Alþýðublaðið - 18.11.1964, Síða 2

'SSát ;;
Eltstjórár: Gylfl Gröndal (áb.) og Benedikt Gröndal. — Fréttastjórl:
Arni Gunnarsson. — Ritstjórnarfulltrúi: Eiöur Guönason. — Símar:
14900-14303. — Auglýsingasími: 14906. — Aöseturi Alþýðuhúsið vlö
Hverfisgötu, Reykjavlk. — Prentsmiöja Alþýöublaösins. — Askrtitargjald
kr. 80.00. — I lausasölu kr.,5.00 eintakið. — Ctgefandl: AÍþýCuflokkurirm.
ÓLAFUR FRIÐRIKSSON
OEINN helzti brautryðjandi jafnaðarstefnunnar
á íslandi og fyrsti ritstjóri Alþýðublaðsins, Ólafur
Friðriksson, verður. jarðsettur í dag.
• Ólafur var fæddur á Eskifirði 16. ágúst árið
1886 og var því rúmlega 78 ára gamall, er hann
lézt.
Ungur fór Ólafur til Danmerkur, þar sem hann
dvaldist í átta ár við nám og ritstörf. Þar kynntist
hann hugsjónum jafnaðarstefnunnar, og er hann
kom heim til íslands skömmu áður en fyrri heims-
styrj'öldin hófst, stofnaði hann fyrsta jafnaðar-
mannafélag hér á landi. Félagið var stofnað á Ak-
ureyri, en nokkru síðar flutti Ólafur suður til
Reykjavíkur og barðist af mætti fyrir framgangi
jafnaðarstefnunnar. Hér syðra hóf Ólafur blaða-
útgáfu og er Alþýðublaðið var stofnað 29. október
1919 gerðist hann fyrsti ritstjóri þess. í ritstjórnar
grein fyrsta tölublaðs Alþýðublaðsins skrifaði
Ólafur meðal annars:
„Alþýðuflokkurinn berst fyrir málstað al-
þýðunnar, en það er í raun og veru sama sem að
berjast fyrir málstað íslenzku þjóðarinnar, því
alþýðan og þjóðin er eitt, og sá sem berst á móti
alþýðunni, eða í eiginhagsmunaskyni, af aftur-
haldssemi eða nýfælni, leggur stein í götu henn-
ar móti betri lífskjörum, hann er óvinur íslenzku
þjóðarinnar, hversu hátt, sem hann hrópar um
ættjarðarást eða verndun þjóðernisins“.
Ólafur Friðriksson var skeleggur baráttumaður
fyrir málstað alþýðunnar. Hann hreif menn til fylg
is við j afnaðarstefnuna því þeir, sem á hann hlýddu
fundu að hann bjó yfir hugsjónaeldi og vilja til að
bæta þjóðfélagið á þann hátt, að kjör alþýðunnar
yrðu látin skipa æðstan sess. Erlendis hafði Ólafur
kynnzt samtakamætti alþýðunnar og því beitti
hann sér fyrir að efla félagsþroska íslenzkrar al-
þýðu og lyfti Grettistökum á þeim vettvangi.
Hann beitti sér fyrir stofnun Hásetafélags Reykja
víkur, sem síðar varð Sjómannafélag Reykjavík-
ur, og hann átti manna mestan þátt í stofnun Al-
þýðusambands íslands og Alþýðuflokksins
árið 1916, en þá voru sambandið og flokkurinn ná
tengd.
Það var öðrum fremur Ólafur Friðriksson, sem
ruddi jafnaðargtefnunni braut hér á landi og vakti
alþýðuna til skilnings um eigin hagsmuni. Hann
átti við rammam reip að draga í upphafi -en eld-
móðurinn og áhuginn gerði það að verkum,
að á nokkrum árum óx jafnaðarstefnunni svo
fiskur um hrygg að hún varð áhrifaafl í þjóðfélag-
inu, sem taka varð tillit til hvort sem andstæðing-
unum líkaði betur eða verr.
Með Ólafi Friðrikssyni er horfinn einn fyrsti
og stæltasti merkisberi íslenzkrar alþýðu. Sagam
mmmrnm^mmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmammmtmmmmmmmmmmamm
Pólsk viðskipti
Universal Universal
Yarsjá Varsjá
Fulltrúi frá fa. Universal Varsjá er til viðtals á skrifstofum vorum.
Fa. Universal Varsjá er m. a. einka útflytjandi pólskra búsáhalda
, íþróttavara, sjónvarpstækja, vekjaraklukkna o.fl., o. fl.
Vinsamlega notið þetta tækifæri til að hitta fulltrúann frá fa. Univer-
sal, sem að þessu sinni dvelst hér aðeins til vikuloka.
Islenzk-Erlenda Verzlunarfélagið h.f.
Tjarnargötu 18, sími 20400.
G. PÉT. SEGIR í BRÉFI: „Tvisv
