Alþýðublaðið - 23.07.1964, Blaðsíða 9

TEXTI:
GRÉTAR ODDSSON
við, sém maður ségir óg bætá við
að auki. j
Eg fullvissaði hann um að ég
væri tiltölulega mjög hættulaus
og bætti ekki öðru við en því,
sem væri öllum aðilum til hags-
bóta.
— Eg veit svei mér ekki, hvort
ég á nokkuð að vera að hætta á
slíkt, annars ertu meinlaus að
sjá, segir Guðmundur og glottir
eins og þettg séu dálítið vafasam-
ir gullhamrar. Svo bendir hann
á Gullbjörgina og segir með þó
nokkru stolti:
— Hún er nú á níræðisaldrin-
um þessi. Var smíðuð árið 1883
og byrjaði sem skúta vestur í
Flatey á Breiðafirði. Hún var þar
samtíða gömlu Guðnýju, sem nú
er orðin ónýt. Sú hefur nú alið
upp nokkra sjómennina lags-
maður og ýmislegt gæti hún sagt
ef hún mætti mæla. Hún er næst
elzta skip flotans, ég held að Millý
sé eldri í árinu. Þó er það ekki
víst.
— Ætlið þið að verða sjómenn?
segi ég og sný mér að strákun-
um.
— Tja, maður veit það aldrei,
segir Ragnar og Óli kinkar kolli
samþykkjandi.
•— Eruð þið þá sjóveikir?
— Stundum, segir Óli og Ragnar
kinkar kolli samþykkjandi.
— Þetta er hættulegur maður,
segi ég og bendi á ljósmyndar-
ann. Nú ætlar hann að taka af
ykkur mynd.
— Ætli það verði nú ekki frek-
ar ómynd, segir Guðmundur og
lítur til ljósmyndarans og segir
brosleitur á svip:
— Þú skalt ekki stíga lengra
aftur á bak, væni minn, því þar
er engin bryggja.
— Eg fylgi tilliti Guðmundar
og sé að ljósmyndarinn stendur
á yztu nöf og hallar sér meira
að segja fram yfir sjóinn. Svona
áhugasamir menn ættu að fá á-
hættuþóknun.
Ólafur Magnússon og Sigurð'ur Páll Guffmundsson x3 ára. Þeir taka á móti tonni af kartöflum í einu.
Við kveðjum þá Gullbjargar-
menn og höldum upp á Granda-
garð, ökum út í Örfirisey og lít-
um inn í Fiskmiðstöðina. Okkur
ber saman um að þar sé í raun-
inni ekkert merkilegt að gerast,
annað en það, að forkláraðir menn
í hvítum sloppum eru að tilreiða
fiskmeti ofan í Reykvíkinga.
Á Ægisgarði er mikið um að
vera. Þar liggja þrír togarar: —
Síríus, Neptúnus Tryggva; togar-
inn, sem fyrstur fór út til síld-
veiða í flotvörpu undir stjórn
uppfinningamannsins sjálfs,
Bjarna Ingimundarsonar og svo
Tngólfur gamli Arnarson, sem er
í 16 ára klössun. Þessi gamli vík-
ingur er kominn heldur betur til
ára sinna, kom hingað fyrstur
„nýsköpunartogaranna” og hefur
flotið með sóma síðan og enginn
veit til, að hann hafi nokkurn
tíma hlaupið út undan sér eða
gert hallæristúr.
Hinum megin við bryggjuna er
verið að skipa upp kartöflum og
fleira góðgæti úr Hofsjökli. Úr
forlestinni koma kassar merktir
„Maggi” :
— Hvaða helv .... Maggi er
það? spyr ég ljósmyndarann og
hann fræðir mig á því á hógvær-
an hátt, að þetta sé hollenskt
vörumerki fyrir súpur, kjötkraft
vx
og fleira ’góðmeti. Og ég sero
þekkti ekki nema Magga í kók,
þennan sem keyrir á BSR, — og
þó ekki nema rétt af afspurn.
Uppi á bíinum sem tekur við
kartöflunum úr afturlestinnj
standa tveir strákar. Mér finnst
þeir vera ískyggilega ungir í þenn
an bransa og vind mér að þeiro
sem nær mér er og spyr hann
eftir aldri.
— Eg er 13 ára, og er ekkí
nándar nærri kominn í mútur.
— Er þetta ekki erfið vinna?
— Það er miklu erfiðara að
vinna í timbri, segir strákurinn
og í því kemur sending neðan úr
lest og hetjurnar ungu verða að
standa klárar að taka á móti. Þá
spyr ég teljarann við lúguna hvað
mikið sé af kartöflum í skipinu.
Hann segir það vera 100 tonn. —
Strákarnir taka á móti grindinni,
sem kartöflunum er staflað á og
krókarnir eru hífðir um borð aft-
ur.
— Hvað er þetta mikið, sem
þið takið á móti í einu? spyr ég.
— Það eru 40 tuttugu og fimm
kílóa pokar, eða nákvæmlega 1
tonn.
Það fara 80 pokar á bílinn, eða
tvö torin svo að strákarnir verða
að ferma 50 bíla.
— Hvað fáið þið í kaup?
— Það eru eitthvað um 30 kr.
á tímann, segir sá stutti.
— Hvernig finnst ykkur svo að
vera svona í eyrarvinnu?
— Blessaður, það er alveg á-
gætt. Stundum kemur dagur og
dagur, sem ekkert er að gera og
þá hvílir maður sig, en stundum
Guðmundur Falk skipstjóri með Iærisveinum smum.
Framhald á 13 síðu
ALÞYÐUBLAÐIÐ — 23. júlí 1964 $