Alþýðublaðið - 31.12.1964, Blaðsíða 15

—..

■«1 ''
i
■V-dÉV* X ^
Hún tók báðum höndum utan
um anna«f hanidlegg hans og
nuddaði kinn sinni við öxl hans
og sagði: Ekki fara Kevin
frændi, ég þarf að tala svolítið
við þig.
— Jæja, það er líklega í lagi
þótt ég komi hálftíma of seint.
Hann horfði á hana. — Er þér
þrælað út þarna á spítalanum,
eða hvað? Mér sýnist þú alltaf
vera að horast í hvert einasta
skipti sem ég sé þig.'
— Það þykir mér svei mér
vænt um að heyra.
— Hvað bölvuð vitleysa. Þú
mátt alls ekki við því að grenn
ast. Þú ert að verða alveg þveng
mjó. Ná var hún þó svolítið
rauð í kinnum hugsaði hann með
sér. Það var líka eins og hún
ijómaði einhvern veginn og virt
ist hamingjusamari en hann hafði
áður séð hana lengi. Nona var
sannarlega að breytast í konu.
— Ég ætla að fá mér einn snafs
meðan þú segir mér frá þeim
ævintýrum sem gerast á sjúkra-
húsinu, sagði hann. Svo blandaði
hann sér wiský og sóda og sagði
um leið. Ertu búin að vera að
borða í allan dag eða á ég að
biðja frú Triags að búa til te-
sopa handa þér?
— Hún er búin að gefa mér
te, sagði Nona. En ég skal þiggja
hjá þér wisky og engifer öl,
og hættu svo að láta sem ég sé
alltaf krakki.
Fyrirgefið fröken Pardew,
sagði hann grafalvarlega, en það
var glettni í augunum. Svo varð
liann allt í einu alvarlegur. —
Að verða fullorðinn er ekki bara
að vera svo og svo gamall, held
ur er það sem mestu máli skipt
ir, að maður geti tekið þeirri
ábyrgð sem lífið færir manni.
Það er það sem mestu máli skipt
ir, og það veit ég að yfirhjúkr-
unarkonan hefur oft minnt ykk-
ur nemana á. — Nona sá strax
í gegn um þetta. Nú átti að snúa
talinu að yfirhjúkrunarkonunni.
— Á sjúkrahúsi skiptir persónu-
leiki yf irh j úkrunarkonunn ar
mestu máli og ég er viss um að
þess verður ekki langt að bíða
að Ruth Ellsson setlí sitt mark
á lVIarfai'!T*,r
Hann var fullur af áhuga, þeg
ar hann sagði þetta, og Nona
þoldi nú ekki lengur mátið.
— Já, já, sagði hún það er
alltaf verið að segja okkur eitt-
livað þessu lfkt. Nú er komið nýtt
sjónvarp í setustofuna, nýtt
teppi hjá hiúkrunarkonunum og
ný te - sett. Hún virðist geta eytt
peningum alveg eins og hana
lystir, en hún fær samt ekki
starfsfólkið á sitt band með því
að fara þannig að.
Kevin brosti ekki, þegar hann
,kom til hennar með glasið.
— Gjörðu svo vel. En þarf
hún annars á því að haida að fá
starfsfólkið á sitt band? Eru
einhverjir á móti henni?
Nona hló hátt en biturlega.
Það má eiginlega segja að við
séum í hálfgerðu verkfalli. Við
erum svo sannarlega búin að fá
nóg af öllum þessum nýju hug-
myndum hennar. Þú ættir að
heyra það sem sagt er í dag-
stofunni, þegar við komum nokkr
ar saman þar, —• það er yfir-
leitt þar sem við tölum mest
— Hvaða bölvuð vitleysa er
þetta sagði Kevin og nú var
hálfpartinn farið að síga í hann.
Þetta er bara vegna þess, að fyr
irrennri hennar lét allt þetta
afskiptalaust.......
28
SÆNGUR
Endurnýjum gömlu sængurnar.
Seljum dún- og fiðurheld ver.
NÝJA FHJURHREIN SUNIN
Hverfisgötu 57A. Sími 16738.
saman nemamir, því þar er ekki
hætta á að eldri hjúkrunarkon-
urnar heyri mikið tii okkar. Nýja
yfirhjúkrunarkonan fékk alveg
tilfelli um daginn( þegar hún
sá að einni deildinni fengu sjúkl
ingarnir ekki matinn fyrr en
hann var orðinn hálfkaldur, og
á annarri gekk allt á eftir áætl-
Un og hafði gert það í fleiri vik
ur. Hún er búin að ráða heil-
mikið af aðstoðarfólki. Sumir
vinna frá hálf átta til fjögur
og fá hálf tíma í mat, og hinn
daginn frá ellefu til hálf nfu að
morgni. Þar að auki er ein al-
veg ný kvöldvakt.
— Þetta er nú gert líka í fjöl-
mörgum verksmiðjum, þar sem
ég þekki til sagði Kevin og vissi
varla hvaðan á sig stóð veðrið.
