Alþýðublaðið - 28.11.1964, Blaðsíða 15

Hvernig í ósköpunum . . .
John leit niður og var hálf
undrandi, en skammaðist sín svo
lítið um leið. Skyldi konan, sem
hjálpaði honum hafa tekið eftir
því að hann var í sokkum, sem
voru srtt af hvoru tagi?
Audrey hætti að jagast í hon
um og kleip hann í aðra kinnina
og hló. Ég má ekki skamma þig,
sagði hún, en skelfilega ertu ann-
ars utan við þig hvað sjálfum
þór viðvíkur, en ekki um það
sem öðrum viðkemur. Það var
■ hugulsamt af þér að senda mér
skeyti, það hefðu ekki allir gert.
Ég -fékk skeytið, þegar ég var
að fara á æfingu. Leo Tolley
þrælar okkur út eins og hann
mögulega getur út af þessum
útvarpshljómleikum. Sem hún
sagði þetta tók hún skjalatösk-
una úr hendi hans. — Hvar er
liin taskan þín? — Hún hlýtur
að vera á hótelinu í London,
ég hef steingleymt henni.
Hann leit iðrandi á Audrey
og þau fóru bæði að skellihlæja.
Audrey Cort var þrítug, næstum
tiu árum yngri en. John. Hár
hennar var ljósbrúnt og leit út
fyrir að hafa verið snyrt með
garðklippum. Hún var grann-
leit en glaðleg í andliti. Þótt þau
væru mjög ólík komst maður ein
hvern veginn hjá því að taka
eftir því strax að þau hlutu að
vera systkini. Sennfle.ga hafði
Audrey dýrkað bróður sinn frá
þvi að þau voru lítil börn.
Þegar hann var laus við
skjalatöskuna tók hann vinstri
höndina úr frakkavasanum.
Andrey hrópaði upp yfir sig.
Blóðið var komið f gegnum
bráðabirgðaumbúðirnar og þetta
var allt annað en fögur sjón.
John, Cort, hvað hefur eig
inlega komið fyrir þig.
Lestin rakst á einhvern fjár-
ann, einmitt, þegar ég ætlaði að
r fara að stökkva út úr henni og.
ég kastaðist út. Það þarf senni
lega að taka nokkur sdoi' í lóf-
ann. Það er líklega bezt að ég
fari yfir á slysavarðstofuna á
spítalanum, þegar við erum bú-
in að borða, og fái einhvern þar
til að líta á þetta. Það er ýmis-
legt á seyði í tilrannastofunni,
svo ég þyrfti hvort sem er helzt
að skreppa. Hjálpaðu mér nú að
hreinsa þetta sem snöggvast.
Áudrey kom með það sem til
þurfti og setti það á eldhúsborð
ið. Vatnið var rjúkandi heitt
og sótthreinsiefnið var sterkt en
hann stakk höndinni ofan í skál
ina án þess að blikna né blána.
Vökvinn í skálinni varð sam-
stundis rauður. Fjandinn sjálf-
ur, hann mundi þurfa að hafa
umbúðir á þessu í nokkra daga.
— Hver er þetta spurði And-
rey, þegar hún sá litla vasaklút-
inn, sem orðinn var gegndrepa
af blóði, en samt sást ísaumað
ur stafur í einu horni hans. —
Hver er ,,R“? Ertu alveg viss
um að þú hafir farið til London
til að vera viðstaddur þennan
fund, eins og þú sagðir mér áð-
ur en þú fórst?
Það var prakkarahreimur í
rödd hennar, og henni brá. þegar
hún sá að bróðir hennar roðn-
aði og varð bersýnilega reiður,
5
og það sem einkennilegra var,
að þegar hún sneri sér aftur að
skálinni var vasaklúlurinn horf
inni.
Það er nýbúið að gera íbúð-
ina í stand fyrir yður sagði
hjúkrunarkonan sem sýndi nýju
yfirhjúkrunarkonunni hvar hún
átti að búa. Fröken Jenks réði
hvernig öllu hér var háttað.
— Það var vingjarnlegt af
WWWWWWWWMMWHW
*
SÆNGUR
REST-BEZT-koddar
Endurnýjum gömlu
sængurnar, eigum
dún- og fiðurheld ver.
Seljum æðardúns- og
gæsadúnssængur —
ogr kodda af ýmsum
stærðum.
DÚN- OG
FIÐURHREINSUN
Vatnsstíg 3. Sími 18740.
M%WWWW%MWWWW%WMMW
henni, sagði Ruth af einlægni.
Veggfóðrið var með stórgerðu
rósamjtostri og fyrir gluggum
voru gluggatjöld úr sirsefni.
Áþreiðurnar á gólfunum voru
með blómamynstri, og raunar
mátti segja að blóm eða blóma
myndir blöstu við hvert sem litið
var. Það var hvar sem öðru
leið vingjarnlegt af fröken Jenks
að hafa lagt það ómak á sig að
liafa umsjón með því hvernig
íbúðin yrði búin út.
