Alþýðublaðið - 15.03.1964, Blaðsíða 15

WHILE IM THE PEMTASOM
...IT'S A6 I By-PBCTBDi
-THEV UB Th'EEE AND
TAfcE TT-TJUS7 Afc TOEy
WOULP AöAINET THE -
-----j REP6.'. T—V \
WHEN I IC.ICK Í-.
SOMEOME IN THE
HEAD X EXPECT
HIAA TO SUEEENDER
-OP. FlöHTBACKl
DON'T eo IN
THEBE UNTILYOU
CHECK ON YOUR
LIFE 1NSURANCE.
þá. Hún settist á stól við snyrti
borðíð og fór að taka umbúðirn
ar af pakkanum. Innan í þeim
var lítill kassi, og þegar liún
lyfti lokinu af honum' kom í
ljós að hann hafði engan
að geyma, heldur bréf. Hún rak
upp niðurbælt óp, og opnaði
umslagið.
Ég horfði á hana gera árang-
lausar tilraunir til að lesa bréf-
ið. Hún var alltof utan við sig
til að muna eftir gleraugunum.
Eg stökk á fætur, náði
augun og fékk henni þau
Hún tók orðalaust
setti þau upp, og hóf
Eg vissi, að hana langaði tii
að vera í einrúmi, og á þessari
stundu gerði hún sér varla grein
fyrir, að ég var viðstaddur. Eg
reyndi að horfa ekki á hana, og
liugsa um eitthvað annaff. Eg
reyndi að hugsa um. Monique.
Skyndilega -sagði hún; —.
Nickie.
Eg sneri mér snöggt viff. Hún
sat ,með bréfið í kjöltunni. Eg
gekk til hennar.
—; Mamma!
Hún horfði á mig. Eg hafði
aldrei séð augu hennar slík. Eg
þekkti varla aftur hin frægu,
fögru augu kvikmyndastjömunn
ar Annyar Rood, sem hafði jafn
mikið taumhald á augum sín-
um og mittismálinu.
— Ó, Nickie! Eg hef alltaf
vitað þetta. Ég hef bara reynt að
blekkja mig í öll þessi. ár, því
að ég vissi að .ég mundi aldrei
geta þolað að horfast í augu við
þá staðreynd, að aílur frami
minn var grundvallaður á . . .
var grundvallaður k ... .
— Viltu að ég lesi það?
Hún tók af sér gleraugun, og
rétti mér bréfið.
Eg fór með það yfir að rúm
inu. Eg vissi þegar svo mikið,
eða réttara sagt grunaði það
mikið, að ég þurfti ekki að lesa
það nema lauslega tiloaff komast
til botns í málinu.
Elsku Anny.
! Eg skrifa þér þetta bréf,
vegna þess að sá tími getur
komið, að lögreglan verði að
fá að lesa það. Annars hefði ég
áreiðanlega ekki leyst frá skjóð
unni. En ég get heldur ekki ann
að, því að ég hef enn eitt verk
að vinna núna, og ég er ekki
viss um, hvernig það tekst . . .
Anny, elsku, dásamlega Anny.
Eg mun sennilega aldrei fá að
vita, hvort þig grunáði innst
inni, að ég hrinti herra Pic-
quot fram af handriðinu. Þú
vissir jú, að ég var inni í hlið-
ar herberginu með Nickie, og að
á því herbergi voru bakdyr, sem
lágu fram á stigapallinn. Þú
hlýtur líka að hafa vitað, að ég
heyrði þegar hann neitaði þér
um lilutverkið, og svipti þig þar
með stærsta tækifæri lífs þíns.
En við töluðum aldrei um það,
og mér fannst það líka betra
þannig. Ást mín til þín var of
sterk til að ég vildi láta þig
bera byrði sektarinnar með mér.
Svo barði fræðin að dyrum, þú
fórst til Hollywood og enga
skugga virtist bera á framtíð
þína . . .
Auðvitað var Norma þér allt-
af Þrándur í Götu. Roger Ren-
ard hafði augsýhilega sagt henni
nógu mikið til að vekja grun
hennar, en það virtist ekki
skipta neinu máli —• fyrr en
kvöldið góða. Þegar hún réðist
skyndilega að þér í lystihúsi
Ronnies —•: gerði ég mér skyndi
lega grein fyrir, að hún gat eyði
lagt alla framtíð þína, allan
frama þinn. Þess vegna elti ég
þig, þegar þú fórst heim í hús
iff, þess vegna hleraffi ég við
dyrnar á svefnherbergi Normu,
og þegar ég heyrði hana öskra
á þig að hún ætlaði að afhjúpa
þig sem morðingja herra Pic-
quot, vissi ég að ég varð aftur
að grípa til minna ráða. Síðan
skeffu hlutimir meff ógnarhraða.
þú yfirgaft hana, og hún skjögr
aði út á eftir þér. Hún tók
ekki einu sinni eftir mér. Áður
en ég hafði í rauninni gert mér
ljósa grein fyrir, hvað ég var
að gera, hafði ég látið undan
freistingunni og hrínt henni . . .
Seinna yar ekkert auðveldara
en að segja að við hefðum bæði
verið í lystihúsinu allan tímann.
Ronnie grunaði ýmislegt, en þar
sem hann elskaði þig líka, var
ekki mikil hætta á að hann
segði neitt. ,
Augu mín þutu heilluð yfir
síðu eftir síðu.
. . . Sylvia kom í veg fyrir,
að morðið á Nonnu bindi endi
á þetta mál. Þegar við borðuð-
