Verkamaðurinn - 22.12.1950, Blaðsíða 1

49. tbl.
VERKAMAÐURINN
XXXIII. árg. Akureyri, föstudaginn 22. desember 1950
_
HUGLEIÐING Á JÓLUM 1950
Jólahátíðin, hátíð ljóssins, hátíð
barnanna, hátíð friðarins er að
hefjast. Skammdegið að þoka fyrir
hækkandi sól, nóttin að styttast,
dagurinn að lengjast.
Kristnir menn hafa tengt saman
fæðingarhátíð Jesú frá Nazaret og
hátíð ljóssins .hækkandi sólar, og
fer vel á því. Meistarinn, sem sagt
er að hafi fæðst fyrir 1950 árum, var
boðberi friðar manna á meðal, boð-
beri ljóssins. Hitt er sorglegri stað-
reynd, að ýmsir menn. sem kalla sig
kristna, virðast með öllu hafa
gleymt því, sem meistari þeirra
sagði og blása nú sem óðast að kol-
um haturs og úlfúðar manna á með-
al. Lífsreglan gullvæga: svo sem þér
viljið að aðrir menn geri yður, svo
skuluð þér og þeim gera, virðist
ekki í hávegum höfð um þessar
mundir.
En hverjar eru líkurnar fyrir því,
að þjóðirnar, almenningur í heim-
inum geti lialdið gleðileg jól að
þessu sinni? Hvað t. d. um okkur
íslendinga? Þó að ýmsir eríiðleikar,
sjálfráðir og ósjálfráðir, hafi að okk-
ur steðjað undanfarna mánuði og
ár, erum við samt vel á vegi staddir,
borið saman við þær þjóðir, sem nú
berast á banaspjótum viðs vegar um
heim. Þeirri kaldrifjuðu yfirstétt,
sem m^ð völd fer í þessu landi nú
um stundarsakir hefur að vísu tek-
izt að veita til sín það miklu af þjóð-
arauðnum, að litlar líkur eru fyrir
því, að á sumum alþýðuheimilum
verði hægt að halda neina jóla-
gleði. Þar hefur skorturinn þegar
barið harkalega að dyrum og hann
flytur fátæklingunum engar jóla-
gjafir. Jafnframt er kyrjaður óhugn-
anlegur stríðssöngur með þeim ár-
angri, að stríðsótti er farinn að gera
verulega vart við sig meðal þjóðar-
innar.
Víða um heim eru háðar styrjald-
ir gegn frelsisunnandi þjóðum. Við
þekkjum þá atburði, sem eru að
gerast í Kóreu, í Viet-Nam og á
Malakkaskaga. Heimsvaldasinnarn-
ir, sem að þeim styrjöldum standa
eru allt saman „kristnir“ menn, að
sjálfs sín sögn, en hver fæst til að
trúa því, að styrjaldir gegn þjóðum,
sem hafa það eitt til saka unnið, að
vilja vera frjálsar og öllum óháðar,
og njóta sjálfar gæða lands síns, sé
í anda kristindómsins?
Slíkt er viðhorfið. er jól ganga í
garð að þessu sinni. Versnandi lífs-
kjör almennings og styrjaldir sam-
fara gífurlegustu hervæðingu í öll-
um auðvaldsheiminum. En, sem
betur fer.'hafa fleiri atburðir gerzt.
Heimsfriðarhreyfingin er nú mátt-
ugri en nokkru sinni fyrr. Friðar-
þingið í Varsjá nú fyrir skömmu
sýndi, að þjóðirnar eru ákveðnar í
því að koma í veg fyrir að þriðja
heimsstyrjöldin brjótist út, ef þess
er nokkur kostur. Og þegar hefur
mikill árangur náðst. Heimsfriðar-
hreyfingin á sér ekkert fordæmi.
Aldrei fyrr hefur verið gerð tilraun
til að mynda slík samtök allra þjóða
jarðarinnar, enda he|ur nauðsynin
aldrei verið jafn brýn og nú. En
einmitt á því, að heimsfriðarhreyf-
ingunni takizt að ná settu marki: að
tryggja varanlegan frið, er framtíð
mannkynsins komin.
Ný heimsstyjöld myndi óhjá-
kvæmilega leiða slíkar þjáningar
yfir allar þjóðir heims, að okkur
skortir gersamlega hugmyndaflug,
til að geta gert okkur þess nokkra
grein. Slík styrjöld yrði endanlegt
uppgjör milli auðvaldsins og sósíal-
ismans og úrslit hennar geta ekki
orðið nema á einn veg: sigur sósíal-
ismans. En vegna þeirra óskapa,
sem alheimsófriður hlyti að leiða
yfir allar þjóðir, heyja nú allir góð-
viljaðir. menn, sem ekki eru blind-
aðir af pólitískum fordómum, harða
og ótrauða baráttu fyrir því, að til
slíkra átaka komi ekki.
En þó að þannig líti út hjá okkur,
íbúum auðvaldslandanna, að fjöldi
fólks á ekki til næstu máltíðar, er
húsnæðislaust og klæðlítið, er okk-
ur það mikil örvun, að sjá þá glæsi-
legu árangra, sem náðst hafa í ríkj-
um alþýðunnar, Ráðstjórnarríkjun-
um, Kína og alþýðulýðveldunum.
Þar batna lífskjör fólksins með
hverjum mánuðinum, sem líður,
listir, vísindi og hvers konar menn-
ing, andleg og efnaleg, stendur með
miklum blóma, enda boðið upp á
betri og þroskavænlegri skilyrði en
annars staðar í heiminum.
Og þessi þróun heldur áfram. Yf-
irburðir þjóðskipulags sósíalismans
verða með hverjum deginum aug-