Alþýðublaðið - 02.02.1964, Qupperneq 15

THE KEPS 1N THE CROWP \
HEUP AUONö THE MOUNTlMð .
HYSTEBIA—AS THE POUCB
RUSH INTO THE HoTEL UOOKINÖ
fOK THE ölPU WHO SCREAMEÞ
FKOM THE BAUCONY... OTrgíT
SHE BREAKS M
THE' UAW EVEN
^ AS SHE SPEAKS
sntf eviu.i má
'THE 6REEK-a
AMEáCAN 6IPU
SHOUTS INSUUTS
AS WELU AS‘
PAINTS THEMÍ
TOWAEP
.— það var andstyggilegt, blátt
"X £££?*-.
unni, seni ruggaði ískyggilega.
— Segðu mér það, segðu mér
allt, írá byrjun.
5. KAFLI.
Fyrsti andstyggilegi hluturinn
í þessu máli í augum Pam, var
ást Ronnies til móður minnar.
Ronnie hafði greinilega ekki liaft
kynni af öðrum konum en Normu
og smástjörnunum og svo liinni
-hræðilegu Sylviu La Mann. Hann
stóð þess vegna vamarlaus gagn
vart hinni töfrandi óeigingirni
mömmu. Eftir að hann hafði los
að sig við Sylviu, var hann stöð-
ugt á hælum mömmu eins og
gamall og sljór St. Bernharðs-
hundur. Það óhugnanlegasta af
öllu var, að mamma neitaði ein-
faldlega að viðurkenna þá stað-
reynd, að hann elskaði hana. Hún
hélt aðeins áfram að leika hlut-
verk sitt sem beztá vinkona
Normu og vildi endilega full-
komna björgun Ronnies: Hún var
óþreytandi við að stofna til við
kvæmra einkafunda með þeim
þremur, svo að Ronnie og Norma
gætu „fundið hvort annað aft-
ur“. Til að kóróna þetta allt sam
an, neyddi hún Ronnie til að láta
Normu fá hlutverk Ninon de
Lenclos.
Auðvitað var það Ronnie al-
gjörlega á móti skapi. Þó hann
væri hálf ruglaður af ást til
mömmu, átti hann samt eftir
nógu mikið af skynsemi til að
sjá að hann gæti eins kastað þess
um sex milljónum dala í vask-
inn, eins og að eyða þeim í mynd
i með Normu í hlutverki Ninon.
En mamma hætti ógjarnan við
hálfnað verk, og tveimm- vikum
eftir að ég fór til Parísar, gat
hún fært Pam hinar stórkost-
legu fréttir. Norma átti að leika
Ninon de Lenclos. Hún átti líka
að hætta við flöskuna, megra sig
og taka tíma í sautjándualdar
frönsku hjá einhverjum guðdóm
legum Ungverja, sem mamma
liafði grafið upp í Santa Monica.
Kvikmyndatakan átti að hefjast
innan sex vikna.
— Hugsaðu þér, Pam. Öll vand
ræðin með Sylviu La Mann reynd
ust þá aðeins vera til blessunar.
Nú fær Norma tækifæri til að
endurreisa frægðarferil sinn.
En á þessum tíma voru taug
ar Pam í megnasta ólagi, svo að
hún hreytti aðeins út lir sér:
— Er ekki tími til kominn, að
hin eina, sanna og óviðjafnan-
lega Anny Rood endurreisí sinn
eigin frægðarferil?
Og þar sem reiðin hafði gefið
henni aukin kjark, sagði luin allt
af létta um fjárhaginn. Það hafði
engin áhrif á mömmu. Hún sveif
aðeins að píanóinu og lióf að
-I- lcika með einum fingri, senni-
lega þetta hræðilega lag eftir
Grieg, sem hún var alltaf vön
að leika.
