Verkamaðurinn - 15.11.1963, Blaðsíða 2

Vonti yður tiúsgögn - þó veljiö það beito. Valbjörk
Á sjónskífunni
tekst, kenna minnihluta um allt,
sem miður fer, það er pólitík
einmitt nú tækifæri fyrir þessa
herra að vitkast ofurlítið, það
myndi milda dóm sögunnar yfir
þeim, ef þeir viðurkenndu hrein-
lega, að þeir hefðu gengið of
langt, viðurkenndu, að upplýsing-
ar njósnara þeirra í verkalýðs-
hreyfingunni voru rangar, þess
vegna hafi stjórnin dregið rangar
ályktanir og ætlað að nota tæki-
færið til að ná rétti „hins sundr-
aða og sálarsljóa“ lýðs. Nei,
hausnum skal enn barið við stein-
inn.
Sú staðreynd stendur óhögguð, að
stjórnarandstaðan og fólkið í verka-
lýðsféiögunum, stutt samhug þús-
unda til lands og sjóvar, kom í veg
fyrir að skammsýn og úrræðalaus
ríkisstjórn ynni óhappaverk, sem
hefði getað orðið orsök mikilla og
illra atburða. Okkar litla þjóðfélog er
ófært um að verða striðsvettvangur
stéttapólitikur. Sanngirni og hugsunin
um það, hvað er öllum fyrir beztu,
verður að ríkja hér, annars er fram-
tiðin i voða.
—0—
Stjórn allra flokka
Það hlýtur að hvarfla að manni
nú sú hugsun, hvort ekki væri ein-
asta úrræðið til að bjarga við
óráðsíu núverandi stjórnar, að
hún segði af sér sem fyrst og
fyrir Alþingi og með vamarræð-1 mynduð væri stjórn með fulltrú-
unum fyrir því. Þjóðin veit nú um frá öllum flokkum. En það
betur en áður hvernig stjórnar-j yrði einnig að velja nýja menn í
liðar hugsa, og það kann að verða þá stjórn, menn, sem eiga glæst-
Sigur nr. 1
Mikil tíðindi hafa gerzt síðan
síðasta blað kom út. Þá var ekki
annað að sjá en stjórnarflokk-
arnir myndu koma fram frum-
varpi sínu, sem miðaði að því
skorinort að svipta meirihluta at-
vinnustéttanna í landinu öllu
frelsi til samninga um kaup og
kjör, sem þeim er þó tryggt í
stjórnarskrá að hafa ótvírætt. En
stjómin kiknaði undir þessu ill-
virki. Andstaðan á Alþingi og í
félögum verkalýðsins var svo skel-
egg og einörð, að blindingj amir
fengu sýn.
Það er eitt af því, sem kemur í
Ijós í þessum aðgerðum öllum,
hversu gjörókunnir núverandi |
valdamenn syðra eru hug fólks-
ins. Einangrun þeirra frá íslenzku
fólki er svo fullkomin, að þeir vita
ekkert hvemig það hugsar eða
hvernig viðbrögð þess kunna að
verða, þegar á að beita það fanta-
tökum. Þeir fengu þó ofurlítinn
skilningsvott í þetta sinn.
Það mega hafa verið þung spor
fyrir ríkisstj ómina að ganga til
forystumanna verkalýðsins og
biðja þá vægðar, gegn því að
þrælalagafrumvarpið yrði tekið
til bakas Stjórnarsinnar voru bún-
ir að sýna sín réttu andlit, bæði
með því að leggja slíkt frumvarp
dagsins.
Allir muna hvemig íhaldið hag-
aði sér í stjórnarandstöðu á dög-
um vinstri stjórnarinnar. Þeir
gerðust þá helzti kaupkröfuflokk-
urinn, af því að það var vænlegt
til stundarfylgis í þeirra augum,
og þeir gerðu allt til að tortryggja
í augum landsmanna mál mál-
anna, landhelgismálið.
Þetta getur ekki gengið svo i okkar
litla þjóðfélagi. Við, sem þurfum að
byggja upp enn eftir langa kyrrstöðu
og verðum ó öllum sviðum að keppa
við þróaðari menningar- og viðskipta-
lönd, höfum ekki efni ó cð liggja eins
og hundar i óflogum um hvern bita
fjórmuna og fylgis.
Við erum ein þjóð, raunar litill
hópur frændliðs ó einangruðu landi.