ar á þessu ári hafa hlotizt slys
af völdum manna, sem hafa farið
gáleysisleg’a meff skotvopn. Báðir
voru drukknir og skutu af hanða
hófi, annar úr glugga eða svölun
um lijá sér, hinn úr stýrishúsi
eða brú á báti. Báðir þessir menn
bafa veriff drukknir og borið
drykkjuskapinn fyrir sig, sér til
málsbóta eða afsökunar. Bifreiðar
stjórinn, sem varff fyrir riffil-
skotinu úr bátnum mun nú liggja
af völdum skotsársins, en þarna
munaði mjóu að brjálæðingurinn
yrði fólki aff bana. Mér er sagt,
að maðurinn sem skotið var ú í
fyrra skiptið, en liann var stadd
ur við skyldustörf sín í véltæki,
sé alltaf veikur og vafamál, að
hann muni ná sér aftur til fulls.
ÉG VIL VEKJA ATHYGLI á
því, að það nær ekki nokkurri
átt að drykkjumenn liafi skotvopn
undir höndum. Og ég vil einnig
segja það, að ölæði er ekki hægt
að taka sem afsökun fyrir ódæðis-
verkið”.
„Ég mætti í gær tveim félög-
um á götu, sá geðslegri reri í mig
um tíkall, sem honum bráðlægi á
íyrir kaffi og vínarbrauði. Sem
gamall verzlunarmaður fór ég
auðvitað að prútta, bjóst jafnvel
við að hann mundi .slaka til
niður í fimm, sem hann sýndi
mér, feng frá síðasta fórnar-
lambi. En ekki aldeilis. Þetta var
stabil sjáifstæðismaður. Og tí-
kallinn fekk hann vegna þess, að
hann gladdi mig með því að ég
jr Skotiö í öiæði.
ir Tveir menn hafa orðið fyrir slysi.
ic Brennivínið og sjúkdómarnir.
ic Opið á kvöidin.
iiiiin iiiiiMiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiMiiiiiiiii
ætti eftir tólf gleðirík ár, og svo
lofaði hann að gefa mé,r kaffi,
þegar við hittumst hinumegin,
hann nefndi ekki hvar.
OG BLESSAÐ ÞJÓÐFÉLAGIÐ
leggur ofurkapp á að selja tóbak
og brennivín. Það er að hugsa um
jólagleðina. Þó að það með því
sé að hrinda ungmennum og ágæt
um mannsefnum fram af bakk-
anum, hugsa þeir góðu menn
ekki um. Meira brennivín, meiri
eymd, þá er öllu borgið. Og svo er
hæfélagið og krabbinn með sín
liappdrætti, til að bjarga fórnar-
dýrum hámenningarinnar.
s
i
m
llll11111111111111111111111111IIIIlllllllllllllIIIIIIMIIIIIIIIIIIIIIVH
en aðrir verkamenn. Mér finnsí
þetta vera að fara 50—60 ár aftur
í tímann. Þá sé ég konur Og
menn steypast áfram örmagna af
þreytu- Sjálfur hef ég sem verzl
unarmaður reynt langar búðar-
stöður, og lika hef ég reynt vinnu
smákaupmanna. Ég held verka*
menn og konur ættu að veita verzl
unarfólki lið til að stytta búðar-
vinnuna, en ekki lengja. Öll for*
dæmi til ills eru hættuleg. Borg-
arstjórinn ætti líka að vita, aS
bæði smákaupmenn og verzlunar-
fólg eru háttvirtir borgarar, rétt
eins og betri borgararnir. Það er
engin þörf fyrir kvöldsölu”!
MEÐ GRÁTANDI TÁRUM var
ég áðúr að skrifa til borgarráðs
fyrir góðvin minn, smákaupmann.
Hann biður allravirðingarfyllst
um leyfi til að hafa opna sölubúð
ina á kvöldin tij tíu og á sunnu-
dögum. Hann er neyddur til
þessa, því nágrannar hans eru að
færa hann úr skyrtunni, taka við-
skiptin frá honum. En ólukku
verður nú Iangur vinnudagurinn
hjá þessum einyrkja, og mikið
leggur hann á sig fyrir náungann.
ALLIR GRÁTA YFIR hvað
menn verði að vinna lengi, og
smákaupmenn vinna engu síður
IScE

'M'.

'/&
00
OD
OD
OD
m
mun geyma minningu hans um ókomin ár. Alþýðu
flokkurinn og Alþýðublaðið þakka honum af heil
um hug, það merka brautryðjenda-starf, sem hann
vann og votta ástvinum hans samúð vegna fráfalls
hans.
Einangrunargler *
Framleitt elnuugls flr flrrala
flerl__B ár« ábyrg*.
Pantlð tímanleg’a. 1
Korkiðian h.f- 1
Skúlagötu 57 — Símf 23200.
2 18. nóv. 1964 - ALÞÝÐUBLAÐIÐ