— Elsku Pam. Við höfum nóg
an tíma til að hugsa um okkur
sjálf, þegar við getum verið al-
veg viss um að Ronnie og Norma
hafi fundið hamingjuna aftur.
j Eftir þetta neitaði húji að
hitta Ronhie í heila viku, þrátt
fyrir það að hann hringdi til
hennar á fimm mínútna fresti. —.
Nú er mínu hlutverki í þessu
máli lokiö, Pam, sagði hún að-
eins. En í stað þess að fara að
leita sér að vinnu, hélt hún á-
fi-am að gera góðverk. Fyrst
hlaug hún til Las Vegas, til að
vera gu'ðmóðir barns einlivers
hins stórkostlegasta glæpamanns
í allri borginni, Steve Adriano.
Hann sá ekki sólina fyrir lienni
og átti auðvelt með að láta það
í ljós, þar sem hann „átti“ hálfa
borgina. Síðan hitti hún Billy
Croft, hinn unga og upprenn-
andi sönglefkj aþöfu nd og fór
méð hóp af munaðarleysingj-
um í dýragarðinn í San Diego.
Þar var hún ljósmy-nduð sitj-
andi á úlfalda með þann ves-
ælasta af öllum munaðarleys-
ingjunum í fanginu.
Þetta var hræðilegur tími fyr
ir vesalings Pam, sem gleymdi
því aldrei eina sekúndu, að við
vorum að verða gjaldþrota.
Fyrir fjórum dögum sátu þær
svo í svefnherbergi mömmu, og
voru að svara aðdáendabréfum.
Þá hringdi Ronnie. Mamma tal
aði í símann í svefnherberginu.
— Já, sagði hún. Hvað vinur
minn? ... Nei, nei, nei. Ég hef
aldrei heyrt neitt jafn svívirði-
legt... Hvað? Nei, nei, auðvit
að mundi mig aldrei dreyma um
að gera slíkt, Nei, bíddu. Á-
kveddu ekki neitt, fyrr en ég
kem. Við komum ÖU.... Eru
þau ekkj heima? Jæja, ég skal
útbúa matinn. Áttu ost? Gott...
Nei, nei, vinur minn, ég sagði
nei.
Hún lagði niðui- heyrnartólið.
— Pam, elskan. Við borðum
öll kvö’dverð hjá Ronnie. Hús-
hjálpin lians er ekki heima, svo
að ég ætla sjálf að útbúa guð-
dómlegan kvöldverð. Við för-
um öll. Þú, ég, Hans frændi og
Gino.
Pam vissi, að nú var eitthvað
alvar'egt á seyði. Það boðar
venjulega ekki gott, þegar
mamma tekur að sér að vera
húsmóðurleg.
— Hvað hefur komið fyrir?
— Norma er aftur farin að
drekka, sagði mamma með harm
•rænum svip. Hugsaðu þér. Nú,
þegar allt er tilbúið fyrir henn
ar nýja frægðarferil, er hún
drukkin. Ronnie segir að hún
sé þrútin í andliti. Hann full-
yrðir, að hún líti út eins og
að viðurkenna, að Ninon de Len
clos geti ekki verið leikin af
gömul ugla, og ég jafnvel verð
gamalli uglu. Hann er svo óður
af bræði, að hann segir að nú
sé öllu 'okið á milli þeirra. Hann
sé hættur við liana bæði sem eig
inmaður og kvikmvndaframleið
andi. Og hann grátbiður mig um
að taka við hlutverki Ninon de
Lenclos.
Þetta gladdi Pam ákaflega:
— En hvað þeHa er dásamlegt.
Nú eru vandræði okkar á enda.
En mamma var ekkert annað
en hin staðfasta vinWona: —
Elsku Pam, þú ert þó ekki að í-
mynda þér að ég hafi samþykkt
það? Ninon er eina von Normu
um betra Iíf- Ég mundi ekki
fremur taka frá lienni hlutverk
ið en brauðmöla frá hungruð-
um munaðarlevsingja. Ronnie
hefur heldur ekki sagt henni
neitt enná, svo að hún þarf al-
drei að komast að þessu tilboði
hans. Við verðum öll að fara til
hennar og koma lienni í skiln-
ing um að hún geri ekki annað
en eyði’eggja sjálfa sig á þess-
ari gindrykkju. Við verðum líka
koma Ronnie í skilning um, að
hann verður að gæta skyldu sinn
ar.
