf-opinbera stofnun. í grein
hans eru hins vegar alvar-
legar skekkjur, sem mér og fleir-
um hljóta að koma mjög á óvart,
þar sem í hlut á einn helzti trún-
aðarmaður íslenzkra bænda. Ég vil
því fara þess á leit við yöur hr.
iritstjóri, að þér birtið í blaði yð-
ar athugasemdir þær, sem hér
fara á eftir, við grein framkvæmda
stjórans. En áður en ég vík að vill-
um framkvæmdastjórans, er nauð
synlegt að gera í örstuttu máli
grein fyrir tilefni ummæla minr.a
og skrifa hans.
Framleiðni í landbúnaði er yf-
irleitt mun lægri en framleiðni í
iðnaði, og hér á landi er framleiðni
í landbúnaði án efa miklu minni
en framleiðni í sjávarútvegi. Þar
við bætist, að af eðlilegum ástæð-
um hefur eftirspurn eftir landbún-
aðarvörum ekki aukizt í hlutfalli
við vaxandi þjóðartekjur- Af þess-
um sökum hefur landbúnaður víð-
ast hvar — og ekki hvað sízt í
Vestur-Evrópu — átt við erfið-
leika að etja nú um iangt skeið, og
hefur landbúnaðarframleiðsla
ekki skilað þeim, sem við hana
vinna, jafnmiklum tekjum og t.d.
iðnaður. Þess vegna hefur land-
búnaður hvarvetna í Vestur-Evr-
ópu verið verndaður og studdur á
margvíslegan hátt, þ.e.as. samfé
lagið hefur styrkt . landbúnaðar-
framleiðsluna með verulegum fjár
framlögum. Þetta á sér einnig
etað hér á landi, þótt tölulegar
lipplýsingar um það efni séu hér
því miðux af állt of skornum
Ekammti-
í þingræðu minni gerði ég ein-
falda tilraun til að skýra með
talnadæmum um helztu framleiðsl-
Wvörur íslenzks landbúnaðar stað-
reynd, sem er óumdeilanleg að
því er landbúnaðinn í heild snert
ir.þ. e. a. s. að hann nýtur sem
heild stuðnings frá samfélaginu
Að því er mjólkurframleið-luna
snertir bar ég saman mjólkurverð
til bænda 1961—1962 samkvæmt
skýrslum Framleiðsluráðs land-
búnaðarins og meðalverð til bænda
á sama framleiðsluári í Danmörku,
Noregi, Svíþjóð, Finnlandi og
Bretlandi, samkvæmt upplýsiug-
um í Árbók landbúnaðarins, 1.
hefti þeísa árs. Hér á landi var
raunverulegt meðalverð til bænda
á framleiðsluárinu 1961 — 1962 kr.
4.76, en óvegið meðaltal í hinum
löndunum fimm, kr- 3.50. Hér var
mjólkurverð til bænda því kr. 1.26
hærra en í hinum löndunum Nú
tók ég auðvitað skýrt fram, að
einmitt vegna þess, hve landbún-
aður er hvarvetna styrktur mikið
og í margvíslegu formi, eru mikil
vandkvæði á samanburði milli
landa í verðlagsmálum landbúnað
ar.ins. Mér hefur heidur aldrei
komið til hugar, að þessar
tölur séu annað og meira en vís-
bending um, að mjólkur-
framleiðsla hér sé yfirleitt nokkru
dýrari en gerist að meðaltali í
hinum löndunum.
Það er við þessar tölur, sem
framkvæmdastjóri Framleiðslu-
ráðs landbúnaðarins, - Sveinn
Tryggvason, hefur tekið sér fyrir
hendur að gera athugasemd- Hann
ræðir þessar tölur þó ekki, held-
ur snýr sér þess í stað að saman-
burði útsöluverðs mjólkur í höfuð-
borgum ýmissa landa og útsölu-
verði mjólkur í Reykjavík. Um
þetta er í fyrsta lagi það að segja,
að útsöluverð mjólkur hér og ann
ars staðar kemur því máli, sem
ég hefi verið að ræða um, bók-
staflega ekkert við. Ég var að ræða
um, hvað bændur fengju fyrir
mjólkurframleiðslu sína hér og í
nálægum löndum í því skyni að
gera grein fyrir framleiðslukostn-
aði mjólkur hér og þar- Útsölu-
verð mjólkur fer hins vegar auð-
vitað ekki aðeins eftir framleiðslu
kostnaði hennar heldur ekki síð-
ur eftir flutningskostnaði hennar
á markað, dreifingarkostnaði henn
ar þar og þá ekki sízt eftir því
ÞESSA grein, neituðu ritstjórar Tímans að
birta. Greinin er eftir Gylfa Þ. Gíslason, viðskipta
málaráðherra. Er hún svar og leiðréttingar á rang
Tærslum, sem koma fram í grein, er Sveinn
Tryggvason skrifaði í Tímann síðastliðinn sunnu
dag.
hversu mikiu fé ríkisvaldið ver til
þess að lækka söluverð mjólkur-.
innar. Ef menn vilja reyna að gera
sér grein fyrir misinun á fram-
leiðslukostnaði mjóikur í ýmsum
löndum, en það er málið, sem ég
hefi verið að ræða um, þá er auð-
vitað alveg út í bláinn að fara að
ræða um útsöluverð mjólkur eins
og framkvæmclastjóri Framleiðslu
ráðsins gerir með því að birta upp
lýsingar um útsöluverð í höfuð-
borgum 12 landa og undirstrika í
því sambandi, að útsöljiverð á ís-
landi sé fyrir neðan miðju þess
lista eins og hann gerir-
í stað þess að ræða þær tölur
um framleiðslukostnað mjólkur,
sem ég hafði nefnt, gerir fram-
kvæmdastjórinn tilraun til þess
að reikna út, livert útsöluverð
mjólkur yrði í einu landi, Noregi,
ef beinar niði>greiðslur yrðu þar
felldar niður, og bera þetta reikn-
aða útsöluverð sitt saman við ó-
niðurgreitt útsöluverð mjólkur hér
í Reykjavík. Þessi útreikningur
snertir á engan hátt það mál, sem
til umræðu er. Eigi að síður tcð
ég nauðsynlegt, að gera við hann
nokkrar athugasemdir, þvi að hér
hefur framkvæmdastjóri Fram-
leiðsluráðs landbúnaðarins gert
sig sekan um reikningsvillur, sen*
torvelt er að gera sér grein fyrir
hvernig géta hent mann í hana
stöðu.
Framkvæmdastjórinn eegir, atf
niðurgreiðslur á verði mjólkur i
Noregi séu miðaðar við innvegiS
mjólkurmagn samlaga og nemi kr.
2,58 pr- lítra. Hér sé niðurgreiðsl-
an hins vegar miðuð við seld»
mjólk og nemi kr. 2,72 á lítra. Núl
tekur hann sér fyrir hendur a9
gera niðurgreiðslurnar í báðum
löndunum sambærilegar. Þetta ger
ir hann á eftirfarandi hátt: A sl.
ári var innvegið magn mjólkur $
mjólkursamlög hér á landi 88 mLV)
lítha, en 38 millj. lítrar voru eelcJ
ir sem neyzlumjólk. Þar cð nið-
jirgreiðsla hér á hvern lítra sölu-
mjólkur er kr. 2,72 en niður-
greiðsla í Noregi kr. 2.58 á hvern
lítra innveginsi mjólkurmagus, þá
telur hann niðurgreiðsluna í Nor
egi svara til þess, að hér væru
greíddar rösklega kr- 5,60 á hvern
iítra seldrar mjólkur. Síðan bæt
ir hann þessari upphæð, sem hann
telur niðurgreiðsluna hér mundn
Framh. á 13. síðu
nýja karlmannafataverzlun
AÐ LAUGAVEGI 95
HERJRAP E I L O

Heyr á eoidemi
NÚ er skörin þó sannarlega
farin að færast upp á bekkinn
hjá þeim Framsóknarmönnum.
í Tímanum í fyrradag birtist
grein, þar sem Framsóknar-
flokknum er líkt við flokka Jafn
aðarmanna á Norðurlöndum!
Heyr á endemi, liefur vafalaust
mörgum orðið að orði eftir lest
ur umrædds pistils.
Oft hefur málflutningur
Framsóknarmanna í Tímanum
verið fáráníegur, eins og ótelj-
andi dæmi sanna, en þetta hafa
þeir þó komizt lengst, er óhætt
að fullyrða.
Saga íslenzkra stjórnmála síð
ustu áratugina, ber þess glögg-
an vott, að Framsóknarflokkur-
inn er og hefur verið, aftur-
haldssamasti stjórnmálaflokk-
ur á íslandi. Á það við um allt
nema einstaka hagsmunamál
bændastéttarinnar, sem flokk-
urinn hefur hrint í framkvæmd
á kostnað annarra stétta í land-
inu.
Framsékn ©g
fétagsmálin
í félagsmálum hefur Fram-
sóknarflokkurinn alla tíð verið
starblindur og barizt gegn öll-
um umbótum á því sviði, sem
mest hefur mátt. Tryggingamar
hafa verið eitur í beinum
flokksins frá upphafi. Svo er
um öll önnur mál, er snerta vel
ferðarríkið. Framsóknarflokk-
urinn hefur ævinlega talið sig
sérstakan andstæðing þess, og
lagzt eindregið gegn flestum
málum, er liorft hafa £ þá átt
að skapa hér réttlátara og betra
þjóðfélag. Svo leyfa Framsókn
arherramir sér að bera sig sam-
an við jafnaðarmenn á Norð-
urlöndum!
Alþýðuflokkurinn hefur í
megindráttum fylgt sömu
stefnu að sömu markmiðum og
jafnaðarmannaflokkarnir á
Norðurlöndum. Nægir þar að
minna á tryggingamálin, hús-
næðismálin og gerð þjóðhags-
áætlana. Öllu þessu hafa Fram-
sóknarmenn barizt gegn. Þing-
menn Framsóknar greiddu at-
kvæði gegn lögunum um al-
mannatryggingar 1946 að ein
um undanskildum, þeir hafa
ekki eflt verkamannabústaða-
kerfið, og þeir hafa alla tíð ver
ið á móti áætlanagerð, þar til
nú fyrir fáum vikum.
Brigzlað um
íhald^amstarf
í áðurnefndum pistli er Al-
þýðuflokknum, brigzlað um að
hafa samstarf við flokk ,,örg-
ustu íhaldsmanna, Sjálfstæðis-
flokkinn”. Alþýðuflokkurinn
beinir stjórnmálastarfi sínu inn
á þær brautir, sem hann telur
vænlegastar til framgangs fyr-
ir stefnumál flokksins. Núver-
andi stjórnarsamstarf hefur tek
izt vel. Innan Sjálfstæðisflokks
ins ríkir meiri skilningur á um-
bóta- og hagsmunamálum ís-
lendinga, en ríkir í röðum
Framsóknar. Þar sem þingræði
ríkir, og elcki eru fyrir hendi
skilyrði til myndunar meiri-
hlutastjórnar hafa Jafnaðar
menn ætíð gengið til samstarfs
við þá, sem þeir hafa talið lík-
lega til að veita aðstoð til að
koma umbóta og réttlætismál-
um í framkvæmd.
Framsokn
og SÍS
Framsóknarflokkurinn á fylgi
sitt fyrst og fremst samvinnu-
hreyfingunni að þakka. En
hyernig hafa Framsóknarherr-
arnir haldið á spöðunum þar?
Hafa þeir unnið stórvirki fyrir
hinn almenna neytenda á seinni
árum? Hafa þeir beitt sér fyr
ir lækkuðu vöruverði og bættri
þjónustu? Svarið er NEI og aft
ur NEI.
Samband íslenzkra samvinnu
félaga er stórkapítalið í ís-
lenzku þjóðfélagi- Á síðustu ár
um hefur SÍS gert æ meira
af því að keppa við
aðra aðila á sviði fjárfestinga -
og útþenslu.
Ofurkapp hefur verið lagt á
að koma á fót peningastofnun-
um þar sem Framsóknarvaldið
gæti skammtað og gefið af jöt-
unni eftir flokkslegum verðleik
um manna.
Af framangreindu ætti að
vera fullkomlega Ijóst, hvílik
ósvífni það er í rauninni af
Framsóknarmönnum, — aftur-
haldsöflunum í íslenzka þjóð-
félaginu, að leggja sig að jöfnu
við jafnaðarmenn á Norður-
löndum, sem ætíð hafa verið
umbótamenn í félagsmálum, cn
elcki bai-izt gegn umbótum á því
sviði eins og Framsóknarmenn
hafa gert á íslandi.
ALÞÝÐUBLAÐiÐ — 29. nóv. 1953 §