íbúðin var á fyrstu hæð í
hjúkrunarkvennabústaðnum og
samanstóð hún af einu svefnher
bergi, setustofu og baðherbergi.
Ibúðin sneri út að garðinum þar
sem blómskrúð nú skartaði í
dýrlegum litum. Mjór gangstíg-
ur lá til spítalans frá húsinu.
Ruth sá sjálfa sig í anda ganga
þennan stíg á hverjum einasta
morgni klukkan fimmtán mínút
ur yfir átta á leið til skrifstofu
sinnar í aðalbyggingunni, þar
sem einkaritari mundi þegar
vera farin að sýsla við morgun
póstinn. Þjónustustúlka sá um
að halda íbúðinni hreinni fyrir
hana, svo hún þurfti ekki að
hafa neinar áhyggjur af þvi.
Fröken Jenks borðaði yfir-
leitt alltaf hérna í íbúð sinni,
sagði hjúkrunarkona, sem var
að sýna henni íbúðina. Hún átti
orðið dálítið erfitt með gang
undir það siðasta, en þér viljið
ef til vill borða hérna lika?
Þetta var fallega hugsað, því
hún mundi ekki hafa mikinn
tíma til að vera ein í íbúð sinni.
Samt sem áður sagði Ruth bros
andi að hún kysi heldur að
borða með 'hinum hjúkrunarkon
unum. — Þannig kynnist ég ykk
ur bezt, sagði hún.
Eins og þér viljið, sagði hjúkr
unarkonan, sem var afsakplega
sakleysisleg i framan er hún
sagði þetta, en Ruth sá samt,
að þetta mundi ekki verða vin-
sæl nýbreytni. Hún vissi sem var
að hver spítali hafði sínar föstu
reglur, sem oftast nær voru
óskrifaðar, en hún hafði vonast
til að hinar hjúkrunarkonurnar
yrðu eins ákafar í að kynnast
henni og hún var í að kynnast
þeim, svo þær gætu sem fyrst
byrjað að leysa í sameiningu
þau vandamál, sem við var að
etja. Nú sagði hjúkrunarkonan:
Sannleikurinn er sá, að hér hef
ur eiginlega enginn agi verið
undanfarið og verðið þér vænt-
anlega að taka tillit til þess
svona fyrst í stað.
Ruth þagði. Já hún yrði að
taka ^illit til þess. Frökein
Jenks hafði verið orðin full-
orðin kona, sem átti bágt með
gang, eh samt hafði hún gegnt
starfi sínu þrjá mánuði til við-
bótar vegna þess að móðir Rutli
veiktist. Hún var ekki á móti
frjálslegri framkomu í hjúkruna
kvennabústaðnum, en hvað við
kom framkomu og aðstoð við
sjúklingana, þá yrði þar ekki um
SÆNGUR
. V* ^ * ' *
Endurnýlimi ♦'ömlu sængtumar.
Seljum dún- ©g fiðurheld ver.
NÝJA FIÐUEHREINSUNIN
Hverflsgöíu S7A. Sfmi 16738.
neinn undanslátt að ræða. Þess
ar athugasemdir hjúkrunarkon-
unnar gerðu það að verkum, að
hún sá, að framundan mundi
verða erfiður tími, að minnsta
kosti fyrst í stað.
Hjúkrunarkonan var dálítið,
áhyggjufull og hefur sjálfsagt
verið hrædd um að hafa nú sagt
of mikið. Ruth leitaði í huga
sínum að einhverju til að hug-:-
reysta hana, Eitt sé ég strax,
sagði hún, hér eru góðar þjón-
ustustúlkur, þessir gluggar hér
eru glampandi' hreinir og gólf .
in eru öll stífbónuð.
Ég reyni að sjá til þess að
þetta sé almennilega gert, sagðl
hjúkrunarkonan, en það var ein.
mitt í hennar verkahring að sjá
um að þessir hlutir væru 1 lagi. ■
Ég reyni að hafa það í huga að
hjúkrunarnemarnir okkar eru;
flestir að heiman í fyrsta skipti ,
og svolítil auka þægindi gera;
það að verkum, að þær kunna.
margfalt betur við sig hérna. >
— Ég hugsa að yfirhjúkruna j
konan komi einnig til að kunna.
strax betur við sig af þessum sök ■
um, sagði Ruth og nú var hún i
alveg búin 'að fá þessa hjúkrun
arkonu á sitt band.
— Ég skal láta senda yður te
hérna inn, sagði hún. Stúlkan;
mun svo koma og taka upp úr
töskunni yðar. Kvöldmaturinn
er klukkan sjö og svo vill dr.
Rodway gjarna hitta yður yfir;
kaffibolla eftir matinn, konan
hans hringdi rétt áðan.
GRANNARNIR

F)
— Nú ort þú einasta vonin okkar mamma. Allar hinar mömm
urnar í hvarfinu hafa neitað okkur um að fá að koma inn og
leika oldiur.
TE§KNAR8í
Q DíO @ 00