Árangurinn af þessu var sá,
að um sexleytið voru þau öll,
meira að segja Tray, á leið til
Normu til að forða henni frá
þeirri sjálfseyði’eggingu er gin
drykkja hefur í för með sér.
Þetta var allt misheppnað frá
upphafi. Norma opnaði sjálf fyr
ir þeim dvrnar Hún var þá þeg
ar mjög drukkinn. Hún var í
rau nog veru mjög þrútin í and-
liti og reyndar líkami hennar
líka. Hún gat varla staðið á fót
unum.
— Nei, sjáið hver er komin,
sagði hún. Helgisögnin mikla.
Hæ, gam’a, góða helgisögn,
gerðu mér greiða. Taktu þessa
vini þína með þér, og ef að það
er einhver eftir hér í Holly-
wood, sem vill lána þér eitthveð
fáðu þá lánaða sundlaug og kast
aðu þér í hana. '
Mamma tók þessu með jafnað- i
argeði og reyndi að faðma hana i'
að sér. Ronnie flýtti sér til ;
þeirra vandræðalegur á svlp:. I
— Norma, ég var búin að segja
þér að fara að hátta.
— Að hátta, svaraði Norma.
Eigin'.ega hafði ég alltaf ímynd j
að mér, að sá sízti staður, er þú 1
-vildir hitta mig á, væri rúmið.
Rúm er aðeins fyrir litlar stúlk- j.
ur eins og Sylviu La Mann Og ■
Anny Rood. 'i
Að svo mæitu hneig liún nið- ;
ur á gólfið óg sofnaði á svip-
'stundu.
Ronnie og Gino báru hana upp
stigann og inn í svefnherbergi.
.Þeir komu henni í rúmið. Svo
fóru þau öll niður í lystihús, þvf
mamma kaus he’dur að borða
þar. Andrúmsloftið var hlaðið
spennu. Ronnie sveiflaðist milll
ástarinnar til mömmu og reið-
innar til Normu, en mamma >
sveif á milli eldhúss og horð-
stofu g'öð og uppörvandi á svip.
Hún sagði í sífellu: — Aumingja
Norma, henni mun áreiðanlega
líða hetur, eftir að hún hefur
horðað eitthvað.
Klukkustund síðar, fékk
Ronnie ekki staðizt mátið leng-
ur: — Anny, hlustaðu nú á mig.
Þú verður að leyfa mér að losna
við liana. Hún getur ekki leikið
Ninon de Lenc’os. Ninon de
Lenclos er fræg, frönsk söguper-
__ Það biðu svo margir hjá rakaranum, að ég fór bara inn
á næsta ísbar.
BUT THE UNpEEöPOUNP WORKER
15 gy NOW PO&INö AS A CHAMBER-
MAIP — AND DIRECT5 THE POLICE
BUT THE AIRPORT-BOUND PARTY
' HAS UEFT By THE SIDE POOR
AFTER SOME HASTY CHANöES OF
ATTITUDE A5 WELL AS COSTUMBB
___ Það er ekki nóg að hún máli þetta
á veggina heldur æpir hun ókvæðisorð aff
okkur. Þetta er lögbrot. — Rauðiiðarnir í
þvögunci gera sitt til aff sesa foUtiff upp.
Lögreglan ry®st nú Uui á hóteUff Ul aff
leita stúikunnar, sem kallaði ofan af svöl-
untun.___Nú er sú stúlba komin í gervi her
bergisþemu.
En hópurinn hefur nú fariff út um httffar
dyr, eftir aff ýmsar breytingar á stöðunv Off
klæðum hafa átt sér steff. j
ALÞÝÐUBLAÐIÐ — 2. febr. 1964 1$
SJ