Verkamaðurinn - 22.12.1948, Síða 6

að nú er In'in ekki lítilmagni lengur,
heldur „voldug og sterk“. Nú berg-
málar hatur þeirra í brjálsemi blaða
þeirra. En ekkert megnar að forða
þeim: Bændur Asíu, verkamenn Ev-
rópu, nýlenduþjóðir alls heims hrista
nú hlekkina, brjóta fjötrana, svo
„marggyllt mannfélagshöll“ lierra-
þjóðanna nötrar og hrynur í hverju
landinu á fætur öðru, — en stéttir og
þjóðir, sem stunið hafa undir oki að-
als, einveldis og erlends auðvalds öld-
um saman, taka að byggja sér nýjan
heirn.
„Verkamaðurinn'1 flytur fréttirnar
af þessum stórviðburðum, — fréttirn-
ar, sem auðvaldið vill banna alþýð-
unni að heyra, af því það óttast að
sannleikurinn um sigra sósíalismans
og þjóðfrelsisins muni gera alþýðuna
frjálsa og sterka, andlega og pólitískt.
Meðan „Verkamaðurinn" kemur út
verður heimsmyndin nýja, — myndin
af sókn og sigrum alþýðunnar og und-
irokaðra þjóða, — ekki afskræmd og
eyðilögð í hugum akureyrskrar al-
þýðu, eins og þau blöð nú reyna að
gera, sem gefin eru út at íslenzk-
amerísku auðvaldi, til að smækka ís-
lenzku Jrjóðina og niðurlægja.
Það hefur kostað baráttu og fórnir
að halda „Verkamanninum" úti öll
þessi ár. Á þeim fórnum hefur fólkið
sjálft stækkað og í þeirri baráttu lrefur
aljrýðan stælzt. Margur eyrir aljrýðu-
heimilanna á Akureyri hefur á erfið-
ustu tímum verklýðshreyfingarinnar
farið til þess að halda þessu vopni al-
þýðunnar beittu, tryggja útkomu
_,,Verkamannsins“, — þegar þó var
meir en nóg not fyrir þann eyri til hins
daglega brauðs. En alþýða Akureyrar
vissi að þekkingin, boðskapurinn um
mátt og möguleika alþýðuhreyfingar-
innar, var henni jafn nauðsynleg og
hið daglega brauð. Og vegna þess að
hún veit þetta, og hefur lengi vitað, er
alþýða Akureyrar alltaf þar í sókn ís-
lenzku, vinnandi þjóðarinnar, þar
sem harðast er barist og lengst sótt
fram.
Þorsteinn Erlingsson sagði í fyrir-
lestri í verkamannafélaginu Dagsbrún
í Reykjavík 1912:
„Keisarar Þýzkalands og Rússlands og
aðrir stjómendur stórveldanna, væm
ekki hræddir og skylu ekki eins og
smágreinar í stórviðri — fyrir fá-
tækum iðnaðarmönnum, daglaunamönn-
um og öðrum smælingjum — ef þetta
væru aðeins lausingjar, sem hlaupið hefðu
saman snöggvast til hagnaðar sér í svip-
inn, en væru siðspilltir menn og menntun-
arlitlir, tilbúnir að tortr>ggja og svíkja
hvem annan á morgun.
Nei. — — En kynslóð, sem vinnur á
daginn og ver öllum kvöldum sínum og
litlu frístundum til þess að mennta sig og
ver sínum litlu fátæklingsaurum til menn-
ingar sér og félagsnauðsynja, og ennfrem-
ur elur böm sín upp í því að vera sjálfum
sér og félaginu trú og réttlát við alla. —
Slíka menn óttast æðri stéttir og stjómar-
völd ríkjanna. Því að þeir vinna í lið með
sér alla beztu og réttlátustu menn þjóð-
anna, og þeir munu erfa ríkið og völdin.“
Keisarar Rússlands og Þýzkalands
ern nii löngu fallnir, en Jrað sem Þor-
steinn Erlingsson sagði um Jrá á þeim
