Voröld


Voröld - 10.12.1918, Blaðsíða 6

Voröld - 10.12.1918, Blaðsíða 6
Bls. « VX)KÖLD Winnipeg 10. desember, 1918. Nokkur minningarorð Eins og getið var um í Lögbergi síð- astliðið haust, þá lézt að heimili dótt- ur sinnar og tengdasonar, Mr. og Mrs. Sigurðar Eyjólfssonar, í Vídir bygð í íieinlan með foreldrum sínum, en Steinunn kom frá íslandi 7 árum síð- ar; hét maður hennar Barni Júlian- usson, ættaður úr Miðfirði. Tóku þau heimilisréttarland, þar sem kallað er nú á Vindheinlum. Bjarni dó af slysi við sögunarmylnu fyrir mörgum árum. Nýja íslandi, þ. 1. nóvember s. 1„ há- j Steinunn er og dáin fyrir náiægt tutt- öldruð merkiskona, Steinunn Hjálm-1 ugu árum. þau hjónin áttu tíu börn; aicdóttir, .og af því þar er fremur j Þrjá drengi og sjö stúlkur. Par af stuttlega yfir sögu farið, eins og i eru fimm á lífi: Júlíana, til heimilis í venjulega er í blaðafréttum, þá langar mig nú til að minnast þessarar merku konu ofurlítið nánara. Steinunn náði þeim óvenjulega háa aldri að verða fullra hundrað ára gömul. Var fædd 27. maí 1917, á Sigríðarstöðum í Vesturhópi í Húna- vatnssýslu. Voru foreldrar hennar. , . , ^ , , ,, . , þau Hjálmar Guðmundsson og Rósa |“orS ar i grend við Eyford og lezt þar Víðirbygð; Karitas, gift Kristjáni Straumfjörð, vestur við haf; Aðalheið- ur gift Halli Pálssyni, að Lundar, Man.; Jóhann, bóndi á Akranesi við íslendingafjjót, og Guðni, kvæntur vestur við Winnipegosis. Guðmundur, son Gísla og Steinunn- ar, fluttist til Dakota. Bjó hann árið 1913. Eru börn hans: Sigriður, rill gift Gúnnlaugsdóttir, er þá bjuggu á Sig- j , ... ríðarstöðum. Systkini hennar voru |» og Sigurbjorg Rosa. fimm er upp komus.t: Sigurrós, Sig- busett þar syðra; ríður, Hjálmar, Björn og Pál). Sigur-; Rósa, yngsta af þeim börnum Gísia rós er enn á lífi og á heima í Utah; er j °S Steinunnar, er kona Sigurðar bónda ekki kunnugt um hvort Hjálmar er j Eyjólfssonar í Vopnafjörð, bróður enn lifandi. Hin systkinin eru öll; Gubnnstein.s sál. Eyjólfssonar og (lá.in » Iþeirra systkina. pau Sigurður og Rósa hafa eignast sjö börn og eru sex ,af þeim á lífi: Guðný Sesselja, Unnsteinn Vilberg, Edward Tryggvi (nú í her Breta á Frakklandi); Friðný Sigur- rós, gift Robert Hodgson (nýlega þegar Steinunn var 36 ára gömul giftist hún Gísla Guðmundssyni og reistu þau bú í Huppahlíð í Miðfirði, en fluttu síðan að Króksstöðum, og svo þaðan aftur eftir nokkur ár að Skarfshóli þar í all mörg ar. na i’'lilI1S1"'11 "böi'nin öll vel gefin og myndarleg. fluttu þau svo að Húki í Vesturárda), | í Miðfirði. par bjuggu þau aðeins í! eitt ár. Fluttust þau þá til vestur-, ......... . . . .* ... „... , . _,, ^"islendingafljoti, yoru xau heims, ánð 1878 og til Nyja islandíg; . . „. .. 1 a vegum S.onunnar doínu heimkominn úr stríðinu); Steinunn óli í sömu sveit. Bjuggu þau , Gl]ðfinna> og. Guðrún ósk Ailce. Eru II mörg ár. Frá Skarfshoh k ... . í “stóra hópnum,” sem svo hefir vcrið nefndur. Settust þau hjón að í Breiðuvík, og vóru fyrsta veturinn (bólu veturinn) ] þríbýli I kofa einum, þar sem þá var kallað í Viðvíþ, en síðar var nefnt Bræðrahöfn. Sam- býlisfólkið voru þau Jónas bóndi Jóns- son, og kona hans, er síðar bjuggu á Völlum í Breiðuvík, og þau hjónin Sig- urður Guðmundsson og