Skólablaðið - 01.02.1911, Blaðsíða 12

28
SKOLABLAÐIÐ
Málefnisins vegna vona eg að Skólablaðið Ijái h'num þessum
rúm, ef verða mætti að þær flýttu fyrir útgáfu þessarar bókar.
x. + y.
Úr bréfi frá St. H.
Eg starfa í kyrþey á litlu sviði og læt jafnan þar við lenda.
En það er þó ekki nóg.
Astandið í landinu á síðustu árum, æsingarnar og flokka-
drátturinn hafa gefið mér ærið umhugsunarefni um framtíð ungu
kynslóðarinnar. Eg sé það æ betur eftir því sem eg hugsa meira
um afleiðingar þessarar óstjórnaröldu, að hún brýtur margan
bátinn í spón í útróðri, ef sundin eru ekki gerð öruggari og
sundmerkin endurnýjuð. Kynslóðin, sem riú ræður lögum og
Iofum í landinu, er að minni hyggju slæm leiðarstjarna fyrir
þá næstu.
En það treysta margir á nrentunina, vona að hún verði
vegvísir hinna ungu. Það vona eg líka að hún hjálpi til þess.
En aldrei hygg eg að þekkingin verði fær um, að koma oss úr
álögum þeirrar þrætugirni og tortryggni, sem nú kyndir undir
ósamkomulaginu innbyrðis. En eg trúi því fastlega að hjartalagið
ásamt heilbrigðri hugsun er styðst við þekkingu, fái leyst oss úr
þeim. Oss vantar trú og kœrleika. Það er æskilegt að vér
geymum tungumál vort tim ókoninar aldir, »ástkæra ylhýra málið«
og fágum hvern blett af því, en hitt er æskilegra að vér lærðum
sem fyrst að tala sanreiginlegt hjartans mál, hreint og fagurt og
týndum því aldrei. Tunga vor auðgast mest þessi árin að sær-
andi bituryrðum. Það eru stóru orðin sem nú væri mest þörf að
stryka yfir. Það eru svörtu blettirnir á tungu þjóðarinnar.
Og þá bletti máum vér aidrei af með öðru en hreinu sam-
eiginlegu hjartans máli, máli kærleikans, máli trúarinnar.
Það er kristindómurinn, orð hans og andi sem vér þurfum
að veita inn í hjörtu æskunnar. Hann getur sameinað alla þjóðina
á einum mannsaldri!
Hann er iðunnareplið, sem getur yngt upp hjartans mál
þjóðarinnar og hreinsað tungumál hennar.