Skólablaðið - 01.03.1912, Blaðsíða 2

34
SKÓLABLAÐIÐ
dæmi. — Sögur þær sumar, er íslenskaðar hafa verið á síðari
árum, hljóta alþjóðarlof að maklegleikum, t. d. Ben Húr, Quo
vadis, sögur Björnssons, og enda Oliver Tvist, minsta kosti er
efnið góðra gjalda vert.
Þær hinar mestu af verri sögunum ska! þá telja, - öll virð-
ing mun þar ganga niður á við; byrja eg þá á sögum þeim, er
fylgt hafa »Lögberg« og '>HeimskringIu«; nefni eg myndarbók-
ina(!) »Þokulýðinn«, sem eina þá mestu af þessum flokki. Við
þessa röð bóka má bæta sögum nokkurum, er prentaðar hafa
verið hér að undanförnu; nefni jeg aðeins »Kynlegan þjóf« af
sögum þessum.
Vil biðja alla menn, sem þjóðlegum mentum unna, að læsa
vel, svo hinn »Kynlegi þjófurinn« komist eigi að ti! að spilla
tilfinningu fyrir óðalsarfi vorum, tungunni dýrmætu. Kaupið og
heldur ekki »Þoku«bókmentir vestan um haf; nógar þokuýkjur
hafa þaðan komið, —- og orðið landi voru fulldýrar, þó bóka-
rusl þaðan verði nú eigi líka til að kæfa réttan nýþroska í bók-
mentalegu tilliti hér heima. — Menn þekkjast vel á því, hvað
þeir velja handa þjóð sinni, þegar þeir ráðast f bókaútgáfu.
Reynum nú góðir íslendingar að meta að verðleikum tillög þeirra
iil þjóðþrifa vorra.
4. Fræðibækur.
Fræðibækur eru eigi margar. En góðar flestar þeirra, of
lítið lesnar af alþýðu, enda eru bækur þessar svo dýrar, að það
er varla á færi Iítt efna búinna einstaklinga að kaupa þær. Les-
félög gætu hjálpað til að ná í þessar bækur, en því miður munu
þau ekki vera til í mörgum sveitum, síst að í nokkru Iagi sé.
Bækur Ágústs Bjarnasonar, Jóns sagnfræðings og margar ágætar
skólabækur, t. d. saga Páls, — allar alt of iítið lesnar. Um
fram alt þarf hjá æskunni að efla heilbrigða þekkingarhvöt í
tíma.
Öll vísindarit, sem áreiðanleg eru, ætti alþýða að leggja
kapp á að kynna sér. Ljóssækinn andi þráir jafnan háleitustu
sannindin. Og það er heldur of lítið af ræðunum og ritunum,
heldur en of mikið, sem beinir hug vorum hátt, frá hversdags-
htinu, sem oft leitar lágt til að fá saddan magann, — að ný rit,