— Hvað um það? Hjá okkur
hefur þetta komið öllu í rugling
og maður veit varla nokkum
skapaðan hlut í sinn haus.
— Ég hefði haldið að þvf
fleiri hjúkrunarkonur, sem væru
á spítalanum því betra, sagði
IMMMMMMWVWMWWHMW
SÆNGUR
S !
REST-BEZT-koddar
Endurnýjum erömlu
sængurnar, eigum
dún- og fiðurheld ver.
Seljum æðardúns- og
gæsadúnssængur —
og kodda af ýmsum
stærðum.
DÚN- OG
FIÐURHREINSUN
Vatnsstíg 3. Sími 18740.
MWWMWWWimwmWI*
Vexfir lækka
Frh. af 1. síðu.
1 þessu skyni verði bönkunum
gefið svigrúm til að breyta víxil
vöxtum um allt að 1/2%, ef trygg
ingar og lengd lánstíma gefur til-
efni til. .yafnframt verði þeim
heimilað að taka allt að 1% vexti
á mánuði af afborgunarlánum og
hlaupareikningslánum, sem kom
ast í vanskil. Lagaheimild skort-
ir hins vegar til að taka slíka van
skilavexti af vixlum, en Seðla-
bankinn hefur leitað eftir því við
ríkisstjórnina, að slikrar lagahelm
ildar verði aflað svo fljótt sem
verða má, og verður breyting á
þeim vöxtum að bfða Þess tfma
Bankastjórn Seðlabankans hef
ur talið þær vaxtabreytingar, sem
nú hafa verið raktar, tímabærar
með tilliti til hins aukna jafnvæg
is, sem náðst hefur í þjóðarbú-
skapnum á því ári sem nú er að
liða. Þótt endanlegar tölur liggi
enn ekki fyrir, er ljóst, að raun
verulegur greiðslujöfnuður þjóð
arbúsins við útlönd hefur orðið
mun hagstæðari á þessu ári en
árlð 1963, enda mun gjaldeyris
staðan væntanlega batna um a.
m.k. 200 milljónir kr. á árinu.
.T'>frfrámt hefur betra jafnvægi
náðst í verðllags- og kaubsialds
mnlum síðustu sex mánuði en um
’-'ngt skeið undanfarið. og er það
að verulegu leyti að þakka því
samkomulagi í launamálum, sem
gert var í júní sl.
Þrátt fyrir það, sem áunnist hef
ur að undanförnu. er bánkastjórn
Seðlabankans þe'frar skoðunar,
að enn ,sé veruleg 'hætta á nvrri
verðþenslu. Það er því full börf,
að haldið verði áfram þeirri
rtefnu aðhalds f peningamáílum,
sem fylgt hefur verið að undan
förnu, og reynt verði eftir föng
um að draga dr útgjöldum ríkis-
og sveitarfélaga. Seðlabankinn
mun því leggja áherzlu á, að út-
lánastefna bankanna breytist ekki
og þeir bankar, sem verr hafa
staðið, bæti stöðu sína gagnvart
Seðlabankanum. Hækkun vanskila
vaxta og fleiri breytingar, sem
nú hafa verið gerðar á vaxtakerf
inu eru til þess ætilaðar, að bank
arnir geti haft meira vald á út-
lánum sínum en oft hefur orðið
reyndin á að undanförnu.
Eitt erfiðasta vandamálið, sem
nú er við að glíma í efnahagsmál-
um, eru áhrifin af liinum vaxandi
framleiðslukostnaði ' útflutnings
atvinnuveganna. Það hefub því
verði lögð á það megináherzla,
að sú vaxtabreyting, sem nú hef
ur verið ákveðin, komi þessum
atvinnuvegum sérstaklega til góða
í tilefni þessarar vaxtabreyt
ingar er rétt að leggja áherzlu
á það, hve náið samband hlýtur
ætíð að vera á milli þróunar verð
lagsins annars vegar og þess,
hvaða vextir séu eðlilegir og rétt
látir. Háir vextir eru á verðhækk
unartímum nauðsynlegir til þess
að tryggja eigendum sparifjár
hæfilegan afrakstur af eign sinni
svo að eðlileg fjármagnsmyndun
geti átt sér stað í þjóðfélaginu.
Það byggist á því fyrst og fremst
hvort takast muni að halda verð
lagi sæmilega stöðugu á næstunni
hvort hægt verður að halda þeim
vöxtum, sem nú hafa verið ákveðn
ir eða lækka þá enn frekar.
Hinn hagstæði árangur, sem
meira jafnvægi í launa- og verð
lagsmálum hefur þegar haft í för
með sér, ætti að hvetja alla aðila
til þess að sameinast uúi áfram
hald þeirrar stefnu.
