Alþýðublaðið - 30.12.1964, Side 15

Hún hafði verið rauðhærð, en
ekki viljað taka tilfinningar hans
alvarlega fyrir neinn mun, Hann
liafði ástríðufullur sagt heniai frá
öllum framtíðardraumum sínum
og hvað hann vildi verða. Og bara
til að sýna honum að hún mat
hans einskis þá giftist hún ein
um af milljónamæringum borgar
innar Pardew að nafni.
Hann hafði aldrei séð hana
síðan. Hann hafði eytt meiru en
hann hafði efni á í brúðargjöf
lianda henni og hann hafði orðið
að svelta heilu hungri í viku til
að borga gjöfina. Það olli hon-
um biturri ánægju samt. Svo
hafði hann farið til London og
lokið námi sínu á spítala þar og
reynt að gleyma gömlum ásta-
sorgum. Nú fannst honum þetta
afskaplega barnalegt og kjána-
legt allt saman.
Allt þetta þaut um huga hans
þar sem hann stóð við hlið Ruth
ar og brosti til hennar. Hann
iðrast þess svo sannarlega að
hafa verið of fljótur að mynda
sér skoðánir um hana. Hann
hafði talið fullvíst, að hún væri
á einhvern hátt tengd fína fólk
inu í bænum, fólkinu sem átti
gnægð fjár. Hann lofaði sjálfum
sér því, að ef hún skyldi ein-
hverntíma þurfa á vini að halda
að þá skyldi hann ekki láta
standa á sér.
Meðan hann var að tala við
hana fór hjálparmaður framhjá
með handvagn og hann steig upp
að Ruth til að hleypa honum
fram hjá. Einmitt þegar hann var
að hugsa um hvernig hann gæti
dregið samtalið á langinn svolit
ið lengur, kom ung hjúkrunar
kona út af barnadeildinni. Hún
hélt á barni, sem vafið var inn-
an í teppi og var hún að fara
með það á röntgen deildina. Á
eftir henni kom aðstoðarkona
Ruthar. Þetta varð til þess að
John Cort hélt áfram en Ruth
hélt áfram á stofuganginum.
Ruth var að hugsa um að vel
hefði farið um barnið í fangi
Nonu Pardew er hún kom út af
barnadeildinni. Það hafði sannar
lega verið gott að flvtja hana yfir
á barnadeildina. Þetta mundi
' eiga eftir að reynast heppileg
ráðstöfun.
Hún skipti þó um skoðun um
kvöldið, þegar Fran kom til
hennar og þær fóru að tala um
Nonu. Fran hafði komið snöggv
ast til Ruth og það var áhyggju
svipur á andliti hennar og hún
leysti fljótlega frá skjóðunni.
Ég var búin að koma mér fyr
ir sagði hún og var að líta á rit
gerðir frá nemunum, þegar bréf
datt út úr einni ritgerðinni og ég
fór að athuga frá hverjum það
væri.
Ruth fann sér renna kalt vatn
milli skinns og hörunds og hún
fann greirVlega á sér að einhver
vandræði voru nú framundan.
Fran hafði ekki farið að minnast
á þetta við hana nema það væri
að minnsta kosti nokkuð alvar
legt. Hún vissi nóg til að koma
ekki hlaupandi til hennar með
smámuni. Fran fór nú í vasa
læti beitt og það væri farið illa
með hana á spítalanum. Þetta
bréf til hennar leiddi ábyggilega
í Ijós að Nona hefði að ýmsu
leyti verið hvassyrt í garð þeirra
sem voru hærra settir en hún á
spítalanum, og ein í þeirra hópi
hlaut Ruth að vera. En Ruth
vildi ekkert um þetta heyra.
sinn og tók upp bréfið. Það var
skrifað utan á það til Nonu Par-
dew.
— Hvers vegna læturðu það
ekki inn í ritgerðabókina henn
ar aftur? spurði Ruth.
‘— Ég held að þú ættir að lesa
það fyrst, sagði Fran.
Ruth fannst þetta heldur óþægi-
legt. — Ef þær liegða sér illa,
þá verð ég auðvitað að gera
mínar ráðstafanir, en ég get
varla farið að hnýsast í bréfin
þeirra. Hvað heldur þú Fran, að
okkur hefði fundizt, ef einhver
hefði farið að hnýsast í bréfin
okkar meðan við vorum að læra?
— Já, en við berum nú eigin-
lega ábyrgð á þessum blessuðum
börnum, sem flest eru nú í
fyrsta skipti að heiman sagði
Fran og roðnaði.
— Þetta eru ekki börn, Fran.
Þetta eru flest fullþroska konur
og við verðum að treysta því að
þter kunni að haga sér eins og
þeim sjálfum er fyrir beztu. Ég
held að þú ættir bara að reyna
að gleyma því að þú liafir nokkru
sinni rekist á þetta bréf,
Hún gat svo sem ímyndað sér
hvað var í þessu bréfi. Nona
Pardew var sennilega þeirrar
skoðunar að hún væri miklu rang

SÆNGUR
RES’S'-BEZT-koddar
Endurnýjum gömlu
sængurnar, eigum
dún- og fiðurheld ver.
Seljum æðardúns- og
gæsadúnssængur —
og kodda af ýmsmn
stærðum.
DtlN- OG
FIÐURHREINSUN
Vatnsstíg 3. Símt 18740.
**%%%%%%
Fran setti bréfið aftur í vasa
sinn og það var eins og það
brenndi fingurgóma hennar.