Siguriaug Gunnarsdóttir, er íluttu í grend við Winnipeg Og bjuggu þar lengi síðan. Eftir að Gísli og Steinunn brugðu búi og fiuttu úr Breiðuvík norður að um tíma vegum S.fjnunnar aottui sinnar og t Bjarna maitns hennar á Vindheimum, en fluttu svo alfarin til Sigurðar Eyjólfssonar og Rósu dóttur sinnar er þá bjuggu á Akranesi við fslend- ingafljót og fylgdust svo með þeim þegar þau hjón fluttu búferlum til Víðibygðar. Hjá þeim voru þau svo bæði til dánardægurs. Gísli lézt 11. júlí 1906 á öðru ári yfir áttrætt. Steinunn bar ellina alveg frábærlega vel, hélt heyrn og sjón og góðum sönsum, og fótaferð þar til síðasta ár- Um vorið eftir bóluveturinn námu j jg Hún var afar dugleg kona> róleg þau Gísli og Steinunn land nokkru , g-e*8srnunum og stilt, en kjarkgóð og sunnar í Breiðuvíkinni. Heitir Þar I j,rekmikil að hinu leytinu hafði hún nú á Glslastöðum. Bjuggu þau þai í j ðnft íund til Iíknar hvort sem það voru nokkur ái'á. þá urðu þau að hrekjast j menn eða málleýSingjar, er bágt áttu; burtu þaðan, vegna þess að þá hækk- j að ÖHu athugaðu má segja að steinunn aði svo í Winnipeg vatni, að margir Laf. verið mikil kona ogf merkileg. Er urðu að flytja burtu af löndum sínum. j ekkj neffia verðugt að minnast með Fluttu þau þá norður að íslendinga-1 fljóti, sem er 8 mílur norðar. þakklæti slíks fólks sem hennar, þeg- ar það, eftir langt og gott dagsverk Börn Gísla og Steinunnar vöru átta I livorfur burtu af sjónarsviðinu. Mun alls. Af þeim dóu fimm í æsku, þrír Steinunnar ávalt minst með ást og drengir og tvær stúlkur. þau er upp komust voru Steinunn, Guðmundur og Rósa, tvö þau oíðarnefndu komu að virðingu vinum. af ættingjum hennar o; ' Vinur hinnar látnu. Samtök og samvinna JJví hefir verið hreyft hér vestra af ýmsum ættjarðarvinum að æskilegt væri að meiri samtök og samvinna gæti orðið í nálægri framtíð með aust- ur og vestur íslendingum en verið hef- ir að undanförnu, einkum hefir Dr. Sig. Júl. Jóhannesson haldið því djarf- lega fram oftar en einu sinni og líklega dylst það nú fáum að friður sé betri en stríð að gott samkomulag sé betra en úlfúð og að samtök og samvinna sé betri en sundrung og sérdrægni. pýð- ingarmikið og stórt spor í þá átt hefir eflaust verið sitígið þegar Eimskipa- félagið var stofnað enda þótt talsverð sérdrægni hafi nú þegar komið í ljós í þeim féiagsskap eins og svo mörgum öðrum félagsskap er vér íslendingar höfum með höndum; en hvað sem því líður þá þarf víst enginn að sjá eftir að því fyrirtæki var hrundið í fram- kvæmd; nú þegar litla jörðin okkar er aftur orðin heimkynni friðar og ró- semi má óefað búast við að farið verði bráðlega að sinna almennum og jafnvel þjöðlegum umbótastörfum, svo sem t. d. að bæta samgöngufærin á landi og sjó, og jafnvel í lofti. þá má vænta þess að milliferðir milli Is- lands og véstufheims verði að stórum mun auðveldari og ódýrari en nú á sér stað. Ef til vill verður það svo I framtíðinni að Islendingár heirna sendi hér vestur árlega unga námsmenn, til að kynnast hér ýmislegri verkfræði og vinnuvísindum, og myndi þá eltki einnig geta komið til mála að efnaðir Islendingar hér vestra sem vildu láta börn sín fá hina hærri bóklegu mentun t. d. í íslenzku og fornnorrænum bók- mertun, sendu þau á háskólann