um í íbúð Sylviu í Sahra-Sands,
vissi ég, að ég yrði að láta enn
einu sinni til skarar skríða. Ör
lögin virtust líka leggjast á eitt
um að hjálpa mér, megrunar-
söltin, baðið, sem hún fór í
klukkan hálf sex á hverjum
degl, hræðsla hennar við. Tray.
Það var aðeins um eina hindr-
un að ræða, frumritið af bréf-
inu. En sá vandi: leyndist, þegar
ég sá hana taka afrltið upp úr
veskinu sína. Eg tók eftir, að
hún bar um leiff aðra höndina
upp að brjóstin.u, og ég þekkti
Sylviu og tortryggni hennar það
vel, að mig grunaði strax að
hún geymdi frumritið hvergi
annars staðar en í brjósthaldar
anum. Ekkert gat verið einfald
ara. Jafnvel lykillinn stóð í
skránni, og þegar við fóiium
stakk ég honum í vasa minn.
Seinna, þegar þiff genguff öli .til
hvíldar, var auðvelt fyrir mig
að læðast yfir til hennar og
opna dyrnar með lylclinum. Hún
var í baði, og á stól við baðkerið
lá baðkápa, brjósthaldari-----og
bréfið. Hún fékk algjört móður
sýkiskast, þegar hún sá Tray,
og féU svo í ómegin . . það get
ur meira að segja vel verið, að
hún hafi þegar verið dáin, þeg
ar ég ýtti höfðinu á henni undir
yfirborð vatnsins . . .
Eina vandamáliff, sem nú var
eftir, var að vita hvað ég átti
að gera af bréfinu. Eg var viss
um, aff þú værir nógu skynsöm
til að láta Steve sjá um Sylviu,
en ég vissi líka að þú mundir
aldrei finna frið fyrr en bréfið
kæmi í leitimar .. . Mér datt
ekki annað betra ráð í hug en
að læða því í skartgripaskrínið
þitt, svo að þú hlytir að finna
það og vita að málinu var bjarg
að. . . .
Enn einu sinni virtist málið
vera úr sögunni, en Delight kom
í veg fyrir það. Það var heppi-
legt að þú skyldir segja mér frá
samræðum ykkar og sýna mér
þetta hlægilegr, litla skjal, sem
þú yfirgafst hana, og hún skjögr-
rita. Auðvitað vissi ég að það
kæmi þér að litlu haldi. Eg
vissi líka, að þú gætir aldrei af
borið að fórna Nickie svona. Eg
yissi, að við gætum aldrei verið
örugg meðan Delight væri á
lífi . . .
En þetta var líka mjög ein-
falt. Eg gat látizt verða eftir í
Cannes, þegar þið hin fóruð tU
London, og svo gat ég sjálfur
flogið til London og beðið tæki
færis — hvaða aðferð skyldi
vera hentugust núna? .Ef tU vUl
að hrinda henni fyrir strætis-
vagn? Eða fyrir neðanjarðarlest
um mesta annatíma dagsins? Eg
ætlaði að bíða míns tíma, tæki
færið mundi koma, og þá ætti ég
frátekið flugfar tU Frakklands
aftur . . .
Eg pakka þessu bréfi inn sem
afmælisgjöf, til að vera viss um
að enginn taki það upp nema
þú. Þegar mér hefur tekizt að
leysa þennan síðasta vanda, ætls
ég að senda þér skeyti. Og elskii
Anny, þú veixt, að ég hef ekki
nema um eitt að velja núna. Þií
munt aldrei framar geta litið
framan í mig, og þar að auki ei!
rangt af mér að halda þér buná;
inni lengur. Þú átt skiUð að fá
frelsi þitt, þú sem elskar Ronn-
ie Light og átt skilið allt það
bezta, sem hægt er að öðlast f
lifinu.
Tek a3 mér hvers konar þýðing:
ar úr og á ensku
E19UR GUÐNASON,
tðggiltur dómtúlkur og skjala-
þýðandj.
smurt’brauð
Snittur.
Opið frá kl. 9—23,30.
Vesturgötu 25_Sími 24540.
Brauðstofan
Sími 16012
Heimkeyrður pússningarsandur
og vikursandur, sigtaður
ósigtaður við húsdymar eöa
kominn upp á hvaða haéð sem
er, eftir óskum kaupenda.
SANDSALAN við EUiðavog *A-
Sími 41920.
— Við erum búin að tapa sjö sódavatnsflöskum, marnrna. Þa®
komust ekki þúsund snjóboltar í isskápinn ókkar.

NO, MI5S , '
CATHCON!
-THEEE HAS
I HAE.DLY
BEEN V-
v” HAVE 1V£
HEARD
FkOAA THE
• PENTASON
k 7 ,
OLSoHí
fT*

SEfCíl
K15 THIS VVHAT
VVöULD HAPPEN SOMEOME
IF VVE WEPE HEAD X
ATTACKBC
' L?
— OLSON, höfum við heyrt nokkúð frá
hermálaráðuneytinu?
— Nei, fröken Calhoon, það er varla
við því . . .
— Er jiað jvetta, sem ímmdi gerast ef
ráðizt væri á okkur? Þegar ég ræðst á ein
hvern, vil ég að hami berjist á móti eða
gefist upp. — Þetta er alveg eins og ég
bjóst við. Þeir láta sér fátt um finnast.
Þannig mundu þeir líka bregðast við komnt
únistunum.
Á meðan í hermálaráðuneytinu:
Farðu ekki nema hafa líftrygginguna f
lagi.
ALÞÝÐUBLAÐIÐ — 15. márz 1964 1£