tíma á nú eigi síður við um auðkónga
Ameríku og keisaraleyfar lireta.
Sú kynslóð akureyrskrar alþýðu, sem
„með fátæklingsaurum sínum" hefur
haldið „Verkamanninum" uppi í þrjá-
tíu ár, getur litið yfir farinn veg í
fullri vissu þess að „til góðs er gengið
götuna lram eftir veg“.
Hafi akureyrsk alþýða og vopn
hennar, „Verkamaðurinn", þökk fýrir
baráttuna þessi þrjátíu ár. Megi eggjar
þess vopns ekki slævast og eining þeirr-
ar aljrýðu ekki slakna! Þá verður lítið
eftir af afturhaldi á Akureyri, þ.egar
næstu þrjátíu ár eru liðin!
Einar Olgeirsson.
Verkamaðurinn 10.
apríl 1943, fyrsta blað
eftir stofnun Verka-
mannafélags Akur-
eyrarkaupstaðar
í apríl 1943.
VERKMflÐllRiní
XXTl A»c LílujpirAigÍBft 10 «pri| 1948, ,
VERK.4MANiNAFÉL4G AKUREYRARKAU
STADAR STOFNAD MED 250 MEDLIMUM
VERKLYÐSFÉLAG AKUREYRAR REKIÐIJR ALÞYÐUSAHBAN!
INU OG ER N(l IFULLKOMINNI UPPLAUSN
70 MEÐLIMIR ÞESS HAFA SA6I SIG ÚR DVÍ OG GENGID í VERKA-
MANNAFÉIÁGIÐ OG MUNU FLEIRIFETÁ í FÓTSPOR DEIRRA NÆSTU DAGA
njja M.f,« h-% Aip* »•««*»> M.r- ÍÍSSCÍÍ SSJtS
tane Stguríkson. Kitart: Ji4umn<“s Jftsefwum. GJaWkeri:
BjÖra Einarsson.. MwSstjórnwMlur: Þörftur Valtlintaríison
% Siguróur Baldvin^un. Varastjóm: Uaraláur ÞoivaþJis-
son, (urnalktr. Bjúrn Jónsson. rítari. LoRur MrMal, g|ti!tU
■\tri MeAdjórnemlun Stefán im»mn of PiIwÍ Oóftswm,
Fflagið hefir ,amjnkt að *arkja nro up)t-
thku í ÁlþýSusambatK! fslawfe
cif ik<r> v»* fri l sfðjjtí
hljft <er*hi fullnúir VÍjíýðuianv
lamlum HþSrtt Ak-
»194*»» t.l. Riw!<.ííh% sttkistti
ntikotanttíqnilkSgxn »|ru-
þttom «*n I ifSasw ifiii U
M hugjrHagtiin 5, *(>rft,'
i rfn« þcM4. litMtgttr
luhtnu
kilSuttti »a*»kounit»giiiltk^f
Akur«yi*is Verka-
maitnatélíí Álurjyrw <% lutUrttj.
Alþýðw<fettnl«i»d» tilanik fðn Aí(f
wftwio <ajf jön n*hu*<óf irrtr hotxl
VtfrEjkvcfwafétogiiti* „ktoing M-
wafú <v% froi', Mtud Alþýóúsw*-
&exuh 1*biid».ihal'í» «r3SS ivlu tun
effi|l*r»rxl! úiulilliíttilawtí *»«».
Vrrkanwmi í Reýkja-
'iít, Hafnarfirði «j»
aA ftf tAugga .«« tmi*j-kj-,
«»J(ir *%» í ÓSr^w xféíú^lög-.
■».
Ná hífif (>»étiSjj»i»kr>imiIi*g milfí
D*5wa« jh» titíttgengl rýfi
hpisj’kjwwiu u! sfí .<n * i vvrtu
MM(Hitáéí*gv iaativrm ÁÞ'
}4óH*arutw»d*. ÍjUhcfe t>% w mbarrdií
Kl««s jtfiiritt, akiilti peit þt
HJigMuindi i
'ttka!y8sfé&$ Akurvpstr, >'mi»
lulí Jwm greik sj*tó iú
lét*x*i>ii m Ju4jdf vml«r tknM
búwhngu moksxxt* íogum þe*»,
tn«((>ku4»rtS»ir iktiiu heiást »i|>p
i rifttt l**t 3 fttuáttéB >4 44,9 Otm
cWeiw* tð rafW
, í SVwvett* þMifa jr%»
»t <% RwV- ftatwstxittú pmr
mi tiwm I >ma «8 ffgm
þr*H» »i*(fi
(ti*t*dv*M * 1 »f*u..
f Vr-(kuf>ð»f,'-tj^ Akti <«'»!** Mm
þ.; *lí (k u lei-ijMtwtitt Verl*
Tnaf’iiM.íébjf* Afeui
!»>ír, kíu **rkjs
VcrkafvðifVUí Akiurvtai i mn(U
I'ölaun uppvís í stðr-
inastf!
, fitmw nwmt *tiút I % iriSiaM
friulaV'rkantönniiBi á Akttr*
«ýri árnaÓaniíAir
Sf(ílf»ij!',.-fi U;<-V,í |,f Vr>l
f V) .
.vtkuj »11,., fvHfia
*»«eii»»pgu wtkshAwm i .Umevri !
iílunt
> vamkv.Jtti