í höf- uðstaðnurn heima? Ekki ætti það þá að þurfa að verða að miklum mun dýr- ara en að kaupa slíka mentun hér vestra, ef hún annars yrði þá fáanleg hér sem ekki er líklegt. Myndi slík samvinna ekki geta orðið heillavæn- leg til betra samkomulags á miili þjóðstofnsins heima og þjóðarbrotsins hér ve.stra? Og myndi það ekki líka geta orðið trygging fyrir viðhaldi lif- andi íslenzkrar tungu liér ves'ra? Auðvit.að getur orðið um samvinnu á marga fleiri vegu að ræða en hér er bent á; ef til vill fara vestur íslending- ar að t.aka þátt í einhverskonar gróða- vænlegri fiskiveiða útgerð heima, og ef til vill færu vestur íslenzkir fé- sýslumenn að t.aka þátt i einhverskon- ar námaféiagsskap þar heima, eða því vil ég spá að ef gull findist I jörðu þar heima sem vel borgaði sig að vinna að þá færu einhverjir landar hér að renna hýru auga austur yfir hafið. M. Ingimarson. Spakmœii Herra Jakob Briem hefir góðfúslesa sent Vor- öld þær fögru og kenningarríku vísur sem hér birt- ast; ;þær eru eftir Harald bróðir hans. i I j Öfugt þá menn skrúfu skrúfa, skrúfu-gangspor verða tvenn. Fálkinn veiðir fagra dúfu, fálkan aftur veiða menn. Opnar þar, sem eru sakir, ýmsum liðnum tímum frá, éyrað hlustar, augað vakir, atburðanna sviði á. Ganga þarftu gætilega, Glæpaferill reynist háll. í sama knérun víg að vega, varast skaltu, sagði Njáll. Metin er við silfri sögn. Satt má opt kyrt liggja, gulli betri þykir þögn, þarfaraf'sið vita, en hyggja. Af engu verður enginn frægur. aldrei að heilu gróa sár. Lofaðu að kveldi liðin dægur, lífs við enda, runnin ár. pó við.höfum lífið lært, lífsraun eigum dýra. einhendum er illa fært, að ausa, róa 0g stýra. Hégómans um hála bauga heimskan jafnan snýst, en dygðar-perlur drottins auga, dýrstan metur víst. pú mátt ekki sprund við spauga, spor þó eigi hún þinn um'stig. Mörg er tunga, margt er auga, og margt er veiða reynir þig. / # ■ Héma megin fækkar frændum, f jölgar aftur hinu megin. Allir sama eiga í vændum.— Akur hver á hausti er sleginn. hann vitjar allra og þin líka. Og Sankya Muni gat ekki heimsótt skemti- garðinn eftir það.—“Svo var fyrir mér, segir Tolstoy. Eg gat ekki etið og drukkið og verið glaður. Eg gat etið og drukkið, en oftír eð eg var bú- inn að sjá örþrota elli, sjúkdóma og kvalir, dauðann sjálfann og hinar hvítu og svörtu mýs—hvítu og svörtu lygar mannfélagsins, gat eg ekki glaðst yfir þessu lífi. Hugur minn hungraði eftir því að það væri meira., skynsemin spurði ávált: til hvers er það? og hvað er það? Dauðinn var betri en lífið, sögðu spekingarnir, Salómon, Buddha, Sókrates, Schopen- hauer. Eg var þeim samdóma, en til varnar móti því að velja dauðann strax voru aðeins fjórar leiðir: Fyrst, með vellystingum. En hugurinn gat ekki glaðst; að afvit.a það sem cg vissi var ómögulegt. Fyrir allan miun munað og sællífi hlutu einhverjir að gjalda. Og hvaða rétt spurði þá skynsemin á ný hafði eg til þessa. Hinn annar var að öðlast algjört þekkingarleysi á öllu. pað var einnig ómögulegt. Hinn þriðji, aðgjörðaleysi með alt. Fjórði. svefn. Allir ómögulegir. I fáum orðum leiðirnar voru þessar: Að láta sér ekki skiljast að lífið væri ósatt; annar taka alt út úr lífinu er hægt væri en bugsa aldrei til þess komanda dags. vitandi