Alþýðublaðið - 08.12.1964, Blaðsíða 15

MARGARET BAUMANN
piltinn? Við vitum ekki einu
sinni hvert hann var að fara í
kvöld. Það gæti einhver hafa átt
von á honum og verið farinn að
óttast um hann.
— Lögreglan sér um það allt
saman. Svona slys valda ýmsum
ruglingi, að ekki sé meira sagt.
Það hjálpar piltinum ekkert að
vera með áhyggjur hans vegna.
Nú skulið þér fara og hvíla yð-
ur.
Það tók dálítinn tíma að eiga
við lögregluna. Ruth fékk sér te-
sopa í snatri áður en hún fór
í bað og fór svo í emkennisbún
inginn sinn og fór til kvöldverð
ar. Þegar hún stóð upp frá borð
um til merkis um að máltíðinni
væri lokið sá hún eina af þjón
ustustúlkunum koma inn og
hvísla einhverju að einni deild
arhjúkrunarkonunni. Hún sagði
við hana: — Einn af nemunum
er eitthvað lasinn og ég ætla að
líta til hennar.
—. Er það kannski fröken
Pardew? spurði Ruth. Henni
gramdist það, að stúlkan skyldi
hafa óhlýðnast henni og mætt
til kvöldverðar, þrátt fyrir að
hún var húin að segja henni að
koma ekki. En í aðra röndina
fannst henni þetta gott hjá
henni, því hún hafði ekki viljað
fá neina sér meðferð, þótt þetta
hefði komið fýrir. — Seglð stúlk
unni, að fara í rúmlð og fáið
lækni til að lita til hennar, sagði
Ruth. Hún lenti í slysi í kvöld,
og ég held að þetta sé ekkert
alvarlegt, en það er samt örugg-
ara að það verði litið á hana.
Ég lít kannski til hennar seinna
í kvöld.
— Ágætt, sagði deildarhjúkr
unarkonan. og flýtti sér burt.
— Rúth fór nú til að vita
hvernig pilturinn hefði það. Það
voru miklar umbúðir um höfuð
hans, og hann virtist vera afskap
lega varnarlaus og mikið veik-
ur. Henni sárnaði, þegar hún
stóð við rúmið hans, að hún
skyldi sjálf hafa átt talsverðan
þátt í að slysið vildi til. Það
hafði einhvernvegínn verið svo
sjálfsagt og eðlilegt að kalla til
hans, og svo þegar Nona hafði
komið á fullri ferð fyrir horn-
ið, þá hafði slysið skeð.
— Hann er að jafna sig, sagði
hjúkrunarkonan, sem hjá hon-
um var.
Pilturlnn bylti sér eirðarleys-
islega í rúminu. — Er lögreglan
búin að hafa samband við fólk
ið hans? sp.urði Ruth.
Hann var í leiguherbergi, og
konan sem hann leigir hjá, seg-
ir að fólkið hans húi í Kan-
ada.
Ruth hugsaði með sér að hún
yrði að skrifa þeim strax og hún
fengi heimilisfangið. Það yrði
ekki auðvelt að skrifa það bréf.
Hún var varla kominn inn '
litlu íbúðina sína fyrr en þjón
ustustúlkan hennar kom inn og
boðaði komu gests. Gesturlnn
var Kevin Reid.
— Þakka yður fyrir að vilja
hitta mig þótt seint sé, sagði
hann.
Rödd hans gerði það að verk-
um að hjartað tók kipp í brjósti
hennar. Hann hafði bersýnilega
ekki þekkt hana. Það var aðeins
kveikt á litlum leslampa, og
sennilega hafði hann búist vlð
að hitta fröken Jenks. Hann stóð
-rétt við dyrnar hávaðtnn og
myndarlegur og hár hans var
svolítið farið að grána í vöngun
um, og það setti á hann virðu
leikablæ.
REST-BEZT-koddar
Endurnýjnm gömln
sængurnar, eigum
dún- og fiðurheld ver.
Seljum æðardúns- og
gæsadúnssængur —
og kodda af ýmsum
stærðum.
DÚN- OG
FIÐURHREINSUN
Vatnsstíg 3. Sími 18740.
Ég kom hérna til að sækja
bíl, sagði hann. Hún frænka
min, — Nona Pardew, sem er
að læra hjúkrun hérna hjá ykk
ur, hringdi til mín og sagði mér
hvað skeð hafði og þá kom ég
strax og ég gat losnað af skrif-
stofunni. Hún var alveg í öng-
um sínum út af þessu slysi. Hún
var svo rugluð að ég skildi
varla nokkurn hlut í því sem hún
var að reyna að segja mér. Ég
veit ekki einu sinni hvort bíll-
inn er svo illa farinn að ég
verði að láta draga hann héðan.
i— Það kom ekkert fyrir bilinn
yður. Við fengum hann bara lán
aðan til að geta komið drengn
um eins fljótt úndir læknishend
ur og mögulegt var. Nona var
viss að yður væri sama þótt við
fengjum bílinn. Það eru sjálf-
sagt einhverjir blóðbletir á
klæðinu í aftursætinu, en það er
vafalaust hægt að þvo þá burt.