Um leið og þessar breytingar
eru gerðar á vöxtum banka og
sparisjóða, hefur bankastjórn
Seðlabankans talið æskilegt, að
gerðar yrðu frekari ráðstafanir til
þess að verðtrygging i peninga-
samningum verði tekin upp í
framtíðinni í ríkara mæli en hing
að til. M,eð verðt^yggingu má
lækka vexti á lánum til langs
tíma verulega, eins og þegar hef
ur verið gert á húsnæðislánum,
en jafnframt er verðtrygging mik
ilvægur grundvöllur auking sparn
aðar til langs tíma, eins og sala
verðtryggðra spariskírteina nú að
undanförnu sýnir. Bankastjórnin
hefur því beint þeirri beiðni til
ríkisstjórnarinnar, að undirbúin
verði almenn Jöggjöf, er skapi
grundvöll notkunar verðtrygging
arákvæða í peningasamningum,
eftir því sem heilbrigt væri talið'
•á hverjum tíma og undir traustu
eftirliti.
Seðlabanki íslands.
Bátaflafinn
TRríJmbí'lrl nf 1fi. síðll.
skiptaþrósenta og gildir á veið-
um í þorskanet, en við viljum
hins vegar, að um þetta gildi
sömu kjör og síldveiðarnar,
þegar veitt er í hringnót, en þá
fær mannskanurinn 36,9% af
aflaverðmætinu.
Við höfum einnig farið fram
á, að orlof verði hækkað í 7%
eins og Alþingi hefur nýlega
samþykkt lög um. Útvegsmenn
hafa lýst sig fúsa til að fallast
á það, og eins 5% hækkun á
hlutatryggingu og launaliðinn
sem hafnað var I sumar.
— Þegar ég segi, að hj£
okkur hafi gilt nærfellt sömú
kjör frá árinu 1961, er að vísþ
rétt að geta þess, að við höf-
um fengið það að nokkru bæít
í hækkuðu fiskverði, en þó
hvergi nærri til jafns við þá
hækkun, sem orðið hefur &
launum verkafólks £ landi, en.
kauphækkun hjá því verkar ó-
hjákvæmilega til lækkunar á
fiskverðið. Fiskverðið hefup
fyrst og fremst hæklcað nokk-
uð vegna betri hagnýtingar afl
ans í landi, aukinnar vinnuhag
ræðingar og verðhækkana er-
lendis.
— Eg vil taka það fram, að
lokum, sagði Jón Sigurðssotj,
að yfirlýsing LÍÚ á síðastliðn-
um vetri um það efni, að gert
skyldi upp fyrir veiðar með
þorskanót á sama hátt og veitt
hefði verið í þorskanet og það,
að útvegsmenn vildu ekki fall-
ast á þá 5% hækkun, sem við
fórum fram á í sumar, hefur
mjög ýtt undir það, að samning-
um var nú sagt upp. Þessar
ákvarðanir LÍÚ vöktu feikilega
gremju bæði hjá sjómönnum
sjálfum og forvígismönnum •
sjómannasamtakanna, — og
fyrst farið var út í uppsögn
samninga á annað borð, er að
eins rétt og sjálfsagt að reyna
að fá fram lagfæringar á ýms-
um smáatriðum, þótt aðallega
sé deilt um skintaprósentuna.
Tvö félög sögðu einnig upp
síldarsamningunum, en út-
gerðarmenn svöruðu því með
því að sesia unn síldarsamn-
ingum við öll félögin og fagna
sjómenn þvi að vissu marki að
tækifæri skuli nú einnig gefast
til að lagfæra þá.
— Ertu biartsýnn á að sam-
komulag takizt?
— Eg tel fremur litlar líkur
á að samkomulag náist og er
því þeirrar skoðunar að koma
muni til beirrar vinnustöðvunar
sem boðuð hefur verið frá og
með 1. janúar.
Miklir erfiðleikar
Framh. af bls. 3.
allt að mannhæðarháa skafla,
og snjórinn var svo til alltaf
rúmlega í ökla. Gangstéttar
voru viðast hvar gersamlega
ófærar, stórir haugar á þeim,
af þeim snjó sem rutt var af
götunum. Og þeir sem af bjart
sýni freistuðu þess, að bíða eft-
ir strætisvögnum, urðu f flest-
um tilfellum að hima úti, þvl
að biðskýlin voru full af snjó.
Við eitt biðskýlið stóðu nokkr-
ar bræð,,r, og efö
þeirra, ungur piltur blövaði ó-
veðrinu. Annar roskinn maður
svaraði kotroskinn að þetta
væri nú ekki mikið fyrir ís-
lendinga, hann hefði nú séð
það svartara i sínu ungdæmi.
Hann var nú samt fyrstur
upp í vagninn, þegar hann kom.
Við höfnina var auðvitað ofsa-
rok, eins og annars staðar, og
bátarnir rykktu ískyggilega í
kaðlana. — Gusurnar gengu
langtN yfir Skúlagötuna, og
menn urðu að vera anzi harð-
ir af sér til að berjast að -Ný-
borg. Enginn gafst þó upp.
ALÞÝÐUBLAÐIÐ - 31. des. 1964 15