að lífið er ilt, að skilja við það; vitandi að lifið er ógagnlegt en lifa samt. Og §ins og allir sjá, gengur það alt i bága við alla mann,oga skyn- semi. . ' En svo fór eg að spyrja mig að hversu eg hefði skoðað lífið, hvert eg og Schopenhauer pg Sókrates og Buddha væri þeir einu vísu menn er skilið hefði lífið fram til þessa. Eg hlaut að játa að það væri ólíklegt. Eg hlaut ennfremur að játa að eg hefði aðeins rannsakað mitt eigið líf, ekki mannlífið í heild, aðeins mitt og minna líka. En þess utan lifðu, hrærðust og gegndu sinni daglegu köllun miljónir manna er eg hefði ekkert kynst.”— pess jná þó geta að eftir heimkomu sína frá Úarís byrjaði Tolstoy á skóla- haldi fyrir bændur og almúga lýð. pað var sama ár og bænda ánauðinni var létt í Rússlandi. líafði því haft nokkur kynni af alþýðunni.—‘“Eg fór þvi að kynna mér líf alþýðunnar,” segir hann. “Eg fann brátt að undir- staða alls þeirra lífs var traust óg trú á lífinu. pað var óútreiknuð og óúthugsuð ávísan lífsins sjálfs. Traust á hverju spurði eg mig að nýju, og hvert er það afl lífsins sjálfs sem setur það traust í hugskot mánna. Pa3 traust er guð sagði eg. pað var eins og Jiugur minn vaknaði, en brátt spuröi eg aftur: Hvað er guð?” Við iþessi vegamöt játar Tolstoy að breyt- ! ing hal’i liomið heildarinnar. pess vegna fyrirdæmdi Tolstoy líka aðals stétta ríg og aðgreining manna í mis-réttháa flokka. Með því er ekki tilgangi lífsins náð. Starfið tilheyrir öllum, lífsgæðin öllum, heimurinn öll- | um, og réttlæti og kærleikur guðs öllum. En til þess að fá skilið köllun lífsins verða menn að fylgja þeirri köll f 1. Tilgangurinn skýrist ávalt í verkinu. Eftir að Tolstoy komst að þessari niðurstöðu hugsaði hann sig ekki um tvisvar. Æfi hans í meir en 20 ár I hafði gengið út á örvæntingarfulla leit i þess livað lífið væri, og til hvers, og | strax og hann fann það byrjaði hann að lifa því lífi er eitt ba.r í sér nokkra þýðingu. Hann hafði megna óbeit á allri vara játningu. Varajátningar full- trúa kirkjunnar hrundu honum að eilífu frá henni. Hann sneri því að Nýja Testamentinu og leitaði þar að ] þýðingu kristindómsins. “Eins og kristindómurinn kemur mér fyrir I sjónir,” sagði hann, “þá er hann ekki svo mjög opinberun, né heldur stór- vægilegur viðburður sögunnar, eins og kenning er véitir lífinu gildi og þýð- ] ingu.” Hann er boðskapur þeirrar einu ; trúar er mannkynið þarfnast.” Hann breytti nú um lifnaðarháttu. Líf hans hélt áfram að nýju. Vinnan varð eitt af skilyrðum hins nýja lifs. Og hann tók upp bóndabúninginn og stundaði hin daglegu störf með bænda- hóp sínum. Hinar daglégu lífereglur hans voru: fylg köllun lífsins. Hirð ekki um mótgjörðir við sjálfau þig; i rís ekki öndverður mót misgjörða- manninum, en tak aldrei þátt í rang- sleitninni. pjónaðu ekki að níðings- verki hver serri býður það. pessar kenningar útskýrði hann og útbreiddi með smásögum, er samdar voru allar með hans fornu frábærlegú list, en nú að því viðbættu að hann var sér sjálfur meðvitandi til hvers þær voru samdar, svo þær báru með sér hið ómót- stæðilega sannfæringar afl hans sjálfs. Guðsríki kemur ekki með ránum og morðum, ekki með harðstjórn og grimd, heldur með því að sannleikur lífsins verði svo ríkur meðal alls fjöld- ans að hið ranga og.