Hér er enginn öðrum meiri, enginn
borinn til betri hogs en annor, þvi
ber okkur að vinna að heill allra,
undantekningarlaust. Só moður, eða
flokkur manna, sem tekur meir en
honum ber í krofti aðstöðu, honn er
ræningi i frændliðinu og refsiverður.
Við eigum gott land, harðduglegt
fólk, næg verkefni. Þoð er hort að
pólitíkusar og falsspómenn eyði-
leggi fromtíðina með spókaup-
mennsku og persónulegu poti. Við
þurfum að fó beztu menn allra flokk-
anna til að taka höndum soman til
að stjórna þjóðarbúinu með hag þess
fyrir augum, og fólkið i landinu verð-
ur að vaka yfir verkum þeirra, segja
þeim til syndanna, ef miður fer,
styrkja þó með viðurkenningu, ef rétt
miðar.
Það skal from tekið, að þetta eru
algerlega persónulegar hugleiðingar,
en ég er illa svikinn, ef ég hef ekki
hér nokkuð til míns móls.
k.
Frá bæiarstjórn
einhverjum minnisstætt, er næst
verða valdir forráðamenn á þing
og í ríkisstjórn.
—0—
Þar sem báðir sigra
Ekki eru þó stjórnarsinnar allir
menn til að viðurkenna uppgjöf
sína. Morgunblaðið segir þannig
frá, að verkalýðsfélögin hafi boð-
ið að falla frá verkföllum og þá
hafi stjómin dregið frumvarpið
til baka. Þeir tala um sigur, en
alþjóð fylgdist vel með málum og
veit, að það var verkalýðurinn,
sem sigraði. Hvernig má svona
málflutningur geta átt sér stað í
sæmilega siðmenntuðu landi ?
Halda Morgunblaðsmenn virki-
lega enn, að allir lesendur þess séu
hálfvitar og hráætur á allt, sem
stendur í Mogganum. Væri ekki
ari fortíð en þessir herrar, sem nú
sitja. Menn sem vilja hag lands og
þjóðar í alvöru.
Kraftahlutföllin milli „hægri
og vinstri“, rnilli þeirra flokka,
sem helzt veljast saman í stjórnir,
eru svo jöfn, að mikil hætta er á,
að gerðir bæði stjórnar og stjórn-
arandstöðu miðist of mikið við
atkvæðaveiðar. Stjórnin hyglar
sínu liði og leggur girnilega beitu
fyrir þá, sem hún telur líklegasta
til að veita henni atfylgi í kosn-
ingum. Stjórnarandstaða hefur
tilhneigingar til að haga sér svo,
sem hún telur líklegast til aukins
lýðfylgis. Það er t. d. áberandi
hve stj órnarliðar nú, hafa beitt
sér af mikilli hörku gegn hverju
einasta frumvarpi andstöðuflokka,
og reynt að notfæra sér nauman
meirihluta í eigingjörnum til-
gangi. Að þakka sér allt, sem vel
Bæjarstjórnarfundur var fyrra
þriðjudag. Urðu þar allmiklar
umræður um nokkra liði í hinum
nýja kjarasamningi við starfsfólk
bæjarins, en þó sérstaklega um
bílastyrki, sem nokkrir starfsmenn
hafa notið. Hafði bæjarráð lagt
til, að hámark bílastyrkja yrði kr.
1.500.00 á mánuði, en síðan yrðu
settar nánari reglur um styrki
þessa. I Ijós kom, að þessi sam-
þykkt bæjarráðs hefur vakið
óánægju hjá þeim, sem hærri
styrki hafa haft. Bæjarstjómin
samþykkti að vísa máli þessu aft-
ur til bæjarráðs og fresta greiðslu
bílstyrkja, þar til gengið hefði
verið frá reglugerð um þá. Ing-
ólfur Arnason boðaði, að hann
myndi í bæjarráði leggja til, að
fyrirkomulagi á greiðslum þessum
yrði breytt þannig, að í stað
ákveðinnar greiðslu á mánuði
kæmi ákveðið kílómetersgjald.
Ekki lá fyrir fundinum, hve
margir njóta bílstyrkja, en bæjar-
stjóri kvaðst muna eftir 11 mönn-
um, þar af væru 5 starfsmenn raf-
veitunnar.