— Fyrirgefðu, sagði Fran, en
ég hefði ekki farið að minnast
á þetta við þig, ef þú ekki hefð-
ir farið að segja mér hversvegna
þú fluttir Nonu yfir á barna-
deildina af slysadeildinni. Þetta
bréf fæ ég ekki betur séð heldur
en að sé frá sjúklingi á slysa-
deildinni, og undirskriftin er:
Ástarkveðjur, Len.
Þennan dag átti Nona hálfs
dags frí og var úti á Woodleigh
hjá Kevin frænda sínum. Hún
hafði góða og gilda ástæðu til að
vera þar í þetta skiptið, þar sem
foreldrar hennar voru bæði í
SÆNGUR
Endurnýjum gömlu sængumar.
Seljum dún- og fiðurheid ver.
NÝJA FDOURHREINSUNIN
Hverfisgötu 57A. Sími 16738.
London. Faðir hennar hafði farið
þangað í viðskiptaerindum, en
móðir hennar einkum til að
skoða tizkusýningar en bæði ætl-
uðu að nota tímann til að sjá
nokkur þeirra leikrita, sem vin-
sælust voru um þessar mundir.
Nona var að baða sig í baðher-
bergi Kevins svo þvoði hún sér
um hárið og fór út á svalirnar til
að láta það þorna. Frú Triggs
lét færa henni te út á svalirnar
og kom síðan sjálf til að sjá svo
um að stúlkuna skorti ekki neitt
af neinu.
— Þetta er alveg himneskt,
sagði Nona og teygði úr sér í
sólskininu.
— Ég er sannfærð um að þér
finnst góð tilbreyting að láta
stjana svolítið við þig sagði frú
Triggs full samúðar, þegar þú
ert búin að hlaupa fram og aft-
ur allan daginn til að uppfylla
óskir sjúklinganna.
— Maður finnur nú ekki svo
mikið fyrir því á barnadeildinni,
sagði Nona. Krakkarnir eru al-
veg dásamlegir. Þau kvarta ekki
nema eitthvað sé raunverulega
að, en það er sannarlega erfitt
að gera deildarhjúkrunarkonunni
til hæfis.
Yfirhjúkrunarkonan ykkar
virðist afskaplega indæl kona,
sagði frú Triggs. Hún kom í
mat hérna um helgina, — og
foreldrar þínir raunar líka. Mér
fannst hún alveg ljómandi við-
kunnanleg, það verð ég að segja.
Hún er bráðlagleg og svo hefur
hún sérstaklega fallega rödd að
því mér finnst. Hún þakkaði
mér fyrir kvöldið um leið og hún
fór, og mér fannst hún satt að
segja alveg sérstaklega huggu-
leg. Það hlýtur að vera gott að
vinna fyrir svoleiðis konu hvort
sem er húsmóður eða yfirhjúkr-
unarkonu. Það er ábyggilega
ekki auðvelt að gera henni til
hæfis, en ég er alveg sannfærð
um að hún kann að meta það sem
vel er gert.
Nona starði beint fram fyrir
sig, en sagði ekki eitt einasta orð.
Henni fannst að hún mundi kafna
af reiði. Svo Kevin frændi hafði
boðið henni hingað. Það versta,
sem hún hafði óttast var þá lík-
lega satt. Hann ætlaði greini-
lega að fara að gera sig að fífli
út af þessari konu. Hvað skyldu
þau hafa talað um, foreldrar
hennar og yfirhjúkrunarkonan
þegar þau voru að borða? Henni
fannst eins og Kevin frændi
hefði svikið hana.
Frú Triggs liorfði áhyggjufull
á hana. — Heyrðu, hvað er þetta
Nona, þú ert ekki farin að
snerta á súkkulaðikökunni þinni?
Nona flýtti sér að reyna að
brosa eins eðlilega og hún gat.
Yfirhjúkrunarkonan var svo sann
arlega ekki sú eina sem gat sýnt
að hún kynni að meta það sem
gert væri fyrir hana. — Skerðu
fyrir mig þykka sneið af kökunni
frú Triggs, sagði hún. Þetta er
albezta kaka sem ég fæ.
Og svo, þegar allt kom til alls
gat hún ekki komið einum ein-
asta bita niður. Þess í stað fór
hún að ræða um hvaða gestaher-
bergi ætti að nota þegar vinur
hennar kæmi innan skamms í
heimsókn til Woodleigh. Meðan
hún var að ræða um það var
slæma skapið gleymt, og þá gat
hún borðað súkkulaðikökuna og
vissi raunar ekki af fyn- en hún
var búin með hana.
Þegar Kevin frændi kom heiin
úr vinnunni um fimmleytið til aið
sækja golfpokann sinr. fann
hann Nonu þar sem liún eigraði
eirðarlaus um húsið Hann rugi-
aði svolítið nýlöguðu hári henri-
ar og sagð.i: Halló frænka. Ertu
búin að prófa nýja reiðhjólið
þitt? •;
1
Það sem særði Nonu og reitti
hana hvað mest til reiði var að
Kevin skyldi alltaf lfta á haiia
sem barn. Hún sagði þvi eiijs
fullorðinslega eins og henni var
mögulegt: — Ég kom með stræt-
isvagninum, og treysti því að þú
mundir geta keyrt mig tilbakaií
kvöld.
— Það var grábölvað sagði
hann. Ég er að fara til að taka
þátt í golfkeppni, ég bara skrapp
hérna heim til að sækja kylfurn-
ar.
©PIB
___bað var í daa. sem ég átU a« selja merki fyrir skátana. Ná
"rður- þú að fara, namma.
ALÞÝ0UBLAÐIÐ - 30. des. 1964