ósanna verði að hrökkva fyrir. Og sannleikur lífsins er bróðurást. Stjórnir geta skipað að drepa, en þær eru máttvanari en börn til þess að láta bróður vega bróður. Móti hernaði, yfirgangi, valdkúgun kendi hann. Og á móti táldrægifi kirkjunnar. I einni sinni mikilfeng- legustu sögu lýsir liann sambandi rík- iskirkjunnar við einokunarvoldið. I sögunni “upprisan.” Bók sú kom út 1901, og fyrir haDa var hann bann- færður, og í því banni dó hann. Sam- kvæmt þeirri grein er menn gjöra sér Kenning og ] að leita og spyrja hvað mannlegt líf sé finnur hann að í eðli sínu er það ! eilíft og eðli þess er traustið og starfið dœmi Tolstoy’s!Lífið er Sli®og guð er ,ítið- °s éftir Niðurlag frá 2. síðu). yfir huga smn; frá því jfyrir lifinu heimtaði hann að þeir lifðu. , ,, X „1 „„U líí / og með hrolli gneri hann frá þeim aftur hvert sinn. Freistingin varð svo megn að skilja við lífið að hann varð að fela fyrir sér voðann, kasta burtu skammbyssunni, fela hvern kað- al og snæri er hann sá. Sálarlífi sínu lýsir hann á þenfta hátt: Lífið hafði alt í einu stanzað. pað var eins qg klukkan á vegnum er stendur. “Eg gat etið, hreyfst og andað en ekki lifað. Ef lífið er ekki til neins nema að eta og dreklta, á sér engann tilgang, þá er það einn svika og lygaleikur. Eg var staddur eins og maðurinn í austrænu sögunni, er var viltur á eyðisöndum. Hann var eltur af rándýr^lm og flýði nndan þeim og tók sér skjoJ í brunni nokkrum. En er hann var komin ofan í brunninn og hélt sér í teinunga er uxu fram úr barminum sá hann að niðri í brunnin- um var ægilegur dreki; ofan mátti hann því ekki fara; þar var dauðinn vís. En meðán hann virti fyrir sér drekann sá hann tvær mýs, svarta og hvita er lilupu á víxl yfir rætur tein- ungsins og nöguðu þær. Fyr eða síðar hlaut hann því að fara upp eða hrapa niður.” Að sætta sig við svona lagað líf var honum ómögulegt. pað var líkt ástatt fyrir honum of Sankya Muni eða Buddha. Hann var geymdur í kast- ala og átti að varna þess að fyrir hann bæri noklcuð ljótt eða ilt. Einn dag ekur hann á stað til skemtigarðsins. Ilann mætir gömlum manni. Sá aldni er hrumur, grár fyrir liærum sjónin óskýr; ’hann er með öllu vesall Sankya Muni biður að stöðva kerruna og aka heim aftur. Hann spyr að er heim kemur; Hví var þessí maður svo er við mættum fram með veginum? Hon- um var sagt: EUin hefir gjört hann svo. Hann setur hljóðan, spyr loks: Gjörir ellin alla menn svo, og mig eánnig? Já, alla menn og þig einnig. Næsta dag ekur hann af stað að nýju. Hann mætir þá veikum manni er ligg- ur við veginn. Andlitið var saman- dregið af kvölum, varirnar skorpnar, hörundið bleikt. Hann biður að snúa við og fara heim. Hann spyr sem fyr hví þessi maður hefði verið svo. Honum var svarað, af veikind- um. Fara veikindi svo með alla menn,/og mig einnig. Já, alla menn og þig Hka. Hinn þriðja dag ekur hann af stað og mætir mönnum er bera á milli sín lík. Hanr. snýr við sem fyr og spyr hins sanut, og ei svarið “dauðinn,” segja menn við hann, það um nokliur ár biltir hanir fyrir sér spurningunni, hvað er guð? Hann leitar þess svars hjá kyrkj- unni á ný, en hverfur þaðan aftur. Guð í þríeinni persónu gat hann ekki skil- ið guð, er skrifað hefði öll sín