Samþykkt var að veita Gunn-
ari Steindórssyni slökkviliðs-
manni „tveggja mánaða orlof frá
starfi á fullu kaupi til að kynna
sér brunavarnir og fyrirkomulag
þeirra í þýzkalandi, en ambassa-
dor Þýzkalands hér á landi hefur
sent Gunnari boð þess efnis.“ —
Um þetta urðu allharðar um-
ræður, einkum hvernig mál þetta
bæri að, að Gunnari skyldi boðið
persónulega í þessu skyni, en
boðið ekki sent bæjarstjóra eða
slökkviliðsstjóra og þeim falið að
tilnefna mann til fararinnar.
Töldu fulltrúar Alþýðubanda-
lagsins og einnig Jón H. Þorvalds-
son, að með þessari samþykkt væri
farið inn á mjög varhugaverða
braut.
Byggingalánas jóður.
Bæjarstjóri skýrði utan dag-
skrár frá úthlutun lána úr Bygg-
ingalánasjóði bæjarins, en lánum
úr sjóðnum var úthlutað í lok
október.
96 umsóknir bárust, en 86 lán
voru veitt að upphæð alls kr.
1.715 þús. Til úthlutunar voru þó
ekki nema 1.450 þús., en nokkur
lánanna koma ekki til útborgunar
fyrr en á næsta ári vegna þess hve
byggingum er skammt komið, og
verða þau þá greidd út af tekjum
næsta árs.
Út á ný hús eða hús í byggingu
voru veitt 42 lán að upphæð 25
þúsund kr. hvert og 14 lán að
upphæð 20 þúsund kr. hvert. Út
á eldri hús voru veitt 25 lán, 10
—15 þúsund kr. hvert lán.
Skrijstojur Akureyrarbœjar eru auk
venjulegs skrifstofutíma opnar frá kl.
5—7 e. h. á föstudögum til móttöku á
bæjargjöldum.
Jólamerki Framtíðarinnar til ágóða
fyrir Elliheimilið fást á pósthúsinu á
Akureyri.
Nkhoi jyrir
Þrettdndohiöld
Það er óneitanlega mikið í
fang færst af Leikfélagi Akur-
eyrar, að kynna okkur norður-
hjarafólki verk sjálfs konungs
leiklistarinnar, Shakespeares.
Þetta hefur það þó gert — og gert
vel — með sýningum á Þrettánda-
kvöldi undir stjóm Ágústs Kvar-
an. Er skemmst af að segja, að
þetta er ein bezta, ef ekki bezta
og áferðarfallegasta leiksýning,
se n ég hef séð á vegum L.A. —
og hefur þó oft tekizt vel til.
Leikur þessi er mjög erfiður
bæði fyrir leikara og leikstjóra.
Þar eru aðalpersónur margar,
enginn einn getur haldið leiknum
uppi, heldur fellur hann og stend-
ur með leik margra. Þar að auki
eru sviðsetningar mjög breytileg-
ar og kalla á mikla hugkvæmni og
vinnu. Þetta allt hefur þó farið
furðulega vel úr hendi hjá hinu
fámenna og fátæka leikfélagi
okkar, sem margir hafa talið
statt í öldudal að undanförnu.
Áreiðanlega hafa margir orðið
mikið á sig að leggja áður en
Þrettándakvóld komst í þessum
búningi upp á fjalirnar í Gúttó.
Verður þar að sjálfsögðu mest að
þakka leikstj óranum, en herfor-
inginn vinnur ekki stórorustur án
hers.
Hér verður ekki dæmt milli ein-
stakra leikara, en ég vildi segja
að allir aðalleikararnir skila hlut-
verkum sínum vel og ýmsir með
ágætum. í smærri hlutverkin hef-
ur einnig fengist áferðargott fólk,
sem nærri má geta, að ekki megi
finna ýmislegt að, — en kostirnir
eru svo margir og svo stórir, og
tilþrif ýmissa leikara svo góð, að
sýningin verður heilsteypt og
ánægjuleg.
Ég vildi með þessum fáu orðum
þakka L. A. og leikstjóranum þrek
og áræði, ásamt góða skemmtun,
— og hvetja fólk í bæ og héraði
til að notfæra sér þær sýningar
sem eftir kunna að vera. Það
skemmta sér allir á Þrettánda-
kvöldi. Þetta er leiklistarviðburð-
ur.
Og velkominn til Akureyrar,
Shakespeare.
Rósb. G. Snœdal.
AmtsbókasajniS er opið alla virka
daga kl. 4—7 e. h.
2) Verkamaðurinn
Föstudagur 15. nóvember 1963