Þegar hann heyrði rödd henn
ar var honum greinilega brugð-
ið. Hann starði á Ruth sem nú
stóð við arininn og horfði beint
á hann.
Ruth, guð minn góður ....
sagði hann og stikaði þvert yfir
herbergið með útréttar hendur.
Kevin .. hún hafði næstum þvl
gleymt sér og ekki munaö eftir,
að heil veröld skildi þau að. Hún
jafnaði sig samt rétt strax og
rétti honum aðra hendina og
brosti.
— Er þetta ekki skrýtin tilvilj
un?
— Hvers vegna vildirðu ekk-
ert segja mér um nýja starfið,
sem þú áttir að fara að taka
við? spurði Kevin. Það er ófyrir
gefanlegt.
Það kom aldrei til að ég
segði neitt, sagði hún. Þú spurð
ir mig aldrei og ég hafði um svo
margt annað að hugsa. Rödd
hennar titraði ofurlítið. Ég
hafði heldur ekki minnstu hug
mynd um að Wooleigh væri
neinsstaðar hér í grendinni. Þú
sagðir mér aldrei nákvæmlega
hvar þú ættir heima. Ég vissi
það meira að segja ekki fyrr en
slysið vildi til í dag.
Slysið, hann yggldi sig svolít
ið yfir að verða hætta í svipinn
að hugsa um þennan óvænta
fund þeirra. Ruth dró til sín
hendina og benti honum að setj
ast í hægindastól.
Nona hafði verið heima hjá
þér allan daginn, og var að
leggja af stað til spitalans aft-
ur á hjólinu sínu. Hún hjólaði
allhratt, og ég var ný búin að
kalla til stráksins, þar sem hann
gekk með bakpoka á bakinu og
vegarkort i hendinni. Ég var að
leita að einhverjum sveitabæ,
þar sem ég gæti fengið keyptan
tesopa. Þetta skeði allt i sekú-
undubroti. Ég gerði ráð fyrir að
reiðhjólið hennar Nonu sé hér
um bil ónýtt, og pilturlnn liggur
nú hérna á spítalanum hjá okk-
ur.
SÆNGUR
Endurnýjum gömlu sængnmar.
Seljum dún- og flðurheld var.
NÝJA jraiURHREÍNSUNIN
Hverfiajföiu UA. Sfml 16788.
— Já, var hann með kort f
höndunum, sagði Kevin. Hanrf
liefur ábyggilega gengið á miðj-í
um vegi og hvorki litið til hægrf
né vinstri. Það verður ágætt a0?
muna þetta. þegar hann fer að
heimta skaðabætur af okkur.
Ruth horfði rugluð á hann^
Hún hafði verið honum þakklát
fyrir hve vel og drengilega hanní
hjálpaði henni með allt í St^
Aygulph, en hann hafði alltaíj
verið svo örlátur og vingjamleg;
ur, að henni fundust þessi orð|
varla hæfa honum. Henni fund-j
ust þessi orð ennþá Ijótari, þeg-j
ar henni varð hugsað til drengs4
ins, sem lá særður og í mókij
inni á einhverrí sjúkrastofunni,
En hann hafði ábyggilega ekki.
meint þetta eins og hún hafðii
skilið það.
— Eg er búin að gefa lög-j
reglunni skýrslu, sagði Ruth, ogf
Nona gefur skýrslu á mórgun. ‘i
Ég bað þá um að láta hana I friðij
Hún var svo æst út af öllu þessU
og ég sendi hana bara í rúmið. ■)
•— Já, mér finnst raunar ákafj
lega leiðinlegt að hugsa til þess.J
að barnið hún Nona, skuli þurfa!
að fara að hafa einhver afskipti
af lögreglunni.
— Ef hún ætlar sér að verða
hjúkrunarkona. sagði Ruth, p&
er ég hrædd um að hún verði að
gera ýmislegt, sem er verra en
það.
— Já, en svona okkar á milli
sagt, sagði Kevin, þá hef ég
enga trú á að hún tolli neitt við
þetta. En hún var alltaf að suða
GRANNARNIR
© PIB
:oriNMA«M
; _1 Ég kom sjálf með mat, ef 'þi« skýlduð ékkÉbjóSa'méft ‘.i
'm'l "^fli
WÆithCDiS
WSKOCaSQSB
ALÞÝÐUBLAÐIÐ - 8. des. 1964 15