boð á blöð fyrir mennina, gat hann ekki skil- ið. Nema því að eins að hann fengi skilið það hugtak hjálpaði það honum. ekki neitt í sálarstríði hans. pað mátti ekki vera gngnstætt hans eigin skyn- semi. og sjálfur gjörði hann það tij dauða- dags. En þótt hann gjörði það og byggist bændabúningi sínum var honum þó veitt það ervitt með heimilis háttun- um. Hann var einn bóndinn í greifa- dæminu, en hann átti við önnur kjör að búa en hinir og g«t því ekki að fullu borið sina byrði með þeim. Hann var knúður til fyrir meir en 15 árum síöan að láta af hendi greifadæmið og fá það yngra syni sinum og konu í vald. Nú hin síðari ár hertu þau mjög að kosti undirsátanna, svo að mannvinurinn gat ekki lengur orða bundist. I-Iann ritaði bækling nú á er nú fyrir þremur vikum síðan, í öm- urlegu hreysi eins fátæks járnbrautar- þjóns. Síðustu orð hans voru: “petta er dauðinn, og þetta er alt.” Ed fyrstu orðin er fóru fram fyrir varir manna við dánarfregn hans, þorpsbú- anna er umhverfis húsið stóðu : “Hjarta hans hefir brostið af hans ó- mælilegu ást íil mannanna.” Dæmi það er hánn skilur eftir er hið ómetanlegasta af öllu. Miirgir á und- an honum höfðu komið með fagrar kenningar. En hann ekki eingöngu kendi, heldur lifði ófrávíkjanlega því sem hann áleit vera satt, með því dæmafáa hugrekki að hann braut bága við allar venjúb sinnar þjóðar, afsalaði sér aðalstign og lífi til þess að geta verið sannur maður. Og þau eru dæmin færri. Um dæmi hans segir einn helzti rit höfundurinn enski: “Eins lengi og hin einfoldu sannindi réttlætis kenningar- innar og hreinskilin, viðsýn og réttsýn æfi drenglundaðs manns.er byggir alla sína breytni á trúarsannfæringu' sinni, vekur aðdáun og undrun í hjörtum mannanna, svo lengi verður líf Tol- stoy’s eitt hið stærsta siðferðis afl og fe'gursta dæmi í mannkynssögunm.” Og með þeim orðum viljum vér ljúka máli voru í ltvöld, er verða hlaut að- eins ófullkomið yfirlit og sundurlausir þánkar um mann þann er meir en nok- kur annar hefir verið íklæddur guð- dóminum sjálfum, sem í hans eigin órðum er “líf, ást og sannleikur.” (Fyrir átta árum síðan, er lát Tol- stoy greifa spurðist hingað var hald- in minningar samkoma um hann í ís- lenzku únítara kirkjunni hér í bænum, að tilhlutah “Menningarfélagsins.” Á samkomu þessari var erindi þetta flutt er hér fer á eftir. Á samkomunni flutti séra Guðm. Árnason einnig er- indi um “Æfi Tolstoy’s.” Var það birt í “'Heimi” það ár. Nú fyrir rúmri viku síðan bað ung- frú Sigrún Helgason, er annaðist rit- stjórn Voraldar, í fjarveru ritstjórans, mig um eitthvað í blaðið. Hafði eg ekkert annað handbærara en erindi þetta, er það því orsokin til þess að það birtist hér, eftir að það hefir legið í skúffunni í öll þessi ár.—R.P.) Business Course er heróp nútímans—Allir keppast vl® að hafa melrl eða minni þekklngu á verzlunarmálum. . TÆKIFÆRIN VIDA Alstaðar skortir menn og stðlkur m«S reynslu og þekkingu, þó hvergl eln* eg I verzlunarhúsum og á skrlfstofum , QÖDAR STöDUR BIDA þess sem aðeins undirhýr slg. Marga langar til að fara á verzlunar- tkóla, sem eiga við erfiðléika at stríða. peim býður "VorBId" FYRST—10 prósent afsláti af cex mánaða námsgjaldi á einhverjum af þremur beztu verzlunarskólunurr hér I