i*r)Rtt»kil'(Ai hatí
\ tttr vorv þ
f»t.’«vefjw rtfhm m .
V* þem tó’ (ttleikÍ
u fwírti í g»r B). iwr*jp
«n í ik'milivkjtiiiKÍ í KtyKjitfl
NyjþWirrbvofd lonJe^t! .
þffia Vittfhastma. ftttPÍ rtSfíu't;
l/zwUttr f ’rkfui kf þrwuaj
Jttiil Wm vrokti ».Vu þ
Ns-*r ytHi Hw
mmSi msAt máxuvtm \>
w »UÍ <*tW W. *
eM.; «m« arfum 1% þ»»
Wwttt Vér pwro iiúa
ve«* jicwarJ twndþjéó mtti ew
jtitíttrtt þ*'< *ým tienni íttdfi Miðiii']
et» , aitt» h»ir »i»f*l 1 garf. ,’. 1
II

* í fóUfcfð,

r«Un

f jíílili,
k*l.fel Ak
ÁílytAi >ri
imuv-kn
■'ði fvfg!
hjmf*. jfW’

A íj -v tVií ,1 ru )-<> iitis j,,
Váí)(rA*ie»n»^ |<«>
*«» íittm rveirtt húkrivm, vem ttí
wt'fttdi.! <■»<! of «jór»,tj.n Ve^K«*
Á*utt,r«, fj» Vrtlumrnnj
jiíhie-. Akwrr'iíf. ,ktt!«.Vimnm »11
■íj- turnAJiMbtfí&tór, 'Jff fafij«>iý &
V5. fa'ttnmx'&idmifs tik mm »j*A
■»» '<* <Vf líAttMtt m.i>>*A>»ui« art
miktA *♦ ».sk<> ,imujMi
orffíum »»r i
V;,t i.inttWAn' iiji-.i, I mifwft «S
‘•<»1, t þvt sjrttíandv V tnt no hj.<vi
r.lnrt rn |«« eiu (.«> kpn.m,
«>it f«rstji« i fip -.ekí<r»>s»fíTAii«>
\ <V «><{<». AAíTfA tk-igsjon, l>V,
ftxA<ni,t,. Krt^Vus Ht*rnj*>n.
(<rr<«,>-,. k,fl*r (..<•»*,> tux
weji’!»f'Mif’tjtrtr. rtárfammti i prení
ni<>»t**eiA Hvsitmfjf*. .
Ú:jt>(í«'>t.-i íuáásítis «r ekk» lokið.
Viömiwitjfr'ktjfítttfAsr v;u<5 t«-»» i
Aytijff, ítfi tiifsrrfhtaeAfsttttir, eriutw
«ti»Bii.*si, ki.«nu <*A>l!nm M
t'ÍíK'ii v <’<sl-,isi. K »Ái ’v*rs'n níts h»l;>
!<•»%• hf þ> Hji !>'■», Hpti.»'<s*vi»f, fn
Jijttfs ixtifffís! h»f» fer^iA jií Iij3
,-Vfc!|:3i m>s;»vni. rr k’-aAu Juf*
þi i>J Fr.-Vu i liiímmsx
;>fci'.u<». w,t, s-Ai'.ii. >uii >A r,th
piemiA' f>í eltit ’msnéstniVH. se-m
ft* íin híiiiíö fettKí-V h jú -V!.'(V|srn.wi!í
f )>(emmyi»h?rtí ÁbfvH'A
Hinr, ösigi andi .
Noregur'' J ÍJj
RfAjíorhg Sovíti
Vfmkva hehr nfhva «v4í0 úl Wk
um Nnrtf, srm tuiitt: Mlwn *■
ilfjtattdi N’nrtgttt'', efu* M, Afnftftt.
f .lirtkinni k lýw þeðantW:
Xof<-íl cliif 9. jprfl IfHð flg j»fn-,
ffrarm ee jm Sf»i«n£ á Ntn’Wg-ftdfeá'
j slríAið. AfouKi triur »9 íríss'.íiri L
J Noieg h*f> ekki »ið«ir verifl isefni,
J gr?,n So'étrikþMiti K «n> %«gu
Ilrrdjndi V
I l»*ínní er jitttteg xfw&t
Qujshi'iv tZrMaklrga heffr' híf.
(,<r>(»;<<.jA jfsihfi; íum ii| fríihoÍ 1
NuriMn f.ui* og alfií 'V(k«»r, _
J Aftt'irt. vil? Qsiésl»i»jj ejtkr mmtMi
| :i hnlffl sln». og j»*ð nmrn Irla *3s*»' ,
‘ Uisrðjft iftít }*rí *#
Qut'Uffjl lieff' f.miírlsíA fMd A'jm-
lv>Mn 1« grttii M iSli.tm e>»-
»j>t»«’f>J efirr 1 fi* <

6