Wfnnipeg. ANNAD—psegilega borgunar skll- mála. pRIDJA—Tækifæri til að vlnna af sér námsgjaldið. SKRIFID TIL VORALBAR petta er aðeins fyrir áskrifendur. Hann tók sér því fyrir að j-annsaka [þessu ári; hið siðasta orð er hann hef- hver væri megin einkenni alls mann- legs lífs. Og hann fanri að það var starfsemi, og það var þáttaka í ann- ara kjörum. pað lærði hann meðal bændalýðsins. Lífið, þar sem enginn, önnur bending kemur til greina, en sá kraftur sem býr hjá einstaklingnum, og honurn óafvitandi, er starf og áls- herjar kærlcikur. öll þau verk er miða sem flestuni til góðs, veita mest- an fögnúð, var þá hið annað er hann fann. Guð er kærleikur. En þau einu verk er miðuðu til góðs voru sönn—Guð er. sannleikur. Guð er sannleikurinn, kærleikurinn og lífið. Allir sem lifa eru því partur af honum fyrst. hann er lífið ejálft. Allir menn eiu því bræður og systur. Guðdómur Jesú er því ekki sá eini guðdómuf mansins, heldur eru allir menn guðs börn. Hann er einn meðal bræðr- anna. Sérstakur, að því að hann fann þenna sannleika. pessvegna iíka meistari vor og trúarhöfundur. Guð er lífið; vilji guðs birt- ist í tilraunum lífsins út á við og inn á við. Út á við í starfi; inn á við, að vér heimtum að það starf sé satt. og gott. pessi trúarútskýring Tolstoy’s er þungskilin. Útskýring lians á hug- takinu guð eK þungskilin, en þó mega flestir skilja þftð er leggja sig eftir því. En í þeim skoðunum hans felst gildi persónu hans og lífs. Uppgötvan hans hin stóra er sú. að þegar leitað er að þýðingu og eðli lífsins er ekki hægt að finna það með því að taka einstaklings lífið, heldur alla Jifsheildina. Lífið er ávalt til, hjá því birtast einkenni er því eru meðsköpuð sem standa í órjúfanlegu sambandi víð hið ævaranda í ríki til- verunnar sjálfrar. Og einkenni þessi eru fyrirbrygði hinnar'æðstu tilveru, er í sér ber alla heildina. Lífið verð- ur því fyrst satt er vér lifum eftir ein- hverjum þessara fyrirbrygða. Nefni- lega, ekki út af fyrir sig hver og einn, heldur fyrir alla Jieildina, eins og Ilf hvers og eins er tilheyrandi hlúti lífs- ir eftir sig skilið, sem er ein voða ákæra á hendur heima fólki hans, ásamt og öllum stjórnar aðli ríkisins. Rit það nefndi hann ‘‘prjá daga í þorpinu” og var það hið fyrsta er gjört var upptækt af ritum hans. Meðan á því stóð flýði hann að heim- an til þess að leita sér hvíldarog náðar í einveru og fjærrksínum heimahögum, það sem eftir var. En dagarnir voru fáir. Ilann andaðist einsog kunnugt. Þú gerir engin misgrip Ef þú lætur hreinsa eða lita fötin þín hjá Fort Garry Dyers and Dry Cleaners Við ábyrgjumst að gera þig ánægðan. 386 Colony Str. Winnipeg. v__ Ton af þœgindum ROSEDALE KOL óvidjafnanleg ad gædum. fyrir ofna og eldavélar THOS. JACKSON & SONS Húsasmíða-byrgðir, kol og- við, Skrifstofa 370 Colony St. Tals. Sh. 62-63-64 Walters Ljósmyndastofa Frá því nú og til jóla gefum við 5x10 STÆKKA’nA MVþlD—$5.00 VIRÐI okkar íslenzku viðskiftavinwmi MUNIÐ EFTÍR MYNDASTOFUNNI sem Islendingar hafa skift við svo árum saman. Walters Ljósmyndastofa, 290 Portage Áve. Talsimi Main 4725

x

Voröld

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Voröld
https